تور لحظه آخری
امروز : دوشنبه ، 28 آبان 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):هرکس نماز را سبک بشمارد ، بشفاعت ما دست نخواهد یافت.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

خرید سرور مجازی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

خرید نهال سیب

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1830804036




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

زیبایی را به شهر بازگردانیم


واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: تجارب فراوان به درازای چندین قرن و در قرن 21، به ما می گویند که سالن های تئاتر، سینما، اپرا، موسیقی، گالری و کنفرانس ، در توسعه مدنیت و تطبیق زیبایی شناسی عمومی تاثیری به شدت مهم و پراهمیت دارند. عده ای معتقدند وجود این سالن ها، تجملی است و مکانی برای جمع شدن بی دلیل آدم ها. اما آنها از این نکته غافلند که بشر نیازمند به اجتماع و جمعیت است؛ نیازمندی ای که تعریف می کند، ما آدم ها در هر جامعه ای به مکان هایی اینچنینی نیازمندیم تا بنیان باورها، اعتقادها، فرهنگ ها و عقاید اجتماعی خود را تقویت کنیم و در کنار هم جامعه ای بهتر بسازیم. عده ای دیگر هم معتقدند که تلویزیون و رسانه های جمعی و اینترنت، می توانند جای خالی این مکان های فرهنگی را پر کنند. در حالی که این رسانه ها، رابطه هایی میان فردی را شکل می دهند و هیچ وقت، رابطه ای به بزرگی رابطه های اجتماعی مردم در سالن های فرهنگی را نمی سازند. سالن های فرهنگی رابطه میان گروه ها و اقشار مختلف جامعه را می سازند و باعث می شوند تا یک جمع فارغ از خاستگاه طبقاتی، میزان سواد، میزان درآمد و... تشکیل شود که تنها و تنها نقطه مشترکش فرهنگ و هنر است و می تواند فرهنگ جمعی را تصحیح کند، زنده نگه دارد و به نسل های بعد منتقل کند. جمعیتی که در یک سالن فرهنگی دورهم جمع می شوند، از طرز نشستن تا طرز فکر کردن و واکنش نشان دادن، می توانند روی یکدیگر اثرگذار باشند و درک جمعی از فرهنگ و هنر را به وجود بیاورند. درکی که یکی از تفاوت های اساسی ما به عنوان انسان با دیگر موجودات است و برای زنده ماندن به آن نیاز داریم. ما در سالن های فرهنگی جمع می شویم، تا پیام هایی درست و واضح از آنچه را میراث ملی و مذهبی ما هستند، ببینیم و بشنویم و درباره آنها فکر کنیم. سازندگی ذهنی ما آدم های اجتماعی، از همین سالن های فرهنگی می آید. همان طور که همین سازندگی را در مساجد، کلیساها و دیگر مکان های مذهبی به دست می آوریم. نیازمندی اجتماعی ما به این مکان ها، برای در کنار هم بودن، باهم بودن و باهم ساختن، نیازمندی است که نمی شود نادیده اش گرفت یا آن را انکار کرد. برای همین نیازمندی مهم است که نمی توانیم به تمام این مکان های فرهنگی و مذهبی، به چشم محلی برای گذر نگاه کنیم و از آنها ساده بگذریم. معماری بیرونی و درونی این مکان ها مهم هستند و نگهداری آنها مهم تر. به عنوان مثال، وقتی به معماری مسجد شیخ لطف الله نگاه می کنیم، در کنار تمام کاربری مذهبی اش، معماری زیبایی را می بینیم که به دریافت زیبایی شناسانه و ارتقای سلیقه فرهنگی مردم کمک می کند. معماری که ثابت می کند، این مسجد تنها محلی برای عبادت نیست و می تواند محلی برای تمام آن چیزی باشد که روح اجتماعی به آن نیازمند است. اما انگار این نیازمندی در ایران و از سال های آغازین قرن جدید هجری، نادیده گرفته شده. سال های سال است که نه مساجد و مکان های مذهبی و نه سالن های فرهنگی، ساختمان هایی برای پرورش روح اجتماع ساخته نمی شوند و عناصر زیبایی شناسی که در معماری اصیل و قدیمی ما وجود دارد، نادیده گرفته می شود. انگار این زیبایی شناسی از فرهنگ ما خط خورده و حتی در نگهداری آنچه به جا مانده هم، دیگر نه حساسیتی وجود دارد و نه دقتی. ما، مردمانی شده ایم که تاریخ خود را خط می زنیم؛ به همان اندازه که روی درخت ها را با چاقو خط می کشیم و یادگاری می نویسیم، روی کاشی های زیبا و درخشان مساجد تاریخی، تراکت های تبلیغاتی می چسبانیم و با ماژیک یادگاری می نویسیم. زیبایی شناسی از فرهنگ ما بیرون رفته و نه در مدارس به کودکان آموزش می دهیم و نه خودمان به عنوان بزرگ ترهایی که وظیفه سازندگی و مراقبت دارند، برای ساخت مساجدی با معماری درخشان یا سالن های فرهنگی با معماری زیبا و کاربردی، همت می کنیم. از کودک تا مدیر، همه شبیه به هم، این مسوولیت تا نیاز را نمی دانیم و همین است که وقتی می شنویم طاق اصلی تئاتر شهر فروریخته یا برج آزادی ترک خورده، نیازی برای پیگیری خبر احساس نمی کنیم و فراموشش می کنیم. ما به مساجدی با آجرهای کهنه عادت کرده ایم، به سالن های سینمایی که فقط راهروهایی تودرتو هستند و پاساژهای بزرگ آنها را در آغوش کشیده، تن داده ایم و از شهر زیبا، فقط تصویری داریم که شهرهای دیگر جهان به ما می دهند و نقش خودمان را فراموش کرده ایم. مدیریت شهری ما هم گرفتار همین فرهنگ فراموش کاری است. همین است که شهردار، چیزی از زیبایی شناسی هنر نمی داند و آنهایی که وظیفه زیباسازی شهر را در دست گرفته اند، تعریف شان از زیبایی و آوردن هنر به شهر، می شود مجسمه عجیبی که در میدان توحید نصب شده و معلوم نیست که کارگر است یا آدم خسته ای که بالشت به سر گرفته. ما یادمان رفته که معماری زیبای تمام ساختمان ها، مجسمه های هنرمندانه که در شهر می نشینند و تمام این عناصر زیبایی شناسانه، احساسات شهروندان را درگیر می کند و این درگیری اگر در مسیر درست و حرفه ای باشد، فرهنگ به ارث رسیده ملی ما را ارتقا می بخشد و به جز این، مردمانی می شویم که نتوانسته اند هنر اصیل خود را حفظ کنند و شهری دارند با ساختمان های خاکستری، سالن های فرهنگی که کارکرد اصلی خود را فراموش کرده اند و شلوغ و پر از چشم اندازهای ناخوشایند. حیف فرهنگ ملی ما، حیف معماری اصیل میراثی ما و حیف روح و ذوق هنر ایرانی است که با بی حواسی و بی توجهی ما از بین برود و نشانی از آن به جا نماند. پی نوشت: طاق اصلی سالن تئاتر شهر فروریخته، سینما آزادی هنوز پایان کار ندارد و زیرساخت های فرهنگی و هنری نه در تهران که حتی در شهرستان ها هم با مشکل رو به رو است. اتفاقی که باعث شد تا سراغ بهروز غریب پور که روزگاری خانه هنرمندان را ساخته، برویم و از او درباره نقش سالن ها و مکان هایی برای اجتماعات فرهنگی و مذهبی با معماری درست و زیبا بپرسیم.


یکشنبه ، ۲۶مهر۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اعتماد]
[مشاهده در: www.etemadnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن