تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835832613
هدفی که نمی شود با آن عشق بازی کرد را دور بیندازید
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: حجت الاسلام و المسلمین پناهیان گفت: اولیاء خدا بیشترین گریه های شان به خاطر رفتار بد نبوده است، بلکه به خاطر عشق بازی با هدف بوده است.جوان؛ امسال هشتمین سالی است که حجت الاسلام علیرضا پناهیان سخنران دهۀ اول محرم هیئت دانشجویان دانشگاه امام صادق(ع)-هئیت میثاق با شهدا- است و میثم مطیعی نیز مانند سالهای گذشته عهده دار مداحی این بزرگترین مجلس عزاداری دانشگاهی در منطقۀ شمال غرب تهران است. بخش هایی از اولین شب سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان در دانشگاه امام صادق(ع) با موضوع «برای نزدیک شدن به خدا» را در ادامه می خوانید: یکی از جاهایی که شیطان ما را غافل می کند برخورد سطحی با «تعیین هدف» است/ باید بدانیم که «من دقیقاً می خواهم به کجا برسم؟» یکی از اشتباهات رایج در زندگی ما آدم ها، این است که معمولاً انتخاب هدف و توجه به هدف را خیلی سطحی و به اجمال برگزار می کنیم. اساساً ما با مسألۀ «تعیین هدف» یک مقدار سطحی برخورد می کنیم و این یکی از جاهایی است که شیطان ما را غافل می کند. لذا وقتی از بعضی ها دربارۀ بسیاری از قسمت های زندگی شان بپرسید که «هدف شما دقیقاً چیست؟» پاسخ مشخص و دقیقی ندارند. نداشتن هدف، داشتن هدف سطحی و نداشتن یک «هدفِ عالی خوب دقیق» یک آسیب و درد فراگیر است. انتخاب هدف آن قدر مهم است که حتی اگر نود درصد عمرمان را برایش بگذاریم، سود کرده ایم. باید بدانیم که «من دقیقاً می خواهم به کجا برسم؟» در روز قیامت هم اول سرِ هدف، با انسان ها بحث می کنند و آنها را محاسبه می کنند. امام صادق(ع) می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ یَحْشُرُ النَّاسَ عَلَى نِیَّاتِهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَة»(محاسن/1/262) روز قیامت مردم بر نیت ها و اهدافشان محشور می شوند. پیامبر اکرم(ص) می فرماید: «إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّیَّات »(مصباح الشریعه/53) ارزش عمل هم به این است که می تواند هدف ما را نشان دهد. لذا اگر ما اعمالی داشتیم که نسبت شان با یک هدف برجسته، روشن نبود، این اعمال به درد نمی خورند. یا اگر آگاهی هایی داشتیم که این آگاهی ها به هدف ننشست، به درد نمی خورند. قبل از پرداختن به بندگی باید شاکلۀ روحی خود را بررسی کنیم/ قبل از اینکه «فرهنگ دینی» را به افراد منتقل کنیم، باید یک «فرهنگ انسانی» به آنها منتقل کنیم ما قبل از اینکه به بندگی و دینداری و خداپرستی و معنویت بپردازیم، باید شخصیت و شاکلۀ روحی خودمان را بررسی کنیم. شاید آیۀ «کُلٌّ یَعْمَلُ عَلى شاکِلَتِه»(اسراء/84) دلالت بر این معنا داشته باشد. قبل از اینکه بچه های خودمان را در مدرسه و دانشگاه، مذهبی بار بیاوریم، باید سبک زندگی را به آنها یاد بدهیم. قبل از اینکه فرهنگ دینی را به افراد منتقل کنیم، باید یک فرهنگ انسانی، به آنها منتقل کنیم. در جامعه ای که فرهنگ انسانیِ درستی نیست و سبک زندگی صحیحی وجود ندارد، سخت می شود دین را جاانداخت. مثلاً انبیاء الهی که بیش از هر کسی، حریص به هدایت مردم بودند، می فرمایند: «اگر حیا نداری، دیگر هر کاری دلت می خواهد انجام بده؛ إِذَا لَمْ تَسْتَحْیِ فَاصْنَعْ مَا شِئْت »(امالی صدوق/510) چون زندگی بر پایۀ حیا استوار است و کسی که حیا ندارد، اساس کارش درست نیست. انسان ها قبل از دینداری، یک ویژگی هایی دارند که در اندازه های اجتماعی، به آن «فرهنگ» گفته می شود و در اندازه های فردی تر و در نوع زندگی به آن «سبک زندگی» گفته می شود. این خیلی مهم است که ما چگونه زندگی می کنیم. باید تکلیف خود را با نوع و مدل تعیین هدف خودمان مشخص کنیم. یک فرق اساسی بین انسان و حیوان همین است؛ حیوان هدف بلندمدت ندارد، چشم انداز ندارد، عاقبت اندیش نیست. امیرالمؤمنین(ع) می فرماید: «أَعْقَلُ النَّاسِ أَنْظَرُهُمْ فِی الْعَوَاقِب »(غررالحکم/3367) عاقل ترین انسان ها کسی است که به عواقب «بیشتر» نگاه کند؛ نه اینکه یک بار نگاه کند و برود! دین برای ما هدف تعیین کرده، ولی ما به این هدف نگاه نمی کنیم، درباره اش تفکر نمی کنیم ، و بهش تعلّق قلبی نداریم متاسفانه ما اساساً به اهداف مان اهمیت نمی دهیم. و حالا که دین آمده و برای ما هدف تعیین کرده، ما به آن هدف «نگاه» نمی کنیم و دربارۀ این هدف، تفکر نمی کنیم و به این هدف تعلّق قلبی نداریم. این سبک زندگی ما غلط است؛ با این وجود، چگونه انتظار داریم دین ما را نجات دهد؟ آیۀ مربوط به سحرخیزی و موقع بیدار شدن برای نماز شب این است: «الَّذینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ یَتَفَکَّرُونَ فی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّار»(آل عمران/191) کسی که هر شب برای نماز شب بیدار می شود و این آیه را می خواند که «خدایا، تو اینها را بیهوده نیافریده ای» در واقع به این فکر می کند که «خدایا! هدف تو از این آفرینش چه بوده است؟» یعنی با خواندن این آیه، دربارۀ هدف آفرینش فکر می کند و بعد هم این را به خودش ربط می دهد و دربارۀ هدف خودش فکر می کند و مناجات می کند «خدایا! مرا از اینکه از این هدف عالی دور بیفتم، جدا کن» یعنی مرا در مسیر این هدف قرار بده. اولیاء خدا بیشترین گریه های شان به خاطر رفتار بد نبوده، بلکه به خاطر عشق بازی با هدف بوده ائمۀ هدی(ع) و اولیاء خدا بیشترین گریه های شان به خاطر رفتار بد نبوده است، بلکه به خاطر عشق بازی با هدف بوده است. مدام به آن نقطه ای که می خواهند به آن برسند، توجه می کنند. ولی ما فقط جلوی پای خودمان را می بینیم و زیاد به هدف توجه نمی کنیم. این عبارت خیلی رایج است که می گویند: «در آن تصادف یا آن بیماری، آن قدر وضعیت من خراب شد که مرگ جلوی چشمم آمد!» در حالی که در روایت می فرماید: اگر مردم در طول عمرشان یک بار جان می دهند، مؤمن روزی هفتاد بار جان می دهد(یَمُوتُ النَّاسُ مَرَّةً وَ یَمُوتُ أَحَدُهُمْ فِی کُلِ یَوْمٍ سَبْعِینَ مَرَّةً مِنْ مُجَاهَدَةِ أَنْفُسِهِمْ وَ مُخَالَفَةِ هَوَاهُم؛ میزان الحکمه/حدیث 2916) یعنی او هفتاد بار تا دم مرگ می رود و می آید. خیلی ها باید یک حادثه ای برای شان رخ دهد تا دم مرگ بروند، ولی مؤمن با تفکر، آن نقطۀ نهایی را نگاه می کند و به آن نزدیک می شود، به حدّی که اصلاً در آن هدف دارد زندگی می کند و اینجا نیست! هم باید هدف داشت، هم درباره اش اندیشید، هم بهش عشق ورزید/به اهدافت فکر کن! ابلیس دوست دارد به هدفت فکر نکنی و فقط به سمتش حرکت کنی هم باید هدف داشت، هم باید دربارۀ هدف اندیشید، هم باید به هدف عشق ورزید. و اگر کسی تا این حد به هدفش بها بدهد، هیچ وقت هدف بد انتخاب نمی کند. چون وقتی کمی به هدفش نگاه کند و ببیند هدف بد یا بی ارزشی است، آن را کنار می گذارد. مثلاً اگر کسی هدفش این باشد که «یک مدرک تحصیلی بگیرد تا مردم بگویند که عجب آدم موفقی هستی!» اگر کمی به این هدفش نگاه کند و به آن فکر کند، از این هدف و زندگی به خاطر این هدف، متنفر می شود. به اهداف خودت فکر کن! ابلیس خیلی دوست دارد که «شما به اهدافت فکر نکنی و فقط به سمت اهدافت حرکت کنی.» لااقل گاهی اوقات از حرکت بایست و به آن هدفی که انتخاب کرده ای، نگاه کن! به آن هدفی که سرمایۀ عمرت را داری برایش می گذاری، نگاه کن! مثلاً ممکن است هدف کسی این باشد که به جایی برسد که هفتاد میلیون نفر، به فکر او باشند و مدام بگویند: «به به! آفرین به او...» آیا این هدف خوبی است؟! اگر یک مقدار به این هدف نگاه کند، از این هدف دلزده و متنفر خواهد شد. آیا انسان برای این اهداف کم آفریده شده است؟! پیامبر(ص): برای هر کاری هدف داشته باش و الا از غافلین خواهی بود/ غافلین مثل چهارپایان بلکه بدتر از آنها هستند برای اینکه به میزان اهمیت بحث-دربارۀ هدف- پی ببرید، به این حدیث نبوی توجه کنید که پیامبر اکرم(ص) به ابوذر(ره) می فرماید: برای هر حرکت و سکون خودت هدف تعیین کن و نیت داشته باش، حتی برای خوردن و خوابیدن. و الا اگر نیت نداشته باشی جزء غافلین خواهی بود. (یَا أَبَا ذَرٍّ لِیَکُنْ لَکَ فِی کُلِّ شَیْ ءٍ نِیَّةٌ حَتَّى فِی النَّوْمِ وَ الْأَکْلِ؛ وسائل الشیعه/1/48) و (یَا أَبَا ذَرٍّ، هُمَّ بِالْحَسَنَةِ وَ إِنْ لَمْ تَعْمَلْهَا لِکَیْلَا تُکْتَبَ مِنَ الْغَافِلِین ؛ امالی طوسی/536) و غافلین کسانی هستند که در قرآن کریم می فرماید: «أُوْلَـئِکَ کَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ» مانند چهارپایان بلکه بدتر از آنها هستند.(امام صادق(ع): فَلَا بُدَّ لِلْعَبْدِ مِنْ خَالِصِ النِّیَّةِ فِی کُلِّ حَرَکَةٍ وَ سُکُونٍ إِذَا لَمْ یَکُنْ بِهَذَا الْمَعْنَى یَکُونُ غَافِلًا وَ الْغَافِلُونَ قَدْ ذَمَّهُمُ اللَّهُ تَعَالَى فَقَالَ إِنْ هُمْ إِلَّا کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلًا وَ قَالَ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُون؛ مصباح الشریعه/53) باید در سبک زندگی خودمان تجدید نظر کنیم؛ آیا عادت داریم اهدافمان را انتخاب و رتبه بندی کنیم؟ خیلی ها هدف دار نیستند و بدون هدف زندگی می کنند. باید درسبک زندگی خودمان تجدید نظر کنیم و ببینم «آیا عادت داریم، هدف انتخاب کنیم؟ اهداف خودمان را رتبه بندی کنیم؟ و اهدافی که انتخاب کرده ایم را ارزیابی کنیم؟» باید عادت کنیم که مدام از خودمان بپرسیم: «این کاری که انجام می دهم، با هدفی که انتخاب کرده ام، چه ارتباطی دارد؟» و الا اگر یک لحظه غفلت کنی، یک دفعه ای ده ها کار سر راه شما قرار می گیرد که ربطی به هدف شما ندارد. کسی که زیاد به اهداف بلند زندگی اش نگاه نکند و کارهایش ربطی به اهداف بلندش نداشته باشد، زندگی اش خوش و خرّم نخواهد شد زندگی کردن بدون نیت ، ولنگاری می آورد و در جریان زندگی آدم را نابود می کند. کسی که رها و بی هدف باشد، یا هدف داشته باشد اما به اهداف بلندش زیاد نگاه نکند و کارهایش ربطی به اهداف بلندش نداشته باشد، زندگی اش خوش و خرّم نخواهد شد؛ حتی منظور ما لذت بردن از همین زندگی مادی است. فعلاً با خدا و پیامبر و معاد هم کاری نداریم؛ فقط اگر انسان به هدف خودش درست نگاه کند، بعد از مدتی خواهد گفت: «این هدف هایی که من انتخاب کرده ام، به درد نمی خورد و مرا سیر نمی کند، من یک هدف برتر می خواهم» در این صورت خودش در به در به دنبال خدا-به عنوان هدف برتر- خواهد گشت. چنین کسی خودش به دنبال پیامبر خدا خواهد گشت؛ مثل سلمان فارسی. دلیل برخی از بی دینی ها عدم ارائۀ اهداف عالی برای دینداری است/ هر کسی باید با تفکر پله پله اهدافش را بالاتر ببرد دلیل برخی از بی دینی های افراد این است که دینداری با اهداف عالی به آنها پیشنهاد نشده، بلکه دینداری به خاطر اهداف کم اخلاقی به آنها پیشنهاد شده است. مثلاً به آنها گفته اند: «اگر به دیگران خوبی کنی، دیگران هم به تو خوبی می کنند» لذا آنها با این هدف کم، راضی نشده اند؛ چون واقعاً این هدف، راضی کننده نیست. اما وقتی به همین افراد، هدف بلندی مثل «لقاء الله» را پیشنهاد داده اند، آنها خوش شان آمده و بعد هم به درجات عالی قرب الی الله رسیده اند. یعنی آنها با اهداف کم راضی نشده اند اما وقتی هدف بلند به آنها ارائه شده، آنها پذیرفته اند و به سمت آن حرکت کرده اند. دوستان من! در زندگی خودتان اهداف سطح پایین انتخاب نکنید. البته هیچ کسی هم نباید برای دیگری، هدف تعیین کند یا به او هدف تحمیل کند، بلکه هر کسی باید با تفکر خودش، پله پله اهدافش را بالاتر ببرد. پنج نکتۀ مهم درباره هدف/ هدفی که نمی شود با آن عشق بازی کرد را دور بیندازید در ارتباط با هدف، چند نکتۀ مهم وجود دارد. اول اینکه باید در زندگی خودمان هدف «انتخاب» کنیم، دوم اینکه دربارۀ هدف خودمان و ارزش آن زیاد «فکر» کنیم. در این صورت خود به خود هدف ما ارتقاء پیدا خواهد کرد. سوم اینکه هر لحظه دربارۀ اینکه «آیا من با این رفتار، به هدف خودم نزدیک می شوم یا نه؟» زیاد بیندیشیم و اعمال مان را به خاطر اهداف مان انجام دهیم و عمل بی هدف انجام ندهیم. چهارم اینکه سعی کنیم این اتفاق کم کم برای ما بیفتد که به اهداف مان «عشق» بورزیم. البته باید هدفی انتخاب کنیم که بشود با آن عشق بازی کرد. هدفی را که نمی شود با آن عشق بازی کرد را دور بیندازید. مثلاً کسی که آخر هدفش این است که «دکتر بشود» آیا با این هدف می تواند عشق بازی کند؟! پنجمین نکته هم این است که «هدفی را انتخاب کنیم که بشود به آن رسید.» بدون نجات جهان، نمی توان فقط یک قطعه خاک را آباد کرد/ قبل از اینکه برخی از کلمۀ «دهکدۀ جهانی» سوءاستفاده کنند، امام(ره)با تعابیر خود این را اعلام کرده بود شاید در ابتدا به نظر برسد که بحث ما ارتباطی با سیاست ندارد، ولی این بحث کاملاً مرتبط با سیاست است. چقدر بیچاره هستند کسانی که هدف اندکی برای زندگی فردی خودشان دارند و چقدر بیچاره تر هستند کسانی که هدف های کمتری برای «جامعۀ» خودشان انتخاب می کنند؛ هدفی جز «مقدمه سازی برای ظهور مهدی فاطمه و نجات عالم»، در برنامه ریزی های سیاسی جامعه انتخاب می کنند. سیاسیونی که تمام همت شان صرفاً آبادانی یک کشور است، نمی فهمند که بدون نجات جهان، نمی توان فقط یک قطعه خاک را آباد کرد! حضرت امام(ره) در همان سال های اول بعد از انقلاب می فرمود که امروز دیگر جهان این گونه نیست که بشود یک گوشه ای از آن را آباد کرد ولی یک گوشۀ دیگر خراب باقی بماند، چون همۀ مسائل جهان به هم ربط دارد(امروز مثل دیروز نیست. این عصر ما مثل عصرهاى سابق نیست که هر طایفه اى در محل خودشان منافع خودشان را به دست بیاورند امروز منافع همه کشورهاى اسلامى به هم پیوند [خورده ] است. منافع کشور اسلامى ایران با منافع کشور اسلامى سایر کشورها، اینها با هم پیوند دارند... امروز هر مسئله اى در یک گوشه دنیا واقع بشود، مسئله دنیاست، نه مسئله همان جا؛ صحیفۀ امام/13/ 133و134) چندین سال قبل از اینکه خیلی ها بخواهند از کلمۀ «دهکدۀ جهانی» سوء استفاده کنند، حضرت امام(ره) با این سخنان خودش در واقع جهان را یک دهکده ای اعلام کرده بود و می فرمود که مسئولین جمهوری اسلامی باید بدانند هدف ما این نیست که فقط مملکت را آباد کنیم، بلکه هدف ما مقدمه سازی برای ظهور و نجات جهان بشریت است. (مسئولان ما باید بدانند که انقلاب ما محدود به ایران نیست. انقلاب مردم ایران نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچمدارى حضرت حجت- ارواحنا فداه- است که خداوند بر همه مسلمانان و جهانیان منت نهد و ظهور و فرجش را در عصر حاضر قرار دهد. مسائل اقتصادى و مادى اگر لحظه اى مسئولین را از وظیفه اى که بر عهده دارند منصرف کند، خطرى بزرگ و خیانتى سهمگین را به دنبال دارد. باید دولت جمهورى اسلامى تمامى سعى و توان خود را در اداره هر چه بهتر مردم بنماید، ولى این بدان معنا نیست که آنها را از اهداف عظیم انقلاب که ایجاد حکومت جهانى اسلام است منصرف کند؛ صحیفۀ امام/21/237) شهدایی که برای جهان اسلام به شهادت می رسند، فی نفسه از حیث انتخاب هدف، مقام شان بالاتر از شهدایی است که برای میهن خودشان به شهادت می رسند. البته شهدای ما هم که برای میهن به شهادت رسیده اند، اگر در وصیتنامه های آنها نگاه کنید می بینید که اهدافشان بسیار عالی بوده است. اگر سیاسیون سطح اهداف را پایین بیاورند، نمی توانیم فرزندمان را با اهداف بالا تربیت کنیم/ بدون نجات مردم منطقه، نمی توانیم به منافع ملی برسیم نمی شود من در خانۀ خودم، فرزندم را طوری تربیت کنم که به او بگویم: «هدف خودت را لقاء الله و ظهور حضرت و نجات بشریت از ستم قرار بده» ولی این جوان من در جامعه ای زندگی کند که سیاسیونش بگویند: «هدف ما به چاردیواری خودمان محدود است» چرا که امیرالمؤمنین(ع) می فرماید: «مردم به امرای خودشان شبیه ترند تا به پدران خودشان؛ النَّاسُ بِأُمَرَائِهِمْ أَشْبَهُ مِنْهُمْ بِآبَائِهِم»(تحف العقول/ 208) فرزند ما به سیاسیون جامعه بیشتر شبیه است تا به خودمان. لذا من نمی توانم فرزند خود را با آن اهداف بالا و عالی تربیت کنم؛ اگر سیاسیون سطح اهداف را پایین بیاورند. هدف ما نجات بشریت است و نمی توانیم هدف را کم بگیریم، چون بدون برخی اهداف عالی اصلاً نمی شود به آن اهداف کم رسید. ما نمی توانیم بدون نجات مردم منطقه، به منافع ملی خودمان برسیم. ما باید یک گوشۀ چشمی هم به نجات مردم اروپا داشته باشیم تا بتوانیم منافع خودمان را تأمین کنیم. بروید ببینید چه بودجه هایی برای نابودی جهان و فرهنگ مردم جهان دارند صرف می کنند؟! مثلاً ببینید بودجۀ فرهنگی یک سال فرانسه که دارد برای تأثیرگذاری در فرهنگ جهانیان خرج می کند-تا بتواند رونق اقتصادی داشته باشد- چقدر است؟ و بعد آن بودجه را با کل بودجۀ فرهنگی ما در جمهوری اسلامی مقایسه کنید. چرا این کار را دارند انجام می دهند؟ برای اینکه می دانند بدون دیگران نمی توانند زندگی کنند. یعنی آن کسی که ظلم می کند هم راه خودش را در تأثیرگذاری بر دیگران می بیند و آن کسی هم که می خواهد راحت و آباد زندگی کند و به حق خودش برسد، باز هم راهش در این است. حضرت امام(ره) می فرمود: ای دریای بی کران انسان ها به پا خیزید(ای مسلمانان جهان، و ای مستضعفین بپاخاسته، و ای دریای بی پایان انسانها، بپا خیزید؛ صحیفۀ امام/11/110) و این یک جملۀ بسیار برجسته در اطلاعیه های حضرت امام(ره) قبل از پیروزی انقلاب هم بود. ولی آن قدر بعد از انقلاب با این سخن حضرت امام(ره) جنگیدند که امروز بسیاری از جوانان ما حتی در حدّ یک شعار، با این سخن امام(ره) آشنا نیستند. آن همت بلند امام(ره) موجب می شد که خیلی چیزها را ببیند. کاش در آموزش و پرورش و مهد کودک ها «راه های فکر کردن دربارۀ هدف» به بچه ها آموزش داده شود اولاً ما باید هدف دار باشیم و ثانیاً باید مدام به هدف خودمان نگاه کنیم. اگر مدام به هدف خودمان نگاه کنیم و به آن فکر کنیم، این هدف ما رشد می کند. متاسفانه خیلی از ما حاضر نیستیم به هدف خودمان فکر کنیم. ای کاش در آموزش و پرورش و حتی در مهد کودک های ما «راه های فکر کردن» و «فکر کردن دربارۀ هدف» برای بچه های ما آموزش داده شود. اینها چیزهایی است که باید با آن زندگی کرد، یک توصیۀ دینی نیست که از آن عبور کنیم. مهمترین عامل حرکت دهندۀ ما به سوی هدف، جاذبۀ خود هدف است/ در دهۀ محرم، بیایید هر روز نفس خود را محاسبه کنیم و به اهداف خود فکر کنیم به کسانی که هدف عالی «قُرب» را برای خود انتخاب کرده اند عرض می کنم که مهمترین عامل حرکت دهندۀ ما به سوی هدف، جاذبۀ خود هدف است. خودِ هدف باید ما را به سمت خودش بکشد و دلِ ما را ببرد. به خود هدف نگاه کن، جاذبۀ هدف آن قدر بالاست که تو را به سمت خودش می کشد. از این هدفی که انتخاب کرده ای-که ان شاء الله عالی ترین هدفی است که برای انسان قابل تصور است- عذرخواهی کن که زیاد به آن نگاه نکرده ای و نگذاشته ای مغناطیس آهن ربای این هدف، تو را جذب کند. فرموده اند: «از ما نیست کسی که نفس خودش را هر روز محاسبه نکند؛ لَیْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ یُحَاسِبْ نَفْسَهُ فِی کُلِّ یَوْم »(کافی/ج2/ص453) بیایید در این ده روز ماه محرم، هر روز نفس خودمان را محاسبه کنیم. از اول محرم شروع کنید، هر شب یک کاغذ بردارید، شروع کنید به محاسبۀ اهداف خود؛ به این فکر کنید که «هدف من از زندگی چیست؟» یا اینکه «من چند تا هدف دارم؟» و «آیا اهداف میانی من با آن هدف عالی من ربط دارند و آیا مرا به آن هدف می رسانند؟» باید این چیزها را برای خودمان محاسبه کنیم و الا از اهل بیت(ع) نخواهیم بود.
پنجشنبه ، ۲۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها