تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867700338
بازگشت ذاکر امام حسین (ع) پس از 28 سال
واضح آرشیو وب فارسی:پایتخت: همه را برای عزاداری از سنگرها فرامی خواند. غم از دست دادن دوستانش آرام و قرار را از او گرفته بود تنها خواندن مصیبت امام حسین (ع) آرامش می کرد و این روزها شهید منصور سودی در دیار شور و شعور حسینی(زنجان) پس از ٢٨ سال مدیحه سرایی می کند.به گزارش پایتخت ، راهی شدیم تا خبر آمدن منصور را بعد از ٢٨ سال بی خبری به خانواده اش بدهیم، حس عجیبی داشتم که عکس العمل اعضای خانواده وی پس از سال ها چگونه خواهد بود! در را به روی مان گشودند؛مادر منصور برای استقبال از مهمان های پسرش مقابل در ایستاده بود. با حجب و حیایی که داشت با صدایی آرام و لرزان به ما سلام کرد. لبخند بر روی صورتش بود فکر می کرد، باز هم مثل سابق برای سرکشی به احوالاتش به خانه رفته ایم. سکوت فضای خانه را پر کرده بود. عکس بزرگ منصور بر روی دیوار گویی تداعی گر حضورش در جمع ما بود.فرمانده سپاه انصارالمهدی (عج) استان زنجان سخن را آغاز کرد با زمینه چینی هایی که او را مستقیم سر اصل مطلب می برد. رسید به گفتن خبر آمدن منصور! نگاه همه به مادر دوخته شده بود. «حاج خانم می دانیم سال ها انتظار آمدن منصور را کشیده اید، شما انسان های بزرگی هستید که از دامان خود مردانی را تربیت کرده اید تا در راه اسلام و انقلاب اسلامی به عنوان سرباز آماده بودند جان خود را برای حفظ خاک و ناموس تقدیم کنند. 28 سال سپری شد تا امروز ما خدمت شما برسیم تا خبر آمدن منصور را به شما بدهیم خوش به سعادت شما که صاحب چنین فرزندی هستید که تاریخ به آن افتخار می کند، اجرتان با فاطمه زهرا (س) باشد». سخن فرمانده تمام شد. نمی توانستم احساس یک مادر را درک کنم که الان در مقابل این خبر چه واکنشی نشان خواهد داد. باز هم با همان لحن آرام گفت: «من به شما مهمان های منصور خوش آمد می گویم امیدوارم تحفه ام در مقابل سید الشهدا (ع) و خداوند قبول باشد، می دانستم می آید!». اولین بار بود که با مشخصات شهید منصور سودی آشنا می شدم. فضای خانه پر از هیاهوی آمدن منصور بود، سراغ خواهرش رفتم. گفت: ما پنج دختر و چهار برادر هستیم و منصور فرزند ارشد خانواده است که در سال ١٣٤٢ در زنجان متولد شد. از همان کودکی که خاطرم می آید برای خواهر و برادرهایش به عنوان یک حامی بود. علاقه زیادی به جاری بودن صله رحم در میان ما داشت. در سن ٢١ سالگی ازدواج کرد و پس آن آماده حضور در میدان نبرد شد. رفت و گاهی با بازگشت کوتاه مدتش خوشحال مان می کرد ولی آخرین بار که رفت دیگر برای همیشه رفت. ٢٤ سال داشت که خبر مفقود شدنش را برای ما آوردند همه بی قرار بودیم و ذکر و دعا بر زبان، که خواهد آمد. جنگ تمام شد، ولی از منصور خبری نیامد انتظار پدرم را پیر کرده بود و از خداوند می خواست که فقط خبری از فرزندش به او بدهند هر خبری. شهادت، جانبازی، اسارت. اسرا آمدند. از دوستان و هم رزمانش خبری از منصور می گرفت ولی اثری نیافت. دختر منصور دو سالش بود که خبر مفقود شدنش را به ما دادند و امروز پس از ٢٨ سال در حالی خبر آمدن منصور را به ما می دهند که نوه منصور دو سال دارد. از فرصت استفاده کردم و خود را به تابلو عکس شهید منصور سودی رساندم شناسنامه کوتاه، اما پرمحتوایی از وی در زیر عکسش نوشته بود. تولد سال ١٣٤٢، شهادت سال 66/5/16، محل شهادت «دوپازا»ی عراق در عملیات نصر ٧، رشته هنری نوازنده نی و خبرنگار. برایم جالب بود که شهید منصور سودی جنگ را با نگاه و زبان خبرنگار دیده بود و اگر زنده بود حرف های زیادی برای گفتن داشت. سراغ دخترش رفتم، گفت چیز زیادی از پدر نمی دانم اما یک چیز را خوب می دانم که پدرم دوست داشت همچون حضرت فاطمه (س) گمنام و بی نشان باقی می ماند. به ما گفته اند که پدرم سه روز تشنه و زخمی بود که به شهادت رسیده است. به داشتن چنین پدری افتخار می کنم.
جمعه ، ۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایتخت]
[مشاهده در: www.paytakhtpress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها