محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829922600
نمایشگاه عکس حامد قصری در گالری گلستان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: تابناک: پنجمین نمایشگاه انفرادی آثار حامد قصری با عنوان «گذر بی وقفه زمان » در گالری گلستان برگزار می شود.به گزارش تابناک اصفهان، در این نمایشگاه که از روز جمعه 24مهرماه ۹۴ و از ساعت 16 تا 20 بعدازظهر در گالری گلستان افتتاح می شود 23 عکس از این عکاس عضو انجمن عکاسان ایران در معرض دید عموم قرار می گیرد. این نمایشگاه تا 6 آبان ماه ادامه دارد.گالری گلستان به نشانی تهران ، دروس ، خیابان شهید کماسایی ، شماره ۳۴ ؛ پنج شنبه ها و تعطیلات رسمی؛تعطیل است. محمدرحیم اخوت در یادداشتی بر این نمایشگاه نوشته است: تا آنجا که می دانیم تنها انسان است که درکی از گذر بی وقفه زمان دارد و «زندگی» را رویدادی می بیند که از «گذشته» روییده و رو به سوی «آینده» جاری است.انسان،چه به صورت فرد،چه به شکل قوم و گروه و طایفه،یعنی چه در وجه فردی چه از بعد اجتماعی،چندی در این رود همیشه جاری دست و پایی می زند و جای خود را به دیگری و دیگران می سپارد.حتی شاعر اندیشمندی که توصیه می کند«بر نامده و گذشته بنیاد مکن/حالی خوش باش و عمر بر باد مکن»نمی تواند آن «نامده و گذشته»را نادیده بگیرد.می داند که این «حال» گذرا چیزی نیست جز مرزی میان گذشته محتوم و آینده موهوم. زمانی در جایی نوشته ام «زمان حالی که از گذشته باردار نشده باشد،هیچ نیست حتی زمان حال».من از آنجا که از تمام کار و بار زندگی و کنش های فرهنگی،بیش از همه به داستان و داستان نویسی دلبسته ام،همه چیز را از نظرگاه داستان می نگرم.«داستان» نه به عنوان قصه ای از سرگذشت ها و رویدادهای واقعی و تخیلی.«داستان» به عنوان روایت آمیزه ای لایه لایه از واقعیت و تخیل؛که فقط یکی از لایه های آن در متنی روایت می شود؛و لایه های دیگر در حواشی و اعماق می مانَد.درست مثل همان بخش از کوه یخی شناور بر آب که در زیر آب می ماند و هویدا نمی شود؛اما انکار شدنی هم نیست.تمثیلی که گویا همینگوی به آن اشاره کرد و اکنون در مقوله ی داستان و داستان نویسی ضرب المثل شده است.این بخش پنهان را شاید در تمام جلوه های هنری،از نقاشی و مجسمه سازی تا شعر و ادبیات،بتوان دید.پنهان است اما هست.اگر - عکاسی یا دست کم بخشی از آن - را «هنر»بدانیم،این بخش پنهان و ناپیدا را هم در آن می بینیم.این گونه عکس ها،مثل همان داستان،مخاطب را به مشارکت در معنی بخشی و – به اصطلاح:-خوانش» »های مکرر و متفاوت فرا می خواند.«خوانش» هایی که تا هست،آن «اثر» زنده است.چیزی شبیه تالیف مجدد که صاحب اثر و مخاطب هر دو در آن دخیل اند. من از آنجا که ذهنی داستان پرداز دارم،از برخی از این عکس ها داستان می پردازم.داستانی که بیشتر از حواشی مایه می گیرد تا از متن. پیداست که هر عکسی،همچون هر نقاشی و یا هر شعری،چنین قابلیتی ندارد.مصداق همان که حافظ فرمود:«گوهر پاک بباید که شود قابل فیض/ورنه هر سنگ و گِلی لؤلؤ و مرجان نشود.» به این ترتیب،از هر عکسی – یا از برخی از آن ها- می توان داستانی یا داستان ها پرداخت. *یک قوری شکسته یا قاب عکسی کهنه بر رف اتاقی که جز همین عکسِ از یاد رفته،سال هاست کسی در آن زندگی نمی کند. *عکس شب زفاف عروس و دامادی جوان که از جوانی و آن پیوند تنها همین عکس باقی مانده و یک آینه،که آن هم در طاقچه ی این اتاق،از یاد رفته است. * قاب عکسی از مردی با فکل کراوات و سبیل هیتلری رایج در دهه بیست خورشیدی:نشانی از آن دوره و آن ماجراها و آرمان ها. * عکس هایی آویخته بر ریسمانی در برابر طاقچه و دیواری فرسوده از گزند باد و باران سالیان. * اتاقی با سقف تاق و چشمه،که از تمام نشانه های حیات آدمی،تنها گوری بر زمین و عکسی به دیوار باقی مانده است. * یک صندلی و دو عکس تکی بر دیوار:می آییم و می رویم و تنها همین نشانه ها از ما می مانَد.«آمدیم و رفتیم و تمام.» * عکسی بر گوشه پنجره ای که اکنون بر هر گونه زندگی بسته است. اشیا و عکس هایی کهنه که همچون خرده ریزهای بازمانده از زندگی های بربادرفته بر این ساحل دور افتاده بر جای مانده است. * نقش ها و آرایه هایی خرد و خراب بر دیواری شکسته و فروریخته؛یادآور آن که «از ما بمانْد جز غباری / آن نیز برفت پاره پاره.» * بندرختی با گیره هایی خالی و عکسی تک افتاده در برابر دیواری همچون دیوار زمان. * یک چرخ خیاطی که سال هاست دستی آن را نچرخانده و لباسی ندوخته است.بانوی خیٌاط،با آن چهره و گیسوی آراسته،اکنون صدسالی هست که جوان مانده است. * سرانجام از یک زندگی و یک پیوند،تنها همین عکس با عروس و داماد و دو تکه پارچه دست دوزی شده مانده است.دست ها و چهره ها و لباس ها و تمام اشیای زندگی به تاراج رفته است.حتی از بخاری دیواری هم جز نقشی بر دیوار نیست.آتش ها خاموش می شوند و از آن ها تنها خاکستری سرد بر جای می مانَد.و از هر کدام از این ها می توان داستان ها پرداخت.
چهارشنبه ، ۲۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.ostanha.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها