محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830027718
عوامل توسعه نیافتگی صنعت نساجی ایران
واضح آرشیو وب فارسی:صدای صنعت: صدای صنعت- وزیر محترم صنعت، معدن و تجارت فرموده اند قصد دارند صنعت نساجی را احیا کنند. این امر بسیار مبارکی است. احیا کردن صنعت نساجی را نمی گویم، توجه آقای وزیر به این صنعت کهن، مورد نیاز و به شدت اشتغال زا منظورم است. امیدوارم که این بذل توجه جدی و پیگیرانه باشد. صنعت نساجی در دوران پیش از انقلاب از صنایع معتبر و مطرح کشور بوده اما متاسفانه قربانی چپگرایی های اوایل انقلاب شده است. واحدهای بزرگ، توانا و خوش نام محصولاتی در قالب برندهایی به تولید می رساندند که حداقل همیشه در منطقه شناخته شده و مورد استقبال بودند. این برندها نظیر نساجی مازندران، مخمل و ابریشم کاشان و ریسندگی کاشان نیازهای داخلی را به شکلی آبرومندانه تامین می کردند. این واحدها از تکنولوژی های روز برخوردار بودند و مدیران و کارکنان قابلی آنها را اداره می کردند. برای رفع نیازهای این واحدها کارخانه پلی اکریل ایران با شراکت دوپان آمریکا تاسیس شد. این واحد هنگام شروع بهره برداری از آخرین روش های تولیدی جهان استفاده می کرد و محصولش نیازهای تعداد زیادی از واحدهای دیگر را برطرف می کرد. اما با شروع انقلاب و مصادره بسیاری از این بنگاه ها اداره آنها به دست مدیران برگزیده دولت افتاد. این مدیران اگر نگوییم صلاحیت لازم را نداشتند، حداقل اداره این گونه بنگاه ها از عهده آنها برنمی آمد. زیرا تجربه آن را نداشتند. شروع جنگ هم مزید بر علت شد و آرام آرام دولت های مختلف مجبور به بازخرید کارکنان و تعطیلی بسیاری از این واحدها شدند. در حال حاضر تعداد محدودی از آنها باقی مانده اند که آنان نیز سرنوشتی جز تعطیلی ندارند. هم زمان با سرنوشت تاسف بار بنگاه های مصادره شده و تعطیل شده، بخش خصوصی پس از پایان جنگ به تدریج با گرفتن مجوز از وزارت صنعت و معدن به خصوص با تخصیص ارز رقابتی شروع به سرمایه گذاری کرد. عمده صاحبان این گونه سرمایه گذاری ها مدیران نسبتاً موفقی بودند که از واحدهای تعطیل شده یا در حال تعطیل حاضر به همکاری با مدیران سطح بالا و ناتوان بنگاه های قدیمی نبودند و ترجیح می دادند خود و چند نفر از دوستان هم فکر خود واحد کوچکی را راه اندازی کنند، این روند تاکنون ادامه داشته و در حال حاضر تعداد 9818 بنگاه کوچک و متوسط بر اساس آمار مدیریت کل نساجی وزارت صنعت، معدن و تجارت از آن وزارتخانه مجوز گرفته و تا قبل از رکود به شدت مشغول بهره برداری بوده و قادر بودند سالانه نزدیک به 800 میلیون متر پارچه، 80 میلیون مترمربع فرش ماشینی، 200 هزار تن انواع نخ پنبه ای، 275 هزار تن الیاف پلی استر، 340 میلیون مترمربع موکت از انواع مختلف، حدود 14 میلیون پارچه فاستونی و 30 میلیون تخته پتو تولید کنند. علاوه بر اقلام فوق اگر در مورد پوشاک و ورود غیرقانونی از طریق مرزهای آبی و خاکی ساکت بمانیم که صحبت از آن بسیار دردآور است، محصولات دیگری از قبیل موکت خودرو و نخ های کاموا و برزنت هم تولید می شود که ارائه آمار همه آنها موجب طولانی شدن بحث می شود و به همین آمار بسنده می کنم. ملاحظه می شود که صنعت نساجی نمرده است و اگر کسی قصد احیای آن را داشته باشد، باید توجه داشته باشد در مقایسه با همسایه مان ترکیه و دیگر کشورهایی مانند بنگلادش، ویتنام و کامبوج توسعه یافته نیستیم. از سویی اگر مدیران ارشد اداره کننده کشور نگران اشتغال باشند و بخواهند با سرمایه گذاری کمتر اشتغال بیشتری ایجاد کنند، ناچار هستند به سمت این صنعت بروند به شرط اینکه دغدغه شان برای تولید محصولات پتروشیمی، خودرو و فولاد وقتی بگذارد. یکی از مشکلات اساسی صنعت نساجی تامین مواد اولیه و کمبود پنبه است. در سال 1353 در کشور ما نزدیک به 240 هزار تن پنبه تولید شده است که حدود یک سوم آن مصرف داخل و بقیه به عنوان طلای سفید صادر شده است. در حال حاضر نیز سالانه نزدیک به 50 هزار تن یا کمی بیشتر پنبه تولید می شود که در چند سال اخیر تقلیلی تاسف بار را در این خصوص مطرح کردیم که وزارت محترم کشاورزی انجمن نساجی و شخص بنده را به جرم تشویش اذهان عمومی به دادرسی کشاندند. واقعاً این رشد منفی تولید پنبه و مطرح کردن آن اذهان عمومی را مشوش می کند؟ این موضوع بسی جای تامل دارد. از منظری دیگر رکود و کاهش قدرت خرید مردم و اصطلاحاً کوچک شدن بازار مساله ای جدی است که باعث توقف تولید حدود 50 درصد ظرفیت بنگاه های نساجی شده است. رابطه این صنعت با نظام بانکی مانند صنایع دیگر کشور است. کمبود نقدینگی و بی توجهی و مشکلات بانکی مساله ای است که گریبانگیر همه صنایع و همه تولیدات است. با نرخ سود نزدیک به 30 درصد اگر کسی بخواهد سرمایه گذاری کند باید در سالم بودن مشاعرش تردید کرد. از طرف دیگر دریافت وام ارزی و بازپرداخت در سال های آینده همان مشکلی را به وجود خواهد آورد که امروز دریافت کنندگان وام از صندوق ذخیره ارزی دچار آن هستند و به چه کنم چه کنم، افتاده اند. بزرگی با سابقه 60 ساله در تولید و صنعت پیشنهاد می کرد که باید دریافت وام ارزی را تحریم کنیم. از کجا می دانیم هشت سال، 10 سال دیگر قیمت ارز چقدر است که از حالا تعهد پرداخت آنها را کنیم؟ باید در نظر داشت ویژگی منحصربه فرد صنعت نساجی این است که تعداد کمی واحد دولتی یا شبه دولتی در آن وجود دارد، همچنین نزدیک به 92 درصد این صنعت به وسیله بخش خصوصی اداره می شود و دلیل بی توجهی دولت ها به آن هم همین است. اگر دولت یا شبه دولتی ها در آن شریک بودند، احتمالاً سرنوشت بهتری می داشت. مشکل دیگر روابط این صنعت با واحدهای پتروشیمی است. قسمتی از نیازهای صنعت نساجی به وسیله این صنعت تامین می شود، نظیر پلی پروپیلن و پلی استر. روش جاری تامین این مواد خرید از طریق بورس کالاست که قیمت ها نسبتاً شفاف و خرید و فروش مشخص است. معلوم نیست چرا این روزها شرکت های پتروشیمی یا وزارت صنایع عنوان کرده اند که بهتر است فروش محصولات پتروشیمی از بورس خارج شود. از بورس خارج شدن همان و رونق بازار گرم دلالی ها و سفته بازان همان. معلوم نیست رانت خواران و مفت خوران تا کجاها نفوذ دارند که درصدد هستند یک جریان آرام و کم مساله را باز به هم بریزند، تجربه ای که قبلاً نیز اتفاق افتاده است. صادرات صنایع نساجی ایران در سال های گذشته حول و حوش یک میلیارد دلار تا 2/1 میلیارد دلار بوده است. این در حالی است که ترکیه در سال 5/18 میلیارد دلار پوشاک و 5/8 میلیارد دلار محصولات دیگر نساجی صادر می کند. بنگلادش نزدیک 30 میلیارد دلار و ویتنام حدود هشت میلیارد دلار و کامبوج نزدیک پنج میلیارد دلار صادرات پوشاک دارند. 50 درصد صادرات نساجی ایران فرش ماشینی است. در تولید این محصول (فرش ماشینی) در جهان دوم یا سوم هستیم و محصولاتی در این عرصه تولید می شود که مشابه آن در جهان تولید نمی شود. برای این رشته امیدواری بسیاری به صادرات در آینده پس از حذف تحریم ها داریم. از سویی بر این باور هستم که آمد و رفت هیات های تجاری بیشتر برای فروش کالاهای خودشان است. فعلاً تا روشن شدن بسیاری از مسائل کسی به فکر سرمایه گذاری در ایران نخواهد بود. ما در زمینه جذب سرمایه تغییرات بسیاری در قوانین و عملکرد روابط خارجی مان لازم داریم تا سرمایه گذاران را وارد همکاری کنیم. تلاش می کنیم علاقه مندانی برای همکاری در تولید محصولات نساجی و پوشاک بیابیم، مقدمات مذاکره در این مورد را شروع کرده ایم ولی همه منتظر تسهیلات پساتحریم هستند و چگونگی عملکرد مدیران اقتصادی ما را با دقت رصد می کنند تا در موقع مناسب تصمیم ها را اجرا کنند. بعد دیگر قضیه، مشکل فرهنگی خرید کالای خارجی است بدون توجه به اینکه این کالا واقعاً از خارج آمده یا تولید داخل است. ما تولیدکنندگانی در این بخش داریم که کالای خود را در بازارهای اروپا می فروشند و به خوبی در آنجا رقابت می کنند، اما در داخل نمی توانند محل تولید محصول خود را روی آن درج کنند، زیرا در فروش آن مشکل دارند. این وضعیت تا کی ادامه داشته باشد و چه کسی باید قدم پیش بگذارد، مشخص نیست. مشاهده کردیم در نمایشگاه اخیر نساجی و پوشاک تولیدکنندگان بسیار امیدوارانه بازار را نگاه می کنند و شاید اولین قدم ها همین نمایشگاه ها باشند که هموطنان مان مشاهده کنند دستاورد تولیدکنندگان داخلی دست کمی از رقبای خارجی ندارند. بنابراین صنعت نساجی زنده است، تلاش می کند، رقابت می کند، صادرات قابل قبولی به سنت صنایع دیگر دارد. اینکه وزارت صنعت این بخش از تولید را می بیند، امیدوارکننده است. اما بدون این تعریف و تمجید گرچه به سختی اما توسعه این صنعت اتفاق خواهد افتاد و نساجی جایگاه مناسب خود را در قلب اقتصاد کشور خواهد یافت.
یکشنبه ، ۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صدای صنعت]
[مشاهده در: www.sedayesanaat.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها