تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834188494
لاریجانی می تواند محل اجماع اصلاح طلبان باشد
واضح آرشیو وب فارسی:فردا نیوز: آرمان- احسان انصاری: موضوع سرلیستی اصلاح طلبان در انتخابات مجلس به یکی از مهم ترین دغدغه های اصلاح طلبان تبدیل شده است. برخی از اصلاح طلبان معتقدند در شرایط کنونی یک شخصیت معتدل و تاثیرگذار مانند آقای ناطق نوری که از قدرت چانه زنی بالایی در پازل قدرت برخوردار است بهتر می تواند مطالبات اصلاح طلبان را مدیریت کند. در مقابل اما برخی از اصلاح طلبان اعتقاد دارند جریان اصلاحات از پتانسیل بالایی در مساله نیروی انسانی برخوردار است و سرلیست انتخاباتی اصلاح طلبان باید از دل جریان اصلاحات انتخاب شود. دکتر الهه کولایی استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران معتقد است در شرایط کنونی حتی شخصیت هایی مانند علی لاریجانی که چهره ای کاملا متعادل به خود گرفته اند نیز می توانند محل اجماع اصلاح طلبان باشند. وی همچنین معتقد است: «رویکرد اصلاح طلبان در انتخابات مجلس مانند انتخابات ریاست جمهوری خواهد بود و اصلاح طلبان در نهایت از آرمان ها و ایده آل ها به سمت واقعیت های موجود جامعه حرکت خواهند کرد.» در ادامه متن گفت وگوی«آرمان» با دکتر الهه کولایی را از نظر می گذرانید تحلیل شما از آرایش سیاسی انتخابات آینده مجلس چیست؟ انتخابات مجلس آینده اهمیت زیادی دارد و در تعیین سرنوشت مردم و کشور نقش مهمی خواهد داشت. تجربه تاریخی نشان داده که پیش از برگزاری هر انتخاباتی در کشور، همه آن را حیاتی و سرنوشت ساز تلقی می کنند. این مساله ابعاد روانشناختی و جامعه شناختی دارد. احزاب قدرتمند و توسعه یافته می توانند تضمین کننده یک انتخابات پرشور و عقلانی باشند؛ انتخاباتی که برساخت یک مشارکت عقلایی و هدفمند است. اگر احزاب توانمند در کشور وجود داشته باشد، مردم با آگاهی و خردورزی سیاسی به سمت صندوق های رأی می آیند و در پی دستیابی به مطالبات خود برمی آیند. البته بسیاری از کشورهای جهان و به ویژه کشورهای منطقه خاورمیانه، همواره با چالش های انتخاباتی در برگزاری آن روبه رو هستند. در دهه 60 که انقلاب تازه به پیروزی رسیده بود ما با آرمان گرایی روبه رو بودیم و این دهه را می توان دهه آرمان گرایی نامید. مردم ایران در دهه 70 به واقع گرایی روی آوردند. واقع گرایی سیاسی در این دهه به پارادایم اصلی جامعه تبدیل شد. در نتیجه دهه 70 را می توان دهه واقع گرایی نامگذاری کرد. در حالی که دهه 80 تفاوت های زیادی با دهه های گذشته دارد. این دهه را می توان دهه رویاگرایی نامید. در شرایط کنونی نخبگان عقلگرا تلاش می کنند در میان نسل های گذشته نوعی پیوند و قرابت به وجود بیاورند. به همین دلیل تلاش می کنند آرمان های مختلف را زیر چتر رویکرد اعتدال جمع کنند. در انتخابات پیش رو نیز مانند گذشته، جریان های سیاسی تلاش می کنند زمینه را برای کسب قدرت و پیشبرد برنامه های خود آماده کنند. در شرایط کنونی که بیش از دو سال از عمر دولت تدبیر و امید می گذرد، یک واقعیت مهم برای افکار عمومی و جامعه مشخص شده و آن تاثیرگذاری اصلاح طلبان بر تحولات کشور، به ویژه مقطع کنونی است. در نتیجه انتخابات مجلس آینده از بسیاری از جهات دارای اهمیت است. اصلاح طلبان می توانند با عبور عقلانی از این مرحله، به بسیاری از دیدگاه های خود و مطالبات مردم جامه عمل بپوشانند. بی تردید مجلس آینده صحنه بازگشت افکار و رفتار گذشته نخواهد بود و مرحله جدیدی از حیات سیاسی جریان های سیاسی و به ویژه اصلاح طلبان را رقم خواهد زد. جریان تحولخواه ایران و به ویژه اصلاح طلبان در انتخابات پیش رو تلاش خواهند کرد، پروژه نیمه تمام خود در انتخابات ریاست جمهوری سال92 را تکمیل کنند. البته دیدگاه های متعارض نیز با این دیدگاه وجود دارد که قابل کتمان نیست و در جای خود قابل احترام است. از این واقعیت نیز نباید غافل شویم که محافظه کاران هم از تمام توان خود برای به دست گرفتن دوباره کرسی های مجلس در جهت بقای گفتمان خود استفاده خواهند کرد. به هر حال به نظر نمی رسد با وجود برخی بزرگ نمایی ها، کسی در پی احیای مجلس ششم باشد. البته این دوره مجلس در جای خود عملکردی تاریخی و تاثیرگذار داشت. دوره بازگشت به گذشته به پایان رسیده، مردم ایران به دنبال شرایط جدیدی برای زندگی صلح آمیز، مقتدرانه و رو به پیش در مسیر توسعه همه جانبه هستند. ساختار انتخابات مجلس شورای اسلامی چندلایه و چندوجهی است که در مناطق مختلف کشور تحت تاثیر سازوکارهای محلی قرار دارد. به همین دلیل در بسیاری از مناطق مناسبات و جهت گیری های سیاسی زیاد تاثیرگذار نیست و ملاحظات محلی، قومی و خانوادگی تاثیر بیشتری خواهد داشت. شرایط منطقه خاورمیانه و رخدادهای ناگواری که در بیشتر کشورهای اطراف ما در جریان است، نشان دهنده این واقعیت است که تنها راه تحول و پیشرفت کشور، حضور در پای صندوق های رأی و برگزاری انتخابات دموکراتیک است. انتخابات دموکراتیک کم هزینه ترین و پرفایده ترین راه حل برای برای حل مناقشات سیاسی جناح های سیاسی است. به دلیل اینکه احزاب در فضای سیاسی ایران نقشی پایدار ندارند و جای خود را به احزاب نوپا و گروه های جدید سیاسی داده اند، نوعی سیالیت وغیرقابل پیش بینی بودن رخدادها در فضای سیاسی ایران به وجود آمده است. این مساله می تواند انتخابات پیش روی مجلس شورای اسلامی را نیز تحت تاثیر قرار بدهد. ممکن است نتیجه انتخابات در ثانیه های آخر مشخص شود. یادتان باشد این ملت همیشه حماسه ساز بوده است. برخی از اصلاح طلبان معتقدند در شرایط کنونی سرلیستی یک شخصیت معتدل مانند ناطق نوری بیشتر به مصلحت اصلاح طلبان است. در مقابل برخی معتقدند که جریان اصلاحات دارای پتانسیل زیادی است و سرلیست اصلاح طلبان باید از دل جریان اصلاح طلبی انتخاب شود. شما با کدام دیدگاه موافقید؟ تجربه نشان داده ما در دوره های انتخاباتی، سرانجام از آرمان ها و ایده آل ها به سوی واقعیت ها حرکت کرده ایم. اگر به انتخابات ریاست جمهوری سال 92 بازگردیم، به خوبی این روند را مشاهده می کنیم. در انتخابات سال 92 نیز اصلاح طلبان در ابتدا با آرمان ها و ایده آل های خود وارد رقابت انتخاباتی شدند. اما سرانجام واقعیت های جامعه، اصلاح طلبان را ناچار کرد تغییر مسیر بدهند و به انتخاب مقدور و واقعی روی آورند. در نتیجه اگر ملاک ما در انتخابات مجلس آینده نیز انتخابات ریاست جمهوری باشد، باید بگویم که با همه تفاوت هایی که بین این دو نوع انتخابات وجود دارد، در اسفندماه امسال هم گزینه های گوناگون پیش روی اصلاح طلبان قرار دارد. به همین دلیل اصلاح طلبان باید با دقت و عقلانیت، بهترین گزینه و رویکرد را برای موفقیت انتخاب کنند. باید در میان واقعیت های جامعه و آرمان های مطلوب تفاوت قائل شد. گزینه های اصلاح طلبان نوعی حداقل و حداکثر دربردارد. از میان «موفقیت مطلوب» و «موفقیت مقدور» یکی را می توان انتخاب کرد. روشن است که عقلانیت ما را به سوی «موفقیت مقدور» هدایت می کند. مساله دیگری که در این زمینه اهمیت دارد چگونگی عملکرد شورای نگهبان در مقوله تایید صلاحیت ها و به ویژه مساله تایید صلاحیت اصلاح طلبان است. رویکرد شورای نگهبان در این زمینه به طور قطع در مساله سرلیستی اصلاح طلبان نیز تاثیرگذار است. اگر شرایط به شکلی پیش برود که چهره های برجسته جریان اصلاحات موفق نشوند مورد تایید شورای نگهبان قرار بگیرند، وضعیت به صورتی خواهد شد که نزدیکی اصلاح طلبان به یک چهره معتدل، به مصلحت عمومی نزدیک تر است. اما اگر اصلاح طلبان شاخص تایید شوند، می توانند با رویکرد اجرایی کردن«موفقیت مطلوب» به دست آوردن اکثریت مجلس را هدف قرار دهند. با این حال، به نظر می رسد در شرایط فعلی با توجه به شرایط منطقه ای و بین المللی، رویکرد اصلاح طلبان در انتخابات مجلس، تکرار تجربه آنها در انتخابات ریاست جمهوری سال92 باشد. این یعنی مصلحت اصلاح طلبان ایجاب می کند در انتخابات مجلس از امثال آقای ناطق نوری حمایت کنند؟ بله، به نظر من اصلاح طلبان در صورت تایید نشدن کافی نامزدهایشان به این سو حرکت خواهند کرد. شما تکرار رویکرد انتخابات ریاست جمهوری در حمایت از یک چهره غیراصلاح طلب را برای آینده اصلاح طلبان صحیح می دانید؟ در شرایط کنونی موضوع صحیح یا غلط بودن این رویکرد مطرح نیست، بلکه بحث درباره استفاده از ابزارها و امکانات موجود برای تحقق اهداف آینده اصلاحات مطرح است. آیا در انتخابات مجلس شخصیت هایی مانند آقای عارف نمی توانند مطالبات اصلاح طلبان را به پیش ببرند؟ بهترین گزینه برای سرلیستی اصلاح طلبان و ریاست مجلس آینده دکتر عارف است. با این وجود انتخاب ایشان بستگی به این دارد که اصلاح طلبان چه سناریویی را برای حرکت خود انتخاب خواهند کرد. با توجه به عملکرد محافظه کاران در مجلس نهم، همچنین عملکرد دولت آقای روحانی، این احتمال که اصلاح طلبان اکثریت مجلس آینده را به دست بگیرند، زیاد است. البته این وضعیت تنها یک سناریوی پیش روی اصلاح طلبان است. سناریوهای دیگری نیز پیش روی اصلاح طلبان وجود دارد. یکی این است که اکثریت مجلس آینده از نمایندگان غیراصلاح طلب تشکیل شود. اصلاح طلبان باید برای چنین شرایطی نیز برنامه ریزی مناسب داشته باشند. اگر چهره های مطرح اصلاح طلب مورد تایید شورای نگهبان قرار بگیرند، احتمال سرلیستی دکتر عارف افزایش خواهد یافت. سخن شما به این معناست که در شرایط کنونی آقای ناطق نوری و امثال ایشان شرایط بهتری نسبت به آقای عارف دارند؟ مساله مهم این است که کدامیک از این شخصیت های سیاسی با توجه به شرایط، ابزارها و سازوکارهای موجود، توان تاثیرگذاری بیشتری در پازل قدرت به سود مصالح عمومی خواهند داشت. اگر این مساله را مشخص کنیم، برای بسیاری از پرسش ها پاسخ منطقی روشن می شود. اگر در شرایط فعلی آقای ناطق نوری وارد عرصه انتخابات نشود و چهره های مطرح اصلاح طلب نیز تایید صلاحیت نشوند آیا مصلحت اصلاح طلبان ایجاب می کند که حول شخصیت هایی چون علی لاریجانی که در شرایط کنونی چهره ای کاملا معتدل به خود گرفته است اجماع کنند؟ احتمال این مساله وجود دارد. البته من طبقه بندی و اولویت گذاری ارزشی نمی کنم، بلکه توجه شما را به امکان های واقعی جلب می کنم. با این حال اصلاح طلبان به دلیل تحولات آینده و تغییرات احتمالی که ممکن است در آرایش سیاسی انتخابات آینده صورت بگیرد، همه تغییرها را رصد می کنند، سپس برای تصمیم گیری اقدام می کنند. اگر اصلاح طلبان وزن سیاسی شخصیت های مختلف را در کنار یکدیگر قرار دهند و نسبت به رفتار آنها تصویر صحیحی ارائه دهند،این امکان وجود خواهد داشت که در میان سناریوهای مختلف که پیش روی آنان قرار دارد بتوانند بهترین رویکرد ممکن را در دستور کار خود قرار بدهند. دغدغه اصلی جریان اصلاح طلبی منافع ملی و مصالح عمومی است. به همین دلیل باید شخصیتی را برای سرلیستی خود انتخاب کنند که بیشترین فایده را همراه با کم ترین هزینه برای کشور داشته باشد. ائتلاف اصلاح طلبان با اصولگرایان معتدل را در بدنه لیست های انتخاباتی صحیح می دانید؟ این مساله بستگی به شرایط انتخابات و همچنین کیفیت ورود جریان های سیاسی به عرصه انتخابات دارد. به همین دلیل نمی توان از اکنون استراتژی و رویکرد مشخصی را مطرح کرد. وضعیت انتخابات در فضای سیال جامعه ما و همچنین نقشی که شورای نگبهان در روند و سمت و سوی برگزاری انتخابات ایفا می کند تصمیم گیری را پیچیده و غیرقابل پیش بینی می کند. در این روند از یک طرف آرمان ها و ایده آل ها و از طرف دیگر واقعیت های موجود اجتماعی و سیاسی وجود دارد. در نتیجه برای یک تصمیم گیری صحیح و عقلانی باید همواره این دو وضعیت با یکدیگر سنجیده شود تا در نهایت یک تصمیم عقلانی و دوراندیشانه اتخاذ شود. اگر چهره های شاخص اصلاح طلب تایید صلاحیت شوند، ائتلاف اصلاح طلبان با محافظه کاران معتدل نمی تواند مطرح باشد. اما اگر چهره های برجسته اصلاح طلب، به دلیل ممانعت نهادهای نظارتی موفق نشوند وارد عرصه انتخابات شوند، به صورت طبیعی سناریوهای دیگر پیش روی اصلاح طلبان قرار خواهد گرفت. آنها نمی توانند به این روند بی توجه باشند. برخی اصلاح طلبان معتقدند هدف اصلی اصلاح طلبان عدم حضور تندروها در مجلس آینده است. شما با این دیدگاه موافقید؟ این مطالبه، مساله ای بدیهی برای اصلاح طلبان به شمار می رود. مطالبه حداکثری اصلاح طلبان تشکیل مجلسی با ترکیب اکثریت اصلاح طلبان و همکاری با دولت آقای روحانی است. هدف اصلی اصلاح طلبان به دست آوردن اکثریت کرسی های مجلس است. مساله این است که این هدف چقدر در دسترس است؟ نمی توانیم نسبت به سازوکارها و تجربه های انتخابات در کشور توجه نکنیم. بر این اساس ما در میان «بهترین وضعیت» و «بدترین وضعیت»، طیفی از احتمال های گوناگون را پیش روی د اریم. وظیفه عقلانی و سیاسی اصلاح طلبان کاهش دادن خسارت های به قدرت رسیدن افراط گرایی از هر گرایش و جهت گیری است. شرایط مهمی که کشور ما را در برگرفته است اهمیت داشتن رویکرد صحیح و مناسب درباره واقعیت ها را به همگان، به ویژه لیدران جریان اصلاحات گوشزد می کند. این یک وظیفه مهم تاریخی است که در شرایط گسترش افراط گرایی در منطقه، فراروی همه ما قرار دارد. چه انتقاداتی را به دولت آقای روحانی وارد می دانید؟ دولت آقای روحانی در شرایطی اداره کشور را برعهده گرفت که برخی سیاست های نادرست دولت گذشته خسارت های گسترده ای را ایجاد کرده بود. خالی کردن خزانه کشور از همه ذخایری که با خارج کردن منابع انرژی به دست آمد و باید در خدمت مردم و برنامه های توسعه همه جانبه به کار گرفته می شد، انجام تکالیف مورد انتظار مردم از دولت را با دشواری های جدی روبه رو کرده است. مهم ترین ناکارآمدی دولت به ناتوانی آن در به بهره گیری از ظرفیت ها و توانمندی های انسانی در کشور و پیچیده شدن در حلقه های بسته و تنگ سیاسی افرادی است که برپایه علقه ها و وابستگی های غیرنهادی و کاملا سنتی در پی مدیریت کشور هستند. باز نکردن عرصه تعامل سازنده با جامعه داخلی و به ویژه نخبگان علمی و فکری، با دستاوردهای استراتژی موفق تعامل با جهان سازگار نیست. دولت به اهمیت و ضرورت تواناسازی جامعه مدنی و نهادهای آن توجه لازم و کافی نداشته است. ضمن اینکه تحولات عمیق در جهان و آثار آن بر سیاست و جامعه داخلی مورد توجه لازم و مناسب قرار نگرفته است. جریان اصلاحات پس از روحانی چه برنامه ای برای تداوم مسیر حرکت خود خواهد داشت؟برنامه اصلاح طلبان برای پس از روحانی چیست؟ اصلاح طلبان که به تغییر مناسب و کافی در همه شئون و سطوح مدیریت کشور توجه دارند، به خوبی دریافته اند که اصلاحات همه جانبه نیازمند صبوری و بردباری بر پایه خردورزی و واقع گرایی است. آنها می دانند که در شرایط پیچیده و دشوار کنونی در غرب آسیا، حفظ وحدت، انسجام و تلاش برای تغییر و اصلاح در همه جنبه های زندگی نیازمند آگاهی و درک عمیق و گسترده است. آنها با پیگیری پروژه مبارزه با تندروی در اشکال گوناگون آن، تقویت نهادهای مدنی و فرهنگ مدنی را هدف قرار داده اند. بی تردید آموزش های تشکیلاتی، تواناسازی همه افراد جامعه و نیز ایجاد و تقویت نهادهای مدنی از مهم ترین تکالیف فراروی اصلاح طلبان است. به خوبی می دانیم که راه های بسیاری برای تغییر و اصلاح جامعه وجود دارد که مسیر سیاسی یکی از آنهاست. بنابراین فعالیت های اصلاحی می تواند در مسیرهای غیرسیاسی هم تداوم یابد. اصلاحات فقط یک مقوله سیاسی نیست. در شرایط مناسب، رقابت های سیاسی می تواند در مرکز این تلاش ها قرار گیرد. دیدگاه شما درباره ائتلاف احتمالی روحانی، هاشمی و سیدحسن خمینی برای انتخابات خبرگان چیست؟ این چهره ها از تاثیر و نفوذ ویژه ای در میان اصلاح طلبان و هوادارانشان برخوردارند و می توانند با انسجام خود قدرت جریان اصلاحات را در برابر محافظه کاران تقویت کنند. در سطح کنونی تحولات در جامعه ما شخصیت های سیاسی همچنان از نقش و نفوذی تعیین کننده برخوردار هستند. با این حال توجه به سازوکار انتخابات خبرگان و ماهیت روند انتخابات در کشور ما، نشان می دهد که این ائتلاف نمی تواند به ضرورت کارساز باشد. در این زمینه، روندی از اعتماد سازی و گفت وگو می تواند تاثیرگذار باشد. روحانی در دوران پساتحریم با چه چالش هایی روبه رو خواهد بود؟ این دوره ساده و هموار نیست. تردیدی نیست که بسیاری از مشکلات اقتصادی- اجتماعی و حتی فرهنگی- سیاسی کشور با قطعنامه های تحریم و آثار آن ارتباط مستقیم داشته، ولی اینکه همه این مشکلات را به تحریم نسبت دهیم، تقلیل گرایی است. مشکلات پساتحریم در رفع تحریم ها خلاصه نمی شود. مدیریت جامعه ای پیچیده مانند جامعه ما، نیازمند رویکرد و روشی علمی با به کارگرفتن نخبگان فکری و علمی است. ضرورت به کارگیری سیاست ها و برنامه هایی که پیش از این در کشورهای دیگر مورد بهره برداری قرار گرفته است، همچنین شناخت و استفاده از موفقیت ها و شکست های دیگران، با مراجعه به کارشناسان و متخصصان قابل دسترسی است. دولت روحانی باید به انزوای دیدگاه علمی و کارشناسی در فضای پساتحریم پایان دهد. مبارزه با فساد یکی از اولویت های مهم در دوره پساتحریم است. در این زمینه گشودن فضای فعالیت های اقتصادی برای حضور فعالان اقتصادی و تقویت فضای کسب وکار بسیار اهمیت دارد. تقویت بخش خصوصی یکی از مهم ترین گام ها در مسیر دموکراتیک سازی کشور است. در همین زمینه رفع تبعیض های گوناگون علیه زنان در مسیر بهبود همه جانبه کشور و در تقویت مبانی اقتدار دولت تاثیرگذار است. آینده رابطه ایران و آمریکا را با توجه به اتفاقات رخ داده در دو سال گذشته چگونه ارزیابی می کنید؟ رابطه ایران و آمریکا موضوع پیچیده ای است که تحت تاثیر عوامل گوناگون قرار دارد. در دو کشور گروه ها و جریان هایی هستند که در چارچوب منافع خود در پی شکل دادن به این روابط هستند. با توجه به ماهیت انقلاب اسلامی و تجربه های دهه های گذشته، بی اعتمادی شدیدی این روابط را شکل داده است. در همان حال، نظام بین الملل به صورت اساسی تغییر کرده است، در پیرامون کشور ما رخدادهایی شکل گرفته که ما را نیز به طور عمیق و گسترده تحت تاثیر قرار می دهد. در روابط بازیگران جهانی و منطقه ای هم تحولات چشمگیر ایجاد شده است. ما نمی توانیم به این دگرگونی ها بی توجه باشیم. منافع ایران و آمریکا در پرتو این تحولات، در برخی حوزه ها، تداخل و در حوزه هایی هم تقابل دارد. همه کشورهای جهان، کمتر یا بیشتر به این قاعده پایبند هستند که «منافع دائمی دارند و نه دوستان و دشمنان دائمی». ایران و آمریکا هم از این قاعده جدا نیستند. هر دو کشور در سال های گذشته منافع بسیاری را در پرتو دشمنی پایدار خود، به رقبایشان واگذار کرده اند. اینک دولت های هر دو کشور به منافع مشترک بیشتر توجه دارند.
یکشنبه ، ۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فردا نیوز]
[مشاهده در: www.fardanews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها