محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831615650
نسیمی از آموزه های امام سجاد (ع)
واضح آرشیو وب فارسی:اتقان: اتقان نیوز: در سالروز شهادت حضرت زین العابدین (ع) که بنابر برخی روایات امروز، مصادف با 12 محرم الحرام است، در میان خطابه های ایشان در کوفه و شام و بیانات ایشان در مجموعه ارزشمند صحیفه سجادیه آموزه های بسیاری نهفته است که برخی از آن ها به فراخور مسائل کنونی اجتماع تقدیم حضور می گردد. «پرهیز از به رخ کشیدن عیب ها» من رمی الناس بما فیهم رموه بما لیس فیه- هر کس به مردم عیبی را نسبت دهد که واقعاً دارای آن عیب هستند، نهایتاً مردم به او عیبی را که ندارد، نسبت خواهند داد. (میزان الحکمه ج 1 ص 159) دستگاه آفرینش به گونه ای طراحی شده که حرکت جریان باطل را برنمی تابد. ظلم از جمله مهم ترین جریانات باطل است که مصداق بارز آن عیب جویی و عیب گویی است و معمولاً در اشخاص بیمار دل و کوتاه نظر ظهور و بروز پیدا می کند. شخص عیب جو، خود اولین قربانی است که در حرکت جریان حق، از مسیر صحیح کاروان هستی، منحرف گشته و از مراتب کمال سقوط می کند. منشأ چنین حالت و روحیه ای در واقع به این برمی گردد که آدمی خود را خوب نمی شناسد و توجه ندارد به اینکه خودش به مراتب بیش از دیگران نقص و عیب دارد. (نهج البلاغه، حکمت 349) از امام ششم نیز نقل است که: هرگاه دیدید کسی گناهان و عیب مردم را می جوید و گناهان خویش را از «تأکید بر کیفیت نه کمیت» لایقل عمل مع التقوی و کیف یقل مایتقبل. یعنی هیچ کاری توأم باتقوا کم نیست، چگونه کم باشد چیزی که مقبول خدا واقع می شود. (تحف العقول ص 582) از نگاه دینی، عمل، بخودی خود فاقد ارزش است. عمل، هنگامی ارزشمند است که با نیت خدایی همراه باشد. عمل هر گاه رنگ الهی به خود گرفت، قیمت پیدا می کند. نیت خدایی و رنگ الهی در واقع همان تقواست. یعنی یک فرد مسلمان وقتی می خواهد کاری انجام دهد، لازم است همه ضوابط شرعی را مراعات کند. محدوده های ممنوعه (حرام و مکروه) و منطقه های مجاز (واجب و مستحب) را محترم بشمارد. بنابراین عمل با طعم الهی (رفتار همراه با تقوا) کوچک و بزرگش فرق نمی کند. رفتار شایسته، هر چند به لحاظ کمیت ناچیز و به لحاظ حجم کوچک باشد، در پیشگاه پروردگار عالم مقبول می افتد و همین گونه عمل است که آدمی را به کمال و سعادت می رساند. لذا در قرآن تاکید می شود که خداوند منحصراً از افراد متقی، عمل را می پذیرد. (مائده/ 72) انسان ها دعوت شده اند تا بهترین و نیکوترین رفتار را از خود بروز دهند و نه بیشترین و زیادترین آن را. (ملک/2 ) «ادای حقوق پدر و مادر» اما سجاد (ع) در رساله ارزشمند موسوم به حقوق درباره حق مادر و پدر می فرمایند : حق مادرت این است که بدانی او : 1- تو را در جایی حمل کرد که هیچ کس دیگری آن کار را انجام نمی دهد . 2- از میوه دلش تو را خوراک داده است که دیگری نمی دهد . 3- تو را با گوشش و چشمش و دستش و پایش و مویش و سراپایش و همه اعضایش نگه داری کرده است . 4- و به این فداکاری شاد و خرم بوده و همواره از تو مواظبت نموده و هر ناگواری و دردی و هرگونه سختی و غم و اندوهی را تحمل کرده است تا دست آفات به تو نرسد . 5- دلش خوش بوده است که تو سیر باشی و او گرسنه، تو جامه بپوشی و او برهنه باشد . 6- تو را سیراب کند و خود تشنه بماند. تو را در سایه آورد و خود را زیر آفتاب برد . با سختی کشیدن ها تو را به نعمت رساند، با بی خوابی های خود تو را به خواب برد، شکمش را ظرف وجود تو ساخت، دامنش آسایشگاه تو و پستانش مشک آب تو، جانش فدای تو و بخاطر تو و به حساب تو، گرم و سرد روزگار را چشید. به این اندازه که دانستی، قدرش را بدان. البته جز به کمک و توفیق خدای توانا، توانایی سپاس او را نخواهی داشت. اما حق پدرت این است که بدانی: او بنیاد و ریشه توست و تو شاخه او هستی. اگر او نبود تو هم نبودی. پس هرگاه در خود صفت خوشایند و چیز پسندیده ای یافتی، بدان که آن را از پدرت داری. خدا را سپاس گزار و او را نیز بدین مقدار که دانستی قدر بدان و از او ممنون باش. (تحف العقول ص 926-862 ) «آراستن خود به همه خوبی ها» امام چهارم می فرمایند: همه خیر و خوبی در دو چیز است : 1- مراقبت از نفس و خویشتن داری 2- برکندن چشم طمع از مال مردم و درخواست نکردن از آنان (تحف العقول ص 582 و میزان الحکمه ج 1 ص 343 ) حضرت تاکید فرمودند: انسانی که در هیچ کاری به مردم امید نبندد و همه امور خود را به خدا واگذارد، خداوند نیز هر خواسته ای که او داشته باشد، اجابت خواهد کرد. (میزان الحکمه ج 1 ص 163) درخواست از مردم نتایج بدی در پی دارد: از جمله : 1- مایه خواری و سرافکندگی در زندگی است . 2- شرم و حیا را از آدمی می ستاند. (و تکرار آن قبح و زشتی تقاضا کردن را از بین می بر) ) 3- از وقار و شکوه و منزلت انسان می کاهد . 4- درخواست از مردم و تقاضای کمک در واقع یک نوع فقر و نداری است. برعکس هر چه کمتر از مردم درخواست گردد، در واقع به یک نوع ثروت و توانگری دست یافته است. (تحف العقول ص 682 و میزان الحکمه ج 2 ص 977) در آموزه های اسلامی به حفظ کرامت، عزت، بزرگواری و استقلال شخصیت انسان ها بسیار تاکید شده است. مومنان عزیزند، به هیچ قیمتی نباید عزتمندی خویش را با درخواست های مکرر لکه دار کرده و یا آن را حراج کنند . «بهره گیری از رحمت خدا» از اینکه کسی نجات یافته تعجب نیست، بلکه تعجب از انسانی است که هلاک شده است، که چگونه با وجود رحمت گسترده خداوند سقوط نموده است. (میزان الحکمه ج 2 ص 914 ) خدای مهربان برای هدایت و سعادت بشر از هیچ چیزی فروگذار نکرده است. پیش از همه فطرت الهی است که از درون انسان وی را به سوی حقیقت و زیبایی و خیراخلاقی و کمال نهایی راهنمایی می کند. ذات آدمی به زیباترین وجه با رنگ خدایی نقاشی شده است. (بقره/831 ) انسان در پرتو نورافشانی فطرت و عقل از ناحیه درون و کمک و راهنمایی پیامبران الهی و دستگیری و رهبری مستمر امامان معصوم (ع) و علماء و اولیاء و بالاخره با هدایت و همراهی کتاب های آسمانی از ناحیه بیرون، به سهولت می تواند در مسیر تعالی و تکامل قرار گیرد و انتظار معقول نیز همین است. آیا اگر دانش آموزی با فراهم بودن همه زمینه های تحصیل مانند مدرسه، معلم، کتاب تشویق و راهنمایی والدین و دوستان و امکانات مادی و معنوی و... باز هم بدنبال فرصت سوزی و بازیگوشی و بی اعتنایی باشد، شگفت انگیز نیست؟ رحمت خدا را ببینید که حتی اگر آدمی به اندازه سنگینی کوه ها و دریاهای عالم گناه کند، همین که واقعاً پشیمان گردد، او را با آغوش باز می پذیرد. آیا با این همه سعه صدر و رحمت، اگر کسی بخواهد خود را به زور به جهنم ببرد، جای تعجب نیست؟ «عبرت گیری از مصیبت های روزانه» بیچاره آدمی، هر روز سه مصیبت به او می رسد و حتی از یکی از آن ها پند نمی گیرد. اگر عبرت می گرفت و گوش فرا می داد، کار دنیا و سختی های آن بر او آسان می گردید . مصیبت اول: هر روز که می گذرد، یک روز از عمرش کاسته می شود. اگر از مال او چیزی کم گردد، اندوهگین می شود، در صورتی که مال جایگزین دارد، اما عمر از دست رفته جبران نمی شود . مصیبت دوم: هر روز روزیش را به طور کامل دریافت می کند. چنانچه این روزی، از راه حلال کسب شده باشد، باید در قیامت حساب پس بدهد و اگر از راه حرام باشد، کیفر خواهد دید. مصیبت سوم: که از دو قسم قبلی بزرگ تر است، این است که هیچ روزی را به شب نمی رساند مگر اینکه یک منزل (یک گام) به آخرت نزدیک تر شده است. اما او نمی داند که آیا به سوی بهشت خواهد رفت و یا به طرف آتش گام برمی دارد. (میزان الحکمه ج 2 ص 546 ) «قدردانی و تشکر از دیگران» اشکر کم لله اشکر کم للناس. قدردان ترین شما از خدا، قدردان ترین شما از مردم است. (میزان الحکمه ج 1 ص 745) خدای متعال در روز قیامت به یکی از بندگان خود می فرماید: آیا از فلان کس تشکر کردی؟ بنده می گوید: ای پروردگار از تو سپاسگزاری نمودم. خداوند می فرماید: چون از او تشکر نکردی از من نیز تشکر نکرده ای (همان) امام (ع) در رساله حقوق می فرمایند: حق کسی که به تو خوبی می کند این است که از او تشکر نمایی و خوبی اش را به زبان آوری و از وی به نیکی یاد کنی و میان خود و خداوند برایش خالصانه دعا کنی. اگر چنین رفتار کردی، بدون شک در نهان و آشکار در واقع از او تشکر کرده ای، وانگهی اگر روزی توانستی نیکی او را جبران کنی، جبران کن. (تحف العقول ص 172 ) «نرم خویی و لطافت با مردم» امام چهارم (ع) فرمودند: آخرین سفارش حضرت خضر (ع) به جناب موسی (ع) این بود که: هیچ گناهکاری را به خاطر گناهش (و هر خطای دیگری) سرزنش مکن و سپس فرمود: محبوب ترین صفات یک انسان در پیشگاه خداوند عبارت اند از: 1- در عین توانگری و دارایی، قناعت در زندگی و روش میانه (اقتصاد) را در پیش بگیرد . 2- در عین داشتن قدرت، گذشت از انتقام و چشم پوشی از خطای دیگران را پیشه کند . 3- در مواجهه با مردم، نرمی و لطافت را سرلوحه کار خود قرار دهد . و آن گاه تاکید فرمودند: هیچ کس با دیگران در زندگی نرمی نکرد جز آنکه خداوند در روز قیامت با او به نرمی (ونه قهر و شدت) رفتار خواهد کرد. ای عزیز بدان که اوج حکمت، ترس از خدای متعال است. (خصال ج 1 ص 821 ) «روش تعریف و تمجید خدا» ابوحمزه ثمالی می گوید: به امام سجاد (ع) گفتم شما می فرمایید خدا را به پنج عبارت تمجید کنید. آن عبارات کدام هستند؟ حضرت فرمودند : 1-با عبارت (سبحان الله و بحمده) در واقع خدا را از سطح فکر افراد نادان و خدانشناس بالاتر دانسته ای . 2- با عبارت (لااله الاالله وحده لاشریک له) در واقع کلمه اخلاص را گفته ای و با گفتن این ذکر از آتش جهنم نجات می یابی مگر آنکه مستکبر و ظالم باشی . 3- با عبارت (استغفرالله و اتوب الیه) در واقع دو صفت مستکبر بودن و ظالم بودن را از خود پاک کرده ای . 4- با عبارت (لاحول و لاقوه الابالله) در واقع کار خود را به خدا واگذار کرده ای . 5- با عبارت (الحمدلله) در واقع در برابر همه نعمت ها شکر خدای متعال را به جای آورده ای . مستکبر و ظالم سه نشانه دارد که از آن طریق قابل شناسایی است : 1- شخصی که به گناه خود اصرار می ورزد. 2- شخصی که هوای نفس بر او غالب است . 3- شخصی که دنیا را بر آخرتش بهتر و مقدم تر می داند. (خصال ج 1 ص 862 ) «پرهیز از دروغ» حضرت به فرزندان خود می فرمودند: از دروغ کوچک و بزرگش، جدی و شوخی اش دوری کنید. زیرا انسان هرگاه در چیزی کوچک دروغ بگوید، به گفتن دروغ بزرگ تر نیز جرأت پیدا می کند. (میزان الحکمه ج 2 ص 178) از قول عایشه نقل می کنند که می گفت: هیچ خصلتی از دیدگاه پیامبر (ص) منفورتر و زشت تر از دروغ نبود و هرگاه مطلع می شد یکی از اصحابش دروغی گفته است، به او بی اعتنایی می کرد تا آن وقتی که خبردار می شد وی توبه کرده است. (همان ص 589 ) محورهای اساسی سبک زندگی امام زین العابدین (ع ) حمران بن اعین از امام باقر (ع) نقل می کند که حضرت سجاد (ع ) 1. در حال نماز رنگش تغییر می کرد . 2. مانند بنده ذلیلی که در برابر سلطان باعظمتی باشد به نماز می ایستاد . 3. بدنش در حال نماز می لرزید . 4. مثل کسی نماز می خواند که نماز آخرش را می خواند . 5. روزی در حال نماز ردا از یک شانه اش افتاد با همان حال نماز را تمام کرد، یکی از اصحاب پرسید: چرا ردا را صاف نکردی؟ فرمود: می دانی دربرابر چه کسی بودم؟ چیزی از نماز بنده قبول نمی شود جز آنچه با حضور قلب باشد. سائل گفت: پس ما هلاک شدیم. فرمود: هرگز! خدا نقص ها را به وسیله نافله ها جبران می کند . 6. شب تاریک انبانی پر از کیسه های درهم و دینار - و گاهی غذا یا هیزم- به دوش می کشید و بر درخانه مستمندان می برد، در را می زد، هر که از خانه بیرون می آمد به او می داد و می رفت . 7. هنگام عطای به فقیر صورت را می پوشاند که او را نشناسد، فقرا از وفات آن جناب فهمیدند مسکین نواز شب، علی بن الحسین بوده . 8. چون بدن مبارکش را روی تخت غسالخانه نهادند دیدند پشت مبارکش چون سر زانوی شتر برآمده و این اثر بارهایی بود که به دوش می کشید و به در خانه مستمندان می برد . 9. روزی روپوشی از خز (خز حیوانی است که از پوست آن جامه زمستانی تهیه می شده) به دوش مبارکش بود، در راه سائلی رسید و در روپوش آویخت، حضرت جامه قیمتی را رها کرد و رفت . 10. لباس خز را زمستان می خرید، تابستان می فروخت و پولش را تصدق می داد . 11. روز عرفه چشمش افتاد به جمعیتی که گدایی می کردند، فرمود: وای بر شما، چنین روزی از غیرخدا سؤال می کنید؟ این روزها چنان لطف حق همگانی است که امید می رود شامل حال جنین ها در شکم مادران هم بشود و خوشبخت گردند . 12. از غذاخوردن با مادر خودداری می کرد، گفتند: یا ابن رسول الله شما از همه با مادرتان نکوکارترید، چرا با او هم خوراک نمی شوید؟ فرمود: دوست ندارم لقمه ای را بردارم که مادرم به آن نظر داشته باشد . 13. مردی عرض کرد: یابن رسول الله من برای خدا شما را سخت دوست دارم. حضرت عرض کرد خداوندا! پناه بر تو که مرا در راه تو دوست داشته باشند و تو خود مرا دشمن بداری . 14. بیست سفر در راه حج بر شتری سوار شد و یک تازیانه بر او نزد، چون شتر مرد دستور داد به خاکش سپارند تا طعمه درندگان نشود . 15. از کنیزی شرح حال آنجناب را پرسیدند، گفت: مختصر بگویم یا مفصل؟ گفتند: مختصر، گفت: هیچ روز غذا برایش نبردم و هیچ شب بستر برایش نگستردم . 16. روزی به جمعی رسید که غیبت او می کردند. ایستاد و فرمود: اگر راست می گویید خدا مرا بیامرزد و اگر دروغ می گویید خدا شما را بیامرزد . 17. اگر کسی برای طلب علم خدمتش می رسید می فرمود: آفرین به کسی که پیغمبر (ص) سفارش او را کرده . 18. صد خانوار از فقرای مدینه را اداره می کرد . 19. خرسند می شد که یتیم و نابینا و زمینگیر و مسکین و بیچاره بر سر سفره اش حاضر شود و با دست مبارک به آنان غذا می داد و هر کدام عایله داشتند برای عایله شان هم می فرستاد . 20. هیچ غذایی نمی خوردمگر اینکه اول همان اندازه صدقه می داد . 21. سالی هفت پوست از هفت موضع سجده اش جدا می شد - که از کثرت نماز این موضع پینه می کرد - چون از دنیا رفت آن پینه ها را با وی دفن کردند . 22. بیست سال بر پدر بزرگوارش گریست، هیچ غذایی جلویش نمی گذاشتند جز اینکه گریه می کرد، یکی از غلامان گفت: یابن رسول الله اندوه شما به آخر نرسیده؟ فرمود: وای بر تو یعقوب دوازده پسر داشت، یکی را خدا از جلو چشمش برد، از بس گریست چشمانش نابینا و موی سرش سفید و کمرش خم شد با اینکه پسرش زنده بود، من به چشم خود دیدم که پدر و برادر و عمویم با هفده تن دیگر از بستگانم کشته روی خاک افتاده اند، با این وصف چگونه غصه ام پایان پذیرد؟ ازکتاب نصایح آیت الله مشکینی منبع: http://m 5736 z.blog.ir
دوشنبه ، ۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتقان]
[مشاهده در: www.etghannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها