محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830029482
آلمان ها مذاکرات هسته ای را سخت ترین پرونده در تاریخ دیپلماسی می دانند
واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: محمدابراهیم ترقی نژاد/ «روابط تجاری ایران و آلمان، دو میلیارد و 700 میلیون دلار در سال 2014 بوده است ولی در سال 2005، روابط تجاری ایران و برلین 5/5 میلیون دلار بوده است؛ یعنی روابط ما در این سال ها به نصف کاهش یافته است ولی رساندن سطح روابط به چنین ارقامی کار سختی نیست.» این را علی ماجدی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در آلمان می گوید. ماجدی که این روزها به سفیر انرژی ایران در اروپا هم مشهور شده است، ابایی ندارد که بگوید به صورت غیررسمی نمایندگی وزارت نفت را در مجموعه اروپا برعهده دارد و برای همین نیز بخشی از گفت وگوی تفصیلی وی با «اعتماد»، به روابط اقتصادی ایران و آلمان مختص می شود. البته او در این گفت وگو درباره تلاش آلمان ها برای حل و فصل مسائل منطقه ای و استفاده از ظرفیت ایران در این باره هم سخن می گوید. مشروح گفت وگوی «اعتماد» با این دیپلمات عالیرتبه کشورمان در ادامه می آید. دلیل تحول دیدگاه و تلاش اخیر برلین در جهت حل مسائل منطقه ای و به خصوص سوریه چیست؟ در رابطه با مساله سوریه، برای آلمان از دو منظر، حل این بحران از اهمیت بسیاری برخوردار است؛ نخست آنکه تعدادی از جوانان آلمانی به داعش پیوسته اند. البته تعداد این افراد زیاد نیست و حدود هفتصد تا هشتصد نفر است. این موضوع نه تنها برای آلمان بلکه برای فرانسه هم صادق است و از قضا، تعداد فرانسوی هایی که به داعش پیوسته اند، بسیار بیشتر از آلمان است. دلیل دیگر، مساله پناهندگان ناشی از جنگ سوریه است. هم اینک مجموعه اروپا با این بحران روبه رو است که بخش عمده ای از این پناهجویان در حال آمدن به اروپاست و بخش عمده ای از این مهاجران هم به آلمان می آیند. به همین خاطر، آلمان علاقه مند است و تلاش می کند تا از افزایش این موج از مهاجران و آوارگان جلوگیری کند. برداشت شان هم این است که ادامه یافتن جنگ و بحران در سوریه موجب افزایش روزانه پناهجویی و آوارگی سوری ها به سمت اروپا می شود. در آلمان هم نسبت به این مساله دیدگاه های متفاوتی وجود دارد و حتی تعدادی از هم حزبی های خانم مرکل که از حزب دموکرات مسیحی هستند، با سیاست پناهجویی دولت کنونی آلمان مخالف هستند. حزب سوسیال دموکرات نیز در این باره نظراتی دارد که با حزب دموکرات مسیحی متفاوت است. نخست وزیر ایالت بایرن که ریاست حزب سوسیال مسیحی آلمان را برعهده دارد و این حزب نیز همراه همیشگی حزب تحت رهبری خانم مرکل است، مخالفت هایی جدی درباره سیاست های پناهجویی دولت این کشور دارد و می گوید شما پناهجویان را به آلمان دعوت کرده اید. هدف نهایی موج پناهندگان سوری هم بیشتر آلمان و اتریش است. برخی از کشورها هم در برابر این پدیده، مانند مجارستان دیوار کشیده اند تا مانع از ورود پناهندگان شوند. هم اکنون مساله پناهندگان به مساله روز اروپا و به یک چالش تبدیل شده است. در آلمان هم همان طور که بیان کردم با مخالفت هایی روبه رو شده اند. به این دلیل، آلمان ها تاکید دارند تا به هر نحوی، مساله سوریه به گونه ای حل و فصل شود. فرانک والتر اشتاین مایر، وزیر امور خارجه آلمان پیش از سفر به خاورمیانه گفته بود که می خواهد در سفرش موجب نزدیک شدن تهران و ریاض در مسائل منطقه ای شود. برلین در جهت دستیابی به این مساله، چه برنامه ای دارد؟ پس از دستیابی به برجام و ترکیب گروه مذاکراتی هسته ای، آلمان ها اعتقاد دارند چنین ترکیبی نه تنها می تواند موضوع هسته ای ایران را حل کند بلکه آن ترکیب به همراه برخی از بازیگران منطقه ای برای حل مسائل خاورمیانه می تواند سازوکار و ترکیب مناسبی باشد. این، ایده کلی است که آلمان ها به آن باور دارند و به همین خاطر، باور دارند ایران در حل و فصل مسائل منطقه خاورمیانه حتما باید حضور داشته باشد و نقش سازنده ای را برای صلح و ثبات و امنیت منطقه ایفا کند. همان طور که بیان کردم ترکیبی را هم که مدنظر دارند همان ترکیب مذاکرات هسته ای ایران است که در آن، شش قدرت جهانی به همراه ایران حضور داشتند و علاوه بر این کشورها، کشورهایی مانند عربستان و ترکیه هم می توانند باشند تا با رایزنی و گفت وگو به یک راه حل بینابینی دست یافت و بحران سوریه را پایان داد. این ایده کلی است. آلمان ها به نقش ایران در مسائل منطقه ای به خوبی واقف هستند و این را پذیرفته اند و آن را اعلام هم کرده اند. دولت آلمان چگونه می خواهد عربستان را برای انجام این گفت وگوها اقناع کند؟ ما آمادگی خود را برای نشستن به پای هر میزی که می تواند منجر به حل و فصل بحران سوریه شود، اعلام کرده ایم. ما به آنها هم گفته ایم ما رابطه دوجانبه مان با عربستان نیز برقرار است. در آنجا سفیر داریم هرچند که آنها فعلا در ایران سفیر ندارند و کاردارشان در تهران فعالیت می کند لذا باب مذاکرات ما با عربستان بسته نیست هرچند که آنها برای گفت وگو با تهران آمادگی لازم را ندارند. آلمان ها می گویند در حل مساله سوریه، باید یک عزم و اراده بین المللی ایجاد و حاکم شود و برای همین تلاش می کنند تا میان امریکا و روسیه یک فضای گفت وگویی و همکاری ایجاد کنند و از این طرف، موجب گفت وگو و رایزنی میان ایران و عربستان شوند و می گویند در این میان، ترکیه نیز می تواند نقش داشته باشد. آقای اشتاین مایر با توجه به دریافت این پاسخ و این اعلام آمادگی از سوی همه مقام های ایران، حتما این پیام را در سفری که به عربستان داشته است، برده و با مقام های عربستان مطرح کرده است. ایران و اتحادیه اروپایی در خصوص بحران سوریه دارای اختلاف نظرهای جدی هستند که یکی از آنها درباره آینده بشار اسد است. با توجه به این اختلافات، آیا امکان دستیابی به یک چارچوب همکاری و راه حل وجود دارد؟ می توان گفت که اروپا نسبت به مساله سوریه واقع بین تر شده است. ایران برای گفت وگو در رابطه با سوریه نظرات مهمی دارد. نخست آنکه ایران معتقد است هیچ گونه پیش شرط برای این مذاکرات قابل قبول نیست. برخی کشورهای غربی و منطقه ای قبلا برای انجام مذاکره و رایزنی پیش شرط گذاشته بودند. در پاسخ به این پیش شرط گذاشتن ها، به آنها گفتیم که اگر شما واقعا به دنبال امنیت در منطقه و مبارزه واقعی با داعش و حل بحران سوریه هستید، نیازی به پیش شرط گذاشتن نیست. اینکه ما پیش شرط بگذاریم و بگوییم به شرط نبودن بشاراسد با تروریسم مبارزه می کنیم یا حاضر به مذاکره می شویم، نشان دهنده آن است که طرف مقابل برای مذاکره جدی نیست و اراده لازم را ندارد و به همین خاطر، به آنها تاکید کرده ایم هیچ پیش شرطی پذیرفتنی نیست. ما به جای آنکه روی افراد صحبت کنیم باید بر محتوای کار رایزنی کنیم. باید انتخاب نهایی را به مردم سوریه واگذار کنیم. باید تلاش کنیم در سوریه آتش بس برقرار شود و مبارزه با داعش و سایر گروه های تروریستی به صورت جدی مورد پیگیری قرار گیرد و سپس مردم سوریه انتخاب کننده نهایی باشند. ما از انتخاب مردم سوریه، هر فردی که باشد، حمایت می کنیم. هیچ کسی جانشین مردم سوریه نیست. لذا سیاست ما در رابطه با سوریه بسیار روشن، واضح و شفاف است. اروپایی ها متوجه شده اند که سیاست های ایران در رابطه با سوریه درست بوده و به همین خاطر، مساله پیش شرط برداشته شده است و یک گام برداشته اند و به جلو آمده اند. گام دوم آن است که علاوه بر عدم گذاشتن پیش شرط، در رابطه با محتوا مذاکره کنیم تا افراد. برخی کشورها قبول کرده اند که در دوران انتقالی، بشاراسد باشد ولی می گویند که او نمی تواند پس از دوران انتقالی در ساختار سوریه باشد که این مساله، مجددا تعیین تکلیف کردن برای مردم سوریه است. ما به آنها گفته ایم که از انتخاب مردم سوریه حمایت می کنیم و اگر او توسط مردم سوریه انتخاب نشود، خب انتخاب نشده و اگر هم توسط مردم سوریه به عنوان رییس جمهور انتخاب شد، از این انتخاب حمایت می کنیم. یک مساله دیگر هم باید اشاره کنم و آن اینکه آلمان ها معتقدند که هیچ مساله ای سخت تر از مذاکرات هسته ای ایران در تاریخ دیپلماسی وجود نداشته است و وقتی می توان با مذاکره، به نتیجه رسید، چرا باید باب مذاکره را بست. در سفری که آقای اشتاین مایر به تهران داشت، در این باره چه مباحثی مطرح شد؟ ما در این باره نظرات مان را گفته ایم. آلمان درباره پیش شرط نظر ایران را پذیرفته و در خصوص اینکه درباره این مساله مذاکره کنیم، تاکید دارد. حال ممکن است در دوران مذاکرات، مباحث مختلف مطرح و مورد رایزنی قرار گیرد. مثلا کشوری بگوید بشار اسد نباید باشد ولی ما بگوییم نباید تعیین تکلیفی را برای مردم سوریه انجام داد. این مسائل در مذاکرات باید مطرح شود تا نتیجه ای هم داشته باشد. آیا آلمان ها به غیر از بحران سوریه، تمایلی برای همکاری با ایران در جهت حل و فصل دیگر بحران های منطقه ای دارند؟ آلمان در مجموعه سیاست هایش به هر علتی می خواهد با خاورمیانه همکاری داشته باشد. به عبارت دیگر، خاورمیانه یکی از اهداف حضور آلمان درعرصه بین المللی است که شاید مسائل اقتصادی این حضور نسبت به سایر مسائل دیگر برتری داشته باشد. تحلیل هایی وجود دارد که مجموعه اتحادیه اروپایی و به ویژه آلمان، هم علاقه دارد با خاورمیانه کار کند و هم با روسیه ارتباط شان را داشته باشند و به همین خاطر در بحران اوکراین، اروپایی ها تلاش های بسیاری را برای مدیریت آن داشتند، هرچند که روابط تجاری شان با روسیه کاهش یافت ولی قطع و متوقف نشده است. منافع انرژی و بازار فروش برای آنها بسیار اهمیت است. در خاورمیانه مطرح ترین کشور، ایران است لذا طبیعی است که آلمان ها بخواهند با ایران رابطه سیاسی شان را تقویت کنند. برای همین ترجیح می دهند که در خاورمیانه صلح و ثبات افزایش یابد و در همین راستا، علاقه مند به همکاری با ایران در مسائل منطقه ای هستند. آیا آلمان می تواند نقش میانجی و واسطه را میان ایران و امریکا در مساله سوریه ایفا کند؟ می خواهم نکته ای را متذکر شوم و آن اینکه گفت وگو با امریکا در رابطه با سوریه یا دیگر مسائل منطقه ای یک داستان است و اینکه ایران بخواهد با گروهی از کشورها در رابطه با سوریه یا مسائل دیگر مذاکره کند و امریکا هم یکی از مجموعه کشورها باشد، داستان دیگری دارد. من فکر می کنم باید میان این دو شیوه گفت وگو و رایزنی تفاوت قایل شویم. اگر در خصوص سوریه، مجموعه ای از کشورها گروهی مذاکراتی را تشکیل دهند که امریکا هم جزو آنها باشد، من فکر نمی کنم مشکلی داشته باشد. با این حال، من فکر می کنم که آلمان می تواند چنین نقشی را ایفا کند و منعی هم ندارد. در سفر اشتاین مایر به تهران، ایران و آلمان به یک راهکار مشترک در خصوص همکاری های منطقه ای دست یافتند؟ پیشنهاد طرفین این بوده است که رایزنی های منطقه ای تقریبا به صورت دایم در سطوح مختلف ادامه پیدا کند، سندی در این باره امضا نشده است ولی طرفین به صورت شفاهی موافقت کرده اند تا در سطوح وزرا و معاونان این گفت وگوها تداوم یابد. در همین راستا، اگر به رفت و آمدهای سیاسی نگاه کنیم، در همین مدت شش ماه اخیر، یک بار معاون وزیر امور خارجه آلمان به تهران سفر کرده است و آقای اشتاین مایر نیز تازگی به تهران سفر کرد. همچنین آقایان تخت روانچی و امیرعبداللهیان به دعوت همتایان خود به برلین سفر کرده اند. هنگامی هم که آقای امیرعبداللهیان به آلمان می آید، در خصوص مسائل دوجانبه صحبتی نمی شود و مورد پیگیری قرار نمی گیرد بلکه در رابطه با مسائل منطقه ای صحبت خواهد شد. لذا نیت دو کشور این است تا رایزنی ها و تبادل نظرات سیاسی را در مسائل منطقه ای با یکدیگر داشته باشند. ایران برای بازگرداندن وضعیت همکاری ها با آلمان به وضعیت سابق چه برنامه ای دارد؟ من نه به صورت کتبی اما به صورت شفاهی، نمایندگی وزارت نفت در کل اروپا را برعهده دارم. هم اکنون در حال تلاش هستیم تا با آلمان وارد یک فاز جدیدی از روابط تجاری و اقتصادی شویم. این فاز جدید ما با آلمان هم بر این اساس است و به آلمان گفته ایم تا دیگر آنها به ایران به عنوان صرف یک بازار نگاه نکنند. این مساله از چند ویژگی برخوردار است؛ نخست اینکه آنها نباید به ایران یک نگاه صرف تجاری داشته باشند و به کشورمان به مثابه یک بازار 80 میلیونی نگاه نشود. دوم اینکه ما می توانیم شریک تجاری و اقتصادی خوبی برای یکدیگر در خاورمیانه باشیم. واقعیت اقتصاد بر این است که تولید فقط در یک کشور متمرکز نمی شود و باقی هم نمی ماند. بسیاری از تولیدات در مناطق و کشورهایی متمرکز می شود که بتواند با قیمت ارزان تر تولید شود و نزدیک به بازار باشد. اگر شما به داستان چین نگاهی بیندازید که چگونه چین به یکباره جهش اقتصادی پیدا کرد، به این خاطر بود که بازار چین، یک بازار گسترده و متنوع یک میلیارد نفری است و بسیاری از کشورها می دانستند که اگر بخواهند اجناس شان را به این کشور صادر کنند، این امکان، برای شان مهیا نیست و بهتر است تولید را در همان منطقه انجام دهند. لذا چین از همین فرصت استفاده کرد و به یک کشور صنعتی تبدیل شد. من فکر می کنم در خاورمیانه، ایران بهترین و با ظرفیت ترین کشور منطقه باشد که بتواند به هاب خاورمیانه تبدیل شود. بنابراین ما با این رویکرد به آلمان ها گفته ایم اگر شما به دنبال سرمایه گذاری هستید، بهتر است ایران به عنوان هاب تولید کشورهای خاورمیانه باشد یعنی شما می توانید بخشی از تولیدات خودتان را در ایران داشته باشید که این کار، با تکنولوژی شما و بخشی از سرمایه شما و نیروهای انسانی ما که تحصیلکرده و جوان است، انجام شود. از طرف دیگر، انرژی در ایران نسبت به اروپا ارزان تر است. بنابراین، این روابط برای دو طرف، برد – برد است. در مجموع، تز بنده به عنوان سفیر جمهوری اسلامی ایران در آلمان در این چارچوب قرار دارد. مورد دیگر، آن است که اگر به گذشته روابط اقتصادی تهران و برلین نگاه کنیم، متوجه می شویم که آلمان همیشه صادراتش نسبت به وارداتش بسیار بیشتر است. همیشه این روابط، به این شکل بوده است و با اینکه، هم اکنون سطح روابط تجاری دو کشور کاهش یافته است و در دوران تحریم قرار داشته ایم، باز آلمان ها شریک نخست تجاری ایران در مجموعه اتحادیه اروپایی است. هرچند که در دوره ای، آلمان شریک دوم تجاری ایران بوده ولی الان به جایگاه هفتم سقوط کرده است ولی آلمان استعداد بازگشت به جایگاه سابق را دارد. البته در جهان امروز، هیچ کس به دنبال آن نیست که تعادل کشور به کشور را ایجاد کند با این وجود، ما به دولت آلمان گفته ایم که شما می توانید در پروژه های نفت و گاز ایران و حوزه بالادستی که تاکنون درگیر آن نبوده اید، حضور داشته باشید. من هنگامی هم که سفیر ایران در ژاپن بودم، این مساله را دنبال می کردم که نتیجه آن، پروژه آزادگان شد اما در دولت سابق، متاسفانه آن پروژه از بین رفت. با این حال، من از شرکت های آلمانی خواسته ام تا در پروژه های بالادستی نفت و گاز ما فعال شوند و بخشی از نفت شان را از ایران خریداری کنند تا مقداری رابطه نامتعادل تجاری ایران و آلمان کاهش یابد و به سمت متعادل شدن حرکت کند. شما در صحبت های تان بیان کردید که به صورت غیررسمی، نمایندگی وزارت نفت را در اروپا برعهده دارید. به پیشنهادتان هم به آلمان ها برای سرمایه گذاری در حوزه های بالادستی نفت و گاز ایران اشاره کردید. آیا هم اکنون قراردادی میان تهران و برلین در این چارچوب امضا شده است؟ متاسفانه به دلیل اینکه هنوز تحریم ها، به صورت عملیاتی لغو نشده اند و به روز اجرایی نرسیده است، قراردادی هم امضا نشده است. البته مذاکراتی میان دو طرف وجود دارد. ما آنها را برای حضور در این حوزه تشویق کرده ایم و گفته ایم که یکی از حوزه هایی که می توان پس از رفع تحریم ها، همکاری مشترک داشت حوزه نفت و گاز است. این فعال شدن، برای توسعه روابط ایران و آلمان مفید است. ما به آنها گفته ایم برای کشور آلمان با این قدرت اقتصادی، چرا در حوزه انرژی شرکت بنام و بزرگی مانند توتال، شل و آنی وجود ندارد. پرونده بحث انتقال گاز ایران به اروپا در چه وضعیتی قرار دارد؟ امنیت انرژی، یکی از مباحث بسیار مهم و اساسی در کشورهای مختلف بوده است. یکی از مواردی که برای اروپا از اهمیت بسیاری برخوردار است، استفاده از منابع گوناگون است تا فقط به یک طرف وابسته نباشد و برای همین طبیعی است که مجموعه اتحادیه اروپایی و به ویژه آلمان به دنبال این باشند که تنوع منابع داشته باشند. بخش عمده ای از منابع اروپا از روسیه تامین می شود و بخشی هم از نروژ. استفاده از منابع انرژی ایران هم همواره یکی از منابع بالقوه برای اروپایی ها مطرح بوده است ولی به خاطر تحریم ها نتوانسته به صورت بالفعل تبدیل شود. با این حال، آقای زنگنه سفری را به آلمان داشت و کمتر از یک ماه پیش نیز آقای جوادی به آلمان سفری کرد. نکته جالب اینجاست که کمیسیون انرژی اتحادیه اروپایی پیش بینی کرده است این امکان وجود دارد که میان 25 تا 35 میلیارد مترمکعب در سال گاز از ایران تهیه شود. چگونگی خرید و تامین این 25 تا 35 میلیارد مترمکعب گاز، هم می تواند به صورت ال . ان. جی و هم می تواند به صورت خط لوله باشد. البته در این باره تصمیم قطعی گرفته نشده است. هر کدام از این روش ها، برای ما دارای یک سری مزایایی است. به نظر می رسد اروپایی ها به خرید گاز از ما به صورت ال . ان. جی تمایل بیشتری دارند ولی خط لوله را هم نادیده نمی گیرند. بحث های زیادی در این باره مطرح است ولی من فکر می کنم یکی از این دو مورد شدنی است. حال در ظرف سه، چهار سال آینده ما می توانیم یکی از صادرکنندگان گاز به اروپا باشیم ولی به هر صورت، برنامه اروپا خرید گاز از ایران تا سقف 35 میلیارد مترمکعب گاز است و ما هم این استعداد را داریم. آلمان به غیر از حوزه نفت و گاز، در چه حوزه های دیگری حاضر به مشارکت و سرمایه گذاری در ایران است؟ زمینه های بسیاری برای همکاری میان طرفین وجود دارد. یکی از زمینه ها، پتروشیمی است. تقریبا حدود 40 درصد از پروژه پتروشیمی ایران توسط آلمان ها صورت گرفته است یعنی شرکت های آلمانی در پروژه های پتروشیمی ایران درگیر بوده اند. پتروشیمی ایران برای آلمان کاملا شناخته شده است و براساس برنامه ها، چیزی حدود 75 تا 80 میلیارد دلار پروژه پتروشیمی در ایران تعریف شده که باید ظرف چند سال آینده صورت بگیرد. در این حوزه، آلمانی ها می توانند حضور فعالی داشته باشند و شرکت ها هم در این باره شناخت مناسبی از یکدیگر دارند. به غیر از پتروشیمی، بسیاری از شرکت ها در نیروگاه ها با یکدیگر کار کرده اند. یکی از زمینه های جدیدی که هم اینک میان ایران و آلمان گفت وگو شده، حوزه صنعت خودرو و قطعات یدکی است که شرکت فولکس واگن در این باره صحبت های مقدماتی اش را با ایران شروع کرده است و ما امیدوار هستیم این صحبت ها به نتیجه برسد. شرکت های قطعه سازی دیگری هم در آلمان وجود دارند که علاقه مند همکاری با ایران هستند. در مجموع، زمینه برای همکاری مشترک میان ایران و آلمان، فراهم است و شناخت اولیه و مناسبی میان دو طرف وجود دارد. یکی از مسائلی که هنوز حل نشده است اما در مذاکرات میان شرکت های ایرانی و آلمانی مطرح شده، مسائل بانکی، مالی و سرمایه گذاری است که به نظر می رسد آلمان منتظر اجرایی شدن کامل برجام و رفع کامل تحریم هاست. در این باره هم مذاکرات ابتدایی شروع شده است. با این وجود باید دانست که مسائل همکاری های اقتصادی زمانبر است ولی زمینه همکاری میان دو طرف کاملا فراهم شده است. آیا برلین می تواند ظرف دو سال آینده به یکی از شرکای نخست ایران تبدیل شود؟ می توانم بگویم تهران و برلین این عزم را دارند روابط اقتصادی و سیاسی شان را گسترش بدهند و آلمان این استعداد را دارد که به جایگاه سابقش در ایران بازگردد. من به عنوان سفیر باید تمام تلاش خود را در این باره انجام بدهم تا این مساله صورت بگیرد و بی تردید این کار را هم انجام خواهم داد اما ارقام موجود این گونه نیست که در کوتاه مدت صورت بگیرد. ارقام روابط تجاری ایران و چین هم اکنون آنقدر بالاست که رسیدن به این هدف بسیار سخت است. هم اکنون میزان دقیق روابط تجاری دو کشور به چه میزان است؟ روابط تجاری دو کشور، دو میلیارد و 700 میلیون دلار در سال 2014 بوده ولی در سال 2005، روابط تجاری ایران و برلین پنج و نیم میلیون دلار بوده یعنی روابط ما در این سال ها به نصف کاهش یافته است ولی رساندن سطح روابط به چنین ارقامی کار سختی نخواهد بود. با این وجود، باید دانست که برخی کشورها روابط شان با ایران صرفا به دلیل خرید نفت و گاز از ایران است در حالی که هم اکنون در روابط تهران و برلین، آلمان ها هنوز درگیر مساله نفت و گاز نشده اند. تا زمانی که آلمان ها وارد این عرصه نشوند، من بعید می دانم آنها بتوانند به شریک نخست تجاری یکدیگر تبدیل شوند. اگر ما بتوانیم با آلمان ها در مساله نفت و گاز همکاری داشته باشیم و آنها در حوزه های بالادستی نفت و گاز ما سرمایه گذاری کنند و خریدار انرژی از ایران شوند، در یک دوره طولانی امکان تبدیل شدن آلمان به شریک نخست تجاری ایران وجود دارد. برش آلمان ها باور دارند ایران در حل و فصل مسائل خاورمیانه حتما باید حضور داشته باشد. ترکیبی را هم که برای گفت وگو در خصوص سوریه مدنظر دارند، همان ترکیب مذاکرات هسته ای ایران است که در آن، شش قدرت جهانی به همراه ایران حضور داشتند. در خاورمیانه، ایران بهترین و با ظرفیت ترین کشور منطقه می تواند باشد که بتواند به هاب خاورمیانه تبدیل شود. من از شرکت های آلمانی خواسته ام تا در پروژه های بالادستی نفت و گاز ما فعال شوند و بخشی از نفت شان را از ایران خریداری کنند تا مقداری رابطه نامتعادل تجاری ایران و آلمان کاهش یابد و به سمت متعادل شدن حرکت کند.
چهارشنبه ، ۲۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[مشاهده در: www.etemadnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها