تور لحظه آخری
امروز : دوشنبه ، 28 آبان 1403    احادیث و روایات:   
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

خرید سرور مجازی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

خرید نهال سیب

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1830763186




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

بهروز غريب‌پور: زيبايي را به شهر بازگردانيم


واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:



بهروز غريب‌پور: زيبايي را به شهر بازگردانيم
ما در سالن‌هاي فرهنگي جمع مي‌شويم، تا پيام‌هايي درست و واضح از آنچه را ميراث ملي و مذهبي ما هستند، ببينيم و بشنويم و درباره آنها فكر كنيم.
روز نو : تجارب فراوان به درازاي چندين قرن و در قرن ٢١، به ما مي‌گويند كه سالن‌هاي تئاتر، سينما، اپرا، موسيقي، گالري‌ و كنفرانس‌، در توسعه مدنيت و تطبيق زيبايي‌شناسي عمومي تاثيري به‌شدت مهم و پراهميت دارند.


عده‌اي معتقدند وجود اين سالن‌ها، تجملي است و مكاني براي جمع شدن بي‌دليل آدم‌ها. 


اما آنها از اين نكته غافلند كه بشر نيازمند به اجتماع و جمعيت است؛ نيازمندي‌اي كه تعريف مي‌كند، ما آدم‌ها در هر جامعه‌اي به مكان‌هايي اينچنيني نيازمنديم تا بنيان باورها، اعتقادها، فرهنگ‌ها و عقايد اجتماعي خود را تقويت كنيم و در كنار هم جامعه‌اي بهتر بسازيم. 


عده‌اي ديگر هم معتقدند كه تلويزيون و رسانه‌هاي جمعي و اينترنت، مي‌توانند جاي خالي اين مكان‌هاي فرهنگي را پر كنند. در حالي كه اين رسانه‌ها، رابطه‌هايي ميان فردي را شكل مي‌دهند و هيچ‌وقت، رابطه‌اي به بزرگي رابطه‌هاي اجتماعي مردم در سالن‌هاي فرهنگي را نمي‌سازند.


سالن‌هاي فرهنگي رابطه ميان گروه‌ها و اقشار مختلف جامعه را مي‌سازند و باعث مي‌شوند تا يك جمع فارغ از خاستگاه طبقاتي، ميزان سواد، ميزان درآمد و... تشكيل شود كه تنها و تنها نقطه مشتركش فرهنگ و هنر است و مي‌تواند فرهنگ جمعي را تصحيح كند، زنده نگه‌دارد و به نسل‌هاي بعد منتقل كند. 


جمعيتي كه در يك سالن فرهنگي دورهم جمع مي‌شوند، از طرز نشستن تا طرز فكر كردن و واكنش نشان‌دادن، مي‌توانند روي يكديگر اثرگذار باشند و درك جمعي از فرهنگ و هنر را به وجود بياورند. دركي كه يكي از تفاوت‌هاي اساسي ما به عنوان انسان با ديگر موجودات است و براي زنده ماندن به آن نياز داريم.


ما در سالن‌هاي فرهنگي جمع مي‌شويم، تا پيام‌هايي درست و واضح از آنچه را ميراث ملي و مذهبي ما هستند، ببينيم و بشنويم و درباره آنها فكر كنيم. سازندگي ذهني ما آدم‌هاي اجتماعي، از همين سالن‌هاي فرهنگي مي‌آيد. 


همان‌طور كه همين سازندگي را در مساجد، كليساها و ديگر مكان‌هاي مذهبي به دست مي‌آوريم. نيازمندي اجتماعي ما به اين مكان‌ها، براي در كنار هم بودن، باهم بودن و باهم ساختن، نيازمندي است كه نمي‌شود ناديده‌اش گرفت يا آن را انكار كرد. براي همين نيازمندي مهم است كه نمي‌توانيم به تمام اين مكان‌هاي فرهنگي و مذهبي، به چشم محلي براي گذر نگاه كنيم و از آنها ساده بگذريم.


معماري بيروني و دروني اين مكان‌ها مهم هستند و نگهداري آنها مهم‌تر. به عنوان مثال، وقتي به معماري مسجد شيخ‌لطف‌الله نگاه مي‌كنيم، در كنار تمام كاربري مذهبي‌اش، معماري زيبايي را مي‌بينيم كه به دريافت زيبايي‌شناسانه و ارتقاي سليقه فرهنگي مردم كمك مي‌كند. معماري كه ثابت مي‌كند، اين مسجد تنها محلي براي عبادت نيست و مي‌تواند محلي براي تمام آن‌چيزي باشد كه روح اجتماعي به آن نيازمند است.


اما انگار اين نيازمندي در ايران و از سال‌هاي آغازين قرن جديد هجري، ناديده گرفته شده. سال‌هاي سال است كه نه مساجد و مكان‌هاي مذهبي و نه سالن‌هاي فرهنگي، ساختمان‌هايي براي پرورش روح اجتماع ساخته نمي‌شوند و عناصر زيبايي‌شناسي كه در معماري اصيل و قديمي ما وجود دارد، ناديده گرفته مي‌شود. 


انگار اين زيبايي‌شناسي از فرهنگ ما خط‌خورده و حتي در نگهداري آنچه به جا مانده هم، ديگر نه حساسيتي وجود دارد و نه دقتي. ما، مردماني شده‌ايم كه تاريخ خود را خط مي‌زنيم؛ به همان اندازه كه روي درخت‌ها را با چاقو خط مي‌كشيم و يادگاري مي‌نويسيم، روي كاشي‌هاي زيبا و درخشان مساجد تاريخي، تراكت‌هاي تبليغاتي مي‌چسبانيم و با ماژيك يادگاري مي‌نويسيم. 


زيبايي‌شناسي از فرهنگ ما بيرون رفته و نه در مدارس به كودكان آموزش مي‌دهيم و نه خودمان به عنوان بزرگ‌ترهايي كه وظيفه سازندگي و مراقبت دارند، براي ساخت مساجدي با معماري درخشان يا سالن‌هاي فرهنگي با معماري زيبا و كاربردي، همت مي‌كنيم. 


از كودك تا مدير، همه شبيه به هم، اين مسووليت تا نياز را نمي‌دانيم و همين است كه وقتي مي‌شنويم طاق اصلي تئاتر شهر فروريخته يا برج آزادي ترك خورده، نيازي براي پيگيري خبر احساس نمي‌كنيم و فراموشش مي‌كنيم. 


ما به مساجدي با آجرهاي كهنه عادت كرده‌ايم، به سالن‌هاي سينمايي كه فقط راهروهايي تودرتو هستند و پاساژهاي بزرگ آنها را در آغوش كشيده، تن داده‌ايم و از شهر زيبا، فقط تصويري داريم كه شهرهاي ديگر جهان به ما مي‌دهند و نقش خودمان را فراموش كرده‌ايم.


مديريت شهري ما هم گرفتار همين فرهنگ فراموش‌كاري است. همين است كه شهردار، چيزي از زيبايي‌شناسي هنر نمي‌داند و آنهايي كه وظيفه زيباسازي شهر را در دست گرفته‌اند، تعريف‌شان از زيبايي و آوردن هنر به شهر، مي‌شود مجسمه عجيبي كه در ميدان توحيد نصب شده و معلوم نيست كه كارگر است يا آدم خسته‌اي كه بالشت به سر گرفته. 


ما يادمان رفته كه معماري زيباي تمام ساختمان‌ها، مجسمه‌هاي هنرمندانه كه در شهر مي‌نشينند و تمام اين عناصر زيبايي‌شناسانه، احساسات شهروندان را درگير مي‌كند و اين درگيري اگر در مسير درست و حرفه‌اي باشد، فرهنگ به ارث رسيده ملي ما را ارتقا مي‌بخشد و به جز اين، مردماني مي‌شويم كه نتوانسته‌اند هنر اصيل خود را حفظ كنند و شهري دارند با ساختمان‌هاي خاكستري، سالن‌هاي فرهنگي كه كاركرد اصلي خود را فراموش كرده‌اند و شلوغ و پر از چشم‌اندازهاي ناخوشايند. حيف فرهنگ ملي ما، حيف معماري اصيل ميراثي ما و حيف روح و ذوق هنر ايراني است كه با بي‌حواسي و بي‌توجهي ما از بين برود و نشاني از آن به جا نماند.


پي‌نوشت: طاق اصلي سالن تئاتر شهر فروريخته، سينما آزادي هنوز پايان كار ندارد و زيرساخت‌هاي فرهنگي و هنري نه در تهران كه حتي در شهرستان‌ها هم با مشكل رو به رو است. 


اتفاقي كه باعث شد تا سراغ بهروز غريب‌پور كه روزگاري خانه هنرمندان را ساخته، برويم و از او درباره نقش سالن‌ها و مكان‌هايي براي اجتماعات فرهنگي و مذهبي با معماري درست و زيبا بپرسيم.


منبع: اعتماد


تاریخ انتشار: ۲۶ مهر ۱۳۹۴ - ۱۸:۵۸





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: روز نو]
[مشاهده در: www.roozno.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن