تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820331440
شش فایده گریه و عزاداری برای امام حسین(ع)/ حالات بزرگان در عزاداری سیدالشهدا(ع)؛گریه ای که تمامی نداشت
واضح آرشیو وب فارسی:یزدرسا: معاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد تشریح کرد شش فایده گریه و عزاداری برای امام حسین(ع)/ حالات بزرگان در عزاداری سیدالشهدا(ع)؛گریه ای که تمامی نداشت معاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد با اشاره به اینکه امام حسین(ع) از امتیازهایی برخوردار هستند که حتّی سایر حضرات معصومین«سلام الله علیهم»، از آن امتیازات برخوردار نیستند، به تشریح فواید گریه و عزاداری بر آن حضرت پرداخت. معاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد با اشاره به اینکه امام حسین(ع) از امتیازهایی برخوردار هستند که حتّی سایر حضرات معصومین«سلام الله علیهبه گزارش یزدرسا ، حجت الاسلام رضا دهقانی نژاد در گفتگو با خبرنگار حوزه علمیه یزد ، با اشاره به اینکه امام حسین«سلام الله علیه» از امتیازهایی برخوردار هستند که هیچکس، حتّی سایر حضرات معصومین«سلام الله علیهم»، از آن امتیازات برخوردار نیستند و هرکدام از این امتیازت و فضائل، به دنیا و آنچه در آن است، ارزش دارد اظهار داشت: یکی از امتیازهای مهم امام حسین«سلام الله علیه»، شور و حرارت محبّت ایشان است که در قلوب همۀ مردم قرار دارد که پیامبر اکرم«صلّی الله علیه و آله و سلّم» در این زمینه فرمودند «إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَدا» شهادت امام حسین«سلام الله علیه» عشق و شوری در دل مردم ایجاد کرده که فراموش شدنی نیست و نکتۀ مهم اینکه این عشق و شور و حرارت، در بهشت نیز همراه انسان ها خواهد بود. شش فایده گریه و عزاداری برای امام حسین(ع) وی در خصوص فوائد و برکات عزاداری برای سید الشهدا(علیه السّلام) اظهار داشت: گریه و عزاداری برای امام حسین(علیه السلام) دارای شش اثر است که عبارت اند از؛ آمرزش گناهان، ثواب فراوان، دستیابی به حسن عاقبت،سرمشق گرفتن از درس های اخلاقی عاشورا، ابقای اسلام و احیای تشیّع،استجابت دعا و.... معاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد با بیان اینکه اوّلین نتیجه عزاداری، آمرزش گناهان است گفت: طبق روایات، اگر کسی وارد جلسه عزای امام حسین «سلام الله علیه»شود و عزاداری کند، گناهان او آمرزیده می شود، چنانکه از پیامبر(صلّی الله علیه وآله وسلّم) و ائمّه طاهرین(سلام الله علیهم) روایاتی در اهمیّت عزاداری و اینکه گریه بر مصائب اهل بیت(سلام الله علیهم) بهشت را واجب می گرداند، وارد شده است. وی ادامه داد: در روایات معصومین«سلام الله علیهم» برای عزاداری و زیارت امام حسین«سلام الله علیه»، ثواب حج و عمره بیان شده است و حتّی در روایات آمده است این کار افضل از همه اعمال است. و ثواب عزاداری و زیارت ابی عبدالله الحسین«سلام الله علیه» مانند آن است که خدای سبحان را در عرش زیارت کند، بر این اساس، ثواب زیارت امام حسین«سلام الله علیه»، از دور یا نزدیک، مانند آن است که اگر پروردگار متعال عرشی داشت و شما می توانستید خدا را زیارت کنید، از چنان ثوابی بهره مند می شدید. حجت الاسلام دهقانی نژاد با بیان اینکه اگر کسی برای عزاداری امام حسین«سلام الله علیه» وارد جلسه عزا شد و توبه کرد و از گناهان خود پشیمان شد، گناه او هرچه بزرگ و فراوان باشد، آمرزیده می شود افزود: برقراری رابطه عاطفی و رابطه عملی با امام حسین«سلام الله علیه»، نوعی توبه به شمار می رود و طبق تصریح قرآن کریم، گناه هرچه بزرگ و فراوان باشد، با توبه، آمرزیده می شود آنجا که آمده است «قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ»(53 زمر) بنابراین توبه حقیقی، عبارت از سرافکندگی در محضر حق تعالی و خجالت زدگی از اهل بیت«سلام الله علیهم» است که ناظر بر اعمال انسان هستند، چنین توبه ای ثوابی بیشتر از حجّ و عمره و حتی بیش از زیارت ابی عبدالله الحسین«سلام الله علیه» دارد و در تعالیم دینی بسیار حائز اهمیّت است. لذا اینکه در روایات می خوانیم گریه برای مظلومیّت امام حسین«سلام الله علیه» موجب آمرزش گناهان است، به این معناست که اگر کسی عزاداری کند، به شرط آنکه به اندازه عشق به امام حسین«سلام الله علیه»، رابطه عاطفی و عملی با آن حضرت پیدا کند، بالاترین ثواب ها را می برد و پروردگار عالم به خاطر این عزاداری، گناهان او را می آمرزد. حجت الاسلام دهقانی نژاد بر لزوم سرمشق گرفتن از درس های اخلاقی عاشورا تاکید کرد و گفت: در مجالس عزاداری باید توجّه شود که امام حسین«سلام الله علیه» در روز عاشورا، در آن بحبوحه جنگ، نماز خواندند، پس شیعه ایشان هم باید به نماز اهمیت بدهد. در عزاداری ها می فهمیم که امام حسین«سلام الله علیه» به خاطر دین، همه هستی خود، حتی بچه شیرخوار را در راه خدا فدا کردند، پس ما نیز باید درباره دین، از هیچ کوششی دریغ نکنیم و در رابطه با دیگران، ایثار و گذشت و فداکاری داشته باشیم. امام حسین«سلام الله علیه» برای احیای تشیّع، تلاش کردند، ما نیز باید با عمل و رفتار خود، تشیّع را سربلند کنیم. وقتی اینگونه رفتار کردیم، مسلّماً ثواب این عزاداری بالاترینِ ثواب هاست. معاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد با بیان اینکه فایده ششم عزاداری، که از فواید قبلی بالاتر و ارزشمند تر است، این است که عزاداری، عامل بقای اسلام و احیای تشیّع است تصریح کرد: امام حسین«سلام الله علیه» برای احیای اسلام و تشیّع به کربلا آمدند. در آن زمان، اسلام در خطر و تشیع در حال نابودی بود و شیعیان نمی توانستند ابراز عقیده کنند، امّا شهادت امام حسین«سلام الله علیه» ورق را برگرداند؛ اسلام باقی ماند و تشیّع زنده شد. در واقع، زحمات رسالت پیامبر اکرم«صلّی الله علیه وآله وسلّم» در تبلیغ اسلام و معرفی تشیّع که پس از جریان نامبارک سقیفه بنی ساعده، در حال از بین رفتن بود، زنده شد. در آن دوران، حتّی امیرالمؤمنین«سلام الله علیه» چه قبل از خلافت و چه بعد از آن، به شدّت در تنگنا بودند. پس از ایشان نیز امام مجتبی«سلام الله علیه» تنها بودند و بدین سبب مجبور به صلح با معاویه شدند. امام حسین«سلام الله علیه» تا زمان مرگ معاویه، به صلح برادر خویش پای بند بودند. امّا پس از آن و با روی کار آمدن یزید که عهدشکنی آشکاری بود، اقدام به قیام کردند، زیرا می دانستند با وجود یزید، باید فاتحه اسلام را خواند، لذا فرمودند: اگر کسی مثل یزید حاکم باشد، اسلام نابود می شود: «عَلَى الْإِسْلَامِ السَّلَامُ إِذْ قَدْ بُلِیَتِ الْأُمَّةُ بِرَاعٍ مِثْلِ یَزِید» وی ادامه داد: لذا امام حسین(علیه السّلام)قیام کردند و طبق گواهی تاریخ، پس از شهادت ایشان، طولی نکشید که ریشه بنی امیّه خشکید و اسلام باقی ماند، از این جهت، تردیدی وجود ندارد که بقای اسلام و احیای تشیّع مرهون شهادت امام حسین«سلام الله علیه» است. امّا آن شهادت و آثار عظیم آن سزاوار نبود که در کربلا تمام شود. آن امام بزرگوار نیز توجّه داشتند که موج کربلا باید در جهان اسلام سراسری شود؛ لذا خاندان و فرزندان را نیز به همراه خود بردند. در آستانه مسافرت، محمد بن حنفیّه گفت: اگر شما برای شهادت می روید، چرا زنان و کودکان را می برید؟ فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ یَرَاهُنَّ سَبَایَا»یعنی اینها ادامه دهنده رسالتی هستند که با شهادت آغاز می شود. بر این اساس، پس از عاشورا، و شهادت امام، نوبت به حضرت زینب«سلام الله علیها» و اهل بیت امام حسین«سلام الله علیه» رسید که با اسارت خود، موج شهادت امام«سلام الله علیه» و وقایع کربلا را سراسری کنند. حجت الاسلام رضا دهقانی نژاد با بیان اینکه اسارت این خانواده، موجی در عالم اسلام ایجاد کرد گفت: پس از اسارت نیز با عزاداری، به خصوص توسّط سایر ائمّه معصومین«سلام الله علیهم» موج شهادت، عالم گیر شد. در واقع، حرکت حسینی، ابتدا با اسارت خاندان رسول خدا«صلی الله علیه وآله وسلّم» و سپس با عزاداری شیعیان، جاودان و سراسری شد و همیشه باقی خواهد ماند. از این رو می توان گفت: شهادت، اسارت و عزاداری در یک راستا هستند. به عبارت دیگر، استمرار عزاداری، تا روز قیامت، سبب و عامل بقای اسلام و احیای تشیّع است. وی با بیان اینکه اگر ثواب آن از حج و عمره بالاتر باشد، تعجّب ندارد خاطرنشان کرد: تأکید مکرّر تعالیم دینی بر عزاداری نیز به خاطر نقش مؤثر آن بر بقای تشیّع است. در روایات می خوانیم کسانی که به عزاداری اهمیت می دهند، مانند اصحاب اباعبدالله در روز عاشورا هستند. امام حسین«سلام الله علیه» به اصحاب خود فرمودند: مثل شما نیامده و نخواهد آمد. حال اگر کسی در این مجالس شرکت کند، مثل اصحاب امامحسین«سلام الله علیه» می شود. مثلاً عزاداران می توانند با شرکت در عزاداری، حالت توبه و انابه پیدا کنند و مثل حرّ، فایده اوّل، یعنی آمرزش گناهان را ببرند. سابقه عزاداری بر سید الشهدا وی در بخش دیگر صحبت های خود در خصوص سابقه عزاداری توسط اهل بیت(ع) گفت: ائمه طاهرین«سلام الله علیهم» علاوه بر اصرار و پافشاری بر برگزاری عزاداری، خود نیز به ذکر مصیبت می پرداختند. مثلاً امام صادق«سلام الله علیه» روضه می خواندند، اما معمولاً غیر مستقیم بود؛ در فرصت ها گریه می کردند و عطش یا سایر مصائب کربلا را یادآوری می فرمودند. امام سجّاد«سلام الله علیه» وقتی آب و غذا می دیدند، گریه م ی کردند و می فرمودند: ابا عبدالله را گرسنه و تشنه کشتند.[10] ائمّه طاهرین«سلام الله علیهم» در جلسات عزاداری نیز به شدّت گریه می کردند و مدّاح هرچه سعی می کرد روضه را تمام کند، آنها با اصرار می فرمودند باز هم ادامه بده. پیامبر «صلّی الله علیه وآله وسلّم» نیز خود برای امام حسین«سلام الله علیه» گریه می کردند و روضه می خواندند. آن حضرت وقتی امام حسین«سلام الله علیه» را می دیدند، او را روی دامن خود می نشاندند، گلوی او را ی بوسیدند و برخی از اوقات، روضه آن حضرت را می خواندند که چگونه کشته می شود.[12] امیرالمؤمنین، حضرت زهرا و ائمّه اطهار«سلام الله علیهم» چنین روشی داشته اند. ثواب حیرت انگیز برای گریه بر اباعبدالله الحسین و فلسفه این پاداش معاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد در بخش دیگر صحبت های خود با اشاره به اینکه در روایات معتبر، ثواب های فراوان و حیرت انگیزی برای گریه بر امام حسین«سلام الله علیه» بیان شده است، امّا برخی از افراد چون نمی توانند وجود این همه ثواب برای عزاداری را درک کنند، دست به انکار آن می زنند! گفت: علامۀ مجلسی «رضوان الله تعالی علیه» نقل می کنند که در جلسه ای در حضور علما، بحث از ثواب عزاداری امام حسین«سلام الله علیه» شد و از جملۀ روایات، این روایت بود که ثواب عزاداری برای امام حسین«سلام الله علیه»، از شهادت و از حج و عمره نیز بالاتر است. یکی از افراد ساده لوح در مجلس، منکر این قضیه شد و آن را رد کرد. شب هنگام، آن شخص در خواب دید که قیامت شده است و او فوق العاده تشنه است. وقتی چشمش به حوض کوثر افتاد، بر لب حوض کوثر رفت و دید که پیامبر و امیرالمؤمنین و حضرت زهرا«صلوات الله علیهم»، به صورت سیاه پوش، مواظب حوض کوثر هستند. او به نزد آنان رفت و از حضرت زهرا«سلام الله علیها» درخواست آب کرد، امّا وجود اقدس حضرت زهرا«سلام الله علیها» فرمودند: تو کسی هستی که منکر عزاداری پسرم شدی و آب به تو نمی دهم. علامه مجلسی می فرماید: این شخص وقتی از خواب بیدار شد، متوجّه اشتباه خود شد و لذا در جلسۀ بعد، خواب خود را نقل کرد بنابراین همانگونه که حضرت امام خمینی«قدّس سرّه» در جملۀ شیرینی می فرمودند: اگر از نظر عرفان چیزهایی عرفای بزرگ اسلام نقل کردند، اگر تو اهل آن نیستی، لاأقل منکر نشو، اگر کسی درک بعضی از مطالب موثق و مستند که از سوی بزرگان دین نقل می شود را نداشت، لااقل نباید منکر آن مطالب شود. حجت الاسلام دهقانی نژاد در خصوص فلسفه پاداش های حیرت آور عزاداری عنوان کرد: در روایات فراوانی ثواب های محیّرالعقولی برای عزاداری امام حسین«سلام الله علیه» وضع شده است. مثلاً فرموده اند:«و من بکى أو أبکى واحدا فله الجنة و من تباکى فله الجنة» یعنی اینکه آن که می گریاند و کسی که گریه می کند و آن که دل ندارد، اما خودش را شبیه گریه کنندگان درمی آورد، آنگاه آن جلسه بهشت می شود و بهشت برای اینها واجب می شود، بنابراین وضع ثواب های شگفت آور برای برگزاری یا شرکت در جلسات عزاداری، به این خاطر است که این جلسات، منجر به زنده ماندن دین و معارف اسلامی در قلوب و اذهان مردم است و خداوند متعال دوست دارد جلسات عزاداری همیشه پابرجا باشد، از این جهت و به جهت تشویق و ترغیب مسلمین و مومنین به برگزاری پر رونق و با شکوه مجالس عزاداری، چنین ثواب هایی برای آن وضع فرموده است. حالات بزرگان در عزاداری های امام حسین(ع) وی در خصوص بخش دیگر صحبت های خود در رابطه با حالات بزرگان در سوگ سیدالشهدا تاکید کرد: غم مصیبت سیدالشهدا(ع) را باید در نگاه عالمان وارسته خواند و شیوه ماتم را باید از سیره آنان آموخت. این سطرها راوی ارادت این بزرگان به اباعبدالله الحسین(ع) است برای مثال امام صادق (ع) به فضیل بن یسار فرمودند: آیا مجلس عزا به پا می کنید و برای یکدیگر حدیث می گویید؟ عرض کرد: بلی، فدایت شوم. امام فرمودند: این گونه مجالس را دوست دارم. پس امر ما را زنده بدارید که هر کس امر ما را زنده کند مورد رحمت خدا خواهد بود. و یا آیت الله قاضی در این زمینه می گفت: در مستحبات عزاداری و زیارت سیدالشهدا مسامحه ننمایید و روضه هفتگی و لو دو سه نفره باشد، اسباب گشایش امور است... و اگر هفتگی ممکن نشد، دهه اول محرم ترک نشود. وی ادامه داد: آیت الله شیخ عبدالله مامقانی می گفت: تا جایی که لقمه نانی از گلویتان پایین می رود، روضه خوانی در منزل را ترک نکنید! و مرحوم آیت الله العظمی محمدعلی اراکی درباره آیت الله آقا نورالدین اراکی(عراقی) می گفت: «من به چشم خود دیدم، در دهه عاشورا، در مجلس روضه خوانی که در منزل معظم له از اول طلوع آفتاب شروع می شد و تا ظهر ادامه داشت و منبری ها بلاحساب می آمدند و مردم زیادی از غریبه و آشنا، از اهل اراک و جاهای دیگر جمع می شدند، ایشان از اول روضه چندین دستمال جلوی خودش می گذاشت و دستمال ها را از گریه خیس می کرد، از اول روضه گریه می کرد تا آخر، من نمی دانم چه گریه ای بود که تمامی نداشت. روز عاشورا که می شد، معرکه بود، بکاء بود به تمام معنا.»مانند پسر از دست داده. معاون تهذیب حوزه علمیه افزود: آیت الله میرزا جواد ملکی تبریزی می گفت: «سزاوار است حال دوستان آل محمد در دهه اول محرم تغییر نموده و در دل و سیمای خود آثار اندوه و درد این مصیبت های بزرگ را آشکار نمایند. باید مقداری از لذایذ زندگی را که از خوردن و نوشیدن و حتی خوابیدن به دست می آید ترک نموده و مانند کسی باشند که پدر یا فرزند خود را از دست داده است. نباید احترام ناموس بزرگ خدا و احترام پیامبر و امام، کمتر از احترام خود و نزدیکانش باشد. اگر کسی نتواند در تمام دهه محرم این کار را انجام دهد حداقل در روز تاسوعا و عاشورا و شب یازدهم دست از برخی لذایذ بردارد. [مثلاً نان خالی بخورد یا آب کمتر بنوشد و خود را به یاد آن روزهای سخت اهل بیت، به سختی اندازد.]» و مرحوم آیت الله العظمی مرعشی نجفی ماه های محرم و صفر هر سال را لباس سیاه می پوشیدند و در وصیت نامه خود نوشته اند: لباس سیاهی که در ماه های محرم و صفر می پوشیدم جهت حزن و اندوه در مصیبت های آل رسول اکرم(ص) با من دفن شود [تا وسیله شفاعت ایشان در روز قیامت باشد] سفارش می کنم دستمالی را که اشک های زیادی در رثای جدم حسین مظلوم و اهل بیت مکرم او (علیهم السلام) ریخته و صورت خود را با آن پاک می کردم بر روی سینه ام در کفنم بگذارند. وی گفت : آیت الله مجتهدی تهرانی معتقد بود علت موفقیت من، همین مجالس توسل و روضه خوانی و سینه زنی در کنار درس های طلبگی است. از زمانی که طلبه بودم، پنج شنبه ها در منزلمان روضه برقرار می کردم. وقتی هم که به قم رفتیم، مجلس روضه مان در قم برپا بود. وقتی هم نزد استادمان حاج شیخ علی اکبر برهان در مسجد لرزاده تهران بودیم، ایشان هفته ای یک شب، سینه زنی می کردند و می فرمودند: من هر چه دارم از همان روضه ها و سینه زنی هایی است که برای اهل بیت گرفته ام.(مرحوم مجتهدی در مجالس روضه خوانی چای بازمانده در استکان را که دیگری خورده بود، به عنوان تبرک می خورد.) و آیت الله بهجت می گفت: بکاء بر مصائب اهل بیت(علیهم السلام) و به خصوص حضرت سیدالشهدا(ع) شاید از آن قبیل مستحباتی باشد که افضل از آن نیست. بنده خیال می کنم، فضیلت بکاء بر سیدالشهدا(ع) بالاتر از نماز شب است. معاون تهذیب حوزه علمیه استان یزد تصریح کرد: امام خمینی در خصوص اهمیت گریه بر امام حسین می فرمود: ما تا ابد هم اگر برای سیدالشهدا(ع) گریه کنیم، برای سیدالشهدا نفعی ندارد، برای ما نفع دارد. ما یک ملتی هستیم که با همین گریه ها یک قدرت 2500 ساله را از بین بردیم. آن ها از همین گریه ها می ترسند، برای این که گریه بر مظلوم، فریاد در مقابل ظالم است. با این هیاهو و با این گریه، با این نوحه خوانی، با این شعرخوانی، با این نثرخوانی، ما می خواهیم مکتب را حفظ کنیم، چنان که تا حالا حفظ شده. و وقتی از علامه طباطبایی می پرسند: چگونه طبق فرمایش امام صادق(ع) یک قطره اشک عزادار، آتش جهنم را خاموش می کند؟ می فرمایند: چه مانعی دارد که قطره اشکی با اذن و خواست خدا، آتش جهنم را خاموش گرداند؟ درواقع قطره اشک نظیر توبه است که باعث آمرزش گناه و محو آثار و از بین بردن عذاب می شود و نیز در نقطه مقابل آن کفر، باعث حبط و نابودی حسنات و نعمت های بهشتی و سبب افروختن آتش می گردد. و در جای دیگر نقل شده است؛ یک بار، شخصی محضر علامه رسیده بود، اما ایشان را نمی شناخت و به همین سبب، سخنان ناپسندی گفته بود. وقتی فهمید شخصی، که روبه روی او نشسته علامه طباطبایی است، اظهار شرمندگی و عذرخواهی کرد و به ایشان گفت: من گمان نمی کردم که شما حضرت علامه طباطبایی باشید و از ظاهرتان این گونه تصور کردم که یک روضه خوان هستید. علامه فرمود: «ای کاش بنده یک مرثیه خوان حضرت سیدالشهدا(ع) بودم، همه سال هایی که سرگرم درس و بحث بوده ام با یک مرثیه خوانی امام حسین برابری نمی کند.» وی گفت: آیت الله قاضی در مجلس روضه بسیار مؤدب و با احترام می نشست و در پایان مراسم، کفش حاضران را ردیف کرده، آماده پوشیدن می نمود و چه بسا آن ها را گردگیری می کرد و می فرمودند: من کفش حاضران در مجلس روضه اباعبدالله را تمیز می کنم تا ملائک حاضر در این مجلس گواهی دهند به آن چه در باطن من می گذرد که جز خدای متعال، کسی از آن اطلاع ندارد. و آیت الله بهجت درباره روضه هفتگی استادشان می گفتند: مرحوم غروی در این روضه، مقید بود که خود پای سماور بنشیند و خود او همه کفش ها را جفت کند. و در خصوص حالت آیت الله سید عبدالکریم کشمیری در روز عاشورا گفت: ایشان در روز عاشورا بسیار مضطرب و بی قرار بود؛ با حالت خاص از خانه با پای برهنه و گِل بر سر مالیده بیرون می آمد، اگر کسی روضه می خواند اشک می ریخت و منقلب بود و آرام و قرار نداشت. می رفت کنار حرم حضرت معصومه(س) کنار دسته های عزاداری و تا آخر شب همان جا کنار حرم به گنبد نگاه می کرد و در حال خود بود و اشک می ریخت. لزوم سرمشق گرفتن از درس های اخلاقی عاشورا حجت الاسلام دهقانی نژاد بر لزوم سرمشق گرفتن از درس های اخلاقی عاشورا تاکید کرد و گفت: در مجالس عزاداری باید توجّه شود که امام حسین«سلام الله علیه» در روز عاشورا، در آن بحبوحه جنگ، نماز خواندند، پس شیعه ایشان هم باید به نماز اهمیت بدهد. در عزاداری ها می فهمیم که امام حسین«سلام الله علیه» به خاطر دین، همه هستی خود، حتی بچه شیرخوار را در راه خدا فدا کردند، پس ما نیز باید درباره دین، از هیچ کوششی دریغ نکنیم و در رابطه با دیگران، ایثار و گذشت و فداکاری داشته باشیم. امام حسین«سلام الله علیه» برای احیای تشیّع، تلاش کردند، ما نیز باید با عمل و رفتار خود، تشیّع را سربلند کنیم. وقتی اینگونه رفتار کردیم، مسلّماً ثواب این عزاداری بالاترینِ ثواب هاست. از بدعت و نوآوری کاذب در عزاداری ها جلوگیری شود/ لزوم برگزاری عزاداری به شیوه سنّتی و پرهیز از افراط و تفریط وی در بخش پایانی صحبت های خود با بیان اینکه متاسفانه برخی بجای نوع عزاداری به فکر نوع پذیرایی هستند! اذعان داشت: در زمان گذشته، جلسات روضه و عزاداری رونق بیشتر و بهتری داشت. ولی متأسّفانه امروز برخی از افراد، بیشتر به فکر نوع پذیرایی در آن مجلس هستند تا نوع عزاداری! لذا بسیار شایسته است که توجّه بیشتری به عزاداری ها شود و ضمن دوری از بدعت ها و نوآوری های کاذب در این جلسات، خود را سوگوار حقیقی امام حسین«سلام الله علیه» قرار دهید. وی با تاکید بر لزوم برگزاری عزاداری به شیوه سنّتی گفت: در طول تاریخ، زحمات فراوانی کشیده شده تا تشیّع به دست ما برسد و ما باید مواظب باشیم با رفتار خود، به تشیّع ضربه نزنیم و مطلبی که نیاز به توجه جدی، به خصوص از سوی روحانیّت و جوانان دارد، این است که باید در عزاداری سوژه و بهانه به دست معاندان تشیّع ندهند. عزاداری باید به روش سنّتی که ائمه طاهرین«سلام الله علیهم» داشتند و در زمان ما مراجع و علما و بزرگان دارند، برگزار شود و برگزارکنندگان جلسات باید از افراط و تفریط بپرهیزند و برای رسانه های بیگانه سوژه تهیه نکنند زیرا اصل عزاداری با سخنرانی، ذکر مصیبت، گریه کردن، سینه زدن و آنچه عرف مردم به آن عزاداری می گویند، حتماً باید باشد، امّا افراط و تندی که همیشه بد بوده و در زمان ما بدتر است، نباید باشد.
سه شنبه ، ۲۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: یزدرسا]
[مشاهده در: www.yazdrasa.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها