تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805827998
«آسمان حسین» در جهان پرتحریف کنونی، نگاه مخاطب را به عمق عاشورا می برد
واضح آرشیو وب فارسی:پرس آنلاین: زمان نیوز:ناصر سیفی، منقد و مدرس هنرهای تجسمی، نوشت: فضایی که قدیریان در نقاشی های نمایشگاه «آسمان حسین» طراحی و تصویر کرده، فضایی است که در جهان پر از تحریف و تخریب نگاه ها و گرایش های مادی و زمینی می خواهد افق دید مخاطب را از پایین و سطح به بالا و عمق بکشاند.ناصر سیفی، منتقد هنری و مدرس هنرهای تجسمی به بهانه برگزاری نمایشگاه «آسمان حسین» شامل جدیدترین آثار عاشورایی عبدالحمید قدیریان یادداشتی نوشت و آن را برای انتشار به پایگاه خبری حوزه هنری سپرد. متن کامل یادداشت ناصر سیفی بدین شرح است: عبدالحمید قدیریان هنرمند سالکی است که بین فقر و فخر سیر می کند. تمایل به فقر با گرایش باطنی به بیان گران قدر پیامبر اسلام حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی صلوات الله علیه که فرمود؛ «الفقر فخری» که به فقر ذاتی عبد در محضر غنی مطلق، حضرت پروردگار اشارت دارد. هنرمند سالک را به سمت رهایی از رنگ و خط و سطح معمول سوق می دهد و او را در حال استفاده از این مختصات به ساحتی می برد که خط و رنگ و سطح، از صورتی معمول و ظاهری به ساخت پنهان تر استعاره و بودن و نبودن می روند و این مسیر دشوار به سادگی به دست نمی آید و به راحتی رام هنرمند نمی شود. اما سالک می داند که «گرچه وصالش نه به کوشش دهند، هر قدر ای دل که توانی بکوش» در این مسیر باید بکوشد و استقامت کند تا با عبور از مرزهای ظواهر به عوالم باطن برسد. این کوشش ها را در بسیاری از پرده های قدیریان می شود مشاهده کرد. در عین استفاده از ابزار صورتگری، تلاش می کند تا در بند ابزار و صورت نماند و گریزهای آشکار و گاه پنهان او به صورت زیرین که مثل ماهی، لغزان و مانند شاهین، تیزپرواز و فرّار است، هنرمند سالک را با چالشی غریب و دشوار مواجه می کند. اما قدیریان جسارت و استقامت کافی برای تداوم مسیر خود را دارد و هر زمان که اراده اش معطوف به نقاشی می شود اتقافات خوب و قابل توجهی بر روی بوم های او شکل می گیرد. قدیریان در کنار نقاشی، طراحی صحنه فیلم و فیلم نامه نویسی هم می کند و با توجه به قرار گرفتن سینما در افق تفصیل و تفاوتی که این حالت با نقاشی که در افق اجمال قرار دارد، ایجاد می کند وضعیتی پیچیده را به وجود می آورد و در این وضعیت است که هنرمند در ساحت فخر هرچند به ناگزیر مستقر می گردد. سینما با استفاده از ابزار و قابلیت های بسیار و جذب و هضم رشته های هنری دیگر در خود، به هر حال تظاهری بیرونی دارد اما نقاشی به خاطر محدودیت هایی مانند سکون و صامت بودن و محدودة بوم، ناچار است که فراتر از ظاهر، حضور خود را قوی تر نموده و از لایه های درونی تر بهره برد و نهایت تلاش هنرمند در استفاده از ایجاد و ابهام و مشخصه ها و فضاهای نمادین و همچنین به کار بستن استعاره برای ایجاد ارتباط و تعامل با افکار و سلیقه ها، مواردی است که در سینما کمتر به کار می رود و بیشتر به جهان شعر و نقاشی متعلق می گردد. جهانی که ناگزیر فشرده و متراکم است و حالت قبض دارد و هنرمند نشانه ها، مشخصه ها و موضوعات بیرونی را می گیرد، هضم می کند و با حوصله مطلوب موضوع، تبدیل به پدیده ای متفاوت کرده و ارائه می کند. جهان سینما، جهان بسط و انبساط است. جهان اوضاع و موضوعات مختلف که با کثرت تصاویر و اشخاص و موقعیت های زمانی و مکانی پرتنوع، نمی تواند در موضعی واحد و مشخص متمرکز شود. جهان تقابل اشیاء و اشخاص که عوامل تخریب و تحقیر فرد و گروه و یا تجلیل و تحسین آن ها فرصت واکاوی مطلوب و تحلیل رفتاری را نمی یابد و به ناگزیر به تفاخر و فخرفروشی های عامیانه آن هم با محکوم کردن فرد یا گروه رقیب می انجامد. البته استثناهایی هم هست. همان گونه که در افق اجمال هم، تمام هنرمندان دلمشغولی و دغدغة تمرکز و تحقیق را ندارند. قدیریان با مجموعه فعالیت های خود چه در عالم نقاشی و چه در مقوله سینما، نشان داده که به عالم وحدت و تمرکز بر نمودها و نشانه های این عالم تعلق خاطر دارد. او ابزار هنر را نه برای تولید صرف که با انگیزه جست و جوی پویا، وسیله ای برای کسب معرفت می داند. از دیدن آثار قدیریان همواره لذت برده ام، چرا که دغدغه هایی ارزشمند دارد. تکاپوی تقریباً پیوستة او برای نقب زدن از صورت های ظاهر به سیرت های پنهان، تکاپویی سزاوار و قابل تأمل است. به ویژه در نقاشی هایش این جست و جو و کنکاش، نمود عینی تری دارد. نکته جالب اینکه او در طراحی صحنه فیلم و به خصوص فیلم هایی که به دوره های تاریخی ادیان الهی پرداخته اند، همین گرایش و انگیزه را به کار می بندد. من در مورد میزان توفیق او در نقاشی و سینما به صراحت و دقیق حرف نمی زنم که جنبة صادر کردن حکم را بدهد. قضاوت در مورد فعالیت هایی که به باور هنرمند برمی گردد، چندان آسان و ممکن نیست یکی از دلایل این حرف، اینکه هنرمند می خواهد از عالم امکان به ماوراء مکان و زمان سفر کند. سفری که صورت محال دارد اما سیرتی مجال گونه را هم صاحب است. مصاحبه سیرت می تواند از مصاحبت درونی خود با نادیده ها و ناپیداها گزارش بدهد. گزارش هنری و ارائه شهود هنرمندانه، هم جذاب است و هم دافعه برانگیز. هنرمندی که در این ساحت قلم و قدم می زند. بیشتر از آنکه به جاذبه ها و دافعه ها بیندیشد، دغدغة حضور و انجام تکلیف را دارد. حال ما این تکلیف را باور کنیم یا نکنیم او کار خود را و در واقع تکلیف خود را انجام می دهد. با استناد به معادلة علت و معلول، هیچ اثر هنری و هنرمندی نمی تواند فارغ از گرایش و تعهد به جریانی خاص و یا عام باشد. اگر هنر ارزش باشد که هست، این ارزش برای تحلیل ارزشی بزرگ تر یا مهم تر به میدان اجرا و نمود عینی ورود پیدا می کند. تمام گرایش های فکری، فلسفی، دینی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، تاریخی، اسطوره ای و زیرشاخه های متعدد این گرایش ها در زیر لوای دو جریان کهن و رقیب، شکل گرفته و تا هنوز و بعدها ادامه خواهند یافت. این دو جریان به ترتیب؛ جریان باور به وحی و رسالت انبیاء و دیگری جریان باور به جهان مادی و مقابله با ارزش های دینی و الهی است. مارکسیسم، سوسیالیسم، کاپیتالیسم، ماتریالیسم، لیبرالیسم و حتی مدرنیسم ساخته و پرداختة انسان های از خداوند بریده زیرمجموعة همین نگاه و در تداوم تقابل با اعتقاد به آغاز و انجام خلقتی مبتنی بر قبول خالق و پروردگاری مدبر و حکیم، علیم، بصیر و توانا طراحی و تولید گردیده اند. عجیب نیست اگر پیروان مکاتب مادی و به اصطلاح مادّیون خود را محق می دانند و معتقدان به ادیان الهی و پیروان شریعت را بر مدار باطل فرض می کنند. هنر هم از این وضعیت و عوارض و ابتلائات، فارغ نمانده است. دغدغه های عبدالحمید قدیریان زیرمجموعه جریان باور به وحی و رسالت انبیاء الهی قرار گرفته است. او از منظری با این مختصات، می خواهد فضایی را برای مخاطبین خود ارائه کند تا آن ها را به تأملی جدی و مستقل وادار سازد. فضایی که او در نقاشی های این نمایشگاه، طراحی و تصویر کرده، فضایی است که در جهان پر از تحریف و تخریب نگاه ها و گرایش های مادی و زمینی می خواهد افق دید مخاطب را از پایین و سطح به بالا و عمق بکشاند. بسیاری از تابلوهای او هر کدام بیشتر از ده ها ساعت سخنرانی و موعظة همفکران او در مخاطب اثر می گذارند. چرا که او در هنگام طراحی و اجرای هر اثرش در حال زخم زدن و زخم خوردن است. درست مانند مبارزی که در دل میدان مشغول کارزار است. هیچ اثر صاحب حرف و ارزشمندی بدون رنج دیدن و خستگی هنرمند، سیرت خود را آشکار نمی کند. زخم دیدن و محاصره شدن، تشنگی، غربت، آماج تهمت ها قرار گرفتن، مشخصه های میدان مبارزة هنر متعهد با جریانات مادی و مبلغان جهل و خرافه و ماده گرایی و شیطان پرستی است و انصافاً میدانی سخت و گسترده است و هر فرد و هنرمندی توان ورود و تداوم در این راه را ندارد مگر آنکه اهل توکل و تدبیر و استقامت در راه باورهای خود باشد. در هنر دینی، شهرت و قدرت هنرمند توسط ارزش هایی که طراحی و اجرا کرده، مصادره و تحلیل می گردد و هستند افرادی که در ارائه توان و توشة خود به این عرصه دچار تردید شده و می شوند. نگاه به آسمان، انسان را مانند ذره ای در کائنات و عوالم منظم در خود تحلیل می کند و فردی که در عرصة هنر دینی وارد می شود اگر آمادگی این عبور جانگداز را نداشته باشد با هر بهانه و مانعی از راه بازمی گردد. قدیریان اصلی ترین و مهم ترین موضوع و موضع هنر دینی، یعنی واقعة ازلی و ابدی عاشورا، یعنی تقابل همیشگی حق با باطل و پیروان حقیقت و متمایل شدگان به خاک را انتخاب کرده است. در این مجموعه او چه کرده است و تا چه حد موفق بوده، چندان مهم نیست، مهم این است که به او توفیق نشان دادن پرده هایی که نیازمندانه به آستان دوست نظر می کنند را داده اند و همین توفیق خود موفقیت کمی نیست. امیدواریم همه ما هم در این مسیر قرار بگیریم و توفیق ورود به این فضا را پیدا کنیم و به جای تجزیه و تحلیل های معمول و عادی در دل این میدان از یاوران برپایی خیمه های آسمانی هنر عاشورایی گردیم.
سه شنبه ، ۲۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرس آنلاین]
[مشاهده در: www.press-online.org]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها