تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835793511
سفر 31 روزه دور ایران برای «سلفی»+تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری تسنیم: صادق اکبری کارگردان ویدئوی جالب «سلفی ایرانی» است. فیلمی که در آن جوان تبریزی برای سلفی گرفتن با آثار باستانی ایرانی، تمام کشور را زیر پا گذاشته است.به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، «چو ایران نباشد، تن من مباد» داستان این جوان تبریزی از همین یک بیت از فردوسی آغاز می شود. عشق به ایران و ایران گردی او را وادار می کند تا تابستان امسال تک و تنها و فقط با یک کوله پشتی سفر به تمام استان های کشور را آغاز کند و نتیجه این سفر را در یک ویدئوی یک دقیقه ای در فضای مجازی منتشر کند. «سلفی ایرانی» روایتگر ایران گردی در 31 روز این جوان ماجراجوی تبریزی است. پیدا کردن او کار سختی نبود. بعد از دیدن ویدئویش در فضای مجازی نام صادق اکبری را در اینستاگرام جست وجو کردیم و تنها صفحه ای که پر بود از سلفی های ایرانی همراه با همان بلوز سفیدرنگ را پیدا کردیم. پس به سراغ او رفتیم تا از این گشت وگذار عجیب وغریب یا به قول خودش رکورد بی سابقه در ایران گردی بگوید. تب سلفی من را هم گرفت صادق اکبری متولد سال 1369 در تبریز است. عشق به فیلم سازی او را سال 88 به اصفهان می کشاند تا هنرجوی انجمن سینمای جوان شود؛ اما داستان این جوان از جایی برای ما جالب شد که ویدئوی یک دقیقه ای آن با عنوان سلفی ایرانی در فضای مجازی پخش شد. ویدوئویی که در آن گوشی به دست، از آثار باستانی کشور از آرامگاه ابوعلی سینا در همدان گرفته تا مقبره دانیال نبی در شوش و از حافظیه و سعدیه در شیراز تا نقش جهان در اصفهان فیلم گرفته است. بی مقدمه شروع می کند و از سلفی اش با ایران می گوید. اول از همه هم تاکید می کند که این کار فقط یک دمو (پیش نمایش) بوده و فیلم اصلی که حدودا 7-8 دقیقه ای است، هنوز آماده نشده: «من کلا ایران گردی را دوست دارم و بار اولم هم نبود. قبل از این سفر دو بار دیگر هم ایران گردی کرده بودم؛ اما برای بار سوم می خواستم یک کار جدید بکنم . آن زمان هم تب سلفی در ایران بالا بود؛ پس با خودم گفتم چرا از سفرم سلفی نگیرم؟» سر زدن به 150 مکان تاریخی فقط در 31 روز! از او می پرسم که این کار ایده خارجی نداشت یا نه که پاسخ می دهد: «من قبلا یک فیلم مشابه از یک ایرانگرد اروپایی دیده بودم که در چند کشور اروپایی این کار را انجام داده بود. البته تا جایی که در خاطرم است او فقط از 40 یا 50 مکان فیلمبرداری کرده بود. در ضمن مدت زمانی که به آن اختصاص داده بود، خیلی بیشتر از من بود و در نتیجه کارش راحت تر بود.» آقای اکبری درفیلم خود موفق شده از 150 آثار تاریخی ایران آن هم فقط در مدت 31 روز سلفی بگیرد. کاری که شاید غیرممکن به نظر برسد؛ اما آقای اکبری با یک برنامه ریزیِ به قول خودش چریکی، آن را ممکن می کند. از همان ابتدا هم مراکز استان ها برای این کار انتخاب می شوند؛ اما استثنا هم داشته: «در بعضی استان ها که مرکز آن آثار تاریخی زیاد نداشت، به شهرهای اطراف هم سر می زدم؛ مثلا در خوزستان از دزفول و شوش هم سلفی گرفتم.» شب ها در اتوبوس می خوابیدم کار از آرامگاه شهریار در زادگاه او کلید می خورد و به میدان آزادی در تهران ختم می شود. سهم هر یک از استان ها فقط و فقط یک روز است. «فقط حدود 5 ماه، پیش تولید کار طول کشید. من باید به نحوی برنامه ریزی می کردم هر یک روز را در یک استان سپری کنم؛ پس چاره ای نداشتم که شب ها سفر کنم و روزها بخوابم.» آقای اکبری می گوید حتی یک شب هم در هتل یا مسافرخانه نخوابیده است. «من شهرها را جوری انتخاب می کردم که مسافت بین آن ها 7 یا 8 ساعت باشد. مثلا از تهران به قم نرفتم و به جای آن به شیراز رفتم تا این تناسب حفظ شود. این زمان مسافرت هم اغلب در شب بود که بتوانم استراحت کنم و به خاطر همین هم حتی یک شب هم در هتل نخوابیدم یا بهتر بگویم وقت آن را نداشتم!» دوربینم را برای این سفر فروختم آقای اکبری تمام هزینه های این سفر را از جیب خودش داده است؛ گرچه از نظر خودش سفر او خرج چندانی نداشته است: «من چون شب ها در اتوبوس می خوابیدم، هزینه ای برای اقامت پرداخت نکردم و فقط پول خورد و خوراک و تجهیزاتم بود.» او برای این سفر و خرید تجهیزات و تهیه سلفی حدودا 6 میلیون تومانی خرج کرده است. البته همین میزان هم از پس انداز او بیشتر بوده است. « مجبور شدم دوربینم را برای تامین مخارجم بفروشم؛ دوربینی که از نظر خیلی ها ناموس عکاسان به حساب می آید!» البته الان هنوز هم هزینه های این پروژه تمام نشده و تدوین مستند هم مدام برای او خرج می تراشد و او مجبور است تمام درآمد خود را صرف به ثمر رسیدن این مستند کند. خودم پیراهنم را طراحی کردم مارکوپولوی ایرانی قبل از سفر، فکر همه چیز را می کند. اول از همه یک تلفن همراه گرانقیمت می خرد که به قول خودش با آن می توان بهترین سلفی ها را گرفت. بعد از موبایل نوبت به لباس می رسد. «لباسم را خودم با کمک دوستانم طراحی کردم و چون به این بیت از فردوسی علاقه داشتم، آن را روی پیراهنم حک کردم.» از او می پرسم که در طول سفر همین یک پیراهن را پوشیده که جواب می دهد: «نه من سه پیراهن داشتم که هر دو روز یک بار آن را عوض می کردم و می شستم. حتی جالب است بدانید من در شستن این پیراهن هم ماجرا داشتم! یک بار که آن را شسته بودم و منتظر بودم خشک شود، متوجه شدم نیست. یک نفر به گمان اینکه دیگر به آن نیاز ندارم، آن را برداشته بود که به دنبال او رفتم و پیراهن را پس گرفتم!» البته با تمام این مراقبت ها باز هم یکی از این پیراهن ها در سفر برای همیشه ناپدید شد. با دمپایی ایران گردی کردم سفر جوان تبریزی ما در 23 تیر امسال شروع شده و در 24 مرداد هم به نقطه پایانی خود رسیده است و جالب اینکه تمام این سفر فقط با یک جفت دمپایی انجام شده است! «من مجبور بودم که از دمپایی استفاده کنم و اصلا برای من ممکن نبود که 30 روز تمام پاهایم در کفش باشد. با این حال یک جفت کفش در کوله پشتی خود داشتم.» این دمپایی پوش بودن آقای ایرانگرد حاشیه های تلخ و شیرینی برای او داشته: «برخورد مردم شهرهای مختلف با دمپایی های من متفاوت بود. مردم شهرهای بزرگتر و مرکزی مثل اصفهان و شیراز با تعجب به من نگاه می کردند؛ اما مردم بعضی شهرها کاملا عادی برخورد می کردند. حتی یک بار که در عمارت اکبریه بیرجند بودم، یکی از سربازان به سمت من آمد و پرسید: شماره پایت چند است؟ و وقتی با تعجب پرسیدم: برای چه می پرسید گفت جناب سرهنگ گفتند می خواهیم یک جفت کفش به شما هدیه بدهیم و تا وقتی کفش هایم را به آن ها نشان نداده بودم، باورشان نشد و فکر می کردند از بی پولی دمپایی می پوشم!» البته در بعضی شهرها به خاطر این کار او را مسخره کرده اند و او را جدی نگرفته اند: «به من می خندیدند تو چه جور ایران گردی هستی که با دمپایی سفر می کنی؟» وقتی موبایلم گم شد، غش کردم در تمام قاب ها و سلفی ها لباس آقای ایرانگرد یکی است و فقط از بلند شدن محاسن می توان گذر روزها را متوجه شد. البته اگر یک بار دیگر با دقت به فیلم نگاه کنید، حتما بی خوابی رابه وضوح می توانید در چهره او مشاهده کنید: «من در مسافرتم تا چهار شب موفق نشدم بخوابم. بارها از اتوبوس جا ماندم و مجبور شدم برای رسیدن به اتوبوس آژانس بگیرم. یک بار که از اتوبوس جا ماندم، سوار آژانس شدم؛ اما هر چه جلو می رفتیم به اتوبوس نمی رسیدیم و من مثل ماشین سکه ای مدام باید پول آژانس را بیشتر می کردم.» با اینکه این سفر پر از خاطرات شیرین و جداب بوده؛ اما سختی های خودش را هم داشته: «من بارها در این سفر مردم و زنده شدم. یک بار موبایلم در خوزستان در آب افتاد؛ اما مشکلی برایش ایجاد نشد. یک بار هم در روز بیستم سفر موبایلم در زاهدان گم شد. با خودم گفتم تمام فیلم هایم بر باد رفت. شاید باورتان نشود آنقدر این قضیه به من فشار آورد که بیهوش شدم و مردم مرا تا مسافرخانه ای بردند. قضیه از این قرار بود که آن را در تاکسی جا گذاشته بودم و چون صدای ضبط بلند بوده، هر چقدر تماس می گرفتم، فایده ای نداشته. خلاصه تا راننده صدای تلفن را بشنود و برای من بیاورد هزار بار مردم و زنده شدم.» خودم را به لالی زدم! آقای اکبری قبلا هم در بازیگری و فیلمسازی فعالیت کرده بود. ماجرای این ویدوئو گرچه در بیشتر شهرها با واکنش مثبت مردم مواجه می شود اما جاهایی هم برای او دردسرساز می شود. «یک بار هم در یکی از شهرها 7-6 نفری به بهانه سلفی گرفتن با من، موبایل و عینکم را دزدیدند. من هم که آن زمان چاره ای نداشتم؛ جز اینکه خودم را به لالی بزنم؛ بلکه به من رحم کنند! اول چند نفر از آن ها دلشان به حالم سوخت؛ اما یک نفر از آن ها یکهو گفت من این را می شناسم بازیگر است. من هم وقتی دیدم لو رفتم بازی را کنار گذاشتم و آخرین شانسم را امتحان کردم و گفتم: ببینید من ایرانگرد و فیلمسازم. اگر الان موبایل و عینک من را پس ندهید به همه می گویم که مردم این شهر وسایل من دزدیده اند. خوشبختانه این بار حقه ام گرفت و وسایلم را پس دادند.» به من گفتند به بعضی استان ها نرو؛ قبول نکردم آقای ایرانگرد حساسیت خاصی داشته که از تمام استان های ایران سلفی بگیرد؛ حتی اگر بقیه او را از ناامنی این استان ها بترسانند. «قبل از سفر خیلی از دوستانم به من می گفتند. هر جا می روی برو اما این شهر را نرو؛ اما من باید به هر 31 استان کشور می رفتم و اتفاقا در این سفر فهمیدم خیلی از این حرف ها شایعه است و واقعا مردم آن شهرها خیلی خوب با من برخورد کردند. حتی وقتی می فهمیدند، کار من چیست خودشان برای من ماشین می گرفتند و در شهر می چرخاندند.» البته در شهرهایی هم بابرخورد نامناسب روبه رو شده و از آن ها هم دلگیر است. ایران گردی ها ادامه دارد «کار من یک رکورد جدید است و در ایران و حتی در جهان تا به حال کسی موفق نشده این کار را فقط در 31 روز به ثمر برساند.» البته تا به حال برای این ثبت این رکورد اقدامی نکرده است. البته پروژه ایران گردی آقای اکبری به اینجا ختم نمی شود و او باز هم قرار است با کوله پشتی به پشت سفر کند. «من باید هر سال باید ایران گردی کنم و نمی توانم این کار را از برنامه زندگیم حذف کنم. از الان هم برای سال 95 برنامه دارم و قرار است پروژه جدیدی را آغاز کنم که آن فیلمبرداری هوایی از آثار باستانی کشور است. این بار اصراری ندارم که به همه استان های کشور سر بزنم و فقط به مکان هایی که دارای آثار تاریخی هستند، می روم. قبلا فقط دو بار در ایران این کار انجام شده که یک دفعه آن مربوط به قبل از انقلاب و بار دیگر متعلق به دهه 60 است؛ البته در این مستندها هم فقط از تعدادی از آثار تاریخی فیلمبرداری شده است.» فقط به عشق وطن با اینکه زمان زیادی از پایان سفر می گذرد؛ اما خستگی سفر هنوز از تن جوان ماجراجوی تبریزی درنیامده است «تا یک هفته بعد از سفر مدام خواب بودم. الان هم که مدت ها از آن می گذرد، هنوز سرحال نشدم. شاید باور نکنید هنوز ترک های پایم خوب نشده است.» در آخر از او می پرسم تمام این سختی ها ارزش این کار را داشت که فقط پاسخ می دهد: «صد در صد! من عاشق ایرانم و برای آن هر کاری می کنم. من دوست دارم بقیه کشورها با زیبایی های کشورم آشنا شوند.» صادق دوست ندارد برای کارهایش از اسپانسر کمک بگیرد و تمام هزینه های ساخت فیلم هایش را خودش پرداخته فقط: «من دوست دارم فیلمم در شبکه مستند یا نسیم دیده شود و برای یک مستندساز چه چیزی بالاتر از دیده شدن است؟» آقای اکبری فقط دوست دارد که کار او در داخل و حتی خارج از کشور دیده شود و برای همین نسخه اصلی را قرار است با زیرنویس انگلیسی هم تنظیم کند. منبع:مهر
چهارشنبه ، ۲۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری تسنیم]
[مشاهده در: www.tasnimnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها