واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری تسنیم: حجت الاسلام علیرضا پناهیان در شب سومِ «سوگواره هنر و حماسه» گفت: مظلومیت، وقتی که اقلیت هستی یک جور است و وقتی اکثریت هستی جور دیگری است. مظلومیت، وقتی مقتدر هستی یک نوع است و وقتی مقتدر نیستی یک نوع دیگر است. ما داریم به دوران اقتدار می رسیم.به گزارش خبرگزاری تسنیم ، سومین مجلسِ یازدهمین دوره «سوگوارۀ هنر و حماسه» با سخنرانی حجت الإسلام پناهیان و شعرخوانی احمد بابایی، شب گذشته در پردیس ولیعصرِ دانشگاه هنر برگزار شد. خلاصه ای از سخنرانی شب سوم این مراسم را نظر می گذرانید: بحث مان را در شب های قبل، جهانی شدن قرار دادیم. موضوع بحث امسالِ ما چیست؟ حماسه ها در آخرالزمان چگونه هستند؟ حماسه سازان در آخرالزمان باید چکار کنند؟ واقعاً زمان خیلی تاثیرگذار است در تشخیص تکلیف. انسان بدون در نظر گرفتن زمان، پُراشتباه خواهد بود. در روایت فرمود «العالم بزمان لا یهجم علیهم لوابس: اشتباهات به سمت کسی که به زمان خودش آشنا باشد، هجوم نمی برند.» ما با همۀ همسایه هایمان خوشبخت خواهیم شد در مقایسه با گذشته، ما در یک زمان متفاوتی زندگی می کنیم. حتی در مقایسه با ده سال پیش، وضع ما تغییر کرده و طبیعتاً برخی وظایف مان هم باید تغییر کند. چه چیزی تغییر کرده؟ دیشب به تفصیل عرض کردم که ما از اوج غربت، مثلاً غربتِ دوران دفاع مقدس، امروز به اوج قدرت در منطقه رسیده ایم. مهم تر از این قدرتِ منطقه ای، قدرتِ منطق است؛ خیلی مهم است، ما الآن یک منطق برتر داریم. می خواهم برسم به حماسه. در آخرالزمان چطور حماسه آفریده می شود؟ قدرت منطق ما الآن سوار است. ما داریم به سمتی می رویم که برای حل مسئلۀ خودمان، باید مسئلۀ جهان را حل کنیم. این راهی است که پیش روی ماست. ما نمی توانیم مثل ژاپن پیشرفت کنیم، نمی توانیم مثل چین پیشرفت کنیم، قصۀ ما فرق می کند. ما می خواهیم آباد و آزاد و راحت و در امنیت زندگی کنیم. مقدّر شده برای ما که تمام جهان را باید آباد و آزاد کنیم و در امنیت قرار بدهیم تا بعد خودمان در امنیت زندگی کنیم. ما با همۀ همسایه هایمان خوشبخت خواهیم شد، چرا؟ این را بگذارید اینجا در رابطه با آن بحث نکنیم. کُد بدهم: اکثر فرماندهان سپاه حضرت، ایرانیان هستند. کُد بدهم: پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند اگر ایمان در ثریا باشد و یک قوم بخواهند به آن دسترسی پیدا کنند، آن قوم، ایرانی ها هستند. دربارۀ علم هم همین را فرمودند. بحث شیعه و سنی نیست، ما خیلی جلوتر از این رفته ایم دلایل بسیاری وجود دارد که چرا الآن این اتفاق ها می افتد و ما الآن مجبوریم انقلابی باشیم، مجبوریم مقتدر باشیم و مجبوریم خیلی خوب باشیم، الگو باشیم، آن هم نه فقط برای مسائل خودمان، ما نمی توانیم حساب خودمان را از بقیه جدا کنیم. ما الآن در آستانۀ اقتدار هستیم؛ این را همه می گویند. ما الآن قدرت یافته هستیم. خب حماسه چطور می تواند در اوج قدرت پدید آید؟ البته هنوز به اوج قدرت نرسیده ایم و هنگام فرج به اوج قدرت خواهیم رسید. امام زمان(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) وقتی راه خود را مطرح می کند، هیچ کس راه دیگری جلوی راه ایشان نمی گذارد. پس یعنی اقتدار ما از نظر منطق هم افزایش پیدا می کند، اقتدار ما از لحاظ منطقه ای هم افزایش پیدا می کند. ما هرچقدر به فرج نزدیک می شویم، آدم هایی که بتوانند جهان را اداره کنند، بیشتر پیدا می کنیم. الآن ما به جهان اذان صادر می کنیم با «أشهد أنَّ علی ولیّ الله». تا چند سال پیش وقتی می رفتیم منبر، چندامامی ها را به توپ می بستیم، ولی الآن شرایط متفاوت است، الآن نوکرشان هم هستیم. چند امام را قبول دارند؟ با این مسئله کاری ندارم، ولی می دانم که امام خمینی را به عنوان امام پنجم شان قبول دارند. الآن وقت بحث شیعه و سنی نیست. ما خیلی جلوتر از این رفته ایم. ما الآن نیاز داریم که با مسیحیان رفیق شویم. مسیحی که خودش گناهی نکرده، اهل مذاهب مختلف که گناهی نکرده اند. مظلومیت، وقتی که اقلیت هستی یک جور است و وقتی اکثریت هستی جور دیگری است. مظلومیت، وقتی مقتدر هستی یک نوع است و وقتی مقتدر نیستی یک نوع دیگر است. ما داریم به دوران اقتدار می رسیم و در این دوران مظلومیت های ویژه ای وسط می آید. من می خواهم نمونه هایی از این مظلومیت ها را بگویم که بحث فوق العاده ای است و جلوتر از زمان ماست. بنده فکر می کنم مهمترین بحث هایی که حضرت ولی عصر(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) دوست دارد مریدانش بشنوند، این نوع بحث ها است. نمونه اش را بگویم: مظلومیت در اقتدار. بنده بسیاری از روش های حزب اللهی را برای دفاع از مرام حزب اللهی گری قبول ندارم. بگذار این هایی که توهین می کنند، تنها باشند. بعضی جاها حقِ شماست که به کسی که به شما ظلم می کند بگویی «ولد چموش»، ولی باید بگویی «عزیز دلم». بنده دیشب یک بحثی کردم دربارۀ ماجرای دست دادن. خیلی ها برداشت بسیار تندی کردند از این بحث. من نگفتم دست دادن غلط است، من گفتم دست دادن باید به امر مولا باشد. برای مثال، شاید به امر مولا باشد و مولا نخواهد بگوید به امر من بوده. البته همین یک شایعه به راه می اندازد، چون بی تقوایی در فضای ژورنالیسم ما غوغا می کند. ما تا به یکی بگوییم تقوا را رعایت کن، می گویند فلانی گفته فلانی بی تقواست. خدا به پیغمبرش هم می فرماید. ما چرا این حرف ها را این قدر تند برداشت می کنیم؟ خب تکّه می خواستم بیندازم، فحش که نمی خواستم بدهم، شما نباید کامنت فحش زیرِ آن بنویسید. اگر برخی کامنت فحش می گذارند، بگذارید تنها باشند. من إن شاءلله شب های بعد به شما می گویم دشمن چه نقشه هایی برای ما دارد. امام حسین(علیه السلام) در کربلا همۀ حرف حق را نزد حماسه چیست؟ اینکه از حق خود کوتاه نیایی، ولی مظلومانه از این حق حرف بزنی، کتک بخوری. حماسه این است که ولایت مطلقه را به زبانی که جهانیان بپسندند و بپذیرند، بگویی. همۀ حرف حق را نزنید. امام حسین(علیه السلام) در کربلا همۀ حرف حق را نزد. چگونه حرف می زد؟ یک جوری حرف می زد که گویا آن ها همه علاقمندان و مریدان حضرت زهرا(سلام الله علیها) هستند، درحالی که آن ها همه جزو کسانی بودند که آمدند درِ خانه را آتش زدند؛ مظلومیت روی مظلومیت. مظلومیت های دوران اقتدار سخت تر است. ما اگر مظلومیت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) را داشتیم، راحت تحمل می کردیم. ولی من قبول ندارم که من و شما می توانستیم مظلومیت های علی ابن ابی طالب(علیه السلام) را تحمل کنیم. می گویند مالک اشتر گاهی عصبانی می شده. وقتی شهید همدانی و شهید شاطری را می بینیم، امیدوار می شویم ما الآن داریم به دوران کدام امام نزدیک می شویم؟ ما داریم به دوران امام زمان(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) نزدیک می شویم؛ خیلی فرق می کند. به آقا امام صادق(علیه السلام) گفتند خواهش می کنیم قیام کنید، آقا فرمود این گونه هستید که از پول همدیگر بردارید؟ فرمود یاران امام زمان(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) این گونه هستند که مالکیت بین آن ها نیست. فرض بفرمایید که ما کرایه نداریم، پولی را که در کُت دوست مان است برداریم، بعد او می خواسته بچه اش را ببرد درمانگاه با همان پول. حق خوری زیاد می شود، خواسته یا ناخواسته، من به این نکته که اوج برادری و ایثار قبل از ظهور است، می رسم؛ تنها نقطه ای است که می گویم شاید به همین دلیل فرج به این زودی محقَّق نشود. البته وقتی سردار همدانی را می بینم، کمی امیدوار می شوم. می گویند مأموریت شما در سوریه تمام شد، بیا برو. بعد می شنود که می خواهند یک کار بزرگ در آنجا انجام بدهند، می گوید من آنجا را دیدم، بگذار من به آن بچه ها کمک کنم. می رود و به رفقای خودش که الآن آنجا مسئولیت دارند کمک کند و شهید می شود. به شهید شاطری می گویند مأموریت شما در سوریه تمام شد، به لبنان برگرد. می گوید بگذار من اینجا کمی کمک کنم. بعد همان جا شهید می شود. این ها را که می بینیم، امیدوار می شویم.
شنبه ، ۲آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری تسنیم]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]