تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820762728
رازهای مدیریت سری ترین شرکت فناوری جهان
واضح آرشیو وب فارسی:مطاف24: استیو برای اعلام حضورش در اپل احتیاج نداشت همیشه در راه روها و بخش های شرکت قدم بزند و خودنمایی کند. دفتر او هم مثل خیلی از مدیران عامل دیگر، بر روی بسیاری از کارکنان بسته بود اما شیوه مدیریت جابز طوری بود که گویی خون است در رگ اپل.به گزارش "مطاف24"، به نقل از برترینها،24 آگوست 2011، روزی که استیو جابز از سمت مدیر ارشد اجرایی اپل کنار کشید، به جلسه هیات مدیره اپل آمد. به شدت مریض بود و به این نتیجه رسیده بود که دیگر زمانش رسیده که از سمتش کناره گیری کند و آن را به شخص دیگری بسپارد. هر چند همان روز به عنوان رئیس هیات مدیره انتخاب شد و کارکنان، مشتریان و سرمایه گذاران اپل را امیدوار کردکه هنوز استیو جابز کبیر، به نوعی می تواندتاثیر شگرفش را بر اپل حفظ کند. چیزی که جابز بیش از هر چیز دوست داشت، محصولات اپل بود. اگرچه آن روز آمده بود که رو در رو به مسوولان ارشد شرکت بگویدکه می خواهد کناره بگیرد اما می دانست که می تواندآخرین محصول اپل را ببیند. چند روز بیشتر به معرفی آخرین مدل آی فون نمانده بود که در آن قرار بود برای اولین بار نرم افزاری به نام Siri معرفی شود. این نرم افزار در واقع به نوعی منشی شخصی با هوش مصنوعی محسوب می شود؛ چیزی مانند کامپیوتر HAL در فیلم «اودیسه فضایی» استنلی کوبریک که به سوال ها پاسخ می داد. این تلاش اپل در راستای این بود که به یکی از اهداف اولیه تولیدکامپیوتر، که خوداستیو جابز 25 سال پیش یکی از بانیان و یاری دهندگان آن بود، دست یابند: کامپیوتر، برای بالا بردن کیفیت زندگی انسان ها. در آن روز، اسکات فورستال، مدیر اجرایی ارشد نرم افزارهای تلفن همراه شرکت اپل، مشغول معرفی siri به هیات مدیره بود که ناگهان جابز وسط حرفش پرید: «زود باش اون تلفن را بده به من». او می خواست که خودشاین تکنولوژی تازه معرفی شده را آزمایش کند. فورستال که از ابتدای دوران شغلی اش در Next و سپس در اپل، برای جابز کار کرده بود، مردد ماند. او هم مهندسی بود باهوش، کاریزما و استعداد جابز اما نگرانی فورستال بیجا نبود: مزیت siri این بودکه صدای صاحب خود را تشخیص می داد و سریع خود را با آن تطبیق می داد. در واقع این نرم افزار به دستکش بسیبال می مانست که به شکل دستی که آن را می پوشد، درمی آید؛ این نرم افزار هم با صدای فورستال هماهنگ بود. فورستال به دلایل فراوانی، از جمله تندخویی جابز و اینکه هنوز محصول آماده نشده بود، مردد بود که گوشی را به جابز بدهد یا نه. او به مردی که هیچ گاه در زندگی اش محتاط نبوده، گفت: «احتیاط کن؛ گوشی را کاملا با صدای خودم وفق داده ام.» طبق معمول جابز واکنشی نشان نداد و فقط صدایش را بلندتر کرد: «گوشی را رد کن بیاد.» صدا آنقدر تحکم آمیز بود که فورستال را مجبور کرد از پشت میز بلند شود و تلفن را به جابز بدهد. جابز که شخصا بر روند خرید شرکتی که تکنولوژی siri و تعیین جنسیت آن، یک صحنه خنده دار باشد که در یک جلسه مهم هیات مدیره ممکن است رخ دهد؛ اما وقتی جابز نمونه پیش تولید شده آی فون جدید را از کارمندانش گرفت، مسلما فورستال سراپا نگرانی بود. کتاب را با این داستان شروع کردم، چون نشان از اصولی داردکه اپل را اینگونه بزرگ و البته متفاوت با دیگر شرکت های بزرگی کرده است که به عنوان الگوهای مدیریت معرفی می شوند. کمپانی اینچنین عظیم، بهترین نیروی انسانی اش را تنها به ساخت یک محصول کوچک اختصاص داده است؛ این محصول در نهایت اختفا بسط و گسترش داده شد و کارکرد تلفن و طراحی اش نشان از تمرکزی جنون آمیز بر کوچکترین جزئیات داشت. در انتظار عمومی هم مدیر اپل، خصایصی از خود نشان می داد که همه آن را خصوصیاتی منفی می شناسند: خودشیفتگی، دمدمی مزاجی و بی اعتنایی به نظر دیگران. اما واقعا در اپل، اینها خصوصیاتی منفی بودند؟ شیوه تجارت این شرکت و نحوه مدیریت گردانندگان آن، سال ها جلوتر از آن چیزهایی است که در مدارس تجارت آموزش داده می شود و برای فهم آن باید استانداردهای ذهن مان را عوض کنیم. شیوه کار آن سوالی ایجاد می کندکه فهم آن، دستیابی به دانشی مهم است: آیا موفقیت اپل، منحصر به فرد است یا شیوه ای است که تمامی شرکت های جهان باید از آن تبعیت کنند؟ یادمان باشد که آخرین فعالیت رسمی جابز در اپل، معرفی محصول جدید آی فون بود و یادمان باشدکه 4 سال قبل از آن، جابز با معرفی این گوشی، گوشی های هوشمند را از نو تعریف کرد و بی مانندی خودو کمپانی اش را نشان داد. برای عرضه آی فون در سال 2007، او در واقع اپل را سروته کرد. تصویری که او از آی فون داشت، یک گوشی انقلابی بود که مزایای یک تلفن همراه هوشمند را با قابلیت های ذخیره موسیقی و پخش کننده آی پاد، ترکیب می کند. برای اطمینان از برتری بی چون و چرای این محصول در بازار، فشاری دو چندان وارد آورد که این تلفن همراه، ظاهری زیبا و سیستم عاملی کاربر پسند هم داشته باشد. در آن موقع تیم آی فون زیاد قوی نبود و در نتیجه برای پیشبرد آن نیاز به آوردن اعضای دیگر کمپانی بود. در نتیجه، فشار بر گروه های دیگر اپل زیاد شد و خیلی از پروژه ها متوقف ماند؛ از جمله ارائه نرم افزار مکینتاش که آخرین سیستم عامل مک محسوب می شد. مهندسانی که در این پروژه کار می کردند همگی به آی فون و نوشتن کدهای نرم افزاری آن گمارده شدند. در میان کارکنانی که برای پروژه انتخاب نشده بودند ناگهان بلوایی درگرفت چون کارتهای شناسایی الکترونیکی شان، به آنها اجازه ورود به قسمت طراحی و توسعه آی فون را نمی داد و پروژه حتی برای کارکنان شرکت، سری شده بود. همه محصولات اپل عالی است اما برخی از بقیه عالی تر است و تلاش زیادی برای تولید آن می شود. تولید آی فون به مانند یک لشگرکشی جنگی بود. حتما مهندسان اپل هم از اصطلاحات صحنه نبرد، هنگام انتخاب نیروها برای شروع تولید این محصول استفاده می کردند: سربازگیری. مدیرعامل های کمی در دنیا پیدا می شوند که قادرند از کارکنان خود بخواهند در روزهای تعطیل هم کار کنند، اما جابز یک استثنا بود و حتا تعطیلات سال نو هم کارکنان میال بودند برای پروژه حاضر شوند. جابز فراتر از مدیرعادی بود. او در سال 1976 کمپانی را با شریکش، استیو ووزنیاکایجاد کرده بود؛ در دهه 1980 اپل را به اوج رساند اما در 1985 مدیرعاملی که خودش انتخابش کرده بود از اختیارات او کم کرد و او هم افسرده حال، شرکت را ترک کرد. ولی در 1997 چاره ای نبود که دوباره از او برای نجات شرکت استفاده کنند. تقریبا یک دهه بعد، اپل درخشانترین کمپانی در زمینه فناوری های زندگی روزمره شد و بی شک یک نفر شرکت را به این نقطه رسانده بود: استیو جابز. استیو برای اعلام حضورش در اپل احتیاج نداشت همیشه در راه روها و بخش های شرکت قدم بزند و خودنمایی کند. دفتر او هم مثل خیلی از مدیران عامل دیگر، بر روی بسیاری از کارکنان بسته بود اما شیوه مدیریت جابز طوری بود که گویی خون است در رگ اپل. از هر کارمندی در اپل سوال کنید، مطمئنا او را دیده است که در کافه تریای ساختمان، خیلی خاکی و ساده نشسته و مشغول صحبت با مسوول طراحی یک بخش یا کارمندی جزء است. آنها او را رصد می کردند و می دیدند که وقتی با چند نفر متخصص رده بالا صحبت می کند همانقدراشتیاق دارد که وقتی برای یک جمع عادی حرف می زند و بنابراین از این اشتیاق، می توانستند درک کنند اپل به کدام جهت می رود. البته جابز هم درخیلی از موارد غیرقابل دسترس بود و کارمندان رده پایین هیچ وقت نمی توانستند در جلسه ای با او شرکت کنند اما مطمئنا در اپل، همه بر این باور بودند که هر کاری که می کنند، هر چند کوچک، استیو آن را می بیند و برایش اهمیت دارد. او در هر کاری مهمی که اپل انجام می داد، ردپایی از خودش داشت. در روزی که آی فون برای اولین بار معرفی شد جابز در اوج به نظر می رسید. او نبرد تجاری اش را برده بود و سرطان را شکست داده بود و به نظر می رسید تومور کبدش با موفقیت برداشته شده. او چندان درباره بیماری اش صحبت نمی کرد و فقط می گفت از آن نوع سرطان های کبد نیست که انسان را سریع می کشد. همانطور شلوار جین لی وایز، همان کفش های کتانی و همان ریش های فلفل نمکی؛ هیچ کدام نشانه ای از بیماری نشان نمی داد. دو سال قبل پنجاه سالگی را رد کرده بود و آن روز در اوج بود. شرکتش صنعت موسیقی را، با ابداع آی پاد و آی تیونز، دوباره معنا کرده بود. جابز همان سال، پیکسار را به دیزنی با قیمت 7/5 میلیارد دلار فروخت که باعث شد بزرگترین سهامدار بزرگترین شرکت انیمیشن و فیلمسازی جهان شود و دیزنی مجبور شد او را عضو هیات مدیره کند. با این معامله ثروتش هم میلیاردها دلار بیشتر شد. جابز این قابلیت را داشت که به شکلی غریزی دریابد تکنولوژی در آینده به کدام سو می رود اما 4 سال پس از معرفی اولین گوشی آی فون، در روز معرفی مدل جدیدتر آن، وقتی آی فون به روز شده را در دست گرفت، این بار سوالی که ذهنش را مشغول کرده بود، از نرم افزار Siri نپرسید، چون مطمئن بود این بار فراتر از هوشمصنوعی آن است: «پس از رفتن من، کمپانی اپل به کدام سو می رود؟» 222 9صبح
پنجشنبه ، ۳۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مطاف24]
[مشاهده در: www.motaf24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها