واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: چهره زشت اعتیاد این روزها در هر جای شهر خودش را نشان می دهد. به گزارش جوان، پرسه زنی مصرف کنندگان در کوچه و خیابان ها نشان از بی توجهی به هشدارهایی است که متولیان با بی توجهی از کنار آن گذشته اند و حالا فضای شهر را آلوده کرده است. فارغ از این زشتی ظاهری، خشونت های بسیاری هم از سوی مصرف کنندگان بروز می یابد که سلامت روانی جامعه را تهدید می کند. نظر به اهمیت موضوع، گفت و گوی ما با دکتر فاطمه منفرد پویا، روانشناس و استاد دانشگاه در ادامه می آید. خانم دکتر! مصرف مخدر شیشه چگونه باعث تغییر رفتار در فرد مصرف کننده می شود؟ به نظر من کسی که برای اولین بار شیشه استفاده می کند، این استعمال آخرین بار او نخواهد بود. مواد مخدر صنعتی همچون شیشه به صورت مستقیم روی سیستم عصبی مرکزی اثر می گذارد و باعث افزایش ماده ای به نام دوپامین می شود که انتقال دهنده مغزی است. در واقع شیشه باعث می شود این ماده زیاد ترشح و باعث توهم و هذیان شود؛ مثل کسانی که بیماری اسکیزوفرنی یا همان روان پریشی دارند. وقتی کسی شیشه مصرف می کند در اصل او توهم دارد و کسی که توهم دارد، چیزهایی را می بیند و می شنود که دیگران آن را نه می بینند و نه می شنوند. اکثر آنها هم ادراک های منفی هستند. صاحب نظران این حوزه معتقدند فردی که شیشه و دیگر مواد مخدر صنعتی را استعمال کرده است، مدام تصور می کند که شخصی که در مقابلش قرار دارد در حال حمله ور شدن به سمت اوست بنابراین با وی درگیر می شود. به همین دلیل است که مرتکب جرم می شود؟ بله. یکی از عوامل جرم و جنایت این افراد ریشه در توهم و هذیان یا باورهای غیر منطقی آنها دارد. یعنی فرد معتاد پس از استعمال شیشه و دست کشیدن از آن در ذهن خود می گوید: همه افرادی که دور و اطراف من هستند، اشخاص بدی هستند و تنها هدفشان هم قصد گرفتن جان من است، پس تا دیر نشده باید دست به کار شوم و آنها را بکشم و به این افراد اجازه آسیب زدن به خودم را ندهم. توهم ناشی از مصرف شیشه تا حدی خطرناک و فاجعه بار است که مصرف کننده مدام در زیر زبان زمزمه می کند که باید زودتر افراد دیگر را بکشم چون همه آنها به من خیانت می کنند. یعنی این توهم تصویری از به قتل رساندن افراد دیگر را در ذهن مصرف کننده می سازد و او را به انجام این کار تشویق می کند. یکی از عواملی که در مصرف کنندگان شیشه به وفور دیده می شود، این است که آنها فکر می کنند که اعضای خانواده شان در حال خیانت کردن به آنها هستند و همین امر باعث می شود که آنها را به فجیع ترین شکل به قتل برسانند. به هر صورت درصدی از افراد جامعه را مصرف کنندگان مخدر شیشه تشکیل می دهند؟ آیا راهی هست که بشود از این افراد فاصله گرفت؟ در حقیقت مردم نمی توانند کاری بکنند چون قبل از اینکه مردم بخواهند کاری کنند، این معتادان هستند که باید هرچه زودتر ساماندهی شوند. در حقیقت آنها باید از قشر سالم جامعه جدا شوند، چون اعتیاد بیماری است اما یک بیماری جرم زا است. اعتیاد به شیشه نیز جرم زا بودن این بیماری را تشدید می کند و مصرف کننده را به هر چه شنیع تر انجام دادن جرم و ارتکاب جنایات فجیع سوق می دهد. کسی که برای رسیدن مواد وسوسه دارد، شک نکنید که هر کاری از دستش بر می آید. به خصوص مصرف کننده شیشه که در طبقه بندی بیمارهای روانی قرار می گیرد و بیمار روانی باید در بیمارستان بستری باشد. بد نیست بدانیم که افراد شیشه ای دارای شیاری در بافت مغز خود هستند، مثل بیماران اسکیزوفرن یا همان روان پریش. دقیقاً حالت های آنها مثل این بیماران است. در حقیقت زمانی که با افراد شیشه ای رو به رو شدیم، نباید آنها را قانع کنیم که افرادی مریض هستند، چون آنها که متوجه نمی شوند ما چه می گوییم. شاید آنها چاقو به دست باشند و ما را به چشم دشمنان خود ببینند. آن وقت چه کاری جز فرار از دست ما بر می آید؟ پس تا می توانیم باید از این افراد فاصله بگیریم. به نظر من بهترین راهکار نیز این است که سر به سر آنها نگذاریم. این افراد حتماً باید داروهای روان پریشی و روان درمانی بگیرند که اسم این طرح روان درمانی، طرح ماتریکس است. به نظر شما به عنوان یک روانشناس چطور می توان فردی را که امروز مصرف کننده شیشه و تولید کننده جرم است، به عضوی مفید برای جامعه تبدیل کرد؟ به نظر من بهترین راهکار، بالا بردن آگاهی جامعه است. سیستم خانواده ها طوری نیست که والدین تنها منبع تغذیه ای باشند. پدر و مادرها باید مشکلات هیجانی و عاطفی بچه ها را از همان اول تأمین کنند. بچه ها باید در کانون خانواده احساس امنیت داشته باشند. بیماری خلقی کودکان باید هر چه سریع تر و دقیق تر مورد بررسی قرار گیرد؛ بیماری هایی مثل افسردگی، اضطراب، بیش فعالی تحت کنترل باشد چون این موارد به تنهایی زمینه ساز مصرف مواد است. گاهی اوقات مصرف مواد می تواند ژنتیک باشد (ارثی باشد). زمانی که ما می بینیم تعداد مصرف کنندگان یک خانواده زیاد است باید بستر محیطی مناسبی برای آنها به وجود آوریم. برای برون رفت از این آسیب چه کار باید کرد؟ به نظر من این نکته امری بسیار مهم است و باید بیش از پیش مورد توجه خانواده ها قرار گیرد که اگر خانواده ای مصرف کننده دارد باید او را درمان دارویی کرد نه اینکه او را به مراکزی همچون مراکزی که در آنجا تنبیه صورت می گیرد، بسپاریم. چون درمان دارویی واجب تر است و این افراد بیمار نیز نیازمند درمان دارویی هستند. بی شک اگر سطح آگاهی ها زیاد و انتخاب ها سالم باشد، مطمئناً کشش به سمت مواد کمتر می شود.
پنجشنبه ، ۲۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]