واضح آرشیو وب فارسی:آناج: یک کارشناس مذهبی گفت: در ابتدای دوران امامت امام سجاد(ع) خفگان ایجادشده توسط حاکمیت ظالم به قدری زیاد بود که امام نمی توانستند به طور مستقیم وارد میدان شوند، اما با گذشت زمان شرایط به گونه ای شد که برخی گروه ها قیام کردند، با اینحال بازهم شرایط هنوز هم برای حرکت های مستقیم آن حضرت آماده نبود.گروه دین و مذهب آناج: سجده به تو می بالد و هستی اش را از آن تو می داند، ای سجاد! که پیشانی موحدت، همه عمر آشنا به خاک بود و لب های زمزمه گرت یک نفس نیایش می سرود. سر از سجده های عاشقانه ات برندار که تداوم هستی به یمن این سجده هاست ... السلام علیک یا سید الساجدی ... السلام علیک ای پیامبر دعا ... اشتباهی که شیعیان هم در حق امام سجاد(ع) مرتکب می شوند حجت الاسلام سعید علیزاده، کارشناس مذهبی و عضو هیئت علمی دانشگاه تبریز، در آستانه ی شهادت امام چهار شیعیان، زین العباد(ع)، به خبرنگار آناج گفت: عمده ترین شبهه در مورد سیره ی امام سجاد(ع) بحث عدم حضور ایشان در میدان جنگ روز عاشورا بود که دلیل آن بیماری حضرت بود که بر اساس حکمت خدا اتفاق افتاد تا سلسله ی امامت پاره نشود. اما متاسفانه در هجمه های وارد شده جهت زیر سوال بردن جایگاه سیاسی و اجتماعی و فرهنگی امام سجاد(ع) و منفعل نشان دادن آن حضرت، لقب بیمار را به ایشان دادند که متاسفانه می بینیم در مجالس روضه خوانی خود شیعیان نیز مطرح می شود. وی ادامه داد: ما هر امامی را باید در بستر زمانی همان امام بشناسیم؛ به اقتضای شرایط زمان، امام حسین(ع) قیام کرد؛ امام حسن(ع) نیز به اقتضای شرایط زمان خود صلح کرد در حالی که اگر امام حسن(ع) هم جای امام حسین(ع) بود، قطعا قیام می کرد و امام حسین(ع) نیز اگر در بستر زمانی امام حسن(ع) قرار داشت، بی شک صلح می کرد. امام سجاد(ع) نیز اگر بود همان کارها را انجام می داد اما شرایط زمان امام زین العابدین(ع) به گونه ای بود که ایشان شیوه ی گریه و دعا را برای تبیین معارف دین و مسائل اجتماعی، سیاسی و فردی و اجتماعی انتخاب کردند و ما می بینیم در دعاهای خود (در صحیفه ی سجادیه) به همه ی موضوعات از مسائل دینی و سیاسی گرفته تا مسائل حقوقی و خانواده پرداخت کرده اند. وی افزود: در زمان آن حضرت(ع) خفگان تا حدی زیاد بود که نمی توانستند به طور مستقیم از حق و دین صحبت کنند، لذا با تقیه مسیری را در پیش گرفتند که کاملا عاقلانه و منطقی بود. یعنی ایشان به زبان دعا مسئولیت خطیر خود را انجام دادند. رهبر اصیل ادامه ی جریان کربلا این کارشناس مذهبی خاطرنشان کرد: البته نباید فراموش کنیم که امام سجاد(ع) رهبر اصیل ادامه ی جریان کربلا بود و اگر می خواهیم امام سجاد(ع) را بشناسیم باید به اولین مجلس یزید بعد از رسیدن اسراء به شام صحبت کنیم که امام در نهایت شجاعت در مقابل یزید ایستادند و با سخنان بر حق و جسورانه ی خود همه ی رشته های آن ملعون را پنبه کردند تا حدی که از فرط عصبانیت می خواست سر از بدن امام(ع) جدا کند اما حضرت زینب(س) از برادر بزرگوار و امام زمان خود دفاع کردند و این اتفاق نیافتاد. علیزاده بیان داشت: از جمله کارهایی که امام سجاد(ع) در راستای تبلیغ قیام عاشورا و حفظ آن جریان انجام دادند این بود که به بهانه های مختلف در میان مردم گریه می کردند و وقتی مردم علت را می پرسیدند، در پاسخشان بعدی از قیام عاشورا را بیان می کردند. برای مثال وقتی قصابی داشت گوسفندی را سر می برید، امام(ع) گریه کردند و گفتند آیا به این گوسفند آب داده ای؟، مردم پرسیدند آیا شما به گوسفند ترحم می کنید؟ در جواب فرمودند من یاد پدرم امام حسین(ع) افتادم که ایشان را تشنه به شهادت رساندند در حالی که وقتی گوسفندی را سر می برند ابتدا به او آب می دهند تا هنگام ذبح تشنه نباشد. تا آن زمان هیچکس خبر نداشت که امام حسین(ع) را تشنه به شهادت رساندند؛ یعنی راویان حاضر در آن واقعه اندک بودند که از همین عده ی اندک برخی دروغ نوشتند، برخی هیچ نگفتند و اکثرشان نیز کشته شدند؛ اما وقتی امام سجاد(ع) این اتفاقات را به مردم تعریف می کردند، شقاوت، ظالمیت و ناشایستگی بنی امیه بیش از پیش آشکار می شد. چرا امام سجاد(ع) با قیام های شیعیان زمان خود همراهی نمی کردند/ قیام مختار مورد تایید امام(ع) بود وی در پاسخ به این شبهه که چرا امام سجاد(ع) با قیام های شیعیان زمان خود همراهی نمی کردند، گفت: در ابتدای دوران امامت امام سجاد(ع) خفگان ایجادشده توسط حاکمیت ظالم به قدری زیاد بود که امام نمی توانستند به طور مستقیم وارد میدان شوند، اما با گذشت زمان شرایط به گونه ای شد که برخی گروه ها قیام کردند، اما شرایط هنوز هم برای حرکت های مستقیم آن حضرت اماده نبود. از جمله قیام های آن دوره، قیام زید بن علی(پسر امام سجاد(ع)) و مختار ثقفی که امام به طور مستقیم و آشکار قیامشان را تایید یا از آن حمایت نکردند چون اگر دشمن می فهمید که پای امام(ع) در میان است در همان قدم اول قیام ها را سرکوب می کرد. با این حال طبق اسناد تاریخی هم قیام زید بن علی و هم قیام مختار مورد تایید امام سجاد(ع) بود. دستگاه اموی با گذشت زمان به شیوه های مبارزاتی امام سجاد علیه السلام پی برد و دریافت که ادامه حیات امام با شرایط و اوضاع زمامداری آنها نمی سازد و از همه کس بیشتر ولیدبن عبدالملک کینه آن حضرت را در دل داشت. او بارها می گفت: «من تا وقتی که علی بن الحسین در دنیا باشد راحت نیستم». این بود که وقتی زمام سلطنت را به دست گرفت تصمیم گرفت امام را مسموم کند. لذا زهر کشنده ای برای کارگزارش در مدینه فرستاد و به او دستور داد تا این زهر را به امام بخوراند و آن نانجیب نیز دستور ولید را عملی کرد. زهر در بدن نازنین امام کارگر شد و بدین وسیله حضرت در سن 57 سالگی در مدینه طیبه به شهادت رسید.
یکشنبه ، ۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آناج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]