واضح آرشیو وب فارسی:تیتر1: مرکز اسناد انقلاب اسلامی با انتشار بخش اول پرونده ویژه قیام موشکی به بازخوانی اولین گام موشکی ایران پرداختگروه فرهنگی « تیتریک » مرکز اسناد انقلاب اسلامی در مطلبی با عنوان «پرونده ویژه قیام موشکی» که بخش اول آن را منتشر کرد به بازخوانی اولین گام موشکی ایران پرداخت. شهریور ماه سال 1359 صدام حسین دیکتاتور مخلوع عراق با چند لشکر زرهی و با پشتیبانی توپخانه و یگان های هوایی خود به چندین فرودگاه و منطقه مرزی ایران حمله کرد تا این کار او ، آغازی باشد بر جنگی نابرابر که 8 سال طول کشید. صدام که آن روزها سر خوش از حمایت های مستقیم آمریکا، شوروی و غرب بود، فکر می کرد که می تواند چند روزه تهران را فتح کرده و بخش اعظمی از خاک ایران اسلامی را اشغال کند. او بر همین اساس یکی از اولین گلوله های توپخانه ارتش مجهزش را خودش به سوی ایران شلیک کرد تا این جنگ نابرابر آغاز شود. انقلاب نوپای اسلامی که حدود 19 ماه از تولدش می گذشت، هنوز در گرما گرم تحولات داخلی و تحرکات گروه های تجزیه طلب و کمونیست و درگیری های داخلی و مسلحانه بود که به ناگاه رژیم بعث را در خانه خود و در بخش های غربی کشور دید. این باعث شد که امام(ره) از همه برای دفاع از کشور و میهمن اسلامی دعوت کند و این بود که اولین موج عمومی برای دفاع از کشور شکل گرفته و تعداد زیادی از مردم برای دفاع از مرزها، بسیج شوند. در 15 روز اول جنگ تحمیلی، مقاومت های خوبی توسط نیروهای ارتش و سپاه صورت گرفت ولی به ناگاه، ارتش مجهز عراق دست به اقدامی جنایتکارانه زد و بسیاری از شهرهای کشورمان را با موشک و راکت هدف قرار داد. در اولین گام، ارتش بعثی شهر دزفول را تنها 17 روز پس از آغاز جنگ (16 مهر ماه سال 1359) هدف راکت های فراگ 7 قرار داد. فراگ 7 (FROG-7 یا Free-Rocket-Over-Ground)، یک راکت غیر هدایت شونده و کوتاه برد است که در سال 1969 در ارتش شوروی وارد خدمت شد. این راکت که به روزترین راکت خانواده راکت های فراگ 1 تا 7 بود، آن روزها اگر چه چندان پیشرفته نبود، اما برای نابودی اهداف ارتش عراق پیش از آغاز حمله زمینی، کفایت می کرد. این راکت حدود 70 کیلومتر برد داشت و میتوانست در بهترین نمونه ها حدود 200 کیلو مواد منفجره را با راکتی حدود 9 متری، با خود حمل کرده و به هدف اصاب دهد. ارتش بعث پیش از آغاز جنگ تحمیلی این راکت ها را از شوروی خریداری کرده بود، راکت هایی که در همان روزهای آغاز جنگ باعث کشته شدن تعداد قابل توجهی انسان بی گناه شد. با اصابت اولین راکت کوتاه برد فراگ-7 به شهر دزفول، 70 نفر شهید و بیش از 300 نفر زخمی شدند تا صدام در همان وهله نخست، جنگ را وارد فاز نابرابر کند. روند موشکباران و راکتباران شهرهای مختلف کشورمان تا سال 62 یعنی 3 سال پس از آغاز جنگ تحمیلی ادامه داشت و در طی این مدت، بیش از 65 فروند راکت و موشک در انواع مختلف فقط به شهر کوچک دزفول اصابت کرد تا جایی که دیگر رمقی برای این شهر باقی نمانده بود. در این شرایط و در طول این سال ها، شهرهای مختلف کشورمان زیر آتش وقت و بی وقت موشک ها و راکت های عراقی بود، گاهی اوقات موشک بالستیک اسکاد شلیک می کردند، گاهی اوقات هم با راکت و آتش سنگین توپخانه های برد بلند، شهرها و مناطق مرزی کشورمان را تخریب کرده و بسیاری را به شهادت رسانده و جمع کثیری را هم مجروح و زخمی می کردند. راکت فراگ 7 همزمان با موشک باران ها و راکت باران های شهرهای مختلف مرزی و غربی کشورمان، توپخانه سپاه هم اگر چه برد خمپاره ها و توپ هایش آنقدر بلند نبود، اما هر از گاهی با توانی که در اختیار داشت، پاسخ موشک باران ها را می داد اما این پاسخ صرفا معطوف به مواضع نظامی طرف مقابل می شد. اما این برای پایان دادن به حملات موشکی گسترده بعثی ها کافی نبود لذا باید فکری اساسی تر برای پاسخ به این موشک باران ها می شد. ماجرا ادامه داشت تا اینکه در 26 بهمن ماه سال 62، برای نخستین بار و پس از ماه ها شلیک منور بر فراز شهرهای بصره، خانقین و برخی دیگر نقاط شهری در مرز دو کشور، توپخانه سپاه پاسداران با موافقت امام راحل و مشروط بر اینکه قبل از آتش گشودن به سوی مراکز نظامی ارتش بعثی در برخی شهرها، چند روز قبل موضوع حمله در روزهای آتی را به مردم آن شهرها در عراق اطلاع رسانی کند، به سوی مراکز نظامی عراق در شهرهای مرزی به خصوص بصره و خانقین آتش گشود تا اولین پاسخ ایران به راکت باران ها و موشک باران های رژیم بعث داده شود. اما این اقدام هم باعث توقف کامل موشک باران ها نشد تا اینکه مقامات عالی رتبه نظامی کشور و شورای عالی امنیت ملی تصمیم بزرگ و مهمی گرفتند که سرنوشت جنگ و حتی سرنوشت آینده توان نظامی ایران را تغییر داد. فرمانده هان سپاه پیشنهاد دادند که موضوع موشک باران ها باید در همان سطحی که عراق کار میکند، پاسخ داده شود اما وقتی به داخل کشور نگاه می کردند، هیچ موشک و یا حتی راکت درخوری برای شلیک به سوی عراق در کشور پیدا نمی شد، حتی زیرساختی هم برای این کار وجود نداشت چرا که آمریکا و غرب که متحد اصلی ایران در دوران شاه مخلوع بودند، هیچ گونه فناوری و امکانی در زمینه موشکی و راکتی به ایران نداده بودند. حسن طهرانی مقدم در دوران جنگ بر همین اساس بود که شورای عالی امنیت ملی وقت تصمیم گرفت، 13 نفر از یگان توپخانه سپاه به فرماندهی چهره نه چندان مشهوری که "حسن طهرانی مقدم" نام داشت، جدا شده و برای گذراندن آموزش نظامی عازم کشور سوریه شوند تا بتوانند پس از گذراندن دوره های آموزشی، اولین یگان موشکی ایران را راه اندازی کنند. طبق آن تصمیم، محسن رفیقدوست نیز به عنوان وزیر وقت سپاه، مسئول تجهیز اولین هسته یگان موشکی سپاه را برعهده گرفت تا این گونه، اولین قدم برای تشکیل یگان موشکی با هدف آموزش شلیک و به کارگیری موشک به منظور دادن پاسخ موشکی به حملات موشکی و راکتی ارتش بعثی صدام به شهرها، در ایران برداشته شود و این سرآغازی شد از یک پرونده قطور از رشادت ها و ابتکارات برای دفاع از ذره ذره خاک میهمن اسلامی. منبع: فارس
دوشنبه ، ۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیتر1]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]