تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806337956
شورش نسل جدید فلسطین: این بار چه چیزی فرق کرده است؟ / یادداشتی از «یاسمین صالح» در ژاکوبن
واضح آرشیو وب فارسی:شفقنا: عکس: Jaafar Ashtiyeh / AFP شفقنا- «یاسمین صالح» در یادداشتی که وبسایت چپگرای «ژاکوبن» منتشر کرده است به ابعاد و ویژگی های خیزش اخیر فلسطینیان در کرانه باختری پرداخته است. به گزارش سرویس ترجمه شفقنا در بخشی از این یادداشت آمده است: طی چند سال گذشته، جوانان فلسطینی در کرانه باختری قدرت سیاسی خود را به کار برده اند و به نمایش گذارده اند؛ یعنی بخش هایی از دیوار حائل در اطراف شهر «ابو دیس» را با چکش های بزرگ تخریب کرده اند، در اعتراض به حملات به فلسطینی های ساکن قدس راهپیمایی کرده اند، و در ایست های بازرسی با سربازان اسراییلی درگیر شده اند. موج فعلی اعتراضات جوانان، رخدادی خلاف قاعده در جریان مبارزات فلسطینیان علیه اشغالگری و استعمارگری اسراییل نیست. جامعه ی فلسطین جامعه ای جوان است. نزدیک به یک سوم جمعیت فلسطین را جوانان تشکیل می دهند، و ۳۰ درصد از جمعیت فلسطین بین ۱۵ تا ۲۹ سال سن دارند. در قدس (اورشلیم)، ۳۵.۲ درصد از جمعیت زیر ۱۵ سال سن دارند. و جوانان نیروی محرکه ی پشت خیزش های اخیر بوده اند، همانطور که در انتفاضه اول در سالهای ۱۹۸۷-۱۹۹۳ و انتفاضه دوم در سالهای ۲۰۰۰-۲۰۰۵ چنین بود. انتفاضه اول، نقطه عطفی در تاریخ مقاومت علیه اشغالگری اسراییل بود و انواع گسترده ای از مقاومت مردمی را به نمایش گذاشت. افرادی از سنین مختلف و گروه های اجتماعی گوناگون در آن مبارزه علیه اشغالگری با یکدیگر متحد شدند. کمیته های محلی دست به کار مراقبت از امنیت هر محله شدند. زمانی که مدارس و دانشگاه ها به خاطر حکومت نظامی تعطیل شدند، آموزگاران هر محله دانش آموزان را جمع می کردند تا کلاس هایشان تعطیل نماند. کمیته های امداد کشاورزی که تاسیسشان به اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ باز می گشت، کتابچه های آموزشی برای کشاورزی خانگی نوشتند تا با مقررات منع عبور مروری که ارتش اسراییل گاهی بر بخش هایی از کرانه باختری اعمال می کرد و چند ماه یا چند هفته به طول می انجامید مبارزه کنند. «انتفاضه» از آن پس در زبان انگلیسی معادلی همچون «شورش و خیزش» یافت. خیزش فلسطینیان امروز در انواع و اقسام جدیدی متبلور می شود. انفجار اینترنت و کاربرد گسترده ی شبکه های اجتماعی به فلسطینیان این امکان را داده است که از مرزهای جغرافیایی و مرزهای تحمیلی اسراییل عبور کنند. حالا چندین سال می شود که جریان ارتباط در سراسر مناطق جداشده بخاطر اشغال (از جمله نوار غزه، اسراییل، و کرانه باختری، و نیز بخش هایی از اراضی کرانه باختری که روز به روز منزوی تر می شود) برقرار است. اما این ارتباط صرفا در مورد تدارکات هماهنگی یا انتقال اطلاعات مربوط به تغییرات هرروزه در جاده ها نیست. این ارتباط علاوه بر موارد پیشین در کار پرورش نسل جدیدی از فلسطینیان است که سرش پر است از آرمان های آزادی ملی و مقاومت علیه سلطه ی استعماری اسراییل، هم در میان ساکنان خود سرزمین فلسطین و هم در میان آنهایی که در غربت به سر می برند. این خیزشی نیست که رهبری بالای سر خود داشته باشد. در میان این معترضان مردان جوانی هستند که درست چند سال پس از معاهدات صلح بین حکومت خودگران فلسطین و دولت اسراییل (یعنی پیمان «اسلو» که در سال ۱۹۹۳ امضا شد و «توافق خودمختاری موقت فلسطین» که در سال ۱۹۹۴ امضا شد) به دنیا آمده اند. این مردان جوان قدس را به چشم خود ندیده اند، و به ندرت رویای سفر به شهری دیگر در کرانه باختری یا نوار غزه یا حتی درون محدوده اسراییل را بدون اینکه با لایه های پی در پی ظلم و جور روبرو شوند، در سر پرورانده اند. شورش امروز جوانان از این لحاظ منحصر به فرد است که جوانان حاضر در آن دانشجویان دانشگاه ها و مدارس هستند. هنوز خیلی زود است که سابقه ی طبقاتی شان را دقیقا مشخص کنیم، اما بسیاری از آنها از کمپ های آوارگان در شهرهای فلسطینی هستند؛ از جمله پسران جوانی که از اردوگاه «جلزون» در نزدیکی شهرک و پایگاه نظامی «بیت ال» آمده اند. در نوار غزه، پسران و مردان به منطقه ی محصور «ناحل عوز» رفته اند تا همبستگی خود را با قدس و الاقصی به نمایش بگذارند. بسیاری از آنها هدف گلوله قرار گرفته اند؛ از ۱ اکتبر بدین سو، نیروهای اسراییلی بیش از ۴۰ فلسطینی را در نقاط مختلف اراضی اشغالی فلسطینی و اسراییل کشته اند، و دست کم ۱۷ نفر در جریان راهپیمایی های اعتراضی با شلیک گلوله به قتل رسیده اند. مناطق عمده ای که محل درگیری جوانان با سربازان است (شامل پرتاب سنگ و کوکتل مولوتوف و به کار گیری قلاب سنگ) در کرانه باختری و نوار غزه واقع است. با این حال، اغلب فعالیت های مسالمت آمیز در دیگر نقاط جریان داشته است. در یک دوره ی یک ماهه، فعالان جوان فلسطینی حضور مداومی در مناطق اصلی ایست بازرسی داشته اند و باعث شده اند موج اعتراضات به دیگر مناطق، از جمله مناطقی درون محدوده ی اسراییل، گسترش یابد. برای اولین بار، شاهدیم که همه ی فلسطینیان در مقابل حملات ادامه دار و فزاینده ی شهرک نشینان به خانه های فلسطینی و در مقابل خطراتی که جان عرب های فلسطینی ساکن قدس را تهدید می کند، قیام کرده اند. و برای اولین بار، مسئله ای در میان است که فلسطینیان را متحد می سازد: قدس (اورشلیم). جوانانی که دست به شورش زده اند امید را در دل دیگر بخش های جامعه زنده کرده اند، و نشان داده اند که علیرغم خشونت مضاعف اسراییلی ها، فلسطینیان به سادگی سر خم نمی کنند. بسیج سیاسی این جوانان در دانشگاه های اصلی فلسطین صورت گرفته است، خصوصا دانشگاه هایی که شوراهای دانشجویی شان به نمایندگی از احزاب سیاسی مختلف فلسطین فعالیت پر شوری دارند. خصوصا هواداران جوان «حماس» و «جهاد اسلامی» شعارهایشان را روی چفیه ها به نمایش گذارده اند. جوانان «شبیبه» وابسته به «فتح» هم به درگیری ها پیوسته اند. هنوز خیلی زود است که وابستگی های سیاسی جوانان حاضر در اعتراضات را دقیقا تعیین کنیم، چرا که با توجه به افزایش میزان بازداشت ها، اظهار علنی فعالیت های سیاسی خطر جدی در پی دارد. در واقع، به گزارش سازمان «الحق»، «از ۱ اکتبر ۲۰۱۵ بدین سو، نیروهای اسراییلی به شهرها و شهرک های متعددی در مناطق اشغالی حمله ور شده اند که در جریان این یورش ها خانه ها را زیر و رو کرده اند و صدها فلسطینی را بازداشت کرده اند. طبق گزارش «انجمن زندانیان فلسطینی»، نیروهای اشغالگر اسراییلی در کرانه باختری، قدس شرقی، نوار غزه، و اسراییل، ۸۰۰ غیر نظامی فلسطینی را که تقریبا نیمی از آنان کودک بوده اند بازداشت کرده اند. در برخی موارد، بازداشت شدگان در حین بازداشت دچار آسیب های جدی شده اند؛ آسیب هایی همچون اصابت گلوله، تاخیر در امداد پزشکی، و ایجاد تاخیر تعمدی در دیدار با وکلایشان.» به عبارت دیگر، این جوانان با آرمان های سیاسی بسیج شده اند و در حال واکنش به ظلم و سرکوب اسراییل هستند. برخلاف آنچه که رسانه های اسراییلی و آمریکایی نشان می دهند، این جوانان اوباشی نیستند که علیه اسراییلی ها دست به خشونت زده باشند. ضمن آنکه ضرورتا اینطور نیست که رهبری شان از سوی رده های بالایی احزاب سیاسی صورت گرفته باشد، یا از سوی آنها دستوری دریافت کرده باشند. جوانان حاضر در خیابان، علیه پارادایمی شورش کرده اند که در پیمان «اسلو» متبلور شد، یعنی ابراز امید برای صلح و پیشرفت که از سر نفاق و تزویر بود، و علیه رهبرانی شورش کرده اند که در جبران این دروغ ناکام مانده اند. آنها دیگر حاضر به تحمل این سرنوشت نیستند که کیسه ی مشتی برای تجاوزگران صهیونیست باشند. تعدی صهیونیست ها به اقسام گوناگونی ظاهر می شود، و اوج آن در فشاری است که بر فلسطینیان وارد می کنند تا قدس را ترک کنند. از جمله اقدامات صهیونیست ها در این راستا این است که مالیات های گزاف بر املاک فلسطینیان وضع می کنند و زمین هایشان را با این دستاویز که فاقد مجوزهای رسمی دولتی است مصادره می کنند. مسئله ی قدس در ایجاد جایگاهی برای تجدید و تجمیع قوا موفق بوده است، و دلیل آن تحقیر مداوم و خطرات جانی است که از سوی شهرک نشینان غیر قانونی صهیونیست متوجه فلسطینیان است. رهبران فلسطینی رسما و فعالانه به دنبال ایجاد مسالمت با اشغالگری اسراییل بوده اند، با این حال اسراییلی ها گلوی جامعه ی فلسطین را جوری فشرده است که فلسطینی ها نتوانند سرزمین خود را از شر شهرک سازی های صهیونیستی نجات دهند. در واقع، نیروهای امنیتی فلسطین باز گشته اند تا تعدادی از جوانان «بلوک اسلامی» را که عضو شوراهای دانشجویی هستند در دانشگاه «بیرزیت» در رام الله و دیگر مناطق بازداشت کنند. یکبار دیگر، فلسطینیان ساکن در اقصا نقاط جغرافیای تاریخی فلسطین احساس می کنند تحت فشار و محدودیت قرار گرفته اند تا علیرغم حملاتی که جانشان را تهدید می کند صدایشان در نیاید. آنچه می توانیم امید دستیابی اش را در کوتاه مدت و بلند مدت برای فلسطینیان داشته باشیم، بازسازی شبکه های همبستگی اجتماعی شان در تمام مناطق و محلات است. دلیل امیدواری برای این دستاورد این است که مبارزه و یافتن راهی موثر برای مقاومت تنها به صورت حداقلی و تدریجی رخ خواهد داد، و تنها در جایی محقق خواهد شد که اتحاد برقرار باشد. طی چند هفته ی گذشته، هرجا که درگیری های مستقیم با ارتش اسراییل و شهرک نشینان رخ داده است، نشانه های آشکار همبستگی هم قابل مشاهده بوده است. وقتی مردم دست در دست یکدیگر می دهند، باعث می شود خطری که تهدیدشان می کند کاهش یابد و منجر به گسترش سریع مقاومت شود. روستای «سلواد» در قلمروی «رام الله» نمونه ای بارز از این قاعده است. پس از درگیری بین جوانان و نظامیان در آن روستا، ارتش ورودی روستا را با بلوک های سیمانی مسدود کرده بود و مردم بلدوزری فراهم کردند تا این بلوک ها را از سر راه بردارند. چیزی که در واکنش روستاییان به این مجازات جمعی ملاحظه می کنیم، یک روحیه ی جمعی است که در حال جوانه زدن است. خیزش اخیر آشکارا نشان از آن دارد که فلسطینیان با صهیونیسم رویاروی شده اند و به رویارویی خود با صهیونیسم ادامه خواهند داد. تلاش اسراییل این است که جایگاه قدس و مسجد الاقصی را به عنوان پایتخت کشور ما از ذهن ما محو کند. واکنش ما نشان می دهد چنین چیزی ممکن نخواهد بود. منبع: Jacobin / Yassmine Saleh ترجمه: شفقنا www.fa.shafaqna.com
چهارشنبه ، ۲۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفقنا]
[مشاهده در: www.fa.shafaqna.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها