واضح آرشیو وب فارسی:ایکنا: گروه اجتماعی: رقیه(س) در روز سوم صفر سال ۶۱ ه.ق در سفر اهل بیت(ع) به شهر شام از دنیا رفته است. شاید نام گذاری روز سوم محرم به نام این بانوی کوچک به این انگیزه بوده که در گرماگرم عزاداری دهه اول، از مظلومیت آن حضرت یادی شود.به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از لرستان، حضرت رقیه(س) در واقعه عاشورا حدود سه یا چهار سال سن داشت که بعد از شهادت امام حسین(ع) و یارانش در عصر عاشورا به همراه دیگر زنان بنی هاشم توسط سپاه یزید به اسیری رفت و هنگامی که در شام به علت بی تابی هایی که برای دیدن امام حسین(ع) از خود نشان داد، یزید دستور داد سر بریده امام حسین(ع) را به وی بدهند و چنین شد که حضرت رقیه(س)، هنگامی که سر پدر در آغوشش بود، جان سپرد. رقیه(س) در روز سوم صفر سال 61 ه.ق در سفر اهل بیت(ع) به شهر شام از دنیا رفته است. شاید نام گذاری روز سوم محرم به نام این بانوی کوچک به این انگیزه بوده که در گرماگرم عزاداری دهه اول، از مظلومیت آن حضرت یادی شود. رقیه(س) کودکی بود که سرنوشت غمبارش در کنار حماسه کربلا، دل شیعیان را خون می کند. رقیه امام حسین(ع)، فقط سه چهار سال از عمر کوتاه خویش را در ناز و نوازش پدر گذارنده بود و یک باره در روز عاشورا این دختر آل طه، طعم یتیمی را می چشد، خداحافظی سوزناک با پدر، سیلی خوردن از دشمنان، آتش گرفتن خیمه ها، فرو رفتن تیغ ها در پا، فرار از سم اسبان، همه و همه چقدر برای یک دختر بچه قابل تحمل است؟! رقیه (س) همراه با برادر کوچکش علی اصغر(ع) حماسه بزرگی را در جهان ثبت کردند تا نامشان در صف اول مریدان امامت ثبت شود. براساس نوشته های بعضی کتاب های تاریخی، نام مادر حضرت رقیه(س)، امّ اسحاق است که پیش تر همسر امام حسن مجتبی(ع) بوده و پس از شهادت ایشان، به وصیت امام حسن(ع) به عقد امام حسین(ع) درآمده است. مادر حضرت رقیه(س) از بانوان بزرگ و با فضیلت اسلام به شمار می آید. بنا به گفته شیخ مفید در کتاب الارشاد، کنیه ایشان بنت طلحه است. نام مادر حضرت رقیه(س) در بعضی کتاب ها، ام جعفر قضاعیّه آمده است، ولی دلیل محکمی در این باره در دست نیست. هم چنین نویسنده معالی السبطین، مادر حضرت رقیه(س) را دختر یزدگرد سوم پادشاه ایرانی معرفی می کند که در حمله مسلمانان به ایران اسیر شده بود. هنگامی که حضرت زینب(س) با همراهان به مدینه بازگشتند، زن های مدینه برای عرض تسلیت، به حضور زینب(س) آمدند حضرت زینب(س) حوادث جانسوز کربلا و کوفه و شام را برای آن ها بیان می کرد و ان ها گریه می کردند، تا این که به یاد حضرت رقیه(س) افتاد و فرمود: مصیبت وفات رقیه(س) در خرابه شام کمرم را خم کرد و مویم را سفید نمود» زن ها وقتی این سخن را شنیدند، صدایشان به گریه بلند شد و آن روز به یاد رنج های جانگداز رقیه(س) بسیار گریستند. حجت الاسلام روح الدین دریکوندف رئیس شورای هیئات مذهبی لرستان و کشور در گفت وگو با خبرنگار ایکنا در رابطه با حضرت رقیه(س) گفت: رقیه در اصل از ارتقاء به معنی «صعود و به طرف بالا و ترقی» است. وی افزود: این نام قبل از اسلام نیز وجود داشته است مثلاً نام یکی از دختران هاشم جد دوم پیامبراکرم(ص) رقیه بوده است که عمه پدر رسول خدا(ص) رقیه می شود. حجت الاسلام دریکوند در رابطه با شهادت آن حضرت گفت: در کتاب وقایع الایام والشهور نوشته علامه بیرجندی آمده است که دختر کوچک امام حسین(ع) در روز پنجم ماه صفر سال 61 هجری وفات کرد. وی گفت: همچنین شیخ عباس قمی نقل می کند که زنان خاندان نبوت در حالت اسیری حال مردانی را که در کربلا شهید شده بودند بر پسران و دختران ایشان پوشیده می داشتند و هر کودکی را وعده می دادند که پدر تو به فلان سفر رفته است بازمی آید، تا ایشان را به خانه یزید آوردند. دختری چهار ساله، شبی از خواب بیدار شد و گفت: پدر من حسین کجاست؟ این ساعت او را به خواب دیدم سخت پریشان بود زنان و کودکان جمله در گریه افتادند و فغان از ایشان برخاست یزید خفته بوداز خواب بیدار شد و ماجرا را جویا شد آن لعین در حال گفت: بروند سر پدر را بیاورند و در کنار دخترش قرار دهند پس ان سر مقدس را اوردند و در کنار آن دختر چهار ساله نهدند پرسید این چیست؟ گفتند: سر پدر توست آن دختر ترسید و فریاد برآورد و رنجور شد و جان به حق تسلیم کرد.
شنبه ، ۲۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایکنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]