محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831157203
روایت خیانت یک خبرنگار در میان اسرای جنگ تحمیلی
واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: آزاده سرافراز علیرضا رحیمی می گوید:خبرنگاران زیادی برای مصاحبه به اردوگاه اسرا می آمدند و گاهی روزنامه ها به دست ما می رسید. اغلب خبرنگارها خبره و روان شناس بودند و از بُعد روانی ـ تربیتی هم وارد می شدند.به گزارش دولت بهار به نقل از تسنیم، «علیرضا رحیمی» یکی از آزادگان هشت سال جنگ تحمیلی است که در روایتی که در دفتر اول مجموعه خاطرات شب های خاطره به کوشش مجتبی عابدینی آمده است به روایت خیانت یک خبرنگار در دوران اسارت می پردازد. او خاطره خود را اینگونه روایت می کند: خبرنگاران زیادی برای مصاحبه به اردوگاه اسرا می آمدند و گاهی روزنامه ها به دست ما می رسید. یک روز در یکی از روزنامه های عربی چشمم به مصاحبه خودم افتاد. به نقل از روزنامه ای در ترکیه آورده بودند که: «وقتی وارد اردوگاه رمادیه شدم و عده ای از بچه های کم سن و سال را دیدم، کوچک ترین شان که علی نام داشت عصازنان به سمت ما آمد و با دیدن یک زن که همراه ما بود خودش را در آغوش ما پرت کرد و گریه کنان گفت که مادرم را می خواهم، دلم برایش تنگ شده است. خانم همراه به زحمت علی را ساکت کرد. پس از اینکه هق هق گریه اش تمام شد، اسباب بازی دستش دادیم و با سرگرم کردن او علی را به صحبت گرفتیم که: «چی شد که به جبهه آمدی؟» علی گفت: «من در کلاس درس بودم که مدیر مدرسه با فرمانده سپاه شهرمان و پدرم آمدند در کلاس و گفتند به دفتر بیا!» رفتم به دفتر و فرمانده سپاه گفت: «می خواستیم پدرت را به جبهه ببریم، پدرت گفته من زن و بچه دارم، این بچه را ببرید و ... حالا تو باید بیایی!» بعد دست و چشمم را بستند و آمبولانس پس از بیست دقیقه جایی توقف کرد که صداهای وحشتناکی به گوش می رسید. مرا پیاده کردند و به من گفتند: «این هم کلید بهشت است. اگر از خاکریز رد شدی به کربلا می رسی و اگر کشته شدی این کلید در بهشت است ...!» از آن به بعد بود که منسجم عمل کردیم و تصمیم گرفتیم با هر خبرنگاری مصاحبه نکنیم و با روزنامه هایی مرتبط باشیم که برد جهانی داشته باشند. اغلب خبرنگارها خبره و روان شناس بودند و از بُعد روانی ـ تربیتی هم وارد می شدند. خبرنگاری به من گفت: «شما چهارده ساله اید، بچه های هم سن و سال تو الان در کنار پدر و مادر و در پارک ها تفریح می کنند و اسباب بازی دارند ... تویی که باید سر کلاس درس باشی، فکر نمی کنی دولت ایران در حق شما ظلم کرده، الان چه احساسی داری؟» جواب دادم: «ما با بچه های آلمانی و عراقی تفاوت زیادی داریم؟» با تعجب پرسید: «چه تفاوتی!؟» گفتم: «تفاوت ما در این است که ما یک زندگی هدفمند داریم. ما عاطفه داریم و دل مان برای پدر و مادرمان تنگ می شود، اما برای هدفی که اسلام و پیامبرش مشخص کرده اند مثل امام حسین(ع) همه هستی مان را فدا می کنیم.» خبرنگار یک سؤال دیگر پرسید که جوابش معجزه آسا بر زبانم جاری شد. گفت: « شما که با صدام می جنگید، آیا قرآن شما هم اشاره ای به جنگ کرده است؟» چند لحظه ماندم که چه بگویم. ناگهان این آیه به ذهنم خطور کرد که «فقاتلوا ائمة الکفر ...» (به جنگ سران کفر بروید و آن ها را بکشید و ...) با چند استدلال دیگر خبرنگار رِند دمش را روی کولش گذاشت و رفت.
جمعه ، ۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[مشاهده در: www.dolatebahar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها