واضح آرشیو وب فارسی:ایکنا: گروه اجتماعی: در تاریخ آداب و رسوم معنوی هر شهر و ناحیه ای یکسری آیین های سنتی وجود دارد که با توجه به وقایع عاشورا نسل به نسل منتقل شده است و در این گزارش به سراغ دو آیین سنتی سوگواری حسینی در شهرستان استهبان می رویم.به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از فارس، مراسم های سوگواری حسینی از دیرباز در تاریخ مکتب تشیع به وفور دیده می شود اما برخی از این مراسم ها با توجه به موقعیت جغرافیایی و همچنین فرهنگ مردمان نواحی مختلف، با یکدیگر تفاوت هایی دارد. در تاریخ آداب و رسوم معنوی هر شهر و ناحیه ای یکسری آیین های سنتی وجود دارد که با توجه به وقایع عاشورا نسل به نسل منتقل شده است و در این گزارش به سراغ دو آیین سنتی سوگواری حسینی در شهرستان قرآنی استهبان می رویم. «چک چکو» نام یکی از مراسم های عاشورایی شهرستان استهبان در فارس است که در عصر روز عاشورا با شکوه خاصی برگزار می شود. با توجه به باورهای مذهبی مردم در عصرروز عاشورا لشکریان ملعون یزید پیکر مطهر حضرت اباعبدالله الحسین(ع) را به دروازه شام آویختند و بچه های شام برسر مبارک آن حضرت سنگ می زدند و یا به تعبیر دیگری لشکریان یزید پس از قتل و غارت یاران امام حسین(ع) با اسب بر اجساد شهدا می تاختند و آمده است که لشکریان یزید پس از به شهادت رساندن امام حسین(ع) و یاران وفادارش بسیار افسرده و سست اراده شدند و عمربن سعد برای اینکه روحیه یأس به سربازانش غالب نشود دستور می دهد که به رقص و پایکوبی بپردازند. بر اساس این باورها مردم استهبان مراسم ویژه ای برگزار می کنند که در این مراسم افراد دو قطعه چوب به اندازه یک مشت در دست گرفته و به هم می کوبند و صدای به هم خوردن چوب ها در خیل عظیم جمعیت تداعی کننده صدای سم اسب هایی است که بر پیکر شهدا می تاختند و حرکات موزون و آهنگین بودن این مراسم تداعی کننده پایکوبی لشکریان عمربن سعد است. از عصرعاشورا تا نزدیکی نیمه شب تمامی هیئت های مذهبی شهرستان قرآنی استهبان به صورت سینه زنی و زنجیرزنی به حسینیه محله اهر، محل چارچوگردانی حاضر و پس از حضور آخرین هیئت، 12 مرد قوی هیکل که بعضاً از بزرگان آن هیئت است، چارچو را پس از گذشت یکسال از حسینیه بیرون آورده و بردوش خود می چرخانند و پس از اتمام کار مجدداً چاچو را به محل سابق خود برده تا در سال بعد مجدداً از آن استفاده کنند. آنان چارچو را نمادی از مظلومیت امام حسین(ع) دانسته و بر این باورند که در عصر عاشورا هودجی از آسمان فرود آمده و جسم امام حسین(ع) را در خود جای داده و به آسمان صعود کرده است و این چارچو گردانی نمادی از آن هودج است که از سال های بسیار دور با حساسیتی خاص همراه با سیل عظیم جمعیتی ناگفتنی تابدین زمان در استهبان مرسوم بوده است. این شعائر و آئین های مذهبی در استان فارس تنها مختص شهرستان استهبان بوده و در سایر نقاط ایران نیز به جز ناحیه یزد در هیچ جا رواجی نداشته است. البته قابل به ذکر است که در شهرستان استهبان در سیزدهمین روز از ماه محرم نیز مراسمی از سوی حسینیه تیرونجان و مسجد یزدیان به صورت ویژه در شهر استهبان برگزار می شود. در این مراسم نمادی از کاروان اسیران، بازار شام و طایفه بنی اسد با لباس های خاص شبیه سازی شده اند و در حالی که تعدادی از کودکان ملبس به لباس های عربی و با زنجیرهایی به یکدیگر بسته شده اند به اسارت برده می شوند. طایفه بنی اسد نیز با لباس های خاص بیل و کلنگ بر دوش به شکل انسان هایی زحمت کش در حال حرکتند، کاخ یزید برپاست، در پیشاپیش اسرا افردای ماهر در نقش شمر و دیگر فرماندهان یزید با لباس های سرخ نشان سوار بر اسب ها به رجزخوانی مشغولند و در انتهای کاروان نیز سیل عظیمی از زنجیرزنان کاروان را همراهی می کنند.
جمعه ، ۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایکنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]