تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834221704
چهارم محرم؛پیوستن پیک عمر سعد به سپاه امام حسین (ع)
واضح آرشیو وب فارسی:ملیت: عمر بن سعد زمانی که نامه عبیدالله را دریافت کرد متوجه شد که ابن زیاد طالب صلح نیست و نامه ابن زیاد را به سوی امام فرستاد. امام به پیک گفت خواسته ابن زیاد را نمی پذیرد آیا بیعت با یزید چیزی جز مرگ خواهد بود؟ پس گوارا باد مرگ.به گزارش ملیت به نقل از فارس، روز چهارم محرم سال 61 ه. ق یعنی دقیقاً یک روز پس از رسیدن به کربلا، ابن سعد، عزرة بن قیس احمسی را خواست و به او گفت برو از حسین بپرس برای چه به اینجا آمده است و چه می خواهد. عزرة عذرخواهی کرد و گفت: امیر، من به حسین نامه نوشتم، شرم دارم به سوی او بروم، اگر ممکن است کس دیگری را بفرست. ابن سعد تعداد زیادی از کسانی را که به امام نامه نوشته بودند، مأمور این کار کرد ولی همه آنها عذر آوردند تا کثیر بن عبدالله شعبی برخاست و گفت من می روم و اگر بخواهی او را غافلگیر می کنم و می کشم. عمر گفت نمی خواهم او را بکشی، از او بپرس برای چه آمده است و چه می خواهد. کثیر سوار کاری دلیر بود و از هیچ کاری رویگردان نمی شد. او دشمن سرسخت اهل بیت (ع) بود. وقتی ابوثمامه صائدی او را دید به امام گفت، فدایت شوم اباعبدالله، شرورترین فرد روی زمین به سویت می آید، او جسورترین آنها در خونریزی و غافلگیری است. هنگامی که کثیر رسید ابوثمامه به او گفت سلاحت را تحویل بده، گفت: نمی دهم، من یک فرستاده ام، اگر می شنوید پیامی که برای آن فرستاده شدم می گویم و گرنه باز می گردم. ابوثمامه گفت من دسته شمشیرت را به دست می گیرم، تو پیامت را بگو، گفت نه، بخدا قسم نمی گذارم به آن دست بزنی. ابوثمامه گفت: پس پیامت را به من بگو من به حسین بن علی (ع) می رسانم. تو فاجری نمی گذارم به او نزدیک شوی. کثیر خشمگین شد به سوی عمر بازگشت و گفت نگذاشتند به حسین نزدیک شوم و پیامت را برسانم. کسی دیگری را بفرست. *پیوستن پیک عمر سعد به سپاه امام (ع) پس از بازگشت کثیر بن عبدالله ، ابن سعد پیک دیگری به نام خزیمه به سوی حسین (ع) فرستاد، خزیمه مقابل سپاه امام ایستاد و گفت : السلام علیک یابن بنت رسول الله. سلام بر تو ای پسر دختر رسول خدا! امام (ع) پاسخ او را داد و فرمود: این مرد را می شناسید؟ گفتند فرد فاضل و خوبی است. امام فرمود بپرسید چکار دارد. خزیمه پاسخ داد می خواهم به سوی حسین بیایم. او سلاح خود را انداخت به حضور امام (ع) رسید و روی پاهای امام (ع) افتاد و آنها را بوسید، سپس پیام عمر را رسانید. حسین به علی (ع) فرمود نامه برایم نوشتند و مرا به اینجا دعوت کردند. خزیمه گفت خدا لعنت کند آنها را که برایت نامه نوشتند و دعوتت کردند و اکنون جزو سپاهیان ابن زیاد شده اند. اما به او گفت پاسخ مرا به عمر برسان. خزیمه گفت کسیت که بهشت را ترک کند و به سوی دوزخ برود؟ او به سوی سپاه عمر بازنگشت و کنار امام (ع) تا شهادت باقی ماند. *سومین پیک، پاسخ امام (ع) و شادمانی موقتی عمر سعد عمر سعد، قرة بن قیس حنظلی را خواست و به او گفت به ملاقات حسین برو از او سؤال کن برای چه آمده است و چه می خواهد. هنگامی که قرة نزدیک سپاه امام می شد، امام (ع) از یارانش پرسید او را می شناسید؟ حبیب بن مظاهر گفت: بله او از قبیله حنظله تیمیم است. خواهر زاده ماست. من او را خوش فکر می دانستم گمان نمی کردم در اینجا او را ببینم. قرة به امام رسید، سلام کرد و پیام عمر را ابلاغ کرد. حسین بن علی (ع) فرمود: اهالی شهر شما به من نامه نوشتند که بیایم. اگر نمی خواهید باز می گردم. قرة می خواست بازگردد که حبیب بن مظاهر به او گفت: قرة، وای بر تو، کجا بر می گردی؟ به سوی این گروه ستمکار؟ من تو را در مورد اهل بیت (ع) خوش عقیده می پنداشتم، چه چیزی تو را عوض کرده است که حامل این پیام شدی؟ پیش ما بمان و این مرد را ـ که ـ خدا او را به سوی ما فرستاده ـ یاری کن. قرة گفت به جان خودم سوگند که یاری او از یاری دیگران شایسته تر است. پاسخ پیام را می رسانم و در این مورد می اندیشم. او بازگشت و پاسخ امام را برای عمر سعد بازگو کرد. عمر گفت الحمدلله، امیدوارم خداوند مرا از جنگ با حسین معاف دارد! *نامه نگاری عمر و ابن زیاد عمر سعد پس از دریافت پاسخ امام (ع) نامه ای به این مضمون به ابن زیاد نگاشت و فرستاد: بسم الله الرحمن الرحیم به امیر عبیدالله بن زیاد از عمر بن سعد اما بعد، من نزدیک حسین فرود آمد»، به سوی او پیکی فرستادم تا از او علت آمدنش را به این سرزمین سوال کن، او گفت اهل کوفه فرستادگانی به سوی او فرستاده و خواسته اند بیاید تا با او بیعت کنند و او را یاری کنند. اگر نظر آنها تغییر کرده در مورد یاری او، او از جایی که آمده است باز می گردد و به مکه یا هر شهری که بگویی می رود، مانند یکی از افراد مسلمین. دوست داشتم امیر را ازاین موضوع آگاه کنم تا نظر او را بدانم و السلام. هنگامی که نامه ابن سعد به ابن زیاد رسید، آن را خواند و پس از دقایقی که در مورد آن فکر می کرد این شعر را زمزمه کرد: اینک که پنجه های ما به او رسیده است، امید نجات دارد، ولی دیگر راه نجاتی نیست سپس گفت: آیا پسر ابوتراب امید نجات دارد؟ هیهات! هیهات! خداوند مرا از عذابش نرهاند اگر حسین از دست من نجات یابد. او در پاسخ ابن سعد نوشت اما بعد، نامه ات رسید و آنچه نوشته بودی فهمیدم، به حسین بگو او و تمام یارانش با یزید بیعت کنند. وقتی چنین کرد نظر خود را می گویم و السلام. این نامه به دست ابن سعد رسید آن را خواند و گفت گمان نمی کنم ابن زیاد طالب صلح باشد و نامه ابن زیاد را به سوی امام فرستاد. امام به پیک گفت خواسته ابن زیاد را نمی پذیرم آیا این چیزی جر مرگ خواهد بود؟ پس گوارا باد مرگ. ابن سعد پاسخ امام را به عبیدالله رساند. عبیدالله خشمگین شد و عزم نخیله کرد. *سخنرانی ابن زیاد در مسجد کوفه، رفتن به نخیله و احضار حسین بن تمیم ابن زیاد در این روز دستور داد مردم در مسجد جمع شوند خود به منبر رفت و گفت: ایهاالناس! شما آل ابی سفیان را آزمودید و آنها را همانگونه که دوست دارید یافتید، این امیرالمؤمنین یزید است که او را به حسن سیرت، شیوه پسندیده، طینت مبارک، خوش برخوردی با رعیت، تعهد در برابر امنیت مرزها و پرداخت احسان به جا می شناسید... همانگونه که معاویه در دوره خویش چنین بود، پسرش یزید نیز پیرو او به بندگان اکرام می کند، با مال بی نیازشان می دارد و بر کرامت خویش به آنها می افزاید. اکنون بر روزی شما صد در صد افوزده و به من امر کرده است که آن را افزایش دهم. به شما نیز دستور داده است به جنگ دشمنش حسین به علی بروید، بشنوید و فرمان برید. هیچ مردی در این شهر از بزرگان، سرشناسان ، تاجران و ساکنان شهر نباید باشد و همه باید خارج شوند و همراه من اردو بزنند. اگر مردی را بیایم که بعد از امروز از این کار تخلف کرده باشد از ذمه ما بری است (خونش مباح است). پس از منبر پایین آمد و به ریاست طلبان عطایای بیشتری اختصاص داد و در میان مردم نداد داد که آماده رفتن به سوی عمر سعد شوند تا او را رد کشتن حسین یاری کنند. ابن زیاد پس از این سخنرانی با تمام یارانش به نخیله رفت و اردو زد. او پس از استقرار در نخیله ، حصین بن تیمم را که قبلا با 400 سوار به قادسیه فرستاده بود، احضار کرد. حصین نیز راهی نخیله شد. *اعلان بسیج عمومی در کوفه ابن زیاد به کثیر بن شهاب حارثی ، محمد بن اشعث بن قیس، قعقاع بن سوید منقری و اسماء بن خارجه فزاری ماموریت داد تا در شهر کوفه بچرخند و مردم را به فرمانبرداری و پایداری دعوت کنند و از پیامد نافرمانی و فتنه گری بترسانند و از آنها بخواهند به اردوگاه بپیوندند. آنها نیز چنین کردند. *منابع: انساب الاشراف مقتل خوارزمی وقایع الایام نفس المهموم، شعرانی تجارب الامم تذکرة الشهداء برچسب ها: پیک عمر سعد ، چهارم محرم ، سپاه امام حسین ، ابن زیاد ، تاریخ محرم
یکشنبه ، ۲۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ملیت]
[مشاهده در: www.meliyat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها