واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: وقتی تورم سالانه حدود ٢٥ درصد رشد می کند، بدان معناست که هر چهار سال ارزش دارایی شما نصف می شود. طبیعتا زمین و مسکن از این هجوم تورمی مصون هستند و ارزش دارایی ها را حفظ می کنند پس عطش برای سرمایه گذاری و جذب نقدینگی بدون توجه به نیاز موثر در این بخش بیشتر می شود.حالا عبارت دیگری به «خواری های» مرسوم در ایران اضافه شده است. پس از زمین خواری، دریاخواری، کوه خواری و جنگل خواری، چشم اقتصاد ایران به واژه مسکن خواری روشن شده است. به گزارش اعتماد، هشدار می دهند که تهران و شهرهای بزرگ طعمه مسکن خواران شده اند. پیروز حناچی، معاون شهرسازی و معماری وزارت راه و شهرسازی درباره آنچه بر عرصه های طبیعی گذشته و نقاطی که مورد هجوم «خواران» قرار گرفته است توضیحاتی می دهد. وقتی بحث به عبارت جدید مسکن خواری می رسد توضیحاتی در این خصوص ارایه داد و تاکید کرد. واژه خواری از حرص و ولع می آید. مسکن خواری اگر به این معنا باشد که افرادی دارایی های شان را به واحد مسکونی تبدیل می کنند تا از گزند تورم در امان بمانند، عبارت درستی است. دبیر شورای عالی شهرسازی و معماری با استناد به آمار ارایه شده از سوی شهرداری تایید می کند که ٤٠٠ هزار واحد مسکونی خالی در تهران وجود دارد و بر این اساس می توان گفت ٤٠٠ هزار مسکن خواری در تهران رخ داده است. هر روز خبری درباره سوءاستفاده ای از طبیعت در قالب زمین خواری، دریاخواری یا... منتشر می شود. مهم ترین دلیل بروز این اتفاق چیست؟ چرا در دوره تصدی دولت سابق با این حجم گسترده از زمین خواری و دخل و تصرف در طبیعت روبه رو شده ایم؟ اگر بخواهم این سوال شما را به طور کلی پاسخ بدهم باید بگویم که وقتی ابزارهای کنترلی حاکمیتی تعطیل می شوند، این اتفاق رخ می دهد. در سایه بی توجهی دستگاه اجرایی نظارتی می بینیم که حجم تخلفات افزایش چشمگیری را تجربه می کند. طبیعتا بخشی از دستگاه های نظارتی خارج از دولت هستند، آیا آنها نیز گزارشی درباره وضعیت ارایه نداده اند؟ در حالی درباره بی توجهی دستگاه های نظارتی حرف می زنیم که امروز خیلی ها از میزان حساسیت دستگاه های نظارتی به اهرمی برای تبدیل مدیران به مدیران فاقد شجاعت و بی انگیزه سخن می گویند، چطور است که تا این حد تفاوت در برخورد با موضوعات در دو دولت وجود دارد؟ در این دوره زمانی دستگاه هایی که باید آلارم می دادند که فلان اتفاق، فلان فعالیت یا... اتفاقی بحران ساز است به شکلی خاموش شدند. حالا منظور از خاموشی این دستگاه ها و ابزارهای نظارتی این نیست که هیچ کدام فعالیتی نداشتند. بعضا ابزارهای نظارتی خارج از دولت گزارش هایی را در این خصوص داده اند اما توجهی به مفاد این گزارش ها نشده است. در سایه این بی توجهی حجم تخلفات افزایش یافته است. شما ورود شورای عالی معماری و شهرسازی را در ٥/٢ سال گذشته ببینید. در این دوره زمانی شاهدیم که بسیاری از این پرونده ها مورد رسیدگی قرار گرفته است. ما تلاش کرده ایم که این اتفاق دوباره رخ ندهد. پس به این ترتیب با توجه به اینکه میزان اهمیت دولت به موضوع ملاک است، ممکن است بار دیگر نیز چنین اتفاقاتی رخ دهد و طبیعت مورد هجوم سودجویان قرار گیرد. بله در صورت عدم مراقبت این اتفاق که آن را نقد می کنیم دوباره خواهد افتاد. این اتفاق یک بار افتاد و در طول سال های گذشته دست درازی به طبیعت افزایش چشمگیری را تجربه کرد. ممکن است دوباره نیز چنین اتفاقی رخ بدهد. بالاخره باید برای مکان های در معرض خطر طرح تهیه و تصویب شود با جدیت دایما مانیتورینگ و اقداماتی برای جلوگیری از بروز دوباره اتفاق صورت گیرد. اتفاقا نکته مهمی است. ما در این بخش ضعیف هستیم. مطبوعات و نهادهای مدنی در ایران اثرگذاری به موقع را ندارند هر چند بعد از اعلام تخلف وارد میدان می شوند و گزارش تهیه می کنند اما در کل باید در این حوزه فعال تر باشیم. ببینید ما با شرایطی مواجه هستیم که در آن بعضی افراد بیش از سهم شان انتظار دارند. دایما باید مراقبت کنیم تا اتفاقی رخ ندهد و بعضی از افراد به بهانه سرمایه گذاری به انگیزه کسب سود بیشتر اقدام به دریاخواری، زمین خواری و کوه خواری نکنند. این زیاده خواهی طبیعتا در همه کشورها قابل مشاهده است، به نظر می رسد توفان های تورمی و تورم دیرپا موقعیت را برای ایران سخت تر کرده است. من هم معتقدم تورم مستمر نقش مهمی در شکل گیری این وضعیت دارد. شما رفتار اقتصادی مردم را بررسی و سعی کنید به این سوال پاسخ بدهید، اینکه چرا مردم دارایی های شان را در قالب ساختمان و مسکن بلوکه می کنند؟ به هر حال وقتی تورم سالانه حدود ٢٥ درصد رشد می کند، بدان معناست که هر چهار سال ارزش دارایی شما نصف می شود. طبیعتا زمین و مسکن از این هجوم تورمی مصون هستند و ارزش دارایی ها را حفظ می کنند پس عطش برای سرمایه گذاری و جذب نقدینگی بدون توجه به نیاز موثر در این بخش بیشتر می شود. از سوی دیگر هر جا زمین ارزش پیدا می کند شما با اشکال مختلف دخل و تصرف در طبیعت روبه رو می شوید. استحصال زمین به اشکال مختلف نمود پیدا می کند. تراشیدن کوه، خشک کردن دریا، از بین بردن زمین های کشاورزی و جنگل ها و... خب همه اینها برای طبیعت عارضه دارد. در ضمن اگر زلزله ای یا بلای طبیعی رخ دهد، تکلیف چه خواهد شد. ساخت و ساز بدون قانون نیز تبعاتی دارد که خود را نشان می دهد به این ترتیب می توان به آنچه در هشت سال گذشته در کشور رخ داد، صفت فاجعه را اطلاق کرد؟ در برخی موارد واقعا فاجعه رخ داده است. اتفاقی که در درگهان قشم رخ داده است، بندرعباس با دو مورد دریاخواری روبه رو بود که در دولت قبل رخ داده است. آنچه در کیش رخ داد و منجر به دخل و تصرف پدیده کیش در دریا شد در فضای انتقال دو دولت به وقوع پیوسته است. به هر حال بسیاری از این اتفاقات غیرقابل برگشت است و نمی توان منطقه را به شرایط سابق برگرداند. این در حالی است که نوار ساحلی انفال است و نباید در آن دخل و تصرف کرد. سواحل کیش متعلق به همه مردم ایران است و اگر قرار است عارضه ای در آن ایجاد شود خرد جمعی و حاکمیتی باید نظر بدهد. در ضمن این تمام ماجرا نیست. ما امروز درباره پرونده هایی صحبت می کنیم که بسیار بزرگ هستند، این در حالی است که انبوهی پرونده کوچک نیز وجود دارد که زیر سایه پرونده های بزرگ دیده نمی شوند. در همین نوار ساحلی شمال کشور تعرض های موضعی و کوچک، اتفاق افتاده است. اصل این کار نباید صورت گیرد. موضوع کوچک و بزرگی پرونده ها نیست اما در دوره گذشته چنان اتفاقاتی رخ داده و وضعیت چنان نامساعد شده که اصل موضوع، یعنی جلوگیری از بروز این اتفاق از نظر دور مانده است. آیا آماری درباره عرصه های طبیعی از بین رفته توسط سودجویان در این حوزه وجود دارد؟ ما آمار تفکیکی در این بخش نداریم اما طبیعتا با دیدن تصاویر قبل و بعد از وقوع زمین خواری می توانید حجم دخالت ها را دریابید. گفتید هر جا زمین ارزش پیدا می کند، هجوم زمین خواران نیز ملموس می شود، به این ترتیب طبیعتا اطراف تهران بیش از سایر مناطق کشور در معرض زمین خواری و کوه خواری است. درست است. لواسان، شمال تهران، مناطق ییلاقی اطراف کلانشهر ها، اوشان، دربندسر مصادیق کوه خواری هستند. دماوند نیز بیشتر طعمه زمین خواران است. با توجه به موقعیت ایران، زمین ها بیشتر در معرض سودجویان هستند یا کوه ها، جنگل ها، دریا و... ؟ حجم زمین خواری ها آنقدر زیاد است که نتوان آن را با جنگل و کوه و دریا مقایسه کرد. زمین های کشاورزی، خصوصا استان های شمالی بیش از هر عرصه ای در معرض هجوم سودجویان قرار دارند. اخیرا عبارتی تحت عنوان مسکن خواری در ادبیات رسانه ای ایران باب شده است، واژه مسکن خواری ریشه درستی دارد؟ می توان در کنار زمین، کوه، دریا و جنگل، مسکن را نیز در فهرست «خواری ها» آورد؟ ببینید. واژه خواری از حرص و ولع می آید. مسکن خواری اگر به این معنا باشد که افرادی دارایی های شان را به واحد مسکونی تبدیل می کنند تا از گزند تورم در امان بمانند، عبارت درستی است. شهردار تهران می گفت بیش از ٤٠٠ هزار واحد مسکونی خالی در تهران وجود دارد. به این ترتیب ٤٠٠ هزار مسکن خواری در تهران رخ داده است. در کل کشور رقم بیش از اینهاست.
سه شنبه ، ۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]