واضح آرشیو وب فارسی:پایتخت: به گزارش پایتخت، آن طور که «احمد پرویز»سرپرست هیأت شناسایی دشت سیلاخور به روزنامه ایران می گوید این بررسی ها با هدف تهیه نقشه و پراکندگی آثار باستانی و میراث فرهنگی این دشت پهناور انجام شد. وی مهمترین شاهد وجود دهکده های 7 هزار ساله را سفال های «متقدم منقوش» معروف به «سفال های باغ نو» خرم آباد دانست. باغ نو خرم آباد تپه باستانی است که به گفته پرویز در سال های پیش از انقلاب توسط هیأت های امریکایی کاوش شده است. سفال باغ نو حداقل به 5 هزار سال قبل از میلاد برمی گردد. به گفته پرویز سومین فصل بررسی های دشت سیلاخور باستان شناسان را در چند محوطه به سفال باغ نو خرم آباد رسانده است. این سفال به جغرافیای لرستان اختصاص دارد و بعد از خرم آباد در دشت سیلاخور دیده شده است. پرویز و همکاران او وجود همین سفال در دشت سیلاخور را نشانه ای بر وجود دهکده های 7 هزار ساله در این دشت می دانند. او می گوید: «این سفال ها نشان داد که حوزه پراکندگی آن فقط مختص به خرم آباد نبوده و به مناطق سرد و شمالی استان هم رسیده است.» او کشف روستاهای 7 هزار ساله و وجود این سفال ها را یک نقطه کلیدی در کاوش های آینده می داند که به باستان شناسان نشان می دهد که چه مناطقی مکان مناسبی برای دهکده های قدیم (7هزار ساله) بوده اند. او شناسایی این روستاها را ناشی از مشاهدات سطحی می داند: «معماری های موجود در دشت به دوره های جدیدتر برمی گردد.» مطالعات این گروه نشان می دهد دشت سیلاخور به دلیل وجود دو رودخانه پر آب «سیلاخور» و «تیره» در دوره های بعد هم همچنان با هجوم بی وقفه جمعیت رو به رو است. پرویز تا به امروز سه فصل بررسی در دشت سیلاخور انجام داده که به گفته خودش شناسایی 560 اثر از جمله نتایج این بررسی هاست: «آثار بیشتر شامل تپه، قلعه ها، امامزاده ها، تأسیسات بین راهی و حمام ها هستند.» دو فصل اول در سال 82 و 86 انجام شده است. این بررسی ها به شناسایی لایه ها و موادی از دوره مس و سنگ (میانه و جدید) که از 5 تا سه هزار سال پیش از تاریخ را شامل می شود منجر شد. در محوطه آثار مفرغ تراکم چشمگیری دارد و به گفته پرویز فاصله محوطه های آن کمتر از 1500متر است. محوطه های دوره پارتی(اشکانی) که 2200 سال قدمت دارد نیز گسترش بسیار زیادی دارد. پرویز و همکاران این گستردگی را نشانه وجود سکونت های بسیار زیاد انسانی در این دوره می دانند. دشت سیلاخور به دوره ساسانی یعنی 1700 سال پیش که می رسد جمعیتش کم می شود. به گفته پرویز بررسی ها هنوز پاسخی برای کاهش جمعیت سیلاخور در این دوره نداشته اند! اما آن طور که پرویز می گوید سیلاخور در دوره اسلامی بویژه در دوره «سلجوقی» دوباره در زمینه استقرار های انسانی مورد توجه قرار می گیرد: «ما شاهد هجوم بی وقفه جمعیت هستیم.» او فراوانی سایت ها در دوره های مختلف تاریخی را نشان وجود جمعیت های بالای انسانی در دشت می داند. او وجود تپه های غول پیکر تاریخی وپیش از تاریخ در این دشت را یکی از ویژگی منحصر به سیلاخور می داند: «حتی در تمام استان لرستان یا استان همجوار محوطه های بزرگ در این حجم دیده نمی شود.» ناگزیر از حفاری های غیر مجاز پرویز با توجه به گستردگی دشت سیلاخور، حفاری غیر مجاز در این دشت را غیرقابل انکار می داند و می گوید: «علاوه بر آن توسعه کشاورزی، ساخت تأسیسات، ساختمان سازی وعبور جاده به تاریخ آن آسیب رسانده است.» او عبور بزرگراهی که اراک را به بروجرد و دورود می رساند یکی از آسیب های جدی به دشت سیلاخور می داند و می گوید: «تمام عرض دشت بین 6 تا 12 کیلومتر است. اگر جاده از کنار این دشت عبور می کرد، تفاوت زمان رسیدن به مقصد سه تا چهار دقیقه بود اما متأسفانه با عبور این جاده هم منطقه تاریخی تخریب شد و هم بخشی از زمین های کشاورزی از بین رفت.
دوشنبه ، ۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایتخت]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]