واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: نیویورک تایمز در تفسیری نوشت: هر چقدر هم که ممکن است آمریکایی ها و اروپایی ها از آنچه روسیه در کریمه و اوکراین انجام داد، بیزار باشند اما آنچه که از عملیات روسیه در سوریه حاصل می شود، ممکن است نخستین روزنه امید برای پایان دادن به کابوس در این کشور باشد.به گزارش قدس انلاین به نقل از ایرنا ،گوردون آدامز استاد روابط بین الملل در دانشگاه آمریکن و استفان ام. والت استاد روابط بین الملل در دانشگاه هاروارد نویسندگان تفسیر خود را برای این روزنامه آمریکایی با عنوان 'راه دمشق از مسکو می گذرد'، چنین آغاز کردند: چهار سال است که سیاست آمریکا در سوریه بر دعا و آرزو استوار است 'آرزوی اینکه بشار اسد از قدرت کنار رود و دعا برای اینکه مخالفان میانه روی وی از آنچه هستند، نیرومندتر شوند. اکنون روسیه نقش خود را شدت بخشیده و به نظر می رسد که واکنش دولت آمریکا و بسیاری از تحلیلگران این است که بیشتر دعا و سخت تر آرزو کنید و البته روسیه را هم بخاطر تهاجم به جایی که از نظر آنها ربطی به او ندارد، محکوم کنید'. * ثبات دولت سوریه تنها راه بازگشت پناهجویان است این دو در بخش های دیگر از تفسیر خود که در آن سعی داشتند راه حل های منطقی به دولت آمریکا برای بحران سوریه ارائه دهند، افزودند: پوتین درست می گوید که تنها یک دولت باثبات و برقراری امنیت می تواند به پناهجویان سوری اجازه دهد تا به خانه خود بازگردند. آمریکا، به جای آنکه در جست و جوی یک پیروزی قاطع باشد، بهتر است خواهان پایان این جنگ با راه حلی باشد که کمتر زیانبار است هرچند هم کمتر راضی کننده باشد. آمریکا می باید دو هدف در سوریه داشته باشد: یکی اینکه نظم را به بخش هایی از کشور که در دست (گروه تروریستی) داعش نیست بازگرداند. دوم اینکه برای ایجاد ائتلافی از نیروها تلاش کند که بتواند داعش را محدود ساخته سرانجام جایگزین کند. عملیات روسیه می تواند فرصتی برای دستیابی به هر دوی این اهداف باشد. برای این کار، باید پیش داوری های آمریکایی و شعارهای داغ سیاسی را کنار گذاشت. روسیه یک مهاجم به سوریه نیست؛ دهه هاست که روسیه در این کشور درگیر است، همانطور که آمریکا بیش از 60 سال است که در سراسر خاورمیانه درگیر است. دولت بشار اسد مورد حمایت روسیه است و سوریه هم یک پایگاه نظامی برای ارتش روس به حساب می آید. آمریکا هم پایگاه های خود را دارد، مجموعه بزرگتری از دوستان و امکانات عملیاتی در منطقه. هم اکنون هر دو قدرت در ثبات منطقه منافعی دارند. جنبش های خشن جهادی، بیشتر برای روسیه تهدید هستند تا آمریکا. بسیاری از روس ها پیش ازاین به دست تروریست ها کشته شده اند و هزاران جهادی مستقر در روسیه به داعش پیوسته اند با این نیت که سرانجام روزی به آن کشور بازگردند. روسیه همچنین اهرم ارزشمندی در سوریه دارد که آمریکا فاقد آن است: حضور نیروهای زمینی در سوریه، پیوندی با یک نظام ضعیف اما دارای کارکرد در دمشق، پیوندهای کاری با دولت های ایران و عراق و توافق های اشتراک اطلاعاتی با هر دوی این کشورها که بخوبی می تواند شامل حزب الله هم بشود. ایالات متحده هنوز صدها هواپیما و هزاران نیروی نظامی در منطقه دارد و همچنین پیوندهایی محکم با کردها، اما ارتباط چندانی با ایران ندارد و روابطش با دولت عراق ضعیف است و اطلاعات کم مایه ای در سوریه و یک برنامه آموزشی نظامی برای مخالفان (معارضان مسلح) میانه روی سوری دارد، که یک شکست کامل بود و اکنون هم کنار گذاشته شده است. یک ائتلاف گسترده تر منطقه ای، با مراقبت ها و ملاحظات کافی، می تواند ابزاری نیرومند علیه داعش باشد. مقامات آمریکایی، باید به این واقعیت ها گردن نهند و از امکاناتی که هنوز در اختیارشان است برای پیشبرد اهداف انسانی و ضدافراط بهره بگیرند. (این در حالیست که) جنگ طلبان آمریکایی چون سناتور جان مک کین و لیندسی گراهام تصور اشتباهی دارند. آنها فراموش کرده اند که مخالفت با دخالت نیروی خارجی، یک فاکتور حیاتی برای یارگیری توسط تندروهاست. ** آمریکا و روسیه در سوریه هماهنگ شوند آمریکا و روسیه باید بپذیرند که بعنوان قدرت های خارجی، هرگز قادر به رویارویی، محدود کردن و از میان بردن داعش نیستند. تنها یک ائتلاف منطقه ای است که می تواند این کار را به سامان برساند. واشنگتن و مسکو در همکاری با هم می توانند از پیوندهایی که هریک با قدرت های منطقه ای دارند – قدرت هایی که عملا از نیروی انسانی و فضای عملیاتی برای اقدام برخودارند- بهره ببرند. فشارهای مشترک روسیه و آمریکا می تواند به همه طرف ها کمک کند تا امروز بر داعش تمرکز کنند و دیگر نگرانی ها را به بعد موکول کنند. گروه هایی همچون جبهه نصرت- که شاخه القاعده در سوریه است- دوست آمریکا هم نیستند و زمینه ای برای تقسیم کار بهتر فراهم می آید. هماهنگ ساختن کارها می تواند از حوادث خطرناکی که ممکن است در کوران جنگ بروز کند، جلوگیری نماید. تلاش مشترک روسیه- آمریکا یک درمان کامل نیست اما امیدبخشترین مسیر به سمت یک راه حل است. مقامات آمریکایی باید از جار و جنجال درباره عملیات روسیه دست بردارند و بپذیرند که ما از جنگ سرد عبور کرده ایم و سرگرم سیاست ورزی و کشورداری هستیم.
چهارشنبه ، ۲۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]