واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس گزارش میدهد
از بیتوجهی مسئولان به نیاز عصاسفیدان تا نبود کتاب به خط بریل برای روشندلان
روشندلان کسانی هستند که با دل و جان میتوانند خدا را حس کنند و بر توانایی و استعدادهایشان پیببرند اما آنها مورد بیمهری مسئولان قرار گرفته و از نبود کتاب به خط بریل و بیتوجهی به اشتغال آنها ابراز ناراحتی میکنند.
به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان ساری، همایش روز عصای سفید در حالی قرار بود رأس ساعت 9 شروع شود که مسئولان و متولیان و تعدادی از عصا سفیدها دیر در محل همایش حاضر شدند و همین موضوع باعث شد که خبرنگارانی عادت دارند پیش از موعد در محل حاضر شوند با چند نفر از افراد روشندل صحبت کنند. معلولیت ممکن است برای هر فردی به وجود بیاید، برخی به دلیل حوادث و برخی دیگر هم مادرزادی دچار معلولیت هستند، ولی نکته مهم این است که جامعه این افراد را بپذیرند و سازوکاری فراهم شود تا این افراد از گوشهنشینی خارج شده و خلاقیتهای خویش را که برخیها بیشتر از افراد عادی داشته بروز دهند و حتی گامهای اساسی برای رفع مشکلات جامعه بردارند. * نداشتن کتاب با خط بریل برای روشندلان در همین ارتباط هم صحبت شدیم با امیر مهردادیان دانشجو رشته حقوق دانشگاه آزاد، مهمترین مشکلش رفت و آمد به دانشگاه عنوان کرد و گفت: مناسبسازی نشدن خیابانها مشکل جدی برای افراد معلول و مانند وی است.
وی در ادامه نداشتن کتاب با خط بریل برای دانشجویان روشندل را دیگر مشکلات این قشر برشمرد و گفت: بهدلیل نبود کتاب مناسب برای ادامه تحصیل مشکل داریم. مهردادیان در ادامه با بیان اینکه از حمایت بیمهای برخوردار نیستیم، خاطرنشان کرد: بهزیستی کارت معلولیت در اختیار ما قرار داد، ولی از هیچ امتیازی در این زمینه برخوردار نیستیم. وی با بیان اینکه از هیچ کمک بهزیستی برخوردار نیستیم، افزود: قطعاً تنها با برگزاری همایش مشکلی از ما حل نمیشود، بلکه بهتر است در این همایش مطالبات به حق افراد معلول مطرح شود. * خواهری که چشمم شد مادر و دختری که در کنار هم به این همایش آمده بودن،د توجهم را جلب کردند، دختر خانم کمبینا تمایل به صحبت نداشت، ولی مادرش که دل پر دردی داشت، با اشاره به اینکه دخترش دانشجوی علوم تربیت مدیریت آموزشی اشت، برای حضور در دانشگاه و رفت و آمد دچار مشکل است. وی با اعلام اینکه تنها سالانه 500 هزار تومان برای رفت و آمد به دانشگاه از بهزیستی به آنها کمک میشود، افزود: این در حالی است که بنده فقط ماهی 300 هزار تومان برای رفت و آمد دخترم که مجبور است به دانشگاه بابلسر برود، کرایه پرداخت میکنم. به اینجا که رسید این خانم خودش به حرف آمد ولی قول گرفت که اسمش و نیز عکسش را در خبر درج نشود، حرف مادرش را ادامه میدهد و میگوید: بسیاری از کتابهای دروس دانشگاهی در اختیار ما نیست، به همین دلیل مجبورم از خواهرم در این زمینه کمک بگیرم. وی اضافه کرد: به همین دلیل خواهرم مجبور است که کتابهای دانشگاهی را برایم بخواند و مزاحم این بنده خدا میشوم. * ترسیم نشدن آینده شغلی این دانشجو روشندل در ادامه با اعلام اینکه معدل وی در دانشگاه 20 است و جزو دانشجویان درسخوان نیز محسوب میشود، افزود: آینده شغلی برای ما ترسیم نشده است، بسیاری از افراد روشندل با وجود توانی و توانمندی بیکار هستند و در این بخش هم انگیزهای برای ما وجود ندارد. نامناسب بودن خیابانها که اصلاً جای خود دارد، هیچ امکاناتی مناسبی برای استفاده از افراد معلول تعبیه نشده است و واقعاً افراد معلول در این بخش دچار مشکل هستند. * مسئولی از بهزیستی سراغ معلولان نمیرود امیرعلی آقا کوچکی 50 ساله که قیافهاش از سنش بیشتر به نظر میرسد، وقتی دید خبرنگارم لب به صحبت گشود، با صراحت لهجه بیان میکند: اداره بهزیستی هیچ امکاناتی در اختیار ما قرار نمیدهد، اصلا هیچ مسئولی از اداره بهزیستی به سراغ افراد معلول نمیرود.
وی اضافه کرد: 25 سال است که نابینا هستم، یک دختر هم دارم که مشکل بینایی دارد، از کمترین امکانات و خدمات بهرهمند هستیم، حتی برای دریافت عصا نیز با مشکل مواجه هستیم. * گلایه از نصب ستون در خیابانها میثم قربانی متولد 65 اهل شهرستان آمل شغل مغازهدار نیز از دیگر روشندلانی است که به دلیل تسهیلات مالی که از بهزیستی دریافت کرد، توانست برای خودش شغلی دست و پا کند. وی از نامناسب بودن اوضاع خیابانها گلایه داشت و گفت: همیشه در معرض خطر قرار دارد، هیچ اداره برای تردد نابینایان و افراد معلول مناسب نیست، در پیادهروها خطر ما را تهدید میکند، در حال حاضر هم در برخی از خیابانها اقدام به نصب ستونهایی کردند که این موضوع نیز گلایه ما را در بردارد.
این روشندل در ادامه خاطرنشان کرد: نسبت به گذاشتن میلههای فلزی در برخی از اماکن، نامه به نیروی انتظامی و شورای شهر زدیم ولی جواب مناسب داده نشد. قربانی در ادامه بیان کرد: نداشتن شغل مشکل جدی بچههای معلول است، بسیاری از روشندلان با وجود توانمندی تحصیلی و شغلی نمیتوانند برای خودشان کار دست و پا کنند، بحث اشتغال سه درصد معلولان و افراد معلول هم با وجود اینکه که قانون مطرح کرد، ولی اجرا نمیشود. * شغل دغدغه اصلی معلولان یدالله کوشکی دیگر روشندلی بود که خواست درد و دلش را منتشر کنم، وی عنوان کرد: کارشناس نرمافزار الکترونیک هستم، از ابتدا مشکل داشتم، با توکل به خدا توانستم در این رشته تحصیلی موفق شوم ولی برای جذب در بازار کار با مشکل مواجه هستم. وی درباره تردد معلولان میگوید: بسیاری از پیادهروها کندهکاری است و برخی از دستاندازها مشکلات جدی برای نابینایان و معلولان به وجود میآورد. * بهزیستی کمک مناسبی انجام نمیدهد ربابه باقری دیگر فرد روشندلی است که در این گفتوگو همراه خبرنگار فارس شد و اظهار کرد: 38 سال سن دارم و مادرزادی دچار مشکل کمبینایی هستم، علاوه بر مشکلات چشمی از گوش چپ نیز دچار مشکل بوده و برای درمان با مشکل مالی مواجه هستم. وی با بیان اینکه دو تا بچه دارم که مشکل مالی خودشان را دارند، همسر هم کارگر ساختمانی است، میگوید: چشم چپم مشکل داشت که مجبور شدم تخلیه کنم، برای درمان چشم راست و عفونت گوش نیاز به کمک مالی دارم. باقری بیان کرد: بهزیستی کمک مناسبی انجام نمیدهد، چون سرپرست خانوار دارم تنها 50 هزار تومان ماهانه در اختیارم قرار میگیرد، ولی این 50 هزار تومان دردی از ما دوا نمیکند، پیشنهاد دادم که به جای پرداخت ماهانه تسهیلاتی در اختیارم قرار گیرد تا بتوانم پیگیر مشکلات درمانی خودم باشم. به گزارش فارس، اینها فقط بخش کوچکی از مشکلات روشندلانی است که خبرنگار فارس با آنها همکلام شده است. رفع مشکلات افرادی که روشندل هستند و با چشم دل در این دنیا زندگی میکنند نیاز به گوش شنوا و اراده قوی دارد که امیدواریم این گزارش بتواند سهم کوچکی در این زمینه ایفا کند. انتهای پیام/86004/ت40
94/07/24 - 15:07
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]