واضح آرشیو وب فارسی:9 صبح: به گزارش سایت خبری تحلیلی 9 صبح ، در هفته گذشته تعدادی از مردان برای بررسی سرطان پروستات به من مراجعه کرده بودند و چون مراجعه آنها غیرمعمول به نظر می رسید دلیل آمدنشان را پرسیدم. گفتند در تاریخ 29/2/93 در شبکه 5 سیما در برنامه «به خانه برمی گردیم» کارشناس برنامه توصیه کرده تمام مردان بالای 50 سال، سالانه از نظر ابتلا به سرطان پروستات بررسی شوند اما چنین توصیه هایی می تواند عواقب ناگواری برای جامعه داشته باشد. این ماجرا، بهانه ای شد برای پرداختن به سوژه ای که می تواند بر سلامت جنسی مرد و متعاقبا بر رابطه زناشویی تاثیر بگذارد. بررسی سرطان پروستات با استفاده از آزمایش خونی به نام PSA انجام می شود. پس از 2 دهه توصیه به بررسی سرطان پروستات در مردان بالای 50 سال، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که این اقدام نه تنها به طول عمر مردان اضافه نمی کند، بلکه باعث تحمیل هزینه های بهداشتی درمانی هنگفت به دولت ها و بیماران می شود. علاوه بر این، بررسی سالیانه باعث انجام اقدام های تشخیصی و درمانی می شود که عواقب و عوارض جبران ناپذیری در مردان دارد. 6 نکته درباره سرطان پروستات درباره سرطان پروستات گفتنی های زیادی وجود دارد ولی دانستن ? نکته زیر ضرورت دارد: 1. سرطان پروستات در مردان خیلی شایع است. 2. سرطان پروستات بیشتر مشی بطئی دارد و برای بیمار مشکل ایجاد نمی کند. 3. بسیاری از مردانی که دچار این سرطان هستند، از ابتلا به آن بی خبرند. 4. بیشتر مردان مبتلا به سرطان پروستات، به دلیل بیماری دیگری فوت می کنند، نه سرطان پروستات. 5. ثابت شده است بسیاری از مردانی که میزان PSA خون آنها بالا گزارش شده، دچار سرطان پروستات نیستند. 6. اگر در مردی میزان PSA خون بالا باشد، باید تمام اقدام های تشخیصی سرطان پروستات انجام شود که مهم ترین آن نمونه برداری از پروستات است. نمونه برداری از پروستات علاوه بر اینکه عوارض خطیری دارد، پرهزینه هم است. اگر جواب نمونه برداری طبیعی باشد، باز بیمار دل نگران می ماند و از نظر علمی نمی توان گفت که به سرطان پروستات مبتلا نیست چون ممکن است نمونه برداری از محل طبیعی انجام شده باشد. 2 نکته درباره درمان سرطان پروستات اگر در مردی سرطان پروستات تشخیص داده شود به ناچار باید درمان شروع شود: 1. دو نوع درمان مرسوم رادیوتراپی و عمل جراحی. رادیوتراپی، روش درمانی پرعارضه ای است و حجم مثانه را به اندازه یک فنجان می کند و باعث التهاب روده می شود. بیمار دچار اسهال و خونریزی ادراری می شود و در روز ممکن است چند بار (بیش از 10بار) به دستشویی برود. 2. در عمل جراحی برای سرطان پروستات، کل پروستات خارج می شود که با عمل جراحی مرسوم پروستات در مردان متفاوت است. بعد از این عمل، بیمار تقریبا صددرصد دچار ناتوانی جنسی می شود و حدود 10 درصد بیماران دچار بی اختیاری ادرار خواهند شد. علاوه بر اینها، این عمل عوارض دیگری هم دارد و پرهزینه هم است. 3 نکته یک توصیه غیرکارشناسانه حالا برمی گردم به آنچه در ابتدای بحث درباره توصیه های غیرکارشناسانه در یک برنامه گفتم. اگر فرد خود را از نظر سرطان پروستات بررسی نکند، به احتمال زیاد تا آخر عمر مشکلی هم پیدا نمی کند بنابراین توصیه به چنین اقدام هایی دارای تبعات زیر است: 1. هزاران مرد برای بررسی از نظر ابتلا به سرطان پروستات به پزشک مراجعه می کنند و برای تعداد قابل توجهی از آنها اقدام های تشخیصی و درمانی بی مورد انجام می شود. 2. سیستم بهداشتی - درمانی متحمل صدها میلیون ریال هزینه می شود که می توانست در موارد ضروری هزینه شود. 3. تعداد انبوهی از خانواده ها ضمن متحمل شدن هزینه های هنگفت، باید بار روانی موضوع و عوارض اقدام های تشخیصی و درمانی ناشی از بررسی سرطان را متحمل شوند. 4 نکته پایانی امروزه مجامع معتبر علمی اورولوژی از جمله انجمن اورولوژی آمریکا، بررسی معمول مردان بالای 50 سال از نظر سرطان پروستات را توصیه نمی کند و تاکید بیشتر مجامع معتبر علمی در مورد سرطان پروستات به شرح زیر است: 1. مردانی که سابقه ابتلا به سرطان پروستات در خانواده شان وجود دارد (مثل پدر و برادر)، لازم است طبق یک برنامه منظم از نظر ابتلا به سرطان پروستات بررسی شوند. 2. چون میزان شیوع سرطان پروستات در مردان سیاه پوست بیشتر است، توصیه می شود سیاه پوستان از نظر وجود سرطان بررسی شوند. 3. اگر مردی شخصا درخواست آزمایش سرطان پروستات کند یا پزشک چنین درخواستی داشته باشد، باید مزایا و معایب انجام این تست را کاملا بداند و بعد این کار برایش انجام شود. 4) در موارد بهداشتی، درمانی مهم که کل جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد، معمولا در اروپا و آمریکا انجمن های علمی مربوطه دستورالعمل صادر می کنند. در کشور ما نیز انجمن اورولوژی، باید موضع خود را درباره بررسی تمام مردان بالای 50 سال از نظر سرطان پروستات مشخص و اعلام کند. علاوه بر این، وزارت بهداشت نیز باید در چنین مواردی با مشورت با کارشناسان خود دستورالعمل های لازم را صادر کند چون ممکن است از نظر اقلیمی و نژادی دستورالعمل برای بررسی از نظر یک بیماری از یک کشور به کشور دیگر متفاوت باشد. این مساله در تمام موارد مهم از جمله سرطان پستان، دهانه رحم در خانم ها، دیابت و... صدق می کند. متاسفانه در کشور انجمن های علمی در این مورد سکوت اختیار کرده اند. مردان مشهوری که با سرطان پروستات جنگیدند 1. یان مک کلن هنرپیشه مشهور بریتانیایی که در فیلم ارباب حلقه ها نقش گاندالف را بازی می کرد، اخیرا در مصاحبه ای اعلام کرد در سال 2005 سرطان پروستات او تشخیص داده شده است و تا به حال با وجود این بیماری زندگی فعالی دارد. مک کلن گفت سرطان پروستات او از نوع با رشد کند است و به جاهای دیگر بدنش منتشر نشده. او در این مصاحبه گفت که با توجه به محدود بودن و عدم انتشار سرطانش، در حال حاضر درمانی دریافت نمی کند و فقط به طور منظم معاینه می شود. 2. راجر مور بازیگر انگلیسی که با ایفای نقش جیمز باند در طول سال ها مشهور شد، در سال 1993 مبتلا به سرطان پروستات شد. او تحت عمل برداشتن کل پروستات قرار گرفت و بهبود کامل پیدا کرد. 3. رابرت دونیرو بازیگر مشهور آمریکایی و برنده جایزه اسکار که به خاطر نقش هایش در فیلم هایی مانند راننده تاکسی و گاو خشمگین به «مرد سرسخت» مشهور است، همین سرسختی را در زندگی واقعی هم نشان داده. او در 60 سالگی مبتلا به سرطان پروستات شد و خوشبختانه به گفته خودش به علت چکاپ های منظمی که انجام می داد، سرطانش در مراحل اولیه تشخیص داده شد. جزئیاتی درباره درمان او منتشر نشده است، اما سرطان طور کامل فروکش کرد و از در سال 2011 در 68 سالگی برای ششمین بار پدر شد. او و همسرش، گریس هیگواتر در این سال از طریق مادر جانشین صاحب یک دختر شدند. 4. چارلتون هستون سرطان پروستات چارلتون هستنون، بازیگر آمریکایی برنده جایزه اسکار که با بازی در فیلم «ده فرمان» به شهرت رسید، در سال 1988 تشخیص داده شد، اما پس از دوره کوتاهی از پرتودرمانی فشرده، فروکش کرد. 5. دنیس هاپر بازیگر و کارگردان آمریکایی در سال 2010 9 ماه پس از تشخیص سرطان پروستات درگذشت. سرطان پروستات او به استخوان هایش منتشر و آنقدر ضعیف شده بود که امکان ادامه شیمی درمانی اش وجود نداشت. 6. رودی جولیانی شهردار سابق نیویورک، در سال 2000 مبتلا به سرطان پروستات شد. پدر جولیانی نیز 19 سال پیش به علت ابتلا به همین بیماری درگذشته بود. جولیانی که مصمم بود به سرنوشت پدرش دچار نشود، تحت یک برنامه درمانی چندمرحله ای قرار گرفت که شامل یک دوره 4 ماهه هورمون درمانی و کاشت ساچمه های فلزی رادیواکتیو در پروستات (برای پرتوتابی به پروستات) و 5 هفته پرتودرمانی خارجی و بعد تداوم هورمون درمانی می شد. گرچه این طرح درمانی تهاجمی بود، اما موفقیت آمیز بود و باعث بهبودی جولیانی شد.
سه شنبه ، ۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 9 صبح]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]