محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830188157
سیاست و دیانت در سیره امام حسین(ع)
واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: گروه معارف/ آمنه مستقیمی- درسهای عاشورا دامنه ای به بلندای تاریخ دارد که بشر تشنه حقیقت را تا ابد سیراب می کند؛ ...از این رو و به منظور بررسی نگاه حضرت سیدالشهدا(ع) به همراهی دین و سیاست با آیت ا... نجم الدین مروجی طبسی، استاد برجسته حوزه و مؤلف کتابهایی مانند «موارد السجن فی النصوص و الفتاوی»، «الامام الحسین(ع) فی مکه المکرمه» و «الوهابیه دعاوی و ردود» به گفت وگو پرداخته ایم که مشروح آن هم اینک پیش روی شماست. گاه این پرسش پیش می آید که اگر حکومت اموی فاسد و ستمکار بود، چرا حضرت سیدالشهدا(ع) در دوران معاویه دست به قیام نزدند و با فسق و فجور او مبارزه مسلحانه نکردند؟ آیا حضرت(ع) برابر معاویه سکوت کرده بودند یا خیر با وی نیز برخوردهایی داشتند؟ برخی گمان می کنند اسلام غیر از سیاست است و سیاست جدای از اسلام! اینها یا معنای سیاست را نمی دانند یا با اسلام آشنایی ندارند. اگر سیاست به معنای دغلبازی و کلاهبرداری و شیطنت باشد بله! اسلام با این سیاست مخالف است، اما اگر به معنای مبارزه با ظلم و ظالمان و اقامه عدل و رسیدگی به مظلومان و آزادی از بند اسارت باشد، اسلام عین سیاست است. برخی گمان می کنند سیدالشهدا(ع) در دوران یزید قیام کردند، اما در دوران معاویه وارد امور سیاسی نشدند! اگر منظور دست بردن به سلاح باشد، بله، این کار را نکردند، زیرا مصلحت ایجاب نمی کرد، همان گونه که امیرمومنان(ع) نیز 25 سال سکوت کردند و پیامبر(ص) 13 سال در مکه دست به سلاح نبردند، که هیچ کدام از این عملکردها به معنای ترک سیاست نیست. حضرت سیدالشهدا(ع) نیز بشدت با معاویه درگیر بودند چنانکه در نامه ای شدیداللحن به وی، دستگاه حکومت اموی را به چالش کشیدند. امام (ع) در دیگر مواجهه ها با معاویه نیز ثابت کردند اسلام یعنی سیاست و سیاست یعنی اسلام و ائمه(ع) برترین سیاستمداران عالم اند، چنانکه که در زیارت جامعه می خوانیم: «وَ سَاسَهَ الْعِبَاد». اشاره داشتید به نامه شدیداللحن حضرت اباعبدا...(ع) به معاویه، ایشان چه نکاتی را بیان کرده و نسبت به کدام ابعاد فاسد حکومت اموی افشاگری کردند؟ شروع نامه از منتهای انحطاط حکومت خونریز اموی، اوضاع رقت بار جهان اسلام در آن دوران، از هم گسیختگی بلاد اسلامی، گسترش فساد در دستگاه های اداری و فساد شخص معاویه و کارگزاران او حکایت دارد. دقت در ژرفای این نامه از عمق فجایع حکومت اموی پرده برداشته و عظمت خاندان رسالت و تلاش آنها را برای روشنگری و هدایت جامعه حتی به قیمت شهادت اثبات می کند. مگر حضرت(ع) در متن نامه به چه نکاتی اشاره کرده اند؟! امام (ع) در نامه به معاویه می نویسند: «نامه تو به دستم رسید و در آن نکاتی را به رخ من کشیدی و مدعی شدی که من دست به کارهایی زدم، حال آنکه من از آن کارها بی نیازم و مثل من سزاوار است که اقدامهای دیگری علیه تو انجام دهد... من قصد برخورد فیزیکی و مخالفت با تو را ندارم، اما از خدا بر این معنا [یعنی] ترکِ درگیری با تو می ترسم که مبادا! مرا مواخذه کند که چرا با تو وارد ستیز نمی شوم! گمان نکنم که خداوند عزّوجلّ راضی باشد ترک ستیز با تو و طرفدارانت [یعنی] حزب ظالمان و طرفداران شیطان را.» اباعبدا...(ع) سپس در این نامه به جنایتهای معاویه اشاره کرده و می نویسند: «ای معاویه! تو قاتل حجر بن عدی و یاران او نیستی؟، انسانهای پاک، مطیع خدا و عابد...اما تو با اینکه به آنها امان دادی، همه را به قتل رساندی!» ایشان در برشماری جنایتهای معاویه به قتل عمربن حمق، صحابی رسول خدا(ص)، معرفی زیادبن ابیه به برادری خود در حالی که برخلاف سنت نبوی بود و نیز گماشتن او به حکومت عراق که ظلمهای بی شماری را روا داشت و قتل عبدا... ابن نجی و مسلم بن زیمر به جرم تبعیت از دین امیرمؤمنان علی(ع) اشاره کردند. ایشان همچنین فرمودند: «باور کن هیچ کاری را امروز برای خود و فرزندانم و امت جدم(ص) والاتر از جنگ با تو نمی دانم؛ اگر شمشیر بکشم و به جنگ تو بیایم [این کار را] قربه الی ا... انجام می دهم و اگر با تو نجنگم استغفار می کنم که نکند گناهی مرتکب شده باشم.» امام(ع) با برشماری این جنایتها در واقع کوشیده اند از چه حقایقی پرده بردارند؟ نخست اشاره به نبود امنیت برای حزب ا... و در مقابل وجود امنیت و آسایش برای حزب شیطان. نکته دوم آنکه امام(ع) گوشزد می کنند با حکومتهای فاسدی مانند بنی امیه و شخص معاویه، سنتهای نبوی کنار گذاشته شده و بدعتها آن هم در سطح حکومت، جایگزین می شود، چنانچه درباره زیادبن ابیه رخ داد. نکته سوم مدنظر حضرت(ع) مسأله سلب امنیت از انسانهای آگاه و دارای توجهات سیاسی اما در چارچوب دیانت است، چنانچه برای مردم عراق رخ داد و تحمل انسانهای روشن و بصیر برای حکومت سنگین بود، بنابراین معاویه ظالم ترین اُمرا را بر آنها مسلط کرد. نکته چهارم آنکه وقتی حزب شیطان، با ولایت امیرمومنان(ع) که دنباله ولایت رسول خدا(ص) و خداست به جنگ بر می خیزند و طرفداران این ولایت به مرگ محکوم می شوند، کسانی مانند معاویه و بنی امیه روی کار می آیند! موضوع جدا نبودن دین از سیاست را در نامه امام به معاویه چگونه می توان دریافت کرد؟ سیدالشهدا(ع) در این نامه به معاویه می نویسند: «امروز تکلیف و وظیفه ای بر خودم بالاتر از جهاد و جنگ با تو سراغ ندارم»، یعنی با فضیلت ترین کار مصاف با ظالمان و متزلزل کردن حکومتشان است. امام(ع) در این نامه بیان کردند اگر به جنگ فتنه انگیزان نروید، آنها دست به تبلیغات وسیع می زنند و چهره ها را مشوش و وارونه جلوه می دهند و از موضعگیری در برابر حزب شیطان به ایجاد اختلاف تعبیر می کنند. از این سخنان استفاده می شود که اسلام و خط آل رسول(ص) و حضرت سیدالشهدا(ع) و کربلای او که عصاره دیانت تلقی می شود، قله سیاست هم هست. آیا می توان از این نامه برنامه بلندمدت حضرت اباعبدا...(ع) برای مبارزه با خلافت اموی و بیعت نکردن با یزید را که به واقعه کربلا انجامید، برداشت کرد؟ بله، در این نامه به ولایتعهدی یزید نیز اشاره شده است و امام(ع) روشنگرانه و خیرخواهانه می فرمایند: «تو همان کسی هستی که به زور امضا و بیعت برای فرزندت می گیری.» ایشان به خلافت موروثی در بنی امیه اشاره کرده اند که وقتی بنا بر لیاقت و شایستگی نباشد همچون یزیدی به حکومت انتخاب می شود که فاسد، شرابخوار و قمارباز است. اگر اسلام غیر از سیاست و خط سیدالشهدا(ع) غیر از خط سیاستِ صحیح بود، هرگز چنین نامه ای با این صراحت و شدت نه از امام(ع) و نه از احدی از ائمه(ع) برای حکام صادر نمی شد. مگر ورود در سیاست و اصلاح مملکت غیر از این است که متولیان امور افرادی صالح و مصلح باشند و امام(ع) در این نامه دست را روی نقطه حساس گذاشتند و فرمودند: منشأ گرفتاری های امت اسلامی در این سالها حکومت معاویه است. اما ایشان به دلیل پایبندی به صلح و امضای امام مجتبی(ع) در برابر معاویه قیام مسلحانه نکردند، اما معاویه برخلاف عهد خویش، یزید را به خلافت مسلمانان گماشت هرچند روش امویان و یهود همین است که به هیچ عهدی وفا نمی کنند. از این رو، پس از مرگ معاویه که گویا در 15 رجب رخ داد، امام(ع) با یزید بیعت نکردند و مخالفت را تا مرز شهادت و واقعه عاشورا پیش بردند.
یکشنبه ، ۲۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[مشاهده در: www.qudsonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها