واضح آرشیو وب فارسی:پایتخت: مدافع اسپانیایی بایرن در مصاحبه با "آبند سایتونگ" راجع به رهایی اش از بند مصدومیت، اشتیاق اسپانیایی ها به کسب عنوان قهرمانی یورو و رهنمودهای پپ گواردیولا سخن گفت.به گزارش پایتخت ؛ خاوی مارتینز که سال 2012 از اتلتیک بیلبائو به بایرن مونیخ پیوست، تا کنون در سه عنوان قهرمانی بوندسلیگا و یک قهرمانی چمپیونزلیگ باواریایی ها را همراهی کرده است. وی در مصاحبه ای مفصل به سوالات خبرنگار "آبندسایتونگ" ،خبرگزاری رسمی ایالت بایرن، پاسخ داد. آقای مارتینز، با شما اسپانیایی صحبت کنیم یا آلمانی را یاد گرفته اید؟ یا اصلا چطور است به بایرنی با هم گفتگو کنیم؟ هرچه باشد شما از سال 2012 در مونیخ هستید و توماس مولر به عنوان یک مربی حرفه ای گویش بایرنی در کنار شما بوده است! -تا حالا یک سری واژگان و عبارت های بایرنی یاد گرفته ام، البته نه زیاد. ولی زبان آلمانی ام در مدتی که در این کشور هستم خوب شده؛ اگرچه ترجیح می دهم در مصاحبه ها به اسپانیایی جواب بدهم! شما بعد از پشت سر گذاشتن یک مصدومیت طولانی مدت، در دیدار مقابل دورتموند که با حساب 5 بر 1 به سود بایرن پایان یافت نود دقیقه داخل زمین بودید. وضعیتتان چطور است؟ -احساس بسیار خوبی داشتم. از لحاظ جسمی مشکلی برایم پیش نیامد و خیلی هم راضی بودم؛ اگرچه اصلا بازی آسانی نبود. دیدار مقابل دورتموند دیدار خاصی است؟ آیا خاطراتی را تداعی می کند؟ -بله. بازی های مقابل دورتموند همیشه خاص و احساسی هستند؛ بازی هایی که در تقویم ثبت می شوند. البته خاطرات ما کمی متناقض بودند، مثلا من این شانس را داشتم که در چمپیونزلیگ و جام حذفی مقابل این رقیب دیرینه پیروز شوم، اما بدترین لحظه دوران فوتبالم را هم مقابل دورتموند تجربه کرده ام، و آن مربوط به روزی بود که در بازی سوپرکاپ به سختی مصدوم شدم. آیا دوباره آمادگی 100 درصد خود را بازیافته اید و دیگر هیچ ترسی ندارید؟ -در طول دوران مصدومیت تردید داشتم که بعد از اینکه خوب شدم آیا موقع بازی کردن ترسو و محتاط خواهم شد و آیا بیش از حد به زانویم فکر خواهم کرد؟ اما این اتفاق نیفتاد. من مصدومیتم را کاملا پذیرفتم، روی آن کار کردم و همه تلاشم را برای مدیریت آن به کار بستم و حالا از هیچ چیز نمی ترسم حتی از نبردهای تن به تن. البته من بازیکنی هستم که زمان زیادی برای رسیدن به بهترین فرم امادگی ام نیاز دارم. در نبرد با مصدومیت نمی ترسیدید که شاید این پایانی برای دوران حرفه ایتان باشد؟ -نه، این ترس را نداشتم؛ اما هرچه باشد احساس می کنی محدود شده ای. مصدوم که باشی نمی توانی راه بروی، نمی توانی هیچ کاری بکنی و این خیلی سخت است. در این مدت توان و افق دیدتان را معطوف چه کردید؟ -خانواده و دوستانم خیلی اهمیت داشتند، اما نه فقط آنها. هم بازی هایی که بیشتر وقتم را در کنارشان می گذرانم واقعا کمک زیادی به من کردند؛ کارمندان باشگاه هم همینطور. همه در آسان تر شدن پروسه معالجه حمایتم کردند. آیا با هموطنتان تیاگو ارتباط به خصوصی دارید؟ او هم مدت زیادی مصدوم بود. -تیاگو یکی از بهترین دوستان من است. نه سال است او را می شناسم از زمانیکه با هم در تیم ملی جوانان بازی می کردیم. همیشه ارتباط خوبی با هم داشتیم. بعد از اینکه مصدوم شد، روزگار بدی داشت و به او سخت می گذشت اما بازگشت به میادین روحیه اش را دگرگون کرد. در بازی مقابل پورتو که با نتیجه 6 بر 1 پیروز شدیم، وقتی تیاگو موفق شد گل نخست را به ثمر برساند برای هر دوی ما لحظه پراحساسی بود. تیاگو بعد از نوزده ماه به تیم ملی بازگشت. در این مورد وضعیت شما به چه صورت است؟ -حضور دوباره در تیم ملی برایم یک هدف است. همیشه وقتی آنجا هستم احساس غرور و افتخار می کنم. ولی در حال حاضر زانویم از من می خواهد که سلانه سلانه و گام به گام جلو بروم، چرا که هنوز نمی توانم دو مسابقه نود دقیقه ای پشت سر هم در یک هفته بازی کنم. نمی دانم چه خواهد شد، اما می گذارم گذشت زمان همه چیز را درست کند. عجله کردن در این شرایط ریسک بالایی دارد. آیا آرزوی شما حضور در جام ملت های اروپا 2016 و کسب عنوان قهرمانی آن است؟ -در هر حال تیم ملی آلمان یک رقیب بسیار دشوار خواهد بود زیرا این تیم در حال حاضر بهترین تیم دنیاست. ما برای اینکه بتوانیم قهرمان یورو شویم باید به آب و آتش بزنیم و از جان مایه بگذاریم. آیا ممکن است زوج مارتینز-تیاگو در نسل جدید بازیکنان اسپانیا بتوانند تداعی کننده دوران زوج ژابی آلونسو-ژاوی باشند؟ -اسپانیا یک تیم عالی دارد. اگرچه بازیکنانی مثل آلونسو و ژاوی را به سختی می توان جایگزین کرد اما همه دنیا ما را یکی از مدعیان کسب عنوان قهرمانی یورو می بینند. آلونسو عاشق موضوعات فرهنگی است. آیا با هم راجع به این مسائل هم گفتگو می کنید؟ -من هم به فرهنگ شهرهای مختلف و آنچه برای عرضه دارند علاقه مندم. همیشه وقتی در تیمی بازی می کنم، به آن شهر دقیق می شوم که زنده و پویاست یا خیر. مونیخ فوق العاده است، شهری دارای همه چیز ممکن. اینجا هم برای خانواده ها هم برای دوستان و کلا برای همه ایده آل است. در دوران مصدومیت چه کردید که روحیه تان حفظ شود؟ -من زیاد کتاب می خوانم و ژانر مورد علاقه ام رمان های تاریخی است. به واسطه این مصدومیت وقت زیادی را روی کاناپه سپری می کردم و چندین کتاب خواندم. یک عالمه هم فیلم دیدم و حسابی پلی استیشن بازی کردم. پپ گواردیولا پیش از آغاز فصل جاری در مراسمی ادبی شرکت کرد و یک سری اشعار اسپانیایی خواند و افزود دوست دارد شاگردانش به وی کتاب معرفی کنند. آیا این کار را کردید؟ یا برعکس او به شما کتاب معرفی کرد؟ -او به من گفت که باید زندگینامه آندره آغاسی را بخوانم. خودم هم دوست دارم کتاب "آقای گواردیولا" را مطالعه کنم. آیا دوران مصدومیت این احساس را به شما داده است که الان بخواهید درصدد جبران چیزی برآیید؟ -بله، الان بعد از یک سال غیبت می بینم چقدر دلم می خواهد فوتبال بازی کنم؛ حتی بیشتر از همیشه! یعنی اینقدر که الان به فوتبال مشتاق هستم هیچگاه نبوده ام و البته مشتاقم عناوین قهرمانی از آن خود کنم. در دو سال گذشته چمپیونزلیگ بایرن دو بار با باخت مقابل بارسلونا و رئال مادرید از رسیدن به دیدار فینال بازمانده است. نمی خواهید امسال انتقام بگیرید؟ -در بین سال هایی که پپ اینجا کار می کند این فصل بهترین بیلان را به دست داده ایم. ما فوق العاده عالی بازی می کنیم و از هر لحاظ بی نظیر و بی رقیبیم. باید به این روند ادامه دهیم و در بازی های باقی مانده این فصل همینطور خوب نتیجه بگیریم. اگر الان خوب باشیم و بعدا نه، هیچ فایده ای به حالمان نخواهد داشت. سال 2013 که بایرن سه گانه را برد، شما و شواین اشتایگر زوجی را در منطقه یک ششم زمین تشکیل داده بودید که به جرأت بهترین زوج این پست در جهان بود. جای خالی اش را احساس نمی کنید؟ -باستی شخصیتی است که ردپایش به جا می ماند. او یک آدم فوق العاده است و مسلما دل ما برایش تنگ می شود. مرتب با هم در تماس هستیم ولی الان بازیکنان جدیدی آمده اند که آنها هم نابغه اند. شما در حال حاضر در خط دفاعی کنار جرومی بواتنگ بازی می کنید. آنجا راحتید؟ -من معتقدم این توانایی را دارم که در پست های مختلف در خدمت تیم باشم. بواتنگ بهترین مدافع میانی جهان است. او مطمئن دفاع می کند و رفتارش با توپ غوغابرانگیز است. بازی کردن در کنار او خیلی راحت است. اخیرا در مونیخ به ملاقات پناهجویان رفتید. -کاری بود که از دستم برمی آمد. توانستم حداقل بر لبان افرادی که لحظات بسیار دشواری را سپری می کنند لبخند کوچکی بنشانم. ارزشش را داشت که بروم ببینم بچه های پناهجویان چطور با دریافت یک توپ همه ناراحتی هایشان را از یاد بردند. گریه های پدر و مادرشان را فراموش کردند و گریه خودشان هم از یادشان رفت و طوری مشغول بازی شدند که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. خیلی متاثر شدم. آیا به مونیخ افتخار می کنید؟ -مونیخ در مسئله پناهجویان مثالزدنی عمل کرده است. افتخار می کنم در یک چنین شهر بزرگ منش و سخاوتمندی زندگی می کنم که در این زمینه سرمشق وار رفتار کرد. ایکاش همه شهرها مثل مونیخ بودند. مربی شما طرفدار جدایی کاتالونیا از اسپانیا است. شما به عنوان یک شهروند ایالت باسک در این زمینه چه فکر می کنید؟ -هر کسی می تواند هرکاری دوست دارد انجام دهد. هر کسی می تواند دیدگاهش را بیان کند. آیا برای شما قابل تصور است که یک زمانی لیگ اسپانیا بدون بارسلونا تشکیل شود؟ -نظری ندارم. نمی دانم! (می خندد).
شنبه ، ۲۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایتخت]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]