تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820599932
چرایی نامعادله درآمد و هزینه خانوار در استان
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه خراسان: قاسمی- براساس آخرین اطلاعات مرکز آمار ایران که در سال 92 منتشر شد متوسط درآمد خانواده روستایی خراسان جنوبی در رتبه سی ام کشوری است که 9 میلیون و 200 هزار تومان در سال برای هر خانواده به طور میانگین محاسبه شده است. رتبه خانوار شهری در این شاخص برای استان قدری بالاتر است و بر این اساس متوسط درآمد خانوار شهری 16 میلیون تومان در سال با رتبه بیست و دوم و متوسط هزینه کرد 19 میلیون و 300 هزار تومان در جایگاه دوازدهم است که نشان می دهد هر دو خانوار شهری و روستایی استان مقروض هستند. از نظر مدیر کل اقتصادی استان علت ها برای پایین بودن درآمد خانوار شهری و روستایی در خراسان جنوبی زیاد است. «ناصری» با اشاره به خشکسالی 17 ساله ای که بر خراسان جنوبی چنگ انداخته می گوید: با این شرایط طبیعی است که درآمد خانوار روستایی هر سال افت کند و تولیدات روستایی جوابگوی نیاز جامعه روستایی نباشد. صنعت منطقه هم به دلیل دوری از مرکز و نداشتن زیرساخت های لازم در این سال ها آن طور که باید رشد نداشته و از آن جا که مشوق های لازم در جذب سرمایه گذار در استان مهیا نبود در خیلی مواقع خروج نیروی کار از استان را باعث شده است. به همین دلیل است که تایید می کند تا جریان سرمایه برقرار نشود اقتصاد منطقه رشد نمی کند. به گفته وی، در حال حاضر سرانه تولید ناخالص داخلی استان در رتبه بیست و پنجم کشور بوده که بسیار پایین است و یکی از دلایل عمده آن هم این است که در گذشته به منطقه توجه چندانی نشده و مانند استان های برخوردار رونق اقتصادی نداشته است. او توضیح می دهد: خانواده ها از راه های مختلف مانند شغل، سرمایه گذاری در شرکت ها، خرید سهام، سپرده گذاری و... درآمد کسب می کنند اما وقتی در استان سرانه درآمد پایین است مردم امکان پس انداز و سپرده گذاری هم ندارند. به همان نسبت توان سرمایه گذاری نیروی بومی کاهش می یابد و تنها راه جبران این عقب ماندگی و ارتقای سرانه درآمد مردم، ورود سرمایه از خارج منطقه و توجه به سرمایه گذاری است. او در این زمینه وظیفه دولت را تامین زیرساخت ها عنوان می کند و می افزاید: البته سرمایه گذار هم باید طرح های دارای توجیه فنی اقتصادی، بازار پسند،مقاوم در برابرمشکلات اقتصادی و... را اجرا کند درحالی که خیلی از طرح ها توان رقابت ندارند و با حذف یارانه ها توان تولید خود را ازدست داده اند. راهکار افزایش درآمد «ناصری» برای افزایش درآمدها مهیا کردن شرایط و اصلاح نرخ سود بانکی را مطرح می کند. مشوق های دولت برای حمایت از مناطق محروم مانند تفاوت در میزان سود وآورده بانکی، معافیت مالیاتی و... هم باعث کاهش هزینه های تولید در استان و در نتیجه افزایش رقابت در بازار و در نهایت هم، سرمایه گذاری می شود. وی به فراهم شدن شرایط برای سرمایه گذاری خارجی و تامین امنیت با قانون حمایت از سرمایه گذار خارجی اشاره و تاکید می کند: باید در استان قابلیت های بخش صنعت و معدن معرفی شود البته تحقق این موارد به زمان و مهم تر از آن به تامین زیرساخت حمل و نقل نیاز دارد که خوشبختانه این کار شروع شده است. به گفته وی، دو بانده شدن جاده ها، اتصال به راه آهن، افزایش پروازها و... همه در برنامه و در حال اجراست که اگر این کارها در برنامه ششم به نتیجه برسد جذابیت منطقه برای سرمایه گذاری افزایش می یابد. هرچند «ناصری» معتقد است این زیرساخت ها باید در گذشته های دور و حداقل 20یا 30 سال گذشته فراهم می شد و در کنار آن نیاز بود به کمبود منابع آبی نیز توجه شود. در هر حال تاکید او این است که افزایش درآمد خانوار و به عبارتی رشد اقتصادی نیاز به یک بسته جامع دارد که باید همزمان با هم و باهمدلی همه مسئولان پیگیری شود. مجلس و دولت هماهنگ باشند و در مجلس قوانینی مصوب یا طرح هایی مطرح شود که به توسعه مناطق محروم کمک کرده و از بودجه های این مناطق حمایت و بر اساس سند آمایش آنها اعتبار اختصاص یابد. او در تکمیل گفته اش بررسی مناطق نیازمند سرمایه گذاری یا حتی محدود کردن سرمایه گذاری را مطرح می کند و می گوید: این کار یک نیاز همگانی و مطالبه عمومی است و برعهده یک دستگاه دولتی نیست و بخشی از آن باید در مجلس شورای اسلامی، رسانه ها و... پیگیری شود. وی در این باره به نقش نمایندگان اشاره می کند. نمایندگان نقش سنگینی برعهده دارند، قانون در مجلس بررسی و تصویب می شود و باید در مورد برنامه 5ساله بعدی، سهم مناطق محروم و... و جایگاه استان های کم برخوردار ویژه دیده شود و نمایندگان هم بر رعایت این حق پافشاری کنند. آمار غیر قابل انکار در استان حدود 100 هزار نفر جامعه کارگری را تشکیل می دهند یعنی افرادی که میانگین حقوق مصوب قانون کار را باید دریافت کنند. چنانچه هر خانواده 4نفر جمعیت داشته باشد حدود 400 هزار نفر در استان با دستمزد قانون کار امرار معاش می کنند. مدیر کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان هم در این باره آمار اعلام شده در مورد پایین بودن سرانه درآمد را کتمان نمی کند و می گوید: هزینه خانوار در استان از درآمد بیشتر است این حالت زنگ خطری برای بنگاه اقتصادی است و زمانی که این شرایط به جامعه می رسد وضعیت حساس تر می شود چرا که سطح درآمدی مردم پایین آمده و زنگ خطری است که زمینه آسیب، ناهنجاری و جرایم در جامعه را فراهم می کند. بنا بر آمار «سنجری» خراسان جنوبی حدود 100 هزار کارگر دارد که حدود 98 درصد آنها در بنگاه های خرد اقتصادی که کمتر از 10 نفر کارگر دارد مشغول به کارند. وی تاکید می کند: تجربه نشان داده بنگاهی که کمتر از 10 کارگر دارد یک واحد صنفی است و هرچه بنگاه کوچک تر باشد وضعیت درآمدی آن به همان نسبت پایین می آید هرچند قانون گذار برای پرداخت دستمزد، حداقل هایی تعیین می کند که در سطح کارگری و برای همه واحدهای اقتصادی اعم از بزرگترین بنگاه های اقتصادی یا یک واحد صنفی یکسان است. وی تصریح می کند: در عمل این اتفاق نمی افتد وقتی بنگاه اقتصادی کوچک ویک واحد صنفی است از نظر اقتصادی هم توان پرداخت حداقل های قانونی را ندارد. هرچند بازرسان تعاون، کار و رفاه اجتماعی هم بر حسب وظیفه به این واحدها مراجعه و تذکرهای قانونی را عنوان می کنند اما در بازدیدها با مشکل مواجه می شوند. کارگران مانع اعمال حقوق قانونی خود توسط کارفرما می شوند و می گویند: با همان حقوق کم و پایین تر از قانون کار، زندگی خود را مدیریت می کنند زیرا به عقیده آنها اگر کارفرما ملزم به پرداخت حداقل حقوق قانونی شود قادر به این کار نخواهد بود و آنها را اخراج می کند و در نتیجه همین اندک درآمد را هم از دست می دهند. به گفته وی، استان این شرایط را دارد که متاثر از وضعیت کمی و شرایط بنگاه های اقتصادی است. او می گوید: خط فقر را دقیق نمی داند اما حدود یک میلیون و 500تا 2میلیون تومان تعریف شده در حالی که حداقل حقوق کارگری حدود 800 هزار تومان تعیین شده و بین این دوعدد تفاوت فاحشی وجود دارد. او گفته اش را تکمیل می کند: در برخی استان ها شاید شرایط برای کار دوم و جانبی کارگر فراهم باشد اما در خراسان جنوبی، کارگر تمام وقت درگیر شغلش است چون ساعت کارش متناوب نیست و گاهی هم شیفت دوم دارد اما پرداختی ها متناسب با تامین نیاز کارگران نیست. به نظر وی، هر چه بنگاه اقتصادی بزرگتر باشد ساختار سازمانی، تولید و فروش آن کامل تر و مشکلاتش کمتر است در حالی که در خراسان جنوبی تمام مشکلات و شکایت ها در مراجع حل اختلاف و عمده اختلاف بین کارگر و کارفرما، مربوط به بنگاه های کوچک است. واحدهایی با حداقل پرداخت وی تعداد بنگاه های بزرگ اقتصادی که حداقل پرداخت های قانونی را دارند بسیار کم می داند و می گوید: حدود 3درصد کارگران استان در چنین واحدهایی کار می کنند. این مسئول رفع موانع تولید را مهم ترین راهکار برای این مشکلات می داند و ادامه می دهد: تحریم های چند ساله و مشکلات ورود مواد اولیه، صادرات، ارز و... همه پیش روی تولید است. محدودیت های مالی واحدها، نبود سرمایه در گردش، نرخ بالای تسهیلات و... در خراسان جنوبی از دیگر موانع تولید است. نرخ مالیات برای تهران و خراسان جنوبی برابر است در حالی که توان رقابت در منطقه را از بین می برد و رغبتی برای سرمایه گذاری نمی گذارد. به گفته وی، هرچند زمانی می توان توقع تامین زیرساخت، اعتبار، کمک های فنی، اعتباری و... را داشت که دولت توانمند شود اما عمده مشکل استان، نبود زیرساخت است. به عنوان مثال معدن داریم اما راه زمینی، هوایی و ریلی مناسب نداریم بنابراین باید دولت برای تامین زیرساخت ها در منطقه اقدام کند وگرنه تکرار خام فروشی تاثیری در اقتصاد استان و درآمدزایی مردم ندارد. پایین ترین سطح درآمد بنا بر آماری که مدیر کل کمیته امداد امام خمینی(ره) هم دارد 10 درصد جمعیت استان مددجوی مستمر هستند و 65 هزار نفر در سال 92 و 70 هزار نفر هم سال گذشته در فهرست مددجویان مستمر ثبت نام شده اند. البته پیش از این هم 70 هزار نفر از کمیته امداد امام خمینی خدمات می گرفتند و 25 هزار نفر هم از کمک های غیر مستمر استفاده می کردند که با محاسبه این آمار، 12 درصد جمعیت استان از کمیته امداد خدمات می گیرند. «رضوی» می گوید: هرچند آمار مددجویان تغییر چندانی نداشته اما به معنای رفع فقر وتثبیت آن نیست بلکه به نظر می رسد شرایط زندگی مردم در استان به دلیل خشکسالی ها و عوامل دیگر بدتر هم شده است در محاسبه سرانه درآمد استان، میانگین کل جمعیت محاسبه شده در حالی که مدد جویان پایین ترین درآمد و رفاه و بدترین شرایط زندگی را دارند. او از عوامل موثر بر فقر و نداشتن درآمد این مددجویان بیماری واز کار افتادگی سرپرست را نام می برد و هشدار می دهد: وضعیت در استان بدتر است به گونه ای که از 20 هزار مددجوی دچار بیماری های صعب العلاج کشور 2درصدشان در خراسان جنوبی زندگی می کنند در حالی که کمک های امداد به آن ها زیاد نیست. او فوت همسر، سالمندی و از کار افتادگی، حوادث طبیعی و مهم ترین آنها خشکسالی، قرار داشتن استان در منطقه محروم (96 درصد استان در منطقه محروم است) افزایش اعتیاد، فقر فرهنگی توام با فقر اقتصادی را از دیگر عوامل موثر بر فقر و کاهش درآمد مددجویان می داند. به نظر وی، سالمندی بیش از 70 درصد مددجویان، کم سوادی و بی سوادی، نداشتن مهارت های شغلی، ریسک پذیری پایین، تعریف غلط از قناعت، وابستگی به سازمان های حمایتی، نبود فرصت های شغلی مناسب در خراسان جنوبی در مقایسه با دیگر مناطق کشور به دلیل نبود زیرساخت ها از دیگر عوامل پایین بودن درآمد است. هر چند کمیته امداد امام خمینی(ره) استان برای کمک به این افراد و افزایش درآمد شان اقداماتی مانند آموزش اشتغال، اختصاص وام های خوداشتغالی، مشاغل خانگی و کار انگیزی انجام داده اما به گفته وی، ریسک پذیری و استفاده از وام دربین مددجویان پایین است از طرفی دیگر میدان کار در خراسان جنوبی با مشکلاتی مواجه است زیرا کشاورزی با خشکسالی مواجه و نیازمند آب است. صنعت هم کارخانه و زیرساخت می خواهد بخش خدمات هم مستلزم تامین زیرساخت های حمل و نقل است و در نتیجه رغبت سرمایه گذار هم با شرایط موجود کم است. به گفته وی، با وجود اشتغال محور بودن آموزش ها، به دلیل فراهم نبودن زیرساخت ها تعداد کمی از آموزش دیدگان به دلیل فراهم نبودن شرایط، شاغل نمی شوند در کاریابی ها هم ظرفیتی برای آنها وجود ندارد کمیته امداد سعی خود را انجام داده اما شبکه مسایل کلاف درهم پیچیده است. او می گوید: 48 درصد مددجویان امداد در استان زنان سرپرست خانوار هستند که این مسئله همراه با روستایی بودن، نداشتن مسکن، بیمه و سواد باعث پایین آمدن میزان درآمد آنها شده است. کمک دولت جوابگو نیست وی تصریح می کند: مددجویان امداد درآمد ثابت ندارند و خانواده هایی هستند که جز یارانه درآمد ثابت چندانی ندارند و درآمدهای غیر رسمی دارند زیرا مردان زیرپوشش بیمارند و شاید چند روز در ماه کار کنند بنابراین مجبورند با همان یارانه و مستمری امداد زندگی کنند. به نظر وی، کمیته امداد به خوبی وظیفه خود را انجام می دهد اما آنچه که دولت کمک می کند نسبت به فقر موجود و خدمات مورد نیاز مددجو کم است و تناسبی ندارد. مددجویان در روستاهای دور استان با مشکلات فراوانی از جمله نبود آب، مسکن، سرویس بهداشتی و... مواجه هستند که این شرایط ایجاب می کند به آنها توجه شود. توضیح بعدی وی در مورد کمک های دولت است. مستمری که مددجو می گیرد مبلغ چندانی نیست و باید نسبت به محرومیت مناطق اقدام شود. در استان 16 هزار مددجو مسکن غیر مقاوم دارند که حدود 900 واحد غیر قابل سکونت است و در صورت حمایت دولت و قبول اعتبار بازسازی از تحمیل هزینه های بعدی جلوگیری می شود. وی با تاکید بر این که حمایت باید بر اساس محرومیت و نیاز باشد، ادامه می دهد: در کشور حدود 4درصد تحت حمایت کمیته امداد هستند در حالی که در استان این رقم به 12 درصد می رسد. بنا بر توضیح وی مستمری مددجویان از پارسال تغییری نکرده و در حد همان حداقل 53 هزار تومان باقی مانده است حداکثر پرداخت هم 100 هزار تومان برای خانواده های 5 نفره و بیشتر است متاسفانه میزان مستمری هم تغییر در زندگی آنها به وجود نیاورده است.
چهارشنبه ، ۲۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه خراسان]
[مشاهده در: www.khorasannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها