پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1850072685
داوری اردکانی: هنرمندان همگی متفکرند اما ضرورتی ندارد که فیلسوف هم باشند
واضح آرشیو وب فارسی:صید نیوز: به گزارش خبرآنلاین به نقل از مهر، نخستین روز از همایش دو روزه حافظ عصر روز گذشته در مجتمع فرهنگی شهر کتاب برگزار شد. دکتر رضا داوری اردکانی رئیس فرهنگستان علوم از سخنرانان این همایش بود که خلاصه نکات سخنان او را در ادامه می خوانید. * ما از شاعر توقع نداریم فلسفه بگوید چون فلسفه و شعر یکی نیست. البته شاعر و فیلسوف هر دو متفکر هستند منتهی هر تفکری به علم تعلیمی منتهی نمی شود. علم بر اساس برخورد دیالوگ با دیالوگ و با روش های علمی در مدرسه منتقل و آموخته می شود اما شعر آموختنی نیست و به نوعی علم نیز به شمار نمی رود. البته منظورم شأن ادبیاتی آن نیست که آن را می آموزیم. * ما شعر را به قصد یادگرفتن نمی خوانیم و به شعر نیز به قصد کشف کردن رجوع نمی کنیم. به عبارت دیگر ما شعر را مصرف نمی کنیم اما همیشه به آن نیازمندیم. شعر وسیله به مقصد رسیدن نیست بلکه امری است بالذات مطلوب. این موضوع تا اندازه ای اهمیت دارد که سعدی علیه الرحمه می گوید: «اشتر به شعر عرب در حالت است و طرب/گر ذوق نیست تو را کژ طبع جانوری» * فلسفه تفکری است که در ۲۵۰۰ سال اخیر غالب بوده است. امری است که از ابتدا بنایش این بود که تفکر غالب باشد. لذا فلاسفه از ابتدا درباره شعر نظر داده اند و کتاب نوشته اند. یکی از مهمترین و عمیق ترین و البته کوتاه ترین آثار درباره شعر را ارسطو نوشته است و در آن چیستی شعر و اینکه از کجا می آید را مورد بحث قرار داده است. همان فلاسفه بودند که زبان شعر و فلسفه را از هم جدا کردند. ارسطو در تقسیم بندی خود از سفسطه، خطابه، جدل، برهان و شعر صحبت می کند و می گوید زبان فلسفه برهان است و زبان علم کلام را جدل، خطابه را زبان سیاست می داند و سفسطه را زبان ظاهر بینی و شعر را زبانی که مقدمه اش خیال است و من حتی یک فیلسوف نمی شناسم که درباره علم خیال یک نظر واحد داشته باشد. * شاعران کمتر به فلسفه راغب بوده اند اما فلاسفه به طور عمده به شعر رغبت داشته اند. حافظ شاعری است که کمتر به فلسفه علاقه داشته است. در ادبیات ایران نیز شاعر عارف زیاد داریم اما در همین مورد هم شاعر بیشتر به دنبال بیان عرفان نظری نیست بلکه احوال عارفانه را بیان می کند. در مقابل فیلسوف بیشترین وقت خود را صرف احوال عارفانه می کند. * در شعر به دنبال بیان یک مقصود نیستیم. شاعر نخست فکر نمی کند و بعد به نظم بسراید، البته شاعر می تواند فکر کند و شعر بگوید اما کارش این نیست. به عبارت دیگر شاعر دارای صورت و معنایی جدای از هم است اما فلسفه اینگونه نیست. شعر ما را متنبه می کند و در جانمان نوعی روشنی و نشاط خلق می کند، ما را پرورش می دهد و دگرگون می سازد بی آنکه چیزی را به ما بیافزاید. * من همه هنرها را هنر شعری می دانم. هنرمندان همگی متفکرند اما ضرورتی ندارد که فیلسوف نیز باشند کما اینکه بنیانگذاران سیاست نیز متفکرند اما ضرورت ندارد فیلسوف باشند. /۶۲۶۲
پنجشنبه ، ۲۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-