واضح آرشیو وب فارسی:مردم سالاری: دولت یازدهم در حالی از دو سالگی اش عبور کرد که اقتصاد ایران حال و روز خوشی ندارد. انتشار نامه 4 وزیر به رئیس جمهور پیامدهای بسیاری را به دنبال داشته است. بر طبق آمارهای موجود، اکثر بازارها با کاهش ارزش و زیان سرمایه گذاران مواجه بودند. با نهایی شدن توافق هسته ای ایران و 1+5 در تیر ماه، سطح انتظارات مردم در جهت بهبود سریع بازارها و ارزا ن تر شدن کالاهایی نظیر مسکن و خودرو و... بودند، ولی باید بپذیریم که خوش خیالی خواهد بود اگر تصور شود همه سیاست گذاری های نادرست یک دهه اخیر، مشکلات ناشی از تحریم های بین المللی و سالم نبودن برخی از نهادهای فعلی اقتصاد، خود به خود و با رفع تحریم ها یک شبه از بین خواهد رفت. در نیمه نخست سال جاری، سپرده گذاری در سیستم بانکی کشور، کم ریسک ترین و پربازده ترین بازار برای سرمایه گذاران بود. در کشورمان به طور سنتی ارز و طلا بخشی از سبد دارایی سرمایه گذاران را تشکیل می دهد. در گذشته، با افزایش حجم پول در اقتصاد و به دنبال آن افزایش تورم، تمایل به سرمایه گذاری در این دارایی ها بیشتر می شد و منابع سرمایه گذاران به سمت بازارهای طلا و ارز جریان می یافت. اقتصاد ایران به جهت داشتن سیستم بانکی مجهز به تزریق منابع به طرح های سرمایه گذاری، بانک محور می باشد. در شرایط موجود بانک ها حتی به سپرده های کوتاه مدت، به صورت روز شمار سودی بالاتر از تورم پرداخت می کنند. بازده واقعی سپرده های بانکی نه تنها مثبت است، بلکه مقدار آن نیز قابل توجه است. با توجه به نرخ سود کوتاه مدت 20 درصد و تورم 15 درصد، سود واقعی سپرده های کوتاه مدت پنج درصد است که در دوره دهه گذشته کم سابقه است. بدین جهت جذابیت بالای سپرده ها در سیستم بانکی ترکیب سبد دارایی سرمایه گذاران را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. به طور معمول در اقتصاد جهان، سپرده گذاری در بانک ها به عنوان کم ریسک ترین سرمایه گذاری موجود شناخته می شود و بدین جهت، قاعدتا سپرده گذاران بانک ها انتظار سودآوری ویژه ای از سپرده گذاری خود ندارند و حتی در شرایطی مثل تورم صفر درصدی، ممکن است نرخ سود سپرده های آنها به دلیل کارمزد بانک نگهدارنده، «منفی» نیز باشد. این موضوع با منطق اقتصادی نیز تا حدودی سازگار است: فعالیت های اقتصادی و سرمایه گذاری های دارای ریسک بیشتر، معمولا با درصد بالاتری از احتمال شکست و پیروزی همراه می شوند و در بازه های میان مدت و بلندمدت نیز، به طور معمول با سود بیشتری «به صورت متوسط» همراه خواهند بود. اما سپرده گذاری در بانک به دلیل ریسک اندک و تقریبا صفر خود، قاعدتا نباید از لحاظ سودآوری قابل قیاس با سایر فعالیت ها باشد. حکمی که مدتی است در ایران نقض می شود. متاسفانه به دلیل ضعف نظام آماری سیستم بانکی کشورمان، آمار قابل اتکایی از میزان واقعی تسهیلات پرداخت شده و همچنین بازگشت آنها، میزان سپرده های جذب شده توسط سیستم بانکی و سودهای واقعی پرداخت شده وجود ندارد. به دنبال آن نیز، اجزای ترکیب دارایی های بانک ها به روشنی قابل ردیابی نیست و مشخص نیست چه میزان از این دارایی ها در دست دولت است و چه میزان از آنها، در بخش های خاصی از اقتصاد مثل بخش مسکن سرمایه گذاری شده است. به راستی ترازنامه بانک ها در آینده به کدام سمت خواهد رفت؟ و آیا تسهیلات جدید بانک ها که با نرخ 25 تا 30 درصد پرداخت می شود، چقدر شانس بازگشت به بانک را دارند؟ تردیدی نیست که سیستم بانکی کشورمان نیازمند یک اصلاحات بنیادین است. لازمه این اصلاحات نیز یک تصمیم شجاعانه از سوی مردان اقتصادی دولت است. آنچه مسلم است، بانک ها نمی توانند مقصد نهایی منابع مالی باشند. باید بخش های دیگری نیز وجود داشته باشند که نرخ بازدهی شان بالاتر از سود سپرده های بانکی باشد. انجام اصلاحات در سیستم بانکی، یک پروژه زمان بر است. اما این پروژه بایستی هرچه زودتر کلید بخورد. تداوم شرایط فعلی بانک ها تنها به تشدید معضل منجر خواهد شد...
دوشنبه ، ۲۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مردم سالاری]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]