تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820261206
چهره مردانه مجلس دهم باید تغییر کند
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: طرح تغییر چهره مردانه مجلس دهم از سوی برخی فعالان مدنی حوزه زنان با تشویق مشارکت بیشتر زنان و تشکیل کمپینی به همین نام، مطرح شد.برنامه ای به همین نام در دفتر انتشارات روشنگران با حضور تعداد زیادی از فعالان حوزه زنان برگزار شد که همگی بر لزوم وارد شدن زنان در میدان سیاست تاکید داشتند. اهداف این کمپین در سه کمیته مطرح شده است، کمیته «من کاندیدا می شوم»، که فعالیت هایش بر محور حق انتخاب شدن زنان خواهد بود. کمیته «٥٠ کرسی برای زنان» که به پیشبرد و طرح این خواست و گفتمان در سطح جامعه کمک خواهد کرد و آخرین کمیته به نام «کارت قرمز به کاندیداهای زن ستیز» که به بررسی عملکرد و مواضع کاندیداهای احتمالی مجلس می پردازد تا مردم بدانند به چه کسانی رای می دهند. شهلا لاهیجی، مدیر انتشارات و پژوهشگر مسائل زنان، که به گفته خودش، ٥٠ سال است روی مسائل زنان کار می کند، معتقد است در حال حاضر مانعی به اسم مردان پیش روی مشارکت زنان نیست، چه که مردان در حال حاضر، با تغییراتی که نسبت به قبل در آنها ایجاد شده، سد راهی بر سر مشارکت زنان محسوب نمی شوند. این پژوهشگر حوزه زنان با تاکید بر لزوم افزایش آگاهی در زنان گفت: ما زنان راهی نمی توانیم پیش ببریم مگر اینکه دانش خود را زیاد کنیم و بدانیم که چه می خواهیم. باید بدانیم که مشکل ما مردان ما نیستند. بنابراین باید ریشه های اصلی را در رفتار و فرهنگ خود پیدا کنیم و به نوع تفاوت فرهنگی که بین دختران و پسران می گذاریم، توجه کنیم. بیشتر کارشناسان حوزه زنان معتقدند حضور زنان باعث کاهش فساد می شود. این بحث همچنین مورد اشاره فرزانه جلالی، جامعه شناسی که در این مراسم سخنرانی می کرد، بود. او با اشاره به فساد در قدرت، گفت: در ارتباط با جنسیت و فساد دیدگاه های مختلفی وجود دارند ولی من اینجا می خواهم از دیدگاهی دفاع کنم که معتقد است حضور گسترده زنان در نهادهای دولتی و مشارکت سیاسی و اقتصادی سبب کاهش فساد می شود. برای دفاع از این دیدگاه شواهدی وجود دارد که نشان می دهد در شرایط فرضی احتمال آن که زنان تمایلی به فساد داشته باشند کمتر است. مدیران زن کمتر در رشوه خواری مشارکت دارند. در کشورهایی که مشارکت زنان در زندگی اجتماعی بیشتر است میزان فساد کمتر است. جلالی گفت: تحقیقات بانک جهانی با استفاده از شاخص های فساد که توسط موسسه شفافیت بین الملل تهیه شده نشان می دهد که مشارکت بیشتر زنان در بازار کار و زندگی اجتماعی با میزان کمتر فساد متناسب است. زنان اولین قربانی فساد هستند. کشورهای با فساد بیشتر تبعیض بیشتری علیه زنان قائل می شوند. زنان کمتر به کار مشغولند زیرا آنها در مواجهه با میزان بالای فساد ترجیح می دهند کار نکنند. کمپین تغییر چهره مردانه مجلس باید با تکیه بر پژوهش های مستند در این زمینه بتوانند اکثریت مردم را قانع کنند که اکنون وقت آن رسیده است تا در مسیر افزایش مشارکت سیاسی زنان با هم همراه شوند. قدیمی بودن قوانین مربوط به زنان و لزوم به روز کردن آنها، مساله ای است که این روزها خیلی از فعالان حقوق زنان را درگیر کرده است. زهرا ربانی، قرآن پژوه و فعال مدنی درباره قوانین ایران معتقد است: قوانینی که در امور زنان داریم به دهه ٥٠ برمی گردد. مثل قانون با اجازه مرد از خانه بیرون رفتن. حالا اگر بخواهیم زن آن موقع را با الان مقایسه کنیم، آیا امکان پذیر است؟ اما کم کم این درک ایجاد شد که او می تواند و باید بتواند. وگرنه همیشه زنانی بودند که ایثار می کردند تا شوهران شان به درجه بالا می رسیدند و این در خانواده های سنتی بسیار زیاد بود. این قوانین باید عوض شود. ما می خواهیم از حق خود دفاع کنیم و فرقی نمی کند افرادی که وارد مجلس می شوند زن باشند یا مرد. قوانین فقهی را به روز کنیم بحث تاریخی تفاوت های زن و مرد و برابری شان، مساله ای بود که ناهید توسلی، سردبیر مجله نافه به آن اشاره کرد. او با اشاره به این موضوع گفت: حقوق زن و مرد به دلایل فرهنگی و سیاسی در زمان های مختلف در نوسان بوده است. در دوران پیش از زمانی که بربریت به وجود بیاید آدم ها با هم زندگی اجتماعی بر اساس توانایی های جنسی، شیمیایی و فیزیکی داشتند. در آن دوران زن و مرد با هم راحت زندگی می کردند. منتها زن ها در روندی که بچه داری می کردند و به خاطر توانایی مادری، تاریخ شناسان زنان را کاشف کشاورزی می دانند و فاجعه ای که بر سر زن می آید از زمان کشف کشاورزی بود که به خاطر سیر کردن شکم بچه اش اتفاق افتاد. وقتی وارد مرحله سوداندوزی می شویم، ناگزیر مرد، زن را به گوشه ای می گذارد و می گوید کارهای خانه را انجام بده تا من سوداندوزی کنم. از همین رو الان جهان ما، سیاست ما و عشق ما مردانه است. عاطفه در انسان اکتسابی است که از سوی زن و مادر اشاعه پیدا کرده است. ما تا زمانی که قوانین عرفی و دینی را روز آمد نکنیم، اگر فقط ٢٠ درصد هم مرد در مجلس باشد، حقوق زنان تامین نمی شود. بنابراین باید خیلی به این مساله توجه کنیم. ترغیب زنان برای ورود به عرصه سیاست، با هدف بهبود زندگی شان، بحثی است که پردیس عامری، پژوهشگر زنان در این برنامه به آن اشاره کرد. او در این خصوص گفت: هدف اصلی از ترغیب به حضور فعال زنان در عرصه سیاسی و در انتخابات مجلس، اثرگذاری آنها بر بهبود زندگی شان از مسیری کاملا مدنی است. نه در متن قانون و نه در سخنان ریاست دولت و مسوولان کشور هرگز منعی برای حضور زنان در عرصه سیاسی و در هیچ کدام از سطوح مشارکتی ذکر نشده است. چنانچه زنان از قوانینی که خلاف منفعت آنها نوشته می شود، ناراضی هستند، درنهایت باید خودشان برای رفع آن همت کنند و اثرگذاری سیاسی داشته باشند. سهم زنان با تعارف و انتظار به دست نمی آید به عرصه آمدن خود زنان به شکل داوطلبانه و دغدغه مند، از مواردی است که یکی از کاندیداهای مجلس ششم به آن پرداخت. ثریا عزیزپناه، در خصوص این مساله اظهار کرد: اگر می خواهیم صاحب صدا باشیم یا اگر بخواهیم در قانونگذاری صاحب سهم باشیم، باید مسائل مهمی را در نظر داشته باشیم. واقعیت این است که کسی حاضر نیست با تعارف این سهم را به گروه های اجتماعی اختصاص دهد. اینکه ما منتظر باشیم، کمی خوش بینانه است. آنچه مسلم شده است اینکه اگر ما همچنان از مراکز تصمیم گیری و تصمیم سازی به دور بمانیم، دسترسی به آروزهای ما خیلی تحقق نخواهد یافت. ژیلا شریعت پناهی، قرآن پژوه و پژوهشگر حوزه زنان نیز در ادامه سخنان مطرح شده به برابری زنان و مردان از نگاه قرآن پرداخت و گفت: والمومنون و المومنات بعضهم اولیا بعض = و بعضی از مردان مومن و بعضی از زنان مومن اولیای یکدیگرند. این متن صراحتا می فرماید «هیچ فرقی بین زن و مرد در قبول مسوولیت های سیاسی و اجتماعی وجود ندارد». بنابراین ما زنان جامعه ایرانی، تصمیم گرفته ایم تا میزان مشارکت سیاسی خود را بر مبنای شایستگی های مان بسیار بیشتر کنیم و ارتقا بخشیم، چرا که هم اکنون شکاف بزرگی بین جایگاه بالفعل و جایگاه بالقوه زنان ایرانی وجود دارد. در حالی که زنان ما با کوشش های شبانه روزی خود توانسته اند تا حدود ۶۰ درصد از ورودی ها و خروجی های دانشگاه ها را به خود اختصاص دهند، متاسفانه در مجالس مقننه، با سهمی کمتر از ١٠ درصد، تا کنون نتوانسته ایم قوانینی متناسب و درخور شایستگی های زنان را به تصویب برسانیم. شریعت پناهی با طرح این سوال که چرا ما زنان نباید، با رای دادن به زنان شایسته و کاردان، نفوذ خود را در قوه قانونگذاری افزایش دهیم، یادآور شد: آیا آمارهای مربوط به زنان سرپرست خانوار در میان فقیرترین فقرا ما را نمی آزارد؟ برپاکنندگان این کمپین، امیدوارند که امسال بتوانند حداقل ۵۰ زن شایسته را به مجلس بفرستند و در سال های بعد به تدریج، به سوی انتخاب تعداد حداقل نیمی از نمایندگان از زنان، پیش بروند. اعضای اصلی کمپین که با اهداف مشخص شده به میدان آمدند، در خصوص این کمیته ها توضیحاتی را دادند. نوشین احمدی خراسانی، یکی از اعضای کمپین، در خصوص کارت قرمز به نمایندگان زن ستیز گفت: ما قرار است به طور هفتگی یا دو هفته ای گزارش هایی را از مجلس و عملکرد نمایندگان داشته باشیم و مواضع آن دسته از نمایندگانی را که ضد زن هستند، مورد بررسی قرار دهیم. کسانی که می خواهند رای مردم را داشته باشند باید آگاه باشند که نسبت به مسائل زنان حساس باشند. در خصوص کمیته من کاندیدا می شوم و از حمایت هایی که می توان از کاندیداها کرد، هم می توانم به حمایت اجتماعی از آنان اشاره کنم. حمایت ما از زنان، نمی تواند مالی باشد، از نگاه ما با پخش پوستر، نمی توان جلب آرای عمومی کرد. امروزه امکانات گسترش پیدا کرده، شبکه های اجتماعی آمده، اینترنت، دموکراسی نسبی ایجاد کرده و به کسانی که امکانات کمتری هم دارند، پشتوانه ای می دهد که خود را به جامعه بشناسانند. ما هم از ابزارهای مان برای معرفی کاندیداها به مخاطبان مان استفاده می کنیم. خواسته های زنان، نه فقط حقوق زنان، که خواسته های زنان در تمام گروه های صنفی، باید مورد بررسی قرار گیرد و به آنها پرداخته شود. ما به لحاظ اعتماد اجتماعی می توانیم کمک کنیم. اعتماد مردم نسبت به سیاستمداران از بین رفته، می توان نظرها را به زنان یا کسانی که بتوانند خواسته های گروه های اجتماعی را مطرح کنند و جرات این کار را داشته باشند، به دست آورد. مطمئنا کسانی که روی حقوق مردم حرکت می کنند، پشتوانه مردمی هم پیدا می کنند. نماینده دانشجویان در این کمپین، از حمایت دانشجویان از این کمپین خبر داد و به مسائلی چون سهمیه بندی جنسیتی، بومی گزینی جنسیتی و تفکیک جنسیتی اشاره کرد که در مجلس و دولت گذشته به آنها پرداخته شده بود. قانون، فرصت حضور زنان را داده است قانون اساسی ما در فصل حقوق ملت فصل هایی را دارد که به ما اجازه می دهد متقاضی ورود به مجلس و انتخاب نمایندگان باشیم. اصول ١٩، ٢٠ و ٢١ که به حقوق زنان اشاره دارند. ما قوانینی داریم که به ما کمک می کند. مردانه بودن جامعه سیاسی در همه دنیا همین طور است و در بعضی کشورها بیشتر و برخی کمتر. یک بین المجالس جهانی و یک بین المجالس قاره ای وجود دارد. در سایت بین المجالس جهانی جدولی وجود دارد که وقتی من دیدم متوجه شدم جامعه سیاسی همه کشورها مردانه است.در رواندا ٦٤ درصد اعضای مجلس زن هستند و این کشوری است که خیلی از ما ندیدیم. بولیوی ٥٣ و کوبا ٤٩ درصد زن در مجلس دارند. این خیلی آمار جالبی است. بین این کشورها اگر کشورهای توسعه یافته را نگاه کنیم نروژ ٤٠ و هلند ٣٧ درصد زن در مجالس دارند. حالا در مقایسه با کشورهای دیگر معلوم می شود که جامعه سیاسی ما زیادی مردانه است. ما جزو آخرین کشورها هستیم و در بین ١٩٠ کشور دنیا رتبه ١٣٧ را داریم. در کشورهای مسلمان مالزی ١٠ درصد نمایندگانش در پارلمان زن هستند و مراکش هم ١٧ درصد. عربستان هم ٩/١٩ درصد زن در پارلمان دارد و ایران سه درصد. اما کشورهای پایین تر از ما هم هستند مثل عمان. حدود ٢٣ درصد مجالس کل دنیا زن هستند و آسیا ١٩ درصد. جالب است که در سال ١٩٤٥ بیست و شش پارلمان در دنیا وجود داشته است که در این پارلمان ها سه درصد نمایندگان زن بودند و امروز تعداد پارلمان ها به ١٩٠ رسیده که ٢٢ درصد زن هستند. اما این کنفرانس بین المجالس در سایتش می گوید فرآیندی که ما طی کرده ایم تا به این ٢٠ درصد رسیده ایم چه بوده است. ما حقوق مساوی برای انتخاب کردن و انتخاب شدن داریم و آن چیزی که ما می خواهیم فرصت های برابر است. اگر ما تاکید را روی فرصت های برابر بگذاریم امیدوارم که در ١٠ سال آینده موفق بشویم.
پنجشنبه ، ۷آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[مشاهده در: www.eghtesadonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]
-
گوناگون
پربازدیدترینها