واضح آرشیو وب فارسی:ائل پرس: اتفاقات این روزهای مجلس در بررسی طرح برجام را باید نقطه عطفی در تاریخ تحولات سیاسی ایران دانست. اتفاقی که پیچیدگی آن به حدی است که نمی توان آن را در دسته بندی خاصی از گروه های سیاسی قرار داد. شاید بتوان برجام را نقطه شروعی در تحولات جدید سیاسی ایران در نظر گرفت و پیوستن رئیس مجلس به رئیس دولت اعتدالیون و تشکیل طیف سومی از افکار سیاسی در ایران را باید مهمترین دستاورد آن دانست.ائل / علی مهتدی؛ بررسی طرح برجام _که نتیجه دوازده سال مذاکرات فشرده و اساسی میان ایران و شش قدرت جهانی بود_ در عرض بیست دقیقه و تصویب آن بدون ملاحظه پیشنهادات نمایندگان نشان می دهد که همانطور که برای دولتمردان رسیدن به توافق از محتوای آن مهم تر بود، طیف متمایل به دولت و در راس آن رئیس مجلس نیز اصل تصویب را بر چگونگی تصویب آن، ترجیح دادند. هم مزاقی رئیس دولت و رئیس مجلس در برخورد با منتقدین نیز باعث شد که رئیس مجلس جلوی هرگونه تذکر و اعتراضی را بگیرد. یکی از نکات مهم و تاسف انگیز در بررسی طرح کلیات و جزئیات برجام، برگزاری جلسات محفلی و چند نفره در مجلس بود، این مساله نشان می دهد قاطبه نمایندگان مجلس نقشی خنثی در جلسات دارند و صرفا به نظر نفرات اصلی فراکسیون خود نگاه می کنند، این نکته خود بخود باعث رویکرد دیکاتور مآبانه نفرات اصلی و بخصوص رئیس مجلس شده، بطوریکه وی نظر خود را همه نمایندگان تعمیم می دهد و این قدرت را ایجاد می کند که در برابر هیچکس پاسخگو نمی باشد. نمونه تاسف بار آن را باید در گفت و گوی لاریجانی و کوچک زاده دید که لاریجانی می گوید که نظر کشور این است که این طرح بدون دستکاری خاصی تصویب شود و در برابر پاسخ پرسش کنندگان که منظور از کشور چه کسانی هستند با صراحت تمام می گوید که: آقای شمخانی (دبیر شورای عالی امنیت ملی) و حجازی (از دفتر مقام معظم رهبری) و من!!. صحبت های آتشین دکتر صالحی در جلسه روز یکشنبه، سوای حواشی که داشت یک نکته مغفول مانده برجای گذاشت. اینکه جریان حامی توافق که عمدتا طیف اصلاح طلبان می باشند به جای بررسی عقلانی و مستند طرح برجام به قسم و آیه رو می آورند را باید نکته قابل تاملی دانست؛ جریانی که تنها گزاره ها را با عقلانیت تجربی مورد مداقه قرار می دهد و هیچگونه استدلال وحیانی را موجه نمی داند، به جایی رسیده است که برای پیشبرد اهداف سیاسی خود به گزاره های نقلی رو می آورد.آیا باید از این به بعد قسم خوردن را باید جزو استدلال های جریان روشنفکری دانست؟!! تکروی و یکه تازی که رئیس مجلس در تصویب برجام نشان داد، نوید انشقاق جدی را در جریان اصولگرایی می دهد. گویا رئیس مجلس علاقه شدیدی دارد تا در سند برجام نقشی جدی از خود در تاریخ برجای گذارد، شاید وی بر نمی تابد تا این توافق تنها به اسم رئیس جمهور و وزیر امور خارجه ثبت شود. نکته ای که شاید صرفا به یک ثبت تاریخی محدود نشود و هم مزاقی رئیس جمهور و رئیس مجلس به موضوعات دیگر همچون انتخابات نیز کشیده شود. شاید به جرات بتوان گفت بهترین مجلسی که می تواند مدنظر دولت باشد، همین مجلس نهم است، چرا که عده ای به اسم اصولگرایی، طرفدار جدی دولت هستند و اهداف دولت را پیگیری می کنند بدون آن که دولت رانت و سهمی به آن ها بدهد (سمپات بی جیر و مواجب از این بهتر؟!!). مخالفین سرسخت دولت نیز باعث می شود، دولت تدبیر و امید سبیل مشخصی برای فحاشی های سیاسی خود داشته باشد و نقاط ضعف خود را در قالب حمله به منتقدان بپوشاند. برخلاف تحلیل رایج، هیچگاه مجلس اصلاح طلبی، مجلس مطلوب دولت نخواهد بود، چراکه مطالبات ساختارشکنانه ای که این طیف دارد، عملا دولت را در مقابل جریان اصولگرایی قرار می دهد که باعث هزینه دادن دولت می شود.
پنجشنبه ، ۲۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ائل پرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]