تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814700857
نظر آیت الله مصباح درباره مغالطه وزیر درمورد فرهنگ
واضح آرشیو وب فارسی:مشرق نیوز: آیت الله مصباح یزدی به بیان وجه برتری فرهنگ بر اقتصاد پرداخت و گفت: فرهنگ از اقتصاد هم مهمتر است، فرهنگ هم اگر فرهنگ مسمومی باشد گاهی جامعه ای را می کشد، کسانی که مسؤولیت اجتماعی دارند همان طور که در فکر تأمین هوای سالم، آب آشامیدنی سالم و غذای سالم برای مردم هستند باید نسبت به تولید فرهنگ سالم هم احساس مسؤولیت کنند.به گزارش مشرق ، آیت الله محمد تقی مصباح در دیدار با مسؤولان کمیته امداد امام خمینی(ره) به بیان وجه برتری فرهنگ بر اقتصاد پرداخت. شرح سخنرانی وی بدین شرح است: فرهنگ مجموعه ای است که ارکان و مقوماتی ذاتی دارد که اگر نباشند اساسا فرهنگ نخواهد بود و این ارکان، شاخ و برگ ها، ظهورها و میوه هایی دارند که به شکل های مختلف ظاهر می شوند. ما می توانیم فرهنگ را به یک درخت تشبیه کنیم که یک تنه دارد. تنه این درخت، ارزش هایی است که یک جامعه می پذیرد. اما این درخت در زیر خاک ریشه هایی دارد که تنه آن را تغذیه می کنند، گرچه این ریشه ها به ظاهر پیدا نیستند و چندان در باره آنها بحث نمی شود اما آن ارزش ها از این ریشه ها تغذیه می شوند. ریشه ها باورها و اعتقادات هستند که از آنها تنه ای محکم به نام ارزش ها به وجود می آید و این ارزش ها در عرصه های مختلف شاخه هایی می گسترانند. اگر این تنه و آن ریشه ها نباشند درختی نخواهد بود و اگر شاخ و برگ ها بریده شوند و به تنه و ریشه وصل نباشند خشک می شوند. وقتی این شاخ و برگ ها طراوت دارند و میوه می دهند و سایه می اندازند و نتیجه ای دارند که از تنه و تنه هم از ریشه ها تغذیه کنند. اصل فرهنگ را می توان با این تشبیه معرفی کرد. البته این واقعیت را هم باید در نظر داشت که درخت هایی وجود دارند که موادی سمی تولید می کنند و اگر کسی از آنها بخورد می میرد. در جنگل های آمازون یا بعضی از جنگل های جنوب شرقی آسیا از این گونه درختان وجود دارد. ولی بالاخره آنها هم ریشه ای، تنه ای و شاخه هایی دارند. پس اولا باید بدانیم که اساس فرهنگ، ارزش ها هستند و هر جامعه ای سلسله ارزش هایی برای خود دارد. این ارزش ها اگر دارای ریشه باشند باقی می مانند و ریشه آن ها اعتقادات و باورها هستند و متناسب با هر فصلی نتیجه ای دارند؛ اول بهار،سبز می شوند، بعد کم کم تابستان می رسد و میوه می دهند، میوه ها شیرین می شوند و می رسند. بعد متناسب با نوع درخت و شرایط اقلیمی، میوه ها چیده می شوند یا خودشان می ریزند. عین همین جریان هم در درخت و فرهنگ دیگری که میوه سمی می دهد وجود دارد، با این تفاوت که آن درخت دیگر،مواد سمی ایجاد می کند. معمولا وقتی کسی از فرهنگ تعریف می کند مقصودش فرهنگ مفید است. اصلا اگر در تعبیرات ما مانند اشعار و ... دقت کنیم می بینیم که وقتی می خواهند به کسی اهانت کنند می گویند این بی فرهنگ است. این بدان معنا نیست که این شخص هیچ فرهنگی حتی فرهنگ الحادی هم ندارد، بلکه مقصود این است که او فرهنگ صحیح ندارد. در واقع بی فرهنگ به معنای بدفرهنگ است و گرنه هر جامعه ای برای خود ارزش هایی و فرهنگی دارد. وقتی می گویند رخنه فرهنگی، به این معنا است که فرهنگ سالم از بین برود و فرهنگ فاسد جایگزین شود. درختی که کرم زده شود فاسد می شود و دیگر میوه خودش را نمی دهد. همچنین ممکن است از درخت های سمی به درختی غیرسمی پیوند بزنند که در این صورت میوه اش سمی می شود. چون پیوند بر روی میوه آن تأثیر می گذارد و آن را تغییر می دهد. پس وقتی ما صحبت از فرهنگ می کنیم مقصودمان نظامی ارزشی مبتنی بر اعتقادات ما است و اساس این اعتقادها را اعتقاد به خدا و رابطه انسان با خدا تشکیل می دهد. البته تبیین چگونگی این ارتباط ها کار اصحاب مدرسه است که باید بنشینند و در این باره بحث کنند که البته بحث کرده اند. فرهنگ ؛ همانند هوا بنابراین وقتی رهبرمعظم انقلاب از فرهنگ سخن می گویند منظور هر فرهنگی، حتی فرهنگ بی بندوباری و اباحی گری نیست. از همان وزیری که عرض کردم سؤال کرده بودند: شما چه خدمتی به جامعه و به فرهنگ جامعه کردید؟ گفته بود: بالاترین ارزش جامعه آزادی است و ما سعی کردیم مردم آزاد باشند و هر کاری دلشان می خواهد انجام دهند. چه ارزشی از این بالاتر! این همان مغالطه درباره مفهوم فرهنگ است و باید بدانیم که هر فرهنگی مطلوب نیست. همان تشبیهی که خود مقام معظم رهبری فرمودند گویای این واقعیت است. ایشان فرمودند: فرهنگ مثل هوایی می ماند که ما تنفس می کنیم. اگر هوا مسموم باشد و انسان آن را تنفس کند ممکن است به مرگ او منتهی شود. درست است که در هر جامعه ای فرهنگی هست و افراد آن جامعه از آن تنفس می کنند اما این معنایش این نیست که در هر جایی هر کسی از هر هوایی تنفس کرد فرقی نمی کند و این تنفس برای او نفع دارد. اگر این طور باشد پس این همه تلاش برای مبارزه با آلودگی محیط زیست برای چیست؟ آیا درست است که بگوییم: این تلاش ها چه فایده ای دارد؟! هوا که هست و همه هم تنفس می کنند. چه فرق می کند که چه هوایی تنفس می شود؟! با این حساب آیا درست است که در باره فرهنگ هم بگوئیم: مردم آزادند و هر فرهنگی بخواهند می توانند داشته باشند؟! فرهنگ از اقتصاد هم مهمتر است. همان طور که هوا گاهی مسموم است و تنفس آن، آدم را می کشد فرهنگ هم اگر فرهنگ مسمومی باشد گاهی جامعه ای را می کشد. کسانی که مسئولیت اجتماعی دارند همان طور که در فکر تأمین هوای سالم، آب آشامیدنی سالم و غذای سالم برای مردم هستند باید نسبت به تولید فرهنگ سالم هم احساس مسؤولیت کنند. فرهنگ، بسیار مهمتر از آب و هوایی است که انسان آن را تنفس می کند. زیرا اگر آب یا هوا مسموم بود نهایتش این است که انسان می میرد. بلای دیگری بر سر او نمی آید. آیا کسی را به خاطر اینکه هوای بد تنفس کرده است جهنم می برند؟ آیا او را محاکمه می کنند که چرا بیمار شدی؟ اما اگر انحراف فرهنگی و دینی پیدا کردیم تا ابد باید در جهنم بسوزیم. همان اندازه که روح انسان از بدن او مهمتر است و ارزش های معنوی از ارزش های مادی اهمیت بیشتری دارد مسئولیت انسان هم در مقابل آنها مهمتر است. همان طور که مسئولان کشور برای تأمین هوای سالم، آب سالم و غذای سالم مردم مسؤولیت دارند در درجه ای عالی تر و مقدم بر آنها موظفند برای جامعه، فرهنگی سالم بسازند بخصوص در نظامی که اساسش بر اسلام است به این معنا که اصلا این نظام براساس فرهنگ اسلامی به وجود آمده است. اگر فرهنگ اسلامی از این نظام گرفته شود چه چیزی برای این انقلاب باقی می ماند؟ ممکن است گفته شود: دموکراسی! اما مگر دموکراسی در این عالم کم است؟! هر نظامی غیراز نظامی براساس فرهنگ اسلامی جایگزین این نظام شود نمونه اش در دنیا زیاد است. اگر کسی اقتصاد را معیار قرار دهد باز هم کشورهایی هستند که اقتصادشان از ما بیشتر و بهتر است. اگر به لحاظ تکنولوژی نگاه کنیم کشورهایی هستند که تکنولوژی شان از ما پیشرفته تر است و از لحاظ علمی از ما جلوتر هستند. ما تازه یک حرکت علمی را آغاز کرده ایم و این هم به برکت تأکیدات رهبر معظم انقلاب بود، وگرنه بطور مسلم کشورهایی هستند که صنعتشان یا کشاورزی شان از ما بهتر است. برخی کشورها بقدری محصولات کشاورزی اضافی دارند که سالانه میلیون ها تن گندمشان را در دریا می ریزند تا قیمتش کاهش پیدا نکند و ما هنوز هم باید بعد از چند دهه مقداری از نیازهای غذایی خودمان را از خارج از کشور تهیه کنیم. برای مثال یا از کشورهای همسایه برنج وارد کنیم یا از روسیه و آمریکا گندم وارد کنیم.
یکشنبه ، ۲۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مشرق نیوز]
[مشاهده در: www.mashreghnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها