تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834088198
خداحافظ لغو تحریم ها!/ آیا نامه عجیب روحانی خسارات برجام را تثبیت می کند؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری دانشجو: آقای روحانی در بند ۴ نامه خود درباره ماهیت برجام و آورده آن برای ایران نوشت: «تحریم های ظالمانه اقتصادی، تجاری و مالی بین المللی یا یکجانبه ای که توسط شورای امنیت، اتحادیه اروپایی و آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران برقرار شده بودند، رفع شدند.به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، روزنامه وطن امروز در گزارشی نوشت: نامه رهبر انقلاب به رئیس جمهور و اجازه مشروط ایشان برای اجرای برجام از چند جهت دارای اهمیت بود. ایشان با قدردانی از همه عوامل، از دولت، تیم مذاکره کننده، نمایندگان مجلس، شورایعالی امنیت ملی و همچنین مطبوعات منتقد، یک دستورالعمل نهایی برای اجرای برجام ابلاغ کردند. رهبر انقلاب در واقع اراده و اجماع داخلی نظام را تجمیع و آنگاه با برشمردن الزامات برجام، این اراده را برای دوره اجرای این سند بین المللی جهت دهی کردند. این نخستین برآورد ناظران داخلی از نامه رهبر انقلاب به حسن روحانی بود. آنچه حضرت آیت الله خامنه ای در قالب 9 الزام برجام به آقای روحانی ابلاغ کردند، در حقیقت مختصات یک بسته ویژه برای استفاده بهینه از این توافق بود. ضمن اینکه این الزامات، از عالی ترین جایگاه در نظام جمهوری اسلامی و به منزله یک ابلاغ بالادستی درباره ضروریات اجرای برجام بود. به گزارش «وطن امروز»، در میان الزامات نُه گانه ای که رهبر معظم انقلاب به مصوبه شورایعالی امنیت ملی افزودند، موضوعات فنی بخوبی مورد اشاره قرار گرفت بویژه درباره رآکتور اراک و همچنین موضوع تبادل سوخت با روس ها، هدف گذاری ایشان منطبق بر یک توافق معقول بوده است. با ابلاغ رهبری، تعهدات ایران در حوزه بازطراحی رآکتور اراک و نیز کاهش ذخایر اورانیوم غنی شده، مشروط به پایان بهانه ای به نام PMD است. موضوع PMD یا همان ابعاد احتمالی نظامی، با نمونه برداری و بازدید یوکیا آمانو از پارچین، تقریبا باید تمام شده تلقی شود اما برخی نگرانی ها وجود دارد که آمریکایی ها هرگز حاضر به بسته شدن این پرونده و در نتیجه بسته شدن یک ابزار فشار به ایران نخواهند شد. اکنون در موعد اجرای برجام شرایط بسیار مساعدی است تا این اهرم از آمریکایی ها گرفته شود، یعنی در صورت مشاهده بهانه جویی آمریکایی ها و باز ماندن پرونده ابعاد احتمالی نظامی، تعهدات ایران در اراک و نیز ذخایر اورانیوم غنی شده، معطل خواهد ماند. در واقع این یک رویارویی برابر است، چراکه طرف مقابل را در مقابل یک هزینه و فایده قرار می دهد. در این حالت آیا اجرای تعهدات ایران در برجام برای آمریکایی ها پرفایده خواهد بود یا باز گذاشتن پرونده PMD و شکست مذاکرات هسته ای؟ در کنار این شرط، موضوع انتقال ذخایر اورانیوم غنی شده نیز یکی از الزامات بسیار مهمی است که در نامه رهبری به آن اشاره شده است. تعهد ایران به کاهش ذخایر اورانیوم خود، چه از طریق تبادل سوخت باشد و چه از طریق اکسید کردن این ذخایر، باید در یک زمان بندی مشخص و منطبق بر منافع ملی باشد. در واقع برای این تعهد ایران باید یک مدالیته در نظر گرفت. این البته تجربه ای است که در سال 1389 ایران به آن رسید، البته نظام در همان برهه نیز برای انتقال ذخایر اورانیوم کمتر غنی شده خود، این شرط اساسی را در مذاکرات استانبول مطرح کرد و پای آن نیز ایستاد. و اما حفره های تحریم اما شاید مهم ترین رکن نامه رهبر انقلاب برای اجرای مشروط برجام، مربوط به موضوع لغو تحریم ها باشد. رهبر انقلاب نخستین الزامات نه گانه دولت در دوره اجرای برجام را به موضوع لغو تحریم ها اختصاص دادند:«اولاً از آنجا که پذیرش مذاکرات از سوی ایران اساساً با هدف لغو تحریم های ظالمانه اقتصادی و مالی صورت گرفته است و اجرایی شدن آن در برجام به بعد از اقدام های ایران موکول شده، لازم است تضمین های قوی و کافی برای جلوگیری از تخلف طرف های مقابل، تدارک دیده شود که از جمله آن اعلام کتبی رئیس جمهور آمریکا و اتحادیه اروپایی مبنی بر لغو تحریم هاست. در اعلام اتحادیه اروپایی و رئیس جمهور آمریکا، باید تصریح شود این تحریم ها به کلی برداشته شده است. هرگونه اظهاری مبنی بر اینکه ساختار تحریم ها باقی خواهد ماند، به منزله نقض برجام است. ثانیاً در سراسر دوره 8 ساله، وضع هرگونه تحریم در هر سطح و به هر بهانه ای (از جمله بهانه های تکراری و خودساخته تروریسم و حقوق بشر) توسط هر یک از کشورهای طرف مذاکرات، نقض برجام محسوب خواهد شد و دولت موظف است طبق بند ۳ مصوبه مجلس، اقدام های لازم را انجام دهد و فعالیت های برجام را متوقف کند». این 2 الزام به وضوح نشان می دهد موضوع «لغو تحریم ها» در برجام تضمین نشده است یعنی نبود تضمین لازم برای هدف اصلی مذاکرات که همان لغو همه تحریم ها بود، باعث ابلاغ این 2 الزام در نامه رهبر انقلاب شده است. ضمن اینکه در این 2 بند، برای اخذ تضمین لغو تحریم ها در دوره زمانی اجرای برجام، تلاش شده است. تعهد کتبی طرف مقابل به لغو تحریم ها و نیز هشدار در صورت تکرار ادعای باقی ماندن ساختار تحریم و همچنین مسدود کردن حفره های حقوق بشر و تروریسم برای اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران، در واقع یک اهرم قانونی برای جلوگیری از سوءاستفاده ها و شیطنت های طرف مقابل از حفره های برجام است. متاسفانه این یک واقعیت است که برجام ضمانت لغو تحریم ندارد، یعنی به رغم آنکه هدف مذاکرات هسته ای و مطالبه مردم از این مذاکرات لغو تحریم ها بود اما تیم مذاکره کننده ایرانی سندی را به ایران آورد که در آن تضمینی برای لغو همه تحریم های هسته ای علیه ایران در آن وجود ندارد. در برجام، تعلیق و توقف تحریم ها به جای لغو آنها درج شده است و این موضوع در بیانیه باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا و اطلاعیه اتحادیه اروپا برای اجرای برجام نیز به وضوح دیده شد. رئیس جمهور آمریکا منطبق بر تعهدات این کشور در برجام، در یادداشتی که پایگاه اینترنتی کاخ سفید منتشر کرد درباره تحریم ها علیه کشورمان از واژه «waiver» استفاده کرد که به معنای چشم پوشی از حق و به نوعی توقف موقت در اجراست. این در حالی است که باراک اوباما از واژگانی مانند «REMOVE» و «LIFTING» به معنای برداشتن و حتی «SUSPEND» به معنای تعلیق نیز استفاده نکرده است. با توجه به معنای واژه «waiver» این بدان معناست که اوباما تحریم ها را حق خود می داند و موقتا از آن صرف نظر کرده است. اوباما در این بیانیه تصریح کرد تعهدات آنها مبتنی بر برجام است و در برجام نیز تعهدی مبنی بر لغو تحریم های آمریکا به چشم نمی خورد. همین موضوع باعث شد طرف مقابل این ادعا را مطرح کند که آنها در برجام به اهداف خود که توقف و به عقب بردن برنامه هسته ای ایران بود رسیدند اما ایران به هدف خود که لغو تحریم ها بود، نرسید. آنها برای اثبات این ادعا بارها این اظهارنظر را مطرح کرده اند که «ساختار تحریم ها باقی مانده است». در کنار وندی شرمن، سرپرست تیم مذاکره کننده آمریکا در مذاکرات هسته ای، جان کری نیز بارها در توجیه موفقیت برجام خطاب به منتقدان بویژه سناتورهای جمهوری خواه این اظهارنظر را تکرار کرد که راه اعمال تحریم های جدید علیه ایران در برجام باز گذاشته شده است و کنگره می تواند به بهانه های حقوق بشر و مبارزه با تروریسم، تحریم های جدید علیه ایران تصویب و اعمال کند. این واقعیت در واقع ماهیت مذاکرات هسته ای و هدف ایران از این مذاکرات را زیر سوال می برد. ایران از حقوق هسته ای خود عقب نشینی کرد اما در عمل نه تحریم ها لغو شد و نه بهانه های آمریکا برای اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران از او گرفته شد. با توجه به این شرایط، رهبر انقلاب با ابلاغ الزامات مربوط به لغو تحریم ها، یک اهرم قانونی برای جلوگیری از سوءاستفاده های طرف مقابل در دوره اجرای برجام در اختیار دولت قرار دادند. اهرمی که دولت به کمک آن می تواند استفاده حداکثری را در دوره اجرای برجام و در موضوع برداشته شدن تحریم ها و انسداد مجاری اعمال تحریم های جدید ببرد. و قاعدتا با ابلاغ این موارد در نامه رهبر انقلاب - عالی ترین جایگاه در نظام جمهوری اسلامی- برای موضوع لغو تحریم ها در برجام، باز هم طرف مقابل در مقابل همان فرمول هزینه و فایده میان اجرای تعهدات ایران در برجام و سوءاستفاده از حفره های برجام درباره لغو تحریم ها قرار داده می شود. قطعا در این شرایط، آورده دولت در دوره اجرای برجام بسیار بیشتر از آن چیزی است که دولت با اجرای برجام تصور آن را داشت. در واقع ابلاغ الزامات اجرای برجام توسط رهبری، اجرای تعهدات ایران در برجام را در چارچوب منافع ملی هدفمند و یک چشم انداز ملی برای تحقق اهداف این سند ترسیم کرد. تشکیل هیات نظارت بر این سند نیز برای رصد و ارزیابی اقدامات ایران و میزان تحقق اهداف بوده است و قطعا همین هیات نیز می تواند موارد نقض این تعهد را تایید کند. نامه عجیب روحانی آقای رئیس جمهور در نامه ای که برای اجرای برجام خطاب به رهبر انقلاب نوشت، متاسفانه عدم تمایل خود را برای استفاده از این فرصت بزرگ و این اهرم قانونی اعلام کرد. آقای روحانی در بند 4 نامه خود درباره ماهیت برجام و آورده آن برای ایران نوشت: «تحریم های ظالمانه اقتصادی، تجاری و مالی بین المللی یا یکجانبه ای که توسط شورای امنیت، اتحادیه اروپایی و آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران برقرار شده بودند، رفع شدند. ساختار تحریم ها و فضای روانی جهانی که هرگونه تعامل اقتصادی با جمهوری اسلامی ایران را پرهزینه و در برخی موارد غیرممکن ساخته و بار گران و طاقت فرسایی بر دوش اقتصاد کشور و معیشت مردم تحمیل کرده بود، از هم پاشید». این بخش از نامه آقای روحانی نه تنها به معنای عدم پذیرش نقاط ضعف برجام، خاصه در حوزه لغو تحریم هاست، بلکه در حوزه عمل نیز امیدواری ها برای استفاده از روزنه های ایجاد شده در نامه رهبری به او، برای استفاده حداکثری از برجام در حوزه لغو تحریم ها را مسدود می کند، چراکه این بخش از نامه آقای روحانی، به معنای تایید برجام و محتوای آن و الزام او به اجرای تعهدات مکتوب در این سند است. وقتی آقای روحانی معتقد است مطالبه لغو تحریم ها در برجام محقق می شود، اساسا دوره زمانی اجرای برجام را بی نیاز از الزامات جدید می بیند. از سوی دیگر طرف آمریکایی نیز اگر با الزامات نامه رهبری درباره لغو تحریم ها، خود را در تنگنا می دید، اکنون تاکید نامه روحانی بر «همانی که در برجام است»، می تواند به معنای تضمین تعهدات او تفسیر شود. یعنی با استناد به این بخش از نامه روحانی، طرف مقابل تعهدات خود در برجام را همان نسخه مطلوب و مدنظر دولت ایران می بیند و قاعدتا نباید به خاطر سوءاستفاده از حفره های برجام بویژه در اعمال تحریم های حقوق بشری و مبارزه با تروریسم، به خود نگرانی راه دهد! معنای بسیار روشن این ماجرا این است که آمریکایی ها که باید خود را با شرایط جدید اجرای برجام توسط ایران می سنجیدند، اکنون با نامه روحانی، نیازی به این کار نمی بینند. این بخش از نامه آقای روحانی و تایید ماهیت برجام و داعیه انطباق محتوای برجام بر اهداف و مطالبه مردم از مذاکرات درباره لغو تحریم ها، می تواند چند موضوع را به صورت همزمان مطرح کند. 1- آقای روحانی مسؤول مستقیم برجام است. او در کنار همکارانش در دولت و مجلس، مسؤولیت عواقب برجام را پذیرفته اند. بویژه با این نامه، تقریبا هرگونه تکلیف و مسؤولیتی از دیگران سلب شده و تمام مسؤولیت برجام با آقای روحانی و دوستانش است بنابراین چرا او از اهرم هایی که قطعا می توانست آورده های بیشتری در حوزه تحریم ها برای ایران داشته باشد، استفاده نکرد؟ آورده های بیشتر اقتصادی از برجام آیا به سود دولت تمام نمی شد؟ 2- گره خوردن بهانه های حقوق بشری و مبارزه با تروریسم با برجام در نامه رهبر انقلاب، یک فرصت مناسب برای ایران بود. آیا نباید از این فرصت استفاده می شد؟ آقای روحانی که یک سابقه طولانی امنیتی در کارنامه خود دارد، بخوبی از دامنه بهانه های حقوق بشری در درون کشور مطلع است بنابراین خوب می داند نسخه ایران برای گره خوردن برجام با حقوق بشر، تفاوت های بسیاری با نسخه آمریکا برای این موضوع دارد. از همه مهم تر، محدود کردن بهانه تروریسم به دلیل اجرای برجام آیا به سود سیاست های منطقه ای ایران نبوده است؟ نسخه هایی که آمریکا برای حل بحران سوریه پیچیده است، در صورت استفاده از الزامات نامه رهبری برای اجرای برجام، قطعا تضعیف می شد. آیا این به سود نظام نبوده و نیست؟ قطعا با استفاده از اهرم نامه رهبری، هدف بزرگ آمریکایی ها برای کشاندن برجام به تحولات منطقه ای عقیم می ماند. آقای روحانی در مقابل این ایده چه کرد؟ به هر حال بزودی آثار و تبعات برجام آشکار می شود و قطعا در صورت عدم استفاده از اهرم الزامات مندرج در نامه رهبری، باید در انتظار یک سلسله تحریم های جدید علیه ایران بود ضمن اینکه به مرور خطوط ارتباط حفره های برجام با مسائل منطقه ای و داخلی، بیشتر آشکار خواهد شد. *** نامه رهبر انقلاب به رئیس جمهور، فصل الخطاب و اتمام حجتی است برای اهالی انقلاب تا تفاسیر و نوع نگرش خود به ماهیت مذاکرات هسته ای و برجام را هماهنگ کنند. با این نامه و الزامات صریح آن، هیچ عذری برای بدفهمی ها قابل قبول نیست. مایه تعجب و تاسف است که به رغم شواهد غیرقابل انکار و نص صریح رهبری در این نامه، هنوز هم برخی نگرش اشتباه خود را نسبت به ماهیت مذاکرات و برجام اصلاح نکرده و راه خطای خود را دنبال می کنند. الزامات نه گانه رهبری برای برجام حداقل 3 محور عدم تحقق خطوط قرمز رهبری، حفره های خطرناک بویژه در حوزه لغو تحریم ها و نگرانی های مربوط به مسائل جانبی بویژه سیاست داخلی و منطقه ای را آشکار کرد. بسیار مایه تاسف است که این موضوع گفته شود که در صورت فهم درست و عالمانه ماهیت مذاکرات و عدم منفعت طلبی های آشکار و پنهان برای دوران پسابرجام، این الزامات باید در مجاری قانونی اعمال می شد، نه اینکه رهبری در نهایت خود و برای چندمین بار مختصات معقول پرونده مذاکرات و برجام را با نگارش بندهای صریح و آشکار ترسیم کنند.
دوشنبه ، ۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری دانشجو]
[مشاهده در: www.snn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها