تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836664638
اول فدایی از بهترین نسل ابراهیم خلیل
واضح آرشیو وب فارسی:دانا: علی بن حسین (ع) ، زیباترین و خوشخوترین همه مردم بود، از پدرش اجازه نبرد خواست، به او اجازه داد و نگاه نومیدی به او کرد و اشکش سرازیر شد و گریست. و دست ها را به سوی آسمان بلند کرد و فرمود : خدایا گواه این مردم باش، جوانی برابر آنها رفت که شبیه ترین مردم است به پیغمبر تو، در خلقت و اخلاق و گفتار، ما هر وقت مشتاق دیدار پیغمبرت می شدیم به روی او نگاهمی کردیم.به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ صاحب نیوز؛ در فراز دیگری از زیارت قدسی عاشورا می خوانیم ((اَلسلام علیک یا ابا عبدالله و علی الارواح التی شلّت بفنائک علیک مِنی سلام الله اَبداً ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لاجعله الله آخِر العهد مِنی لزیارتکم السلام علی الحسین و عَلی عَلی بن الحسین و عَلی اولاد الحسین و عَلی اَصحاب الحسین سلام بر تو ای ابا عبدالله و بر ارواح پاکی که در جوار و حریم تو در آمدند سلام خدا از من بر تو باد الی الأبد مادامی که لیل و نهار باقی است و خدا این زیارت مرا آخرین عهد با حضرتت قرار ندهد.سلام بر حسین و بر علی بن حسین و بر فرزندان حسین و بر اصحاب حسین. نکته : علی بن حسین کیست؟ مقصود از علی بن حسین در این فراز از زیارت، حضرت علی اکبر (ع) می باشد که در کربلا به شهادت رسیدند. و در مورد سن آن حضرت در زمان شهادت بین مورخین اختلاف است، بعضی آن جناب را ۱۹ ساله و عده ای ۲۰ ساله و بعضی دیگر ۳۸ و ۳۳ و عده ای دیگر نیز ۲۷ ساله ذکر کرده اند. و این به نظر نزدیک تر می آید، و این نظر را علامه عبدالرزاق موسوی و مرحوم، ابن ادریس حلی پذیرفته اند. روی این حساب سن آن جناب، در روز عاشورا ۲۷ سال بوده است. از امام سجاد بزرگ تر بوده است. این مطلب را، از کلام امام سجاد نیز می شود فهمید. چنان که وقتی امام سجاد و اهل بیت امام حسین (ع) ، وارد مجلس یزید شدند، یزید (لعنه الله علیه) رو به امام سجاد کرد و گفت : نام تو چیست؟ امام سجاد (ع) فرمودند : نامم علی بن حسین است یزید گفت : مگر خدا علی بن الحسین را نکشت؟ امام سجاد فرمود : برادری بزرگ تر از خودم به نام علی داشتم که شما او را کشتید. حضرت علی اکبر (ع) ، از نظر مقام و منزلت نیز از جایگاه بالایی برخوردار می باشد. امام زمان (روحی له الفدا) در زیارت ناحیه، در خصوص آن حضرت می فرماید: السلام علیک یا اول قتیل من نسل خیر سلیل من سلاله ابراهیم سلام بر تو ای علی اکبر، اول فدایی از بهترین نسل و دودمان ابراهیم خلیل. اشهد انک اولی بالله و برسوله و جعلنا الله من ملاقیک و مرافقیک و مرافقی جدک و ابیک و عمک و اخیک و امک المظلومه و ابرء الی الله من اعدائک اولی الجحود والسلام علیک و رحمه الله و برکاته. شهادت می دهم که شما از هر کسی اولی تر به خدا و رسولش هستی. و خداوند ما را به زیارت شما، جد، پدر، عمو و برادر مظلومت موفق بدارد. من از دشمنان و کشندگان شما بیزارم. و از خداوند می خواهم تا با شما در نعیم ابدی بوده و همیشه از دشمنان شما دور باشم و سلام و رحمت خدا بر شما. حضرت علی اکبر، شباهت زیادی به رسول خدا (ص) داشته است. سید علی موحد ابطحی، در تعلیقات خود بر کتاب شریف «شفاء الصدور» می نویسد : روزی مردی نصرانی وارد مسجد النبی شد، مسلمانانی که در مسجد بودند به او گفتند بیرون برو که تو مردی نصرانی هستی. آن مرد گفت : کمی صبر کنید. من دیشب در عالم خواب، پیامبر اکرم (ص) را دیدم که حضرت عیسی بن مریم نیز همراه ایشان بود. عیسی بن مریم رو به من کرده فرمود در محضر خاتم الانبیا، محمّد بن عبدالله، اسلام اختیار کن که او پیامبر بر حق این امت است. من نیز در محضر پیامبر اسلام اختیار کرده و به دست خود پیامبر مسلمان شدم. حال آمده ام تا اسلام خود را بر یکی از نزدیکان پیامبر (ص) عرضه نموده و بیعت خود را تجدید کنم. مردم او را به امام حسین (ع) راهنمایی نمودند و وقتی خدمت امام رسید، خود را به پای امام انداخت تا قدم های مبارکش را ببوسد. سپس جلسه ای در محضر امام حسین (ع) تشکیل شد، آن مرد خواب خود را برای امام باز گفت. آن گاه امام حسین (ع) فرزند خود علی اکبر را که در آن موقع کودکی بیش نبود و نقابی بر صورت مبارک داشت، فرا خواند، امام حسین خود نقاب را از روی فرزند برداشت. وقتی چشم آن مرد به جمال پیامبر گونه علی اکبر (ع) افتاد، بیهوش گردید. امام حسین دستور دادند، آب به صورتش ریخته تا به هوش آمد. آن گاه امام رو به او کرده فرمود : آیا پسرم علی اکبر، شبیه به جدم رسول الله است؟ آن مرد گفت : آری به خدا قسم شبیه به پیامبر (ص) است. سپس امام حسین (ع) به او فرمود : اگر تو نیز فرزندی مانند فرزند من داشته باشی و خاری به بدن او اصابت کند، و خراشی بر دارد چه می کنی؟ آن مرد گفت ای آقا و مولایم، فوراً می میرم.آن گاه امام حسین (ع) از روز عاشورا و کیفیت شهادت حضرت علی اکبر خبر داد. مرحوم شیخ عباس قمی در کتاب ارزشمند «نفس المهموم» می نویسد : علی بن حسین (ع) ، زیباترین و خوشخوتر همه مردم بود، از پدرش اجازه نبرد خواست، به او اجازه داد و نگاه نومیدی به او کرد و اشکش سرازیر شد و گریست. و دست ها را به سوی آسمان بلند کرد و فرمود : خدایا گواه این مردم باش، جوانی برابر آنها رفت که شبیه ترین مردم است به پیغمبر تو، در خلقت و اخلاق و گفتار، ما هر وقت مشتاق دیدار پیغمبرت می شدیم به روی او نگاهمی کردیم. و زمانی که در روز عاشورا، حضرت علی اکبر بر اثر شدت زخمها بر زمین افتاد، امام حسین (ع) خود را به فرزند خود رساند و سر او را به دامن گرفت و بر بالین او بلند گریست، تا آن زمان کسی گریه اش را نشنیده بود. امام حسین (ع) علاقه زیادی به حضرت علی اکبر داشتند و بعد از شهادت نیز، عنایت ویژه به او دارند. ما در اینجا چند مورد را تبرکاً ذکر می کنیم. نوحه علی اکبر نخوان چون مادرم زهرا هست در مازندران یک نفر هست به نام ملا عباس چاوش، هر سال پرچم به دست به طرف کربلا می رفت. عده ای از مردم هم به دنبال این پرچم می رفتند. ملا عباس یک سال تصمیم گرفت به کربلا نرود، چون گرفتاری برایش پیش آمده بود. عده ای از جوانان اطراف، نزد او آمدند و گفتند ملا عباس بیا کربلا برویم. گفت من امسال گرفتاری دارم و نمی توانم بیایم. گرفتاری او را برطرف نمودند. پس از آن ملا عباس چاوش پرچم را برداشته و گفت هر که دارد هوس کربلا خوش باشد. و خود به راه افتاد. و جمعیّتی از مردم همان ده و شهر نزدیک جمع شدند. شهر به شهر آمدند تا به نزدیکی های کربلا رسیدند. در یکی از منزلگاه ها، دور هم نشسته بودند ناگاه، ملا عباس گفت رفقا امشب چه شبی است؟ گفتند شب جمعه است. گفت : رفقا آن چراغ ها را می بینید؟ گفتند آری گفت : چراغ های گل دسته های حرم امام حسین (ع) است. تا آن جا یک منزل بیشتر نمانده است. با این که می دانم خسته و مانده و ناراحت هستید، اما بیایید چون شب جمعه است این منزل دیگر را هم برویم و شب جمعه زیارتی در جوار امام حسین (ع) داشته باشیم. همه به اتفاق به راه افتادند. چون در آن جا مسافرخانه و یا هتل نبود، بلکه کاروان سراهایی بود … با اسب و الاغ های خود به کاروان سراها رفتند اسب ها را در طبقه پایین بستند و خودشان هم در طبقه های بالا رفتند و منزل نمودند. ملا عباس گفت رفقا اثاث را رها کنید، باید تا صبح نشده به حرم آقا امام حسین برویم. حرکت کردند تا به صحن امام رسیدند. عده ای از جوان ها دور او را گرفتند و گفتند : ملا عباس شب های جمعه ای که در مازندران بودیم دورت جمع می شدیم و نوحه می خواندی و ما هم برای آقایمان امام حسین (ع) سینه می زدیم، حالا شب جمعه آمدیم کربلا، برای ما نوحه بخوان. گفت، چشم، امشب هم برایتان نوحه می خوانم. ملاعباس می گوید: با خود گفتم می روم داخل حرم آقا امام حسین (ع) و زیارت می خوانم. بالای سر امام حسین (ع) دفترچه نوحه را در می آورم، باز می کنم، هر نوحه ای که آمد همان را برایشان می خوانم. گفت : آمدیم بالای سر حضرت ابا عبدالله دفترچه را در آوردم و باز کردم. نوحه علی اکبر آمد، فهمیدم این اشاره ابی عبدالله است نوحه علی اکبر را خواندم. سپس صدا زدم : رفقا بس است، برویم و استراحت کنیم به همان کاروان سرا آمدیم و همه خسته و مانده افتادیم. خوابمان برد. در عالم خواب یک وقت دیدم کسی در کاروان سرا را می زند ئمن بیدار شدم تا ببینم کیست؟ دیدن غلام سیاهی است، به من سلام کرد و گفت ملا عباس چاوش شمایی؟ گفتم : بله. گفت: آقا فرمودند به رفقا بگو مهیّا شوید ما می خواهیم به دیدن شما بیاییم. گفتم : آقا کیست؟ گفت : آقا همان است که این راه را به عشق و علاقه او آمده اید. گفتم : آقا امام حسین (ع) را می گویی؟ گفت : آری. گفتم : امام حسین (ع) می خواهند این جا بیایند؟ گفت : آری. گفتم کجا هستند؟ ما برای پابوسی می رویم. ملا عباس می گوید : آمدم (در عالم خواب) رفقا را خبر کردم و همه مؤدب نشستیم که الان آقا می آیند، طولی نکشید که دیدم درِ سرا باز شد، مثل این که خورشید طلوع کند، چنین نوری ظاهر شد. تا آمدیم بلند شویم یک وقت دیدم که آقا اشاره کردند و فرمودند : ملا عباس تو را به جان حسین بنشینید شما خسته اید و تازه رسیده اید، راحت باشید. یک یک احوال ما را پرسیدند. فرمودند : ملا عباس! گفتم : بله، آقا جان فرمودند : می دانی چرا این جا آمده ایم؟ گفتم : نه، آقا جان فرمودند : من سه کار داشتم. گفتم : اوامرتان چیست؟ آقا جانم؟ فرمودند : اول این که بدان هر کس زائر ما باشد به دیدن او می رویم. دوم : این که شب های جمعه وقتی مازندران هستید و جلسه دارید و دور هم می نشینید، پیر مردی دم در می نشست و کفش ها را مرتب می کرد، سلام حسین را به او برسان. سوم : این که آمده ام تا به تو بگویم، اگر دو مرتبه رفقا را شب جمعه!!! گفتم : بله آقا، یک وقت دیدم، بغض راه گلویشان را گرفت. گفتم : آقا چه شده؟ فرمود : ملا عباس اگر دو مرتبه رفقایت را شب جمعه حرم ما آوردی و خواستی نوحه بخوانی، دیگر نوحه علی اکبر را نخوان، عرض کردم : آقا چرا نخوانم؟ مگر بد خواندم؟ فرمودند : نه مگر نمی دانی شب های جمعه مادرم فاطمه زهرا به کربلا می آید؟ _____________ محمد حسین عادل پور
شنبه ، ۲آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دانا]
[مشاهده در: www.dana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها