تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834493649
نماینده سابق کاشمر:نماینده دلواپسی به من گفت «نمی گذارم آب خوش از گلوی دولت پایین رود».
واضح آرشیو وب فارسی:آشنا نیوز: آشنانیوز: محمدرضا خباز می گوید: یکی از نمایندگانی که در جریان بررسی طرح برجام در مجلس نعره می زد دو مرتبه به خودم گفته است که ما نخواهیم گذاشت در طول این چهار سال آب خوش از گلوی دولت پایین برود. به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آشنانیوز، مریم محمدپور: آخرین سمتی که داشت، معاون امور تقنینی معاونت پارلمانی رئیس جمهور روحانی بود اما سابقه نمایندگی در چهار دوره چهارم، پنجم، ششم و هشتم به عنوان نماینده مردم شهرستان های کاشمر و خلیل آباد و بردسکن در مجلس را در کارنامه خود دارد. محمدرضا خباز البته دوبار دیگر هم برای نمایندگی خیز برداشته اما نتوانسته راهی پارلمان شود. این عضو حزب اعتماد ملی میهمان ما در کافه خبر بود؛ از هر دری با او سخن گفتیم اما وضعیت اصلاح طلبان در آستانه انتخابات مجلس دهم و تاثیرات تحریم ها و مدیریت دولت قبل بر کشور محورهای اصلی این گفت و گوست. مشروح گفت و گو خبر با محمدرضا خباز در ادامه می آید: درباره نحوه حضور اصلاح طلبان در انتخابات آینده، تاکتیک هایی همچون ثبت نام حداکثری یا همان سونامی ثبت نام از سوی برخی چهره های اصلاح طلب مطرح می شود. همچنین گفته می شود نگرانی از ردصلاحیت نباید باعث شود از اصلاح طلبان از ترس مرگ سکته کرده و عطای ثبت نام را به لقایش ببخشند. تحلیل شما درباره نحوه حضور اصلاح طلبان در انتخابات چیست؟ دعوت از اصلاح طلبان برای کاندیداتوری انواع و اقسام دارد. اما در این بین، آیت الله هاشمی رفسنجانی دعوت زیبایی داشتند، ایشان فرمودند هر کسی در خودش می بیند که می تواند در مجلس خبرگان یا مجلس شورای اسلامی نقش ایفا کند، کاندیدا شود. یعنی از تمامی نیروهای خوش فکر و علاقمند به خدمت به نظام دعوت کرد که ثبت نام کنند. اما برخی دیگر به نوعی دعوت به حضور می کنند که نفس «دعوت» برای برخی محرک است؛ یعنی جای ان قلت باقی می گذارد و باعث می شود آنها گارد بگیرند. تعبیری که شما از «سونامی ثبت نام» نقل کردید نیز از همین جنس است، در حالی که برای ادای تکلیف که سونامی لازم نیست. اگر کسی واقعا در خودش می بیند که می تواند نقش ایفا کند، خانه نشستن و سکوت کردن و عافیت طلبی بر او حرام است. چراکه برای این کشور 220 هزار خون شهید ریخته شده است و نمی توان با راحت طلبی در برابر آنها بی تفاوت بود. هر کسی که امید دارد به وسیله شورای نگهبان تایید می شود و در حوزه انتخابیه اش کف رأیی دارد، سکوت کردن و انزوا پیشه کردنش منطقی نیست. البته دعوت برای ثبت نام تحت این عنوان که هر کسی در خودش توانی می بیند، ثبت نام کند تا در صورت عدم تایید صلاحیت عده ای توسط شورای نگهبان با کمبود کاندیدا مواجه نشویم، کار منطقی و درستی است. به هر حال سابقه داشته است که شورای نگهبان عده ای از کاندیداها را ردصلاحیت کرده و برخی از حوزه های انتخابیه بدون کاندیدای اصلاح طلب باقی مانده است. ولی برخی عبارات و جملات خودش تحریک کننده است؛ ما نباید نه برای رقبای خود و نه برای دشمنان این سرزمین سوژه درست کنیم که فکر کنند خبری است و رقبا تمام تلاششان را برای ردصلاحیت به کار ببرند. به کار بردن عبارات تند باعث صف آرایی بین دو جبهه می شود و به نظر بنده این صف آرایی مفیدفایده نخواهد بود. در فضای رسانه ای گفته می شود اعضای شورای هماهنگی اصلاحات در حال رایزنی با علمای قم و برخی از اعضای شورای نگهبان هستند. این گونه مذاکرات در این مقطع زمانی بی سابقه است. در انتخابات های گذشته اینگونه مذاکرات پس از اظهار نظر اولیه شورای نگهبان درباره نامزدها صورت می گرفت. دلیل این امر چیست و فکر می کنید بر شورای نگهبان تاثیری داشته باشد؟ درباره اصل خبر را یقین ندارم. الان فضای رسانه ای به گونه ای است که گاهی خبرهای منتشر می شود که صاحب خبر به کلی از آن بی خبر است، یعنی خبرها ساخته شده و به خورد مردم داده می شود. این خبر را آقای رضا خاتمی داده بودند که برخی اصلاح طلبان در حال رایزنی هستند. همچنین در مصاحبه ای که آقای مرتضی حاجی با خبرآنلاین داشتند، گفتند که این مذاکرات در حاشیه جلسات صورت گرفته و در حال تغییر نگاه اعضای شورای نگهبان هستند. این حرف درست است. برخی اصلاح طلبان چنین کرده اند اما بر این امر اجماع نشده و نظر جمعی اصلاح طلبان نیست. چند نفر را خود من هم خبر دارم. این افراد در دوره های گذشته رد شده اند و حالا می خواهند بررسی کنند که آیا نظر شورای نگهبان همان نظر سابق است یا عوض شده است. آیا ستادهایش را تشکیل دهد؟ آیا رایزنی هایش را انجام دهد و آیا دوباره دوستانش را گرد شمع وجود خودش جمع بکند یا خیر؟ این کارها به ویژه در شهرهای کوچک ضروری است، در این شهرها کسی که می خواهد کاندیدا شود ابتدا متنفذین محل را می بیند و اگر آنها به کاندیدا قولی بدهند احتمال اینکه قولشان را بشکنند خیلی کم است. بنابراین کسانی که رد شده اند اما فکر می کنند رد شدن آنها قابل ترمیم است یا موجه نبوده است، درصدد اصلاح امور برمی آیند. به این صورت که اگر به فقهای شورای نگهبان دسترسی داشته باشند با آنها و در غیر این صورت با حقوقدان های شورا رایزنی می کنند. دسترسی به حقوقدانها راحت تر است، آنها در راهروهای مجلس رفت و آمد دارند و نمایندگان ادوار نیز هر لحظه که بخواهند می توانند با کارت نمایندگی ادوار خود وارد مجلس شوند. در راهروها حقوقدان ها را می بینند و دوباره خود را عرضه کرده و می گویند من فلانی هستم و به این دلیل رد شده ام اما مستندات جدیدی دارم، حال من کاندیدا بشوم یا خیر. اما اینطور نیست که مجموعه ای از اصلاح طلبان ماموریت داشته باشند تا با اعضای شورای نگهبان مذاکره کنند. و از نتیجه این مذاکرات مطلع شده اید؟ از چند نفر خبر دارم البته مصادیقش را نمی گویم اما پاسخ حقوقدان های شورای نگهبان تقریبا مشابه است؛ می گویند که کسانی را که رد کرده ایم، بر اساس استناداتی بوده است. بنابراین از نظر ما همچنان رد است و کسی را که تایید کرده ایم، همچنان از نظر ما تایید شده است؛ مگر اینکه برای هر کدام از این گروه ها عکسش ثابت شود و دلیلی بیاورند که تشخیص اولیه ما تشخیص درستی نبوده است. به این رویه از فقهی «استصحاب» می گویند. اما شورای نگهبان گاهی حرکت های سینوسی داشته و برخی کاندیدا یک دوره تایید، دوره بعد رد و دوره بعد تایید شدند یا برعکس این. من هم همین را می گویم. بنده شش دوره کاندیدا شده و هیچگاه رد صلاحیت نشدم -البته از نظر اصلاح طلب ها خیلی مطلوب نیست که کسی هیچگاه صابون رد به جامه اش نخورده باشد!- اما فرض می کنیم بنده تایید شدم، سپس مدرکی پیدا می کنند که برای دور بعد مرا رد می کنند. یعنی اینطور نیست که یک نفر مادام العمر تایید شود. یا برعکس آن فرض کنید من در دوره ای رد شده ام اما برای دوره بعد می روم از وزارت اطلاعات، پلیس و سایر مراجع استعلاماتی می آورم و نشان می دهم که مستندات قبلی شورای نگهبان درست نبوده اند و تایید می شوم. دوستان خبرهایی آورده اند که حاج اقای کروبی هم با حضور در انتخابات گذشته موافق بودند و هم به حضور در انتخابات پیش رو تاکید دارند و همچنین می خواهند علما و روحانیونی که در حد متجزی هستند و قریب الاجتهادند در انتخابات خبرگان شرکت کنند. درباره فعالیت های اصلاح طلبان برای انتخابات سخن بگوییم. از طرفی شورای هماهنگی اصلاحات کارهایی انجام می دهد، از یک طرف آقای عارف اقداماتی را شروع کرده است، و در این بین هم احزاب جدید ندای ایرانیان و اتحاد ملت را داریم که هنوز عضو شورای هماهنگی نشده اند. شما فعالیت های گروه های مختلف این جریان سیاسی را چگونه ارزیابی می کنید؟ اصلاح طلبان تا زمان انتخابات از الان منسجم تر خواهند شد، البته اکنون هم نسبت به اصولگراها منسجم تر هستند و مهمترین دلیلش هم این است که شیرینی این اتحاد را در سال 92 با کناره گیری دکتر عارف چشیده اند. ایشان کاری کرد که در تاریخ جمهوری اسلامی بی سابقه است. من در سخنرانی هایم هم گفته ام که مردان بزرگ تصمیم های بزرگ می گیرند و ارزش انسان به تصمیمش است. تصمیمی که ایشان گرفت فوق العاده بزرگ بود. حالا اصلاح طلبان شیرینی اتحاد را چشیده اند چراکه اکنون دولتی که بر سر کار است اگرچه اصلاح طلب نیست، اما منویات اصلاح طلبان را دنبال می کند. بنابراین با تجربه این دوره هم به وحدت خواهند رسید. خبری که من دارم این است که مسئولیت تهران به دکتر عارف سپرده شده است. بله، این خبر اعلام شده است. بله، ایشان هم مسئولیت دارند و هم سرلیست تهران خواهند بود. چراکه کسانی که آقای عارف را کمتر قبول داشتند بعد از این حرکت، به هوش، درایت، ذکاوت، دوراندیشی و روحیه مقدم دانستن منافع ملی بر منافع فردی ایشان پی بردند و اعتقاد بیشتری به ایشان پیدا کردند. در هر استانی هم شورای راهبردی اصلاح طلبان فعال است و در همه استان ها شورای راهبردی فعالیت انتخاباتی اش را شروع کرده است و به نسبت سال های گذشته وضعیت بهتری دارد. البته نمی گویم که شرایط ایده آل است اما نسبت به گذشته در زمینه وحدت و انسجام وضعیت بهتری حاکم است. در مورد اعتماد ملی وضعیت چطور است؟ شما همچنان در قالب این حزب فعالیت خواهید داشت؟ پیش از محصور شدن آقای کروبی حزب را تعطیل کردند، اما این حزب منحل نشده است. برای منحل شدن حزب هیچ نامه ای ازسوی قوه قضائیه وجود ندارد. فقط عده ای آمدند و دفتر حزب را بستند. 19 رمضان سال 88 بود که آمدند و در آنجا را تخته کردند. پس از آن یکی دو سالی صاحب ملک به دنبال ملکش بود و عاقبت ملکش را پس گرفت. بنابراین حزب دفتری ندارد. یعنی اگر کسی بخواهد عضو این حزب شود دفتری نیست که به آنجا برود و ثبت نام کند؛ البته آن نیروها و آن توانمندی هنوز هست. بعضی از جلسات هم در خانه آقای منتجب نیا، قائم مقام حزب برگزار می شود. البته نظر من این است که حزب باید حتما دفتر داشته باشد. تاکید کنم که تنها دفتر تهران بسته شد و دفاتر شهرستان ها تا مدتی فعال بود، اما چون دیگر از تهران حمایت مالی نمی شد، پس از شش ماه تا یک سال یکی پس از دیگری تعطیل شدند. البته پتانسیل قبل همچنان وجود دارد. برنامه ای برای بازگشایی دفتر تهران دارید؟ علاقه که داریم اما هنوز نمی دانم که به چنین نتیجه ای خواهیم رسید یا خیر. در برنامه ریزی ها برای انتخابات مجلس با خود آقای کروبی رایزنی هایی داشته اید؟ بنده که خیر. چون می دانید که تماس با ایشان اجازه دادستانی می خواهد. اما اعضای حزب می توانند با خانواده ایشان در تماس باشند. شما از من سوال کردید. منظورم مجموعه حزب اعتماد ملی است. بله. خبرهایی دوستان آورده اند که حاج اقا هم با حضور در انتخابات گذشته موافق بودند و هم به حضور در انتخابات پیش رو تاکید دارند و همچنین می خواهند علما و روحانیونی که در حد متجزی هستند و قریب الاجتهادند در انتخابات خبرگان شرکت کنند چراکه سرنوشت همه ما از صندوق ها در می آید و هیچکس منهای صندوق نمی تواند برای خودش سرنوشتی را تعریف کند. درباره اردوگاه اصولگرا ها نظرتان چیست؟ آن اردوگاه در انتخابات مجلالس هشتم و نهم چون رقیب جدی اصلاح طلب نداشتند، تعدد لیست داشتند. در این دوره اگرچه در پی وحدت هستند اما هنوز نشانه های وحدت در آنها دیده نمی شود و ممکن است مثل ادوار قبل با چند لیست حضور پیدا کنند. فکر می کنید با جدی شدن حضور اصلاح طلب ها، ممکن است اصولگراها به وحدت برسند؟ بر خلاف آنها که آرزوی مرگ اصلاح طلب ها را دارند، اما آرزوی من این است که اصولگراها به وحدت برسند. من هیچ موقع آرزو نمی کنم رقیبم بمیرد! اما آرزو می کنم که رقیبم سالم زندگی کند و در این مرحله نیز آرزو می کنم که اصولگراها بدون دوپینگ و حمایت های ویژه به وحدت برسند تا یک رقابت زیبا اتفاق بیفتد. اجازه بدهید یک مثال ورزشی بزنم. دو تیم محبوب و مشهور این کشور استقلال و پرسپولیس هستند، اگر این دو تیم خود را آماده کرده و بازی زیبایی ارائه دهند همه مردم از این رقابت شاد می شوند چه بیننده ها و چه کسانی که پول های سنگینی داده و به استادیوم رفته اند. درگیری از زمانی به وجود می آید که رقابت ناسالم باشد. من خودم آرزو دارم که یک رقابت انتخاباتی واقعی برگزار کنیم تا بدون دوپینگ مشخص شود مردم چه کسی را می خواهند ولی بعید به نظر می رسد که این آرزوی بنده محقق شود. اصولگراها حتی انسجامی را که باید در داخل مجلس باید داشته باشند، ندارند. شما دیدید که در جریان بررسی طرح برجام در مجلس چه اتفاقاتی افتاد. مظاهر اصولگرایان در داخل مجلس بدترین پالس ها را به جامعه ارائه کردند. هر کسی که پای رادیو نشسته بود از آن رفتار و منش و اهانت هایی که شد مشمئز شد. این اتفاق نشان می دهد که اختلاف عمیقی بین اصولگراها هست آن هم وقتی سر مسلمات اینگونه با هم درگیر می شوند، چراکه انرژی هسته ای بحثی کاملا ملی است. یکی از نمایندگانی که در جریان بررسی طرح برجام در مجلس نعره می زد دو دفعه به خودم گفته است که ما نخواهیم گذاشت در طول این چهار سال آب خوش از گلوی دولت پایین برود در سوال تان به دوره های گذشته اشاره فرمودید، درست است. در این زمینه من تحلیلی دارم که بر مبنای تجربه آن را به دست آورده ام. همیشه مردم وقتی رئیس جمهور را انتخاب می کنند، در کنارش مجلسی انتخاب می کنند که با آن رئیس جمهور هماهنگ باشد تا بتوانند مشکلاتشان را حل کنند. آقای خاتمی را انتخاب کردند و پس از آن مجلس ششم را آراستند، آقای احمدی نژاد را انتخاب کردند مجلس هفتم و هشتم را آراستند و حالا آقای روحانی را انتخاب کرده اند و مجلس دهم را خواهند آراست. روش مردم اینگونه است و البته در کنار آن تبلیغات و پول سالاری کار خود را پیش می برد، اما نتیجه کار مجلسی خواهد شد که به درد کشور بخورد و برای رفع مشکلات، حامی دولت باشد. برداشت من این است که مجلس آینده مجلسی خواهد بود که موی دماغ دولت نباشد. بار بر دولت نباشد بلکه بال دولت باشد، به دنبال نقطه ضعف و مچ گیری نباشد بلکه به دنبال رفع مشکلات باشد. البته این سخن به این معنا نیست که اکثریت این مجلس اصلاح طلب باشند، عرض من این است که مردم به مجموعه ای رای خواهند داد که احساس کنند این مجموعه نقطه مقابل دولت نیست، این مجموعه چه اصلاح طلب باشند و چه اصولگرا، رفع مشکل کننده است. اگر دولت را مانند بال یک پرنده که نمادی از کشور است در نظر بگیریم، مردم بال دیگر که همان قوه مقننه است را به گونه ای طراحی می کنند که این پرنده قادر به پریدن باشد. نقش مجلس در بعضی موارد نقشی به مراتب پررنگ تر از نقش دولت دارد، چون مجلس نرم افزار و دولت سخت افزار است. با این تعابیر فکر می کنید نسبت اصولگراها و اصلاح طلبان مجلس بعد چگونه باشد؟ هنوز به تحلیلی که بگوید چند درصد از کدام جناح به مجلس می روند نرسیده ام، اما به این نتیجه رسیده ام که مجموعه ای از اصلاح طلبان و اصولگرایان معتدل به مجلس راه می یابند. یعنی ممکن است شبیه به مجلس پنجم باشد؟ کمی بهتر. من خودم هم در مجلس چهارم و هم در مجلس پنجم بودم. در مجلس پنجم ما اصلاح طلب ها در اقلیت بودیم اما یک اقلیت موثر بودیم. بله. مجلس پنجم فراکسیون اقلیت قدرتمندی داشت و تا مرز آبستراکسیون تصمیمات اکثریت پیش می رفت. بله ما آن زمان حدود 80 نفر نیروی کیفی پای کار بودیم، حتی دو بار آبستراکسیون کردیم. یک بارش همین آقای روحانی رئیس جلسه بود و موضوعی در حال تصویب بود که در آن حقوق مردم تضییع می شد و این کار با منویات ما اصلاح طلب ها نمی خواند. آقای انصاری و دوستان بلند شدند، کارت خود را زدند و از جلسه خارج شدند. بقیه هم بدون اینکه از قبل هماهنگی صورت گرفته باشد، بلند شدند و از جلسه خارج شدند. اما آقای روحانی هوشیاری به خرج داده و همانجا زنگ را زدند و جلسه را بدون اینکه سروصدایی به بیرون برود، تعطیل کرد. خودشان آمدند به جمع معترض ها تا دلیل اعتراض ما را بدانند. ما گفتیم ما با این طرح مخالفیم، حقوق مردم تضییع می شود. ایشان هم قبول کردند و گفتند به جلسه برگردید، من هم به گونه ای جلسه را اداره می کنم که شما هم به خواسته خود برسید و دوباره جلسه را برقرار کردند. برخی اصلاح طلبان در راهروهای مجلس، حقوقدان های شورای نگهبان را می بینند و دوباره خود را عرضه کرده و می گویند من فلانی هستم و به این دلیل رد شده ام اما مستندات جدیدی دارم، حال من کاندیدا بشوم یا خیر. اینطور نیست که مجموعه ای از اصلاح طلبان ماموریت داشته باشند تا با اعضای شورای نگهبان مذاکره کنند. چون ما در مجلس های چهارم و پنجم، ما و اصولگراها دو لیست دوازده نفره برای هیات رئیسه داشتیم که آقای روحانی در هر دولیست مشترک بودند. ما اصلاح طلبان به این دلیل که آقای روحانی مشی معتدلی داشت، عقیده داشتیم. در عین اینکه در اقلیت بودیم اما به آقای روحانی رای دادیم. مثل اتفاقی که الان هم می افتد و اصلاح طلبان مجلس به آقای لایجانی رای می دهند. من خودم در مجلس گذشته به ریاست ایشان رای دادم. بنابراین در مجلس آینده حتی اگر اصلاح طلبان در اقلیت باشند، اقلیت قوی و موثر خواهند بود. در این مجلس تاکنون بیش از 14 هزار تذکر به دولت داده اند که 5 هزار و اندی مربوط به دولت آقای احمدی نژاد بود و هشت هزار و اندی مربوط به دولت آقای روحانی است. 92 سوال در آن دولت کردند و 281 سوال از این دولت. 33 تحقیق و تفحص داشتند که 13موردش مربوط به دولت قبل و 20 موردش مربوط به دولت کنونی است در حالی که دولت دست کم در یک سال اول باید کار دستش بیاید، ضمن اینکه همه این گرفتاری ها را شما برای این دولت درست کرده اید. این اعداد نشان می دهد که مجلس با دولت همراهی نمی کند بلکه در برابرش گارد گرفته است. یکی از نمایندگانی که در جریان بررسی طرح برجام در مجلس نعره می زد دو دفعه به خودم گفته است که ما نخواهیم گذاشت در طول این چهار سال آب خوش از گلوی دولت پایین برود. این تفکر نماینده است. این کارها که ما به سروکله هم بزنیم بسیار بچگانه است. یا یک بار دیگر به خودم گفت که ما تا آخر این چهار سال هر روز در کشور جنجال درست می کنیم. خیلی عجیب است نماینده مجلس که مسئول است آرامش، طمانیه، سکینه، رافت و مهرانی را بر کشور حاکم کند، در برابر رقیب خودش اینگونه سخن می گوید. دیگر معلوم نیست که در جلسات پشت پرده خودشان چه می گویند. بنابراین به نظر من حتما مردم در مجلس تجدیدنظر خواهند کرد. مجلسی که بهتر از گذشته بتواند مشکلات مردم را رفع کند. شما فرمودید که در دوره قبل به آقای لاریجانی رای داده اید. در مجلس آینده آیا اگر در کنار آقای عارف، آقای لاریجانی یا چهره هایی مثل آقای ناطق نوری کاندیدای ریاست باشند، احتمال دارد که این چهره های اصولگرا در لیست اصلاح طلبان برای هیات رئیسه قرار بگیرند؟ بله. البته ترکیب هیات رئیسه مجلس را نمایندگان تعیین می کنند. چندی پیش هم خبرنگاری از من سوال کرد که فکر می کنم آقای عارف رئیس مجلس می شود؟، گفتم هیچکس نمی تواند از الان چنین چیزی را پیش بینی کند، چون در آن زمان عدد حرف می زند. اگر طرفداران آقای عارف نصف بعلاوه یک باشد ایشان رئیس مجلس می شود و اگر طرفداران آقای لاریجانی نصف بعلاوه یک باشند ایشان رئیس مجلس می شوند. به طور مشخص سوالم درباره احتمال حمایت اصلاح طلبان از آقای لاریجانی است. بنده عرض کردم که قبلا هم حمایت کرده بودیم. برداشت من این است که مجلس آینده مجلسی خواهد بود که موی دماغ دولت نباشد. بار بر دولت نباشد بلکه بال دولت باشد، به دنبال نقطه ضعف و مچ گیری نباشد بلکه به دنبال رفع مشکلات باشد. البته این سخن به این معنا نیست که اکثریت این مجلس اصلاح طلب هستند. و برای مجلس بعد؟ هنوز باید صبر کنیم و ببنیم چه کسانی وارد مجلس می شوند. یک ضرب المثل عربی هست که می گوید «ما لا یدرک کل، لا یترک کل». یعنی اگر در امری به صددرصد هدفت نرسیدی اما به هشتاد درصد رسیدی، خوب است، به هفتاد درصد هم رسیدی خوشحال باش و حتی اگر به 10 درصد رسیدی، بالاخره امیدوار باش! یک زمانی اصلاح طلبان می خواهند بین آقای عارف و آقای لاریجانی انتخاب کنند و یک زمانی مثل همین دوره، بین آقای لاریجانی و آقای حداد. در شرایط مختلف تصمیم فرق می کند. در دوره آینده اگر بیش از150نفر از طرفداران آقای عارف وارد مجلس شدند، طبیعی است که او رئیس مجلس می شود یا برعکس فرض کنید طرفداران ایشان 70 نفر هستند در این شرایط اصلا کاندیدای ریاست نمی شوند. بنابراین فراکسیون تحت عنوان فراکسیون اقلیت تشکیل می شود مثل همان کاری که آقای حداد عادل در مجلس ششم انجام دادند. وقتی اکثریت با اصلاح طلبان بود ایشان با 15 یا 20 نفر فراکسیون تشکیل دادند یا همان کاری که ما در مجلس های چهارم و پنجم انجام دادیم. در مجلس هفتم و هشتم هم همینطور بود. شما برای ریاست کاندیدا نداشتید اما برای نایب رئیسی در مجلس هشتم آقای پزشکیان کاندیدا شدند و آرای ایشان چندان با آقای باهنر فاصله نداشت. بله. یا باید آنقدر آرا بالا باشد که یک ضرب رای بیاورد یا اینکه گاهی کاندیدایی خودش را برای وزن کشی مطرح می کند چون اگر وزن کشی نکنیم می گویند شما رای ندارید اما در صورت کاندیداتوری مشخص می شود که آقای پزشکیان 90 رای دارد. چه بسا خود آقای پزشکیان هم می دانست رای نمی آورد اما لازم بود این وزن کشی صورت گیرد. آقای خباز، حافظه عددی شما خیلی به کار خبرنگارها می آید. با توجه به اینکه شما عضو کمیسیون اقتصادی هم بودید می خواهیم از این حافظه بهره ببریم. درباره اینکه برجام به تاخیر بیفتد آمار و ارقام زیادی مطرح شده که هر روز تاخیرش چه ضرری به کشور وارد می کند. شما آماری به دستتان رسیده که تحریم ها در هشت ساله گذشته و هر قطع نامه ای که علیه ایران صادر می شد چقدر اقتصاد کشور ما را خدشه دار کرده و هر بار ما چقدر آسیب دیدیم؟ اینکه امروز اقتصاد ما دچار رکود شده و کارخانه ها خاک می خورند به واقع چقدرش به خاطر تحریم است و چقدرش به خاطر بدهی هایی است که دولت قبل به جا گذاشته و خالی بودن خزانه است؟ وقتی دولت را تحویل آقای احمدی نژاد دادند، تورم 10.5درصد بود، بیکاری نزدیک 11درصد بود، نقدینگی دست بخش خصوصی 70هزار میلیارد تومان بود، رشد اقتصادی کشور به 6درصد نزدیک بود و دلار نزدیک به 900 تومان بود اما وقتی آقای احمدی نژاد کشور را تحویل داد، رشد تورم نزدیک به 44درصد بود، رشد اقتصادی که باید در سال90، 8درصد می بود، منهای پنج و هفت دهم درصد بود و در سال91، منهای دو و دو دهم بود که هر دو با هم می شود حدود 9درصد رشد منفی. در همین حال نقدینگی دست بخش خصوصی هشت برابر شده و به 560هزار میلیارد تومان شده بود. درباره نرخ بیکاری هم تعریف نرخ بین المللی را عوض کرده بودند می گفتند هر کسی دو ساعت در هفته کار کند، شاغل محسوب می شود. در حالی که برخی افراد با سه شیفت کار کردن هم نمی توانند زندگی شان را بچرخانند. اما در دولت احمدی نژاد تعریف تغییر کرد و مبنای مقایسه از دست رفت. پس از آن هم سازمان برنامه و بودجه را تعطیل کرد یعنی روی جایی خاک ریخت که حساب و کتاب دولت در آن مشخص می شد. در طول تاریخ 90 ساله فروش نفت تا زمان آقای احمدی نژاد حدود 600 میلیارد دلار نفت فروخته شده بود اما در دوره ایشان 780میلیارد دلار نفت فروخته شد که در طول تاریخ بی نظیر بود. این رقم در کنار فروش میعانات گازی به بیش از هزار دلار میلیارد دلار می رسد. گفته بودند که می خواهیم کشور را به ژاپن اسلامی تبدیل کنیم. این عبارت را آقای حداد عادل گفته بودند. بله. سخن ایشان بود. بنده در مجلس هفتم نماینده نبودم اما پس از مدتی یادداشتی دادم و نوشتم شما قرار بود با این درآمد کذایی و فوق العاده تبدیل به ژاپن اسلامی شوید اما نه تنها به ژاپن اسلامی تبدیل نشدیم بلکه اقتصاد کشور را دچار بیماری هلندی کردید. در بیماری هلندی آنقدر واردات زیاد می شود که تولیدات داخلی تعطیل می شود مثلا ما دیگر در کشور صنعت کفش نداریم، در صورتی که قبل از آن صنعت کفش غوغا می کرد. صنایع دستی و فرش و خیلی چیزهای دیگر هم مضمهل شد یعنی آنقدر اجناس وارداتی با قیمت های کمتر و متنوع تر می آید که تولیدات داخلی جمع می شود. این اتفاقات در دولت گذشته افتاد و شرایط بر همگان محرز است. دولت اصلاحات 140میلیارد دلار و دولت آقای هاشمی 120میلیارد دلار درآمد داشت. از حساب ذخیره ارزی نیز خبر دارید که در آن زمان آقای احمدی نژاد با چه مبلغی تحویل گرفت؟ آقای خاتمی با 15هزار میلیارد دلار حساب ذخیره ارزی را به آقای احمدی نژاد تحویل داد. و آقای احمدی نژاد با چه رقمی تحویل داد؟ حساب منفی بود. البته پس از آن که سررسید اقساط رسید، پول به صندوق برگشت اما لحظه ای که تحویل داد، حساب منفی بود یعنی موجودی حساب را پیش خور کرده بودند. نه تنها در حساب ذخیره ارزی چیزی نبود که حتی قراردادهایی بسته بودند که دولت بعدی باید به تعهدات آنها عمل می کرد. در این مجلس تاکنون بیش از 14 هزار تذکر به دولت داده اند که 5 هزار و اندی مربوط به دولت آقای احمدی نژاد بود و هشت هزار و اندی مربوط به دولت آقای روحانی است. 92 سوال در آن دولت کردند و 281 سوال از این دولت. 33 تحقیق و تفحص داشتند که 13موردش مربوط به دولت قبل و 20 موردش مربوط به دولت کنونی است. غیر از حساب ذخیره ارزی، از بقیه بدهی های دولت قبلی خبری دارید؟ بیش از سه هزار پروژه نیمه تمام وجود داشت که برای اتمامش حدود 400 هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز بود. برای همین دولت پیشنهاد داد و مجلس پذیرفت که پروژه های نیمه تمام به بخش خصوصی واگذار شود چراکه دولت خودش توان اجرای پروژه های نیمه تمام نداشت. در بهترین حالت 40هزار میلیارد تومان بودجه عمرانی سالانه داشته ایم و اگر همیشه همین وضع خوب باشد، تحقق پروژه های نیمه کاره باشد 10 سال زمان می برد که در این شرایط پروژه ها تباه می شوند. دولت یازدهم ابتدا گفت که می خواهد شتاب تورم را کم کند و شتاب 44 درصدی الان 15درصد رسیده است. البته تاکید کنم که شتاب تورم به این رقم رسیده است، به بعضی وقتی می گویی تورم کم شده می گویند چرا نرخ ها کم نشده است. در حالی که اگر جلوی شتاب ماشین تورم گرفته نمی شد، 44درصد به بیش از 60درصد رسیده بود. رشد اقتصادی نیز از منهای دو و دهم آخرین سال و منهای هفت دهم درصد سال 92 که دو دولت مشترک بودند اکنون به نزدیک 3درصد رسیده است. اما اگر بخواهیم رونق در کشور به وجود بیاید باید به هشت درصد برسد و تا رسیدن به هشت فاصله زیادی داریم. آخرین تحلیلی که داریم و تحلیل واقع بینانه ای هم هست، این است که اگر همه امکانات کشور با هم همراه و همدل باشند و دلواپسان نیز مانع نشوند، 15 سال دیگر به سال 83 می رسیم که کشور تحویل آقای احمدی نژاد داده شد. تازه به شرط همراهی و همدلی همه ارکان کشور و نه مثل الان که بر سر هم می زنند و اختلاف نظر بین دستگاه ها وجود دارد و مانع از پیشروی بیشتر می شود، در این شرایط بیش از 15 سال طول می کشد. در آن سال ها دلار هم به بیش از 4 هزار تومان و حتی 4500 تومان رسید. یک صبح تا ظهر قیمت دلار به 5 هزار تومان هم رسید. بله، اما الان الحمدالله حدود 3500 تومان است. اینها کاری که انجام دادند با بی دلاری کشور را به اینجا رساندند. زمانی با میانگین 120 دلاری فروش نفت، دلار را به مرز 5 هزارتومان رساندند اما الان با میانگین 44 دلاری که یک سوم درآمد نفتی دولت قبل است، خوشبختانه حداکثر به 3500 می رسد. کشور ما مثل یک حوضی بود که آب فراوانی وارد می شد اما سوراخ های زیادی داشت که باعث می شد آب در حوض باقی نماند. اکنون مقدار آبی که به حوض می آید خیلی از گذشته کمتر است اما چون سوراخ های اضافی را بسته اند، توانستند کشور را تا اینجا پیش ببرند. البته در رکود تا حدی موفق نبودند و تا رسیدن به سرمنزل مقصود هنوز فاصله داریم. گفته می شود که هر روز تاخیر در اجرای برجام، چند میلیارد دلار به کشور ضربه می زند، مبنای این محاسبه کجاست؟ روزی که خبر برجام همه ملت را خوشحال کرد و در بعضی از شهرها مردم به صورت خودجوش به خیابان ها ریختند، و زمینه سرمایه گذاری برای بخش خصوصی و بخش خارجی فراهم شد، اگر همان روز که نزدیک به سه ماه از آن گذشته، استارت کار زده می شد، و این گرفتاری های پیش نمی آمد و این چوب ها لای چرخ گذاشته نمی شد چند اتفاق مبارک می افتاد، اولا دلارهای ما همان روز آزاد می شد. کشور ما مثل آدم تشنه ای است که باید زودتر به آن آب برسانیم. از این دلارهایی که آزاد می شود، 6میلیاردش اختصاصا جذب بودجه دولت می شود. نزدیک به 20 میلیارد دلارش ذخایر بانک مرکزی است که پشتوانه پول ملی ماست و هر قدر افزایش پیدا کند، پول ملی تقویت می شود. اتفاق دیگر هم مربوط به حضور خارجی ها است آنها آمده اند تا ببینند برجام اجرایی می شود یا خیر. اگر همین الان چند تماس با هتل های تهرانی بگیرید جای خالی پیدا نمی کنید و همه هتل های تهران پر است چون سرمایه گذاران زیادی از خارج آمده اند تا برجام اجرایی شود و آنها سرمایه گذاری کنند و قراردادهای دوطرفه ای را به امضا برسانند. آنها حاضر نیستند در جایی که هنوز شرایط مشخص نیست، سرمایه شان را به خاک و گل بمالند. سرمایه مثل کبوتر می ماند که روی بام آرام می نشیند و هیچگاه روی بام پرسروصدا نمی نشیند. با بررسی این شرایط یکی از آقایان پیش بینی کرده بود که با تاخیر در برجام یک میلیارد و دویست میلیون دلار نفی سود داریم یعنی سودها به خاطر لجبازی ها از دست ما خارج می شود. اتاق بازرگانی مملو از نمایندگان شرکت های بزرگ برای عقد قراردادهای کلان در حوزه تولید انرژی است، سرمایه گذاران پول اولیه هم از ما نمی خواهند بلکه در منافع نهایی سهمشان را برمی دارند یعنی به صورت BOT است. راه حل مشکل رکود که معجزه نیست، سرمایه گذاری است و سرمایه یا باید دولتی باشد که نداریم، یا سرمایه بخش خصوصی و خارجی باشد که باید اطمینان به سرمایه گذاری داشته باشند که بیایند. اجرای برجام می تواند این اطمینان را در آنها ایجاد کند و از طرف دیگر در آمد نفتی ما صرف سرمایه گذاری می شود. این دولت ارتباط بودجه با نفت را به حداقل رسانده است. این نسبت در سال 94 به 25 درصد رسیده است در حالی که تا 80درصد هم سابقه داشته ایم و کمترین نسبت پیش از این 44 درصد بوده است. یک حرکت دیگر انجام دهیم بند ناف بودجه از نفت بریده می شود و این امر از موفقیت های بسیار مهم برای کشور است که نفت را سرمایه کشور بداند و نه منبعی برای درآمد. به خصوص اینکه نفت یک ابزار سیاسی است و می توانند هر کاری با آن بکنند. درباره اتفاقات اخیری که در مجلس افتاد می خواهم از بُعد عیان شدن بی اخلاقی های سیاسی ورود داشته باشیم. در مجلسی که به آن عصاره فضایل ملت می گویند بداخلاقی های سیاسی زیادی را شاهد بودیم، یک روز به آقای مطهری حمله می شود، یک روز آقای ظریف را با جوجه خروس مقایسه می شود و روزی هم دو نفر از اعضای کابینه تهدید به قتل می شوند، ریشه این بداخلاقی ها در کجاست و اگر بخواهیم یک گام عملی برداریم که سدی شود در برابر این بداخلاقی ها چه باید بکنیم؟ ما انقلاب کردیم که سیاست مان را اخلاقی کنیم اما متاسفانه اخلاق مان را سیاسی کردیم. پیامبر اسلام می فرمایند که من فقط برای مکارم اخلاق آمده ام و نه چیز دیگری. همه انبیای عظام الهی برای این آمده اند که انسان را اخلاقی کنند ما هم برای همین انقلاب کردیم. در اول انقلاب زمانی که مسعود رجوی روزی 50، 60 نفر در تهران می کشت می گفتند شعار منافقین این بود که هدف وسیله را توجیه می کند یعنی برای رسیدن ریاست جمهوری می شود از همه ابزارها چه درست و چه غلط، چه اخلاقی و چه غیراخلاقی بهره برد. ما این تفکر را نکوهش می کردیم و زشت می شمردیم اما الان متاسفانه همین شرایط است. دعوا هنوز دعوای سال 92 است. آقایان با همه توان به صحنه آمده و چهار میلیون رای آوردند اما هنوز دارند ماجرا را کش می دهند. در یک کلام اینها دعوای چهار میلیون رای را دارند. اینها فکر می کردند که در باز هم بر همان پاشنه می چرخد اما خداوند عنایت کرد و مردم به بلوغ سیاسی رسیدند اتفاقاتی خاصی افتاد و آقای عارف آن کار فوق العاده را انجام داد و خداوند متعال سرنوشت این کشور را عوض کرد. آقایان می گویند چون شما در دولت گذشته از احمدی نژاد انتقاد می کردید، ما هم می خواهیم انتقاد کنیم. به خود من می گویند که فلانی انتقاد چقدر شیرین است. می گویم برادر عزیز، ما هیچوقت چنین ادبیاتی را به کار نمی بردیم، من خودم مدام از عبارت آقای رئیس جمهور استفاده می کردم. من حتی در مجلس چهارم به آقای هاشمی انتقاد کردم و گفتم: «قافله سالار، سر قدم کوتاه! از عقب قافله مردم به زمین می ریزند». خب انتقاد کردن با کینه توزی کردن از زمین تا آسمان تفاوت دارد. آقایان همچنان بر طبل گذشته می کوبند و می خواهند به مردم بگویند که انتخاب شما، انتخاب درستی نبوده است. چون همه حیثیت خود را سر سیاست خارجی گذاشته بودند اما از درون آن شش قطعنامه علیه جمهوری اسلامی ایران صادر شد. که در این شش قطعنامه ایران جزو فصل هفتم منشور سازمان ملل قرار گرفت که یعنی جنگ حتمی است. هنوز به تحلیلی که بگوید چند درصد از کدام جناح به مجلس می روند نرسیده ام، اما به این نتیجه رسیده ام که مجموعه ای از اصلاح طلبان و اصولگرایان معتدل به مجلس راه می یابند. اگر مروری داشته باشیم از 1945 تاکنون هر کشوری جزو این فصل قرار گرفته، حتما با جنگ مواجه شده است. خب آقایان هم نانشان در جنگ و تحریم است. تحریم جیب اینها را بهتر پر می کند، البته منظورم جیب نمایندگان نیست، جیب عواملی است که پشت پرده آنها را حمایت می کنند. می خواهند همچنان جنگ و ناامنی در کشور باشد تا همچنان سوء استفاده ها ادامه داشته باشد. ممکن است خود فرد هم نداند چه می گوید اما این نتیجه کار است. از اینکه دولت توانسته است در 22 ماه تلاش شبانه روزی که مقام معظم رهبری از آن با عبارت «تلاش مجاهدانه» یاد کردند، جنگ حتمی را از روی سر ملت ایران دور کند، آقایان ناراحت هستند. من اس ام اس هایی از یکی از این افراد را نگاه داشته ام که اگر شما ببنید تعجب می کنید. من خیلی کم برای جواب دادن به اس ام اس ها فرصت دارم اما یک روز پیامکی برای من آمد که از ادامه بحث خوشم آمد و ادامه دادم. مدیرمسئول یکی از سایت های مربوط به آقایان بود. می گفت رسیدن به عزت فقط با جنگ و جهاد میسر است. این تفکر آنهاست. از اینکه جلوی جنگ گرفته شده ناراحت هستند، پرسیدم: پس صلح حدیبیه را چگونه تفسیر می کنید؟ صلحی که پیغمبر در سال هفت هجری با کفار قریش بستند و موجب شد که سال بعدش بدون جنگ و خونریزی مکه را فتح کنند. بحث ما ادامه یافت. در اس ام اس ها به قطعنامه 598 هم اشاره کردم، خلاصه بحث طولانی می شود، دست آخر می گوید که «قلب آقا این را می گوید»، از او می پرسم که «مگر شما از قلب آقا خبر دارید؟ شما دوستان عزیز چه ویژگی ای دارید که مکنونات قلبی آقا را درک می کنید ولی بقیه مردم درک نمی کنند؟ فرمودید که پس از تایید آقا غلاف می کنید، چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی، در ضمن پس از جنگ، آبروی ریخته شده را چگونه جبران می کنید؟» می گوید که «چون ما مطمئن هستیم که توافق مورد تایید قلبی آقا نیست مگر با فشار اطرافیان. ما ته ذهن آقا را حدس می زنیم.» این امر بر آنها مشتبه شده و خود را تافته جدا بافته می دانند. این ها می گویند عزت جمهوری اسلامی به جز با جنگ میسر نمی شود، با این افراد چگونه می شود مباحثه کرد. لذا این افراد از اینکه دولت جمهوری اسلامی با این حرکت توانست سایه جنگ را از روی سر ملت بردارد، ناراحت هستند اما در این شرایط آرامش بر جامعه حاکم می شود، در آرامش هم سرمایه گذاری وارد کشور می شود سرمایه گذاری هم که محقق شود، همه چیز در مسیر خودش قرار می گیرد، صادرات غیرنفتی، واردات واقعی (یعنی دیگر بیش از 20 میلیارد دلار قاچاق کالا نداریم) و جلوی سوء استفاده ها گرفته می شود. پس به زعم شما توسعه می تواند سدی در برابر بی اخلاقی های سیاسی شود؟ اینها این بی اخلاقی ها را انجام می دهند تا توسعه اتفاق نیفتد اصل قضیه که چرا بی اخلاقی می کنند، برمی گردد به ایمان و انسانیت خود انسان، یک نفر هست که در خانواده ای تربیت شده که به کلی حرف زشت بر زبانش جاری نمی شود، ممکن است عصبانی شود و رگ گردنش حرکت کند اما حرف ناروا و نامناسب بر زبانش جاری نمی شود یکی هم هست که بر خلاف او، به راحتی غیبت می کند، تهمت می زند، دروغ می گوید، هدف وسیله را توجیه می کند با دروغ و آبروریزی کار را پیش می برد و معتقد است دارد وظیفه اش را انجام می دهد. بخش دوم سوال من درباره سازوکاری بود که جلوی این بی اخلاقی ها را بگیرد. نمودهای اخیر بی خلاقی ها ازسوی کسانی رخ داده که در گذشته آنها ابهامات فراوانی هست. به نظر من یکی از موضوعاتی که شورای نگهبان باید به آن بپردازد، همین جاست. اگر من حقوقدان شورای نگهبان بودم، به آقایان پیشنهاد می کردم که رفتار نمایندگان را در مجلس ارزیابی کنند. خوشبختانه دور گذشته که ما در مجلس بودیم، مجموعه تحت عنوان «نظارت بر رفتار نمایندگان» راه افتاد. در گذشته این سازوکار نبود و به محض اینکه کاندیدایی رای مردم را کسب می کرد، می توانست از همه سوال کند اما کسی نمی توانست از او سوال کند و ظرف چهار سال هر حرفی که دوست داشت می زد و هیچکس هم نمی توانست مواخذه اش کند. البته این هیات هنوز دور اولش است و بیشتر با کدخدامنشی موضوعات را فیصله می دهد. یکی از جاهایی که می شود جلوی این انحرافات را گرفت همینجاست، همینکه اجازه ندهند افرادی با رفتار سوء جو کشور را آلوده کنند به مجلس راه پیدا کنند. خود مردم این کار را خواهند کرد ولی آنچه مسلم است دستگاه های نظارتی هم باید وارد شوند و اجازه ندهند افرادی که غوغاسالاری می کنند و با رفتارهای نامناسب با باورهای مردم بازی می کنند وارد حساس ترین دستگاه که قوه مقننه است، وارد شوند شورای نگهبان از چهار نهاد استعلام می گیرد، می شود محل رجوع دیگر این شورا برای کسانی که سابقه نمایندگی دارند همین هیات نظارت بر رفتار نمایندگان باشد. چهار جا در قانون آمده اما شورای نگهبان از محل دیگری تحت عنوان اطلاعات محلی نیز تحقیق می کند که نتایج این هیات می تواند زیرمجموعه آن قرار بگیرد. همانطور که می شود یک فرد را به مناسبت مسائل سیاسی تحت عنوان اطلاعات محلی ردصلاحیت کرد در حالی که فرد موردنظر نه در پلیس بین الملل، نه قوه قضائیه، نه وزارت اطلاعات و نه در ثبت احوال مشکلی ندارد. در مجالس اولیه برای حل مشکلات کشور و عبور از بحران ها "مجمع عقلا" شکل گرفت. به نظر شما برای عبور از بحران بی اخلاقی های سیاسی و دوقطبی شدنی که به فضای عمومی جامعه ضربه می زند، اگر دوباره عقلای کشور جمع شوند و مجمع مشابهی شکل بگیرد، می تواند راهگشا باشد؟ حتما موثر است. اولین کار این است که به اخلاق سیاسی پایبند باشیم. باید بین خود و خدای خودمان بنشینیم و بگوییم که یک انسان هستیم و به ماهو انسان وظایفی داریم. پس از آن مسلمانیم و قید اسلام بر گردن ماست. الاسلام هو تسلیم، یعنی مسلمان کسی است که مردم از دست او در آزار نباشند. هر کسی هم از خودش شروع کند. پس از آن عقلای قوم، احزاب و گروه ها در این زمینه فعال شوند، رهبر معظم انقلاب تعبیری داشتند و فرموندند شما نه تنها مسئول خودتان هستید، مسئول حزبتان هم هستید. شما در یک تیم و مجموعه سیاسی هستید. به عنوان مثال من که عضو حزب اعتماد ملی بودم اگر نکته ای درباره سایر اعضای حزبم دیدم باید به آنها تذکر بدهم. آقای خباز می خواهیم به جای آخرین سوال، از شما بخواهیم که یک خاطره از دوران کاری تان تعریف کنید. چندی پیش من به این نتیجه رسیدم که دستی در کار است که اجازه ندهند اتفاقاتی که در دولت گذشته افتاده، بیان شود و می خواهند بگویند گذشته ها گذشت و بر گذشته ها صلوات. و اگر کسی حرفی در این زمینه می گفت، نکوهشش می کردند. من از طرف معاونت امور مجلس در کمیسیون اقتصادی دولت عضو بودم. یک روز لایحه ای آمد که می خواستند درباره کسانی که از صندوق توسعه ملی وام ارزی گرفته اند، تصمیمی بگیرند که نحوه بازپرداخت چگونه باشد. من در کمیسیون گفتم ما که خبری از گذشته نداریم. بانک مرکزی گزارشی را ارائه کند تا ما بررسی کنیم و به استناد آن تصمیم بگیریم. هفته بعد بانک مرکزی گزارشی داد که واقعا تکان دهنده بود. این بود که میزان وام هایی که از صندوق توسعه ملی به صورت ارزی در دولت آقای احمدی نژاد گرفته شده، 68 تاست. از این 68 فقره، 18 فقره به شرکت های کاغذی داده شده. یعنی به جایی وام داده اند که به کلی وجود خارجی ندارند. 22 یا 24 فقره از این وام ها، وام گیرنده شرایط وام را نداشته و وزارت صنایع وقت آن را تایید نمی کرده، او هم رفته با سربرگ وزارت صنایع امضای وزیر را جعل کرده و وام گرفته است. من این خبر را در مصاحبه ای گفتم و فکر کردم حرفی زده ام و تمام شده است. اما بعد از مدتی از سازمان بازرسی کل کشور به من زنگ زدند و گفتند ماجرای آن مصاحبه چیست؟ می خواهیم تعقیب کنیم و ببینیم وام گیرنده ها چه کسانی بودند. خیلی خوشحال شدم. من فکر می کردم برای این مصاحبه ها فقط باید در پیشگاه خداوند معال جواب بدهیم اما ظاهرا سازمان بازرسی کل کشور هم مصاحبه ها را تعقیب می کنند و حواسشان جمع است و اتفاقات ناگواری که در بودجه کشور به وجود آمده را رصد می کنند. ببینید شرایط چه بوده است، 18 شرکت روی کاغذ بودند و به آنها وام داده اند در حالی که اگر کسی بخواهد 5 میلیون تومان وام بگیرد از هفت فیلتر ردش می کنند اما وام های چندصد میلیونی ارزی از صندوق توسعه ملی گرفته می شود توسط شرکتی که اصلا وجود خارجی ندارد. آدم این غصه را برای کی تعریف کند. منبع: آنلاین
دوشنبه ، ۲۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آشنا نیوز]
[مشاهده در: www.ashenanews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها