تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805624991
طنز؛ ما آریایی های رونالدینیوطور!
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
طنز؛ ما آریایی های رونالدینیوطور!
وحید میرزایی در وبسایت چیزنا نوشت:
دقت کردین نود درصد ما ایرانیا بازیکن مورد علاقمون «رونالدینیو» بوده و هست. دلیل داره‌ها. اساساً ما ایرانی‌ها هیچ کاری رو بدون دلیل انجام نمی‌دیم. مهمترین عامل علاقه ما به رونالدینیو اینه که باهاش همزاد‌پنداری می‌کنیم. عین خودمونه. یعنی کلاً ملتی هستیم که به یه ور نگاه می‌کنیم، به یه ور دیگه پاس می‌دیم. مثلا تو خیابون دعوا می‌شه، راننده A میاد راننده B رو بزنه، بعد عابر پیاده C که اومده این دوتارو جدا کنه، پیشونی‌اش با قفل فرمون جر می‌خوره. یا مثلا دختره چند سال با همکلاسی‌اش تو دانشگاه ظاهراً دوست معمولی و صرفاً جاست‌فرند بوده، حالا ریز یه قول ازدواجی هم داده اون وسط، بعد یهو می‌بینی در یک غروب سرد پاییزی با رئیس فلان بانک شعبه خیابان کارگر شمالی عروسی می‌کنه. یعنی عمراً اگه رونالدینیو این طور پاس می‌داد.
اون اوایل این رفتار رونالدینیو طور فقط تو عرصه‌های اجتماعی بروز می‌کرد اما کم‌کم به لطف وجود تاکسی خطی‌ها و تحلیل‌های راننده‌ها، شعور و فهم سیاسیمون رفت بالا و همه‌مون یه جورایی صادق زیباکلام شدیم. خلاصه رونالدینیوی درونمون هم سیاسی شد. مثلا موقع انتخابات که می‌شه، قبلش همه تو کوچه و بازار و خیابون از یه کاندیدا حمایت می‌کنند و نظرسنجی‌ها همه حاکی از اینه که اون کاندیدا رأی می‌آره. اما یهو روز انتخابات که می‌شه می‌ریم به اون یکی کاندیدا رأی می‌دیم. بعد قسمت جالبش اینجاست که در طول هشت سال به همون که خودمون انتخابش کردیم، فحش می‌دیم. گفتم فحش یادم افتاد ما تو فحش دادن‌هامونم همین‌جوریم. یعنی شما تصور کن سعید با نوید دعواش می‌شه، اونوقت عمه مجید فحش می‌خوره.
حالا فقط ما مردم عادی این‌طور نیستیم‌ها. سیاست‌مدارهامونم همین‌جوری‌اند. مثلاً مجلس رو ببینید. الان همه می‌دونند ورزش کشور رو همین‌طور در حالت اتوپایلوت قرار بدیم بهتر نتیجه می‌گیره تا اینکه وزیر داشته باشه. بعد مجلس در حالی که اونور رو نگاه می‌کنه، زارت می‌آد وزیر اقتصاد رو استیضاح می‌کنه. یا مثلاً مردم کمپین نخریدن خودرو صفر تشکیل می‌دن که خودرو ارزون بشه، اونوقت دولت می‌آد روغن ارزن و کنجاله یا ملاس نیشکر رو ارزون می‌کنه. خب مگه مردم می‌خوان سوار ملاس نیشکر بشن برن شمال که اون رو ارزون می‌کنید آخه؟
یکی از مهمترین عواملی هم که باعث شده ما شبیه رونالدینیو بشیم همین صدا و سیمای عزیزه. سریال نشون می‌ده که توش تولد زنه‌اس. مرده به زنش می‌گه «عزیزم تولدت مبارک» بعد می‌ره دخترشو ماچ می‌کنه! کلاً همیشه دخترش رو به جای همه ماچ می‌کنه. خب لامصب ما همین سریال‌هارو دیدیم این شکلی شدیم دیگه.
تاریخ انتشار: ۰۶ آبان ۱۳۹۴ - ۱۲:۳۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها