محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829674370
عزاداری در عصر قاجار
واضح آرشیو وب فارسی:عصر خبر: عزاداری در محرم یکی از رسوم مورد توجه شاهان قاجار به شمار می رفت و آنها از این فرصت برای نشان داد پایبندی خود به شرع و ارادتشان به اهل بیت(ع) استفاده می کردند.عصرخبر به نقل از ابتکار: عزاداری در محرم یکی از رسوم مورد توجه شاهان قاجار به شمار می رفت و آنها از این فرصت برای نشان داد پایبندی خود به شرع و ارادتشان به اهل بیت(ع) استفاده می کردند. در عصر قاجار با شروع ماه محرم خیابان ها و کوچه و شهر به پرچم های سیاه مزین می شد و در تهران در نزدیک به دویست هیات مراسم عزاداری بر قرار بود؛ در این میان شاهان نیز همراه با مردمی که رسوم و آداب عزاداری محرم را به جا می آوردند مراسم سوگواری برگزار می کردند. ناصرالدین شاه قاجار که سخت خود را شیفته معصومین و بویژه امام حسین(ع) نشان می داد شاید بیش از دیگر شاهان قاجار خود را پایبند به عزاداری عاشورا می دانست. او در طول دوران سلطنت خود با ساخت تکیه دولت که گفته می شود بر اساس ساختمان "رویال البرت هال” در لندن طراحی شده بود هر شب مراسم روضه خوانی و سوگواری برگزار می کرد. با این وجود یکی از مهمترین آئین هایی که مورد توجه ناصرالدین شاه قرار داشت تعزیه خوانی بود که در این دوره رواج فراوان یافت.گفته می شود مراسم ویژه عزاداری در تکیه دولت از روز اول محرم و با حضور ده ها روضه خوان که برای گرم کردن مجلس یکی پس از دیگری به منبر می رفتند آغاز می شد و آنان اشعاری در رثای سیدالشهدا(ع) با صدایی خوش قرائت می کردند؛ در ادامه با حضور ناصرالدین شاه مراسم تعزیه خوانی آغاز می شد و تعزیه خوان ها در سکوی مرکزی تکیه به نقل و اجرای مصیبت عاشورا می پرداختند.در کنار مراسم رسمی ای که شاه هر ساله برگزار می کرد آئین ها و سنت های ویژه دیگری نیز وجود داشت که مردم پایبند به انجام آن بودند که نذر کردن از مهمترین آنها بود. نقل است در آن روزها کسانی که توانایی اطعام نداشتند هم با ریختن مشتی برنج در پلوی نذری یا تکه گوشتی در خورش، در نذر شریک می شدند. حتی پخش لباس سیاه بین فقرایی که توانایی تهیه لباس عزا را نداشتند نیز یکی دیگر نذرهای رایج در تهران قدیم بود که بین فقرا تقسیم می شد.از رسوم دیگر عاشورا مراسم قمه زنی بود در روز عاشورا انجام می گرفت و عزاداران کفن پوش در دسته جات چند نفره اقدام به قمه زنی می کردند؛ در این میان رسومی مانند زخم زنی، سنگ زنی قفل آجین و شمع آجین کردن بدن وجود داشت که اکنون منسوخ شده است. عزادارن برای قفل آجین کردن بدن خود را سوراخ کرده به قفل می زده اند که عملی بسیار دردناک بوده و گاه به عفونت و بیماری فرد منجر می شده است.در آن روزها عکاسان دربار و غیر دربار نیز بی کار نبوده و مراسم عزاداری و آئین های عزاداری را به ثبت تصویر می رساندند. عکس هایی که کسانی چون محمد حسن میرز، انتوان سوریوگین، عبدالله قاجار و تنی چند از دیگر عکاسان قاجار از آئین ها عزاداری عصر قاجار عکاسی کرده اند امروز خود یکی از منابع مستند فرهنگ عزاداری در یکصد سال گذشته است. محرم از دیدگاه سیاحان خارجی دوره قاجار سیاحان خارجی که به ایران می آمدند علاوه بر تحقیق و گزارش فعالیت های سیاسی نظامی و اقتصادی توجه ویژه ای به برگزاری مراسم و آیین های مذهبی داشتند. به همین دلیل عزاداری ماه محرم را به دلیل اهمیت آن بین شیعیان ایرانی بیش از دیگر مراسم های مذهبی در سفرنامه های خود انعکاس داده اند. تمامی ردشگران خارجی که در دوره قاجاریه به ایران سفر کرده اند، این مراسم سوگواری را یکی از ویژگی های مهم جامعه آن زمان ایران ذکر کرده اند . بارون روسی در مورد ویژگی این ماه در سفرنامه خود می نویسد: «محرم نزد ایرانیان ماه ماتم و اندوه است ، در این ماه ایرانیان به خاطر شهادت امام حسین(ع) فرزند علی(ع) عزاداری می کنند.» نخستین سفیر آمریکا در دوره ناصرالدین شاه هم در خاطرات خود نوشته است: «اگر شخص شجاعی در این دنیا بوده، مسلماً آن شخص حسین، پسر علی (ع) بوده است.» نقشه بردار انگلیسی که در دوره مشروطه در ایران بود درباره محرم می گوید: «به خاطر شهادت این امام در صحرای کربلا ایرانیان مراسم جانسوزی بر پا می کنند.» یک سیاح آلمانی هم می نویسد: «ایرانی ها 10 روز اول ماه محرم را مخصوصاً طی مراسمی ویژه ای عزاداری می کنند.» او درباره اندوه مردم ایران در این ایام در سفرنامه خود این گونه نقل می کند: «از ائمه شهید بیش از همه سرگذشت و فاجعه دردناک امام حسین (ع) مردم را تحت تاثیر قرار داده است.» وزیر مختار انگلیس در زمان مظفرالدین شاه نیز در خاطرات سیاسی خود می نویسد: «روی هم رفته نام کربلا، احساسات مذهبی ایرانیان را باشدت و نیروی بیشتر به جوش می آورد.» پزشک آلمانی ناصرالدین شاه از واقعه کربلا و شهادت رسیدن امام، توضیحاتی ارائه می دهد و می افزاید: «ایام عاشورا یعنی ده روز اول محرم رامی توان جز ایام رسمی محسوب کرد، در این روزها که عزای عمومی و سراسری به یاد شهادت آل علی ، در مملکت است.» سیاح ایتالیای که در دوره ناصر الدین شاه شاهد این ایام بوده نوع پوشش مردم را در این ایام اینطور توصیف کرده و می گوید: «شاه و مردم لباس سیاه به نشانه عزاداری می پوشند و بعضی از افراد کمربندی سیاه با نقش های نارنجی بر کمر می بندند و مردم عادی جامه ای سیاه بدون شال و کمربند می پوشند که به طور آزاد تا پایین زانو می افتد و سینه آن را به علامت عزا و ماتم باز می گذارند.» همسر مسیونر مذهبی انگلیسی از آداب و رسوم این ایام در کتاب خود نوشته است: «در این ایام مراسم عروسی و جشن برگزار نمی شود و بر سر در خانه ها پرچم های سیاه به نشانه اینکه در این مکان روضه و عزاداری بر پاست نصب می کنند و مومنان برای ثواب چای و قلیان رایگان می دهند.» ناظر انگلیسی که برای اختلافات مرزی بین ایران و ترکیه در زمان محمد علیشاه در ایران بوده در باب عظمت این روزها در کتاب خود یاد آور می شود: «در حقیقت باید گفت: عامه پیروان تشیع در این روزها از حالت طبیعی خارج و به حال خلسه و جذبه درمی آیند و برای زیارت مقابر متبرکه به خصوص کربلا، نجف، کاظمین و مشهد می روند و در مصیبت خاندان علی (ع) عصبانی و ناراحت هستند، مراسم جانسوزی برپا می کنند.» سیاح ایتالیایی شرکت عزاداران را با نیت پاک و از روی ایمان ذکر کرده و می نویسد: «بعضی ها هم با خنجر سینه و بازوان خود را زخمی می کنند که این تشریفات را برای مرگ نوه حضرت محمد (ص) بر پا می دارند.» سرهنگ فرانسوی به حرکات قمه زنی اشاره کرده و درباره احساسات مردم داغدار ایران این چنین گفته است: «این مراسم اشک های را که از اندوه واقعی سرچشمه می گیرد سرازیر می کند و پیروان غیور علی (ع) را که بر آن ناظر هستند شدیداً به هیجان می آورد.» سفیر آلمان در زمان ناصر الدین شاه یکی از رسوم معمول مراسم عزاداری را سینه زنی نام برده و می گوید: «بیشتر دسته جات آنقدر با دو دست چنان به سینه خود می زنند که پوست آن کنده می شود.» سیاح ژاپنی هم از ایجاد دسته جات سینه زنی توضیحاتی ارائه می دهد و یادآوری می کند: «چیزی مانند نیزه بود را بالا می برند که به آن علامت می گویند، این علامت را باچراغ و هر چیزی نذر شده است آراسته و آن را به همراه این آویزه ها برداشته و در کوچه ها و خیابان های شهر را می برند و مردم که به همراه این علامت هستند با صدای بلند همسرایی می کنند.» سیاح انگلیسی از احترام شیعیان به امام حسین (ع) یاد می کند و متذکر می شود: «ایرانیان با علاقه زیاد در تمامی برنامه های عزاداری و سینه زنی با خلوص نیت شرکت می کنند.» کلنل روسی که در زمان مظفر الدین شاه شاهد این مراسم از نزدیک بوده در خاطرات خود نوشته است: «درایام عزاداری بسیاری از ایرانیان نذر دارند، در این ماه کسانی هستند که داو طلبانه شغل سقائی را انجام می دهند و مشکی بر دوش گرفته و به طور رایگان به همه تعارف می کنند، پیرترها که خون ریزی از قمه زنی را مخاطره آمیز می دانند ، خاکستر در آب کرده و به سر وصورت خود می مالند و یا کاه بر سر خود می ریزند.» سیاح فرانسوی در زمان محمد شاه طریق دیگر احساسات مذهبی را در این ایام تعزیه دانسته است و سفیر آمریکا تعزیه را آواز عزاداری مردمان اسلام در کتابش نام برده است. کنت فرانسوی یاد آور این است که مراسم تعزیه همیشه با تشریفات رسمی زیادی انجام می شود که در این هنگام احساسات واقعی ایرانیان تمام قد بیدار می شود. هر اقدامی که به منظور اعتلا و شکوهمندی تعزیه به عمل آید ثوابش به بانی آن باز می گردد ، سیاح ایتالیایی با ذکر این مطلب در کتابش می نویسد: «هریک از اشخاص که تعزیه را برپا می کنند بیشتر به سبب تعلق خاطر به مذهب است و نه خودنمایی، اگر کسی هم ثروت کافی برای درست کردن تکیه ندارد، با دیگران شریک می شود و گاهی برای این کار زمینی را خریداری یا اجاره می کند. دادن پول یا فرش و وسایل دیگر برای تکیه و برگزاری مراسم تعزیه کاری قابل تحسین محسوب می شود و آن را نوعی عبادت می دانند.» سیاح انگلیسی از آداب و رسوم تعزیه در سفرنامه خود توضیحاتی ارائه می دهد و در ادامه می نویسد: « قبل از آغاز برنامه تعزیه یک روحانی به بالای منبر در کنار صحنه می رود و شروع به موعظه و مصیبت های که امام حسین (ع) و مقاومتی که بر علیه طاغوت زمان انجام داده ، مطالبی را بیان می کند یا در فواصل دو پرده درباره تعزیه ای که قرار است اجرا شود توضیحاتی می دهد .» (ویلز ؛ ص324) سیاح آلمانی از علاقه مردم به نمایش های که در ماه محرم برگزار می شود می نویسد و در ادامه بیان می کند: «در پانزده روز اول محرم هیچ کس به چیزی جز آن نمی اندیشد، دایر کردن تعزیه یک امر خیر محسوب می شود و هر کسی به نحوی در تشکیل و جریان مراسم کمکی کرده باشد امید دارد که کم وبیش از ثواب اخروی بر خوردار گردد.» سیاح ژاپنی از نگرفتن اجرت و پول شبیه خوانان تعجب می کند و می نویسد: «به همین دلیل سایر مردم هم ثوابی در این ایام ببرند لباس های فاخرشان را به آنها امانت می دهند تا تعزیه را با شکوه و عظمت بر گزار کنند.» ادیب فرانسوی تعزیه کامل را حدود سی یا چهل نمایش عنوان می کند و می نویسد: «هر قسمت حدود دو الی سه ساعت وقت می گیرد ، بیشتر نمایش ها به واقعه درد آور کربلا و شهادت امام حسین (ع) می پردازد.» جهانگرد بلژیگی در مورد این ایام سوگواری در کتاب خود اینطور نوشته است: «به گمان هیچ کس در دنیا قادر نیست میزان ناامیدی و خشم و ترحمی که قلب این جمعیت انبوه را می لرزاند ، توصیف کند . لعن و نفرین خشم آلود علیه یزید و شمر و استمداد پر شور از امامان و صدای گریه های بغض آلود در فضای پهناور تکیه طنین انداز بود و از سینه پر درد هزاران نفر آوای حسین ! حسین ! با صفا و صداقت بی شائبه بیرون می جهید.» سفیر فرانسه در ایران، در آستانه جنبش مشروطیت اذعان می کند درخاطرات خود:«عزای پایان ناپذیر واقعه کربلا، برای ایرانیان فراموش نشدنی است.» ایرانیان این امام شهید را برای شفاعت نزد خدا خیلی عزیز می دارند و اگر شخصی از آنها طلب دعا کند این امام را واسطه قرار می دهند. به همین دلیل زن های ایرانی هر گونه نذر و نیازی که داشته باشند به خاطر توجه خاص به امام حسین (ع) در این ایام ادا می کنند.
چهارشنبه ، ۲۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر خبر]
[مشاهده در: www.asrkhabar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها