تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816879405
مشکلات مسکونی کردن مریخ چیست؟
واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: گفته می شود مریخ دومین خانه ی انسان خواهد بود؛ نزدیک تر بودن این سیاره به زمین و شرایط مناسب تر نسبت به باقی سیارات منظومه ی شمسی، سیاره ی سرخ را به محتمل ترین کاندید برای مهاجرت انسان تبدیل کرده است. اما برای مسکونی کردن مریخ، طی مسافت ۲۲۵ میلیون کیلومتری قسمت آسان ماجرا خواهد بود. هنوز هیچ انسانی موفق نشده بر روی مریخ پای بگذارد، مگر در فیلم های علمی و تخیلی. اگر بخواهیم سیاره ی سرخ را توصیف کنیم در یک کلام باید بگوییم زندگی در مریخ فلاکت بار خواهد بود. مریخ چنان بیابان مرده، بایر و منجمدی است که سیبری در برابر آن بهشت به نظر خواهد رسید. اما دمای بسیار سرد، کمبود اکسیژن برای تنفس و سطوح مختلف تشعشعات خطرناک تنها قسمتی از ویژگی هایی است که زندگی در مریخ را به جهنمی سرخ تبدیل می کند. زمستان های مریخ دو برابر طولانی تر از چیزی است که بر روی زمین تجربه می کنیم؛ در حالی که آب در مریخ وجود دارد، اما به شکل یخ هایی سفت تر از صخره. تمام این مشکلات باعث می شود تا در مورد خانه ی دوم خطاب کردن این سیاره تجدید نظر کنیم. سخنران TED و تکنولوژیست استفان پترانک کتاب کاملی در مورد مخاطرات زندگی در مریخ به نگارش درآورده که در ادامه، نکات اصلی آن را مشاهده خواهید کرد. روزهای مریخ چندان بلندتر از روزهای زمین نیستند؛ در سیاره ی سرخ هر روز ۲۴ ساعت و ۳۹ دقیقه و ۲۵ ثانیه طول می کشد، هر سال مریخ ۶۸۷ روز است و این به آن معنی است که فصل ها در مریخ حدود دو برابر طولانی تر از فصول زمین هستند. همچنین به دلیل تخم مرغی بودن مدار این سیاره به دور خورشید، تفاوت دما میان فصول در آن بسیار بیشتر از اختلاف دمای زمستان و تابستان در زمین است. حدود ۶۰ درصد از نوری که زمین از خورشید دریافت می کند به مریخ میرسد؛ این میزان تقریباً همانند نوری است که در یک غروب زمستانی در شهری مثل میلان، پکن و یا شیکاگو می توانیم تجربه کنیم. مستقر شدن فضانوردان در نزدیکی استوای مریخ به آن ها این امکان را می دهد که روزهای نسبتاً مطبوعی را داشته باشند؛ اما شب های سیاره ی سرخ به راحتی تا ۷۰- درجه ی سلسیوس سرد خواهد شد؛ بنابراین تاسیساتی برای حفاظت از فضانوردان در برابر این سرمای وحشتناک لازم خواهد بود. خاک مریخ شباهت زیادی به خاک برخی نواحی زمین مانند دره های خشک قطب جنوب و یا ارتفاعات آتشفشانی هاوایی دارد. فضانوردان احتمالاً بتوانند در گلخانه هایی باد شونده، گیاهانی را برای تأمین غذا در این سیاره کشت دهند؛ این گلخانه ها فشار اتمسفر لازم برای زنده ماندن گیاهان را تأمین خواهند کرد. البته گیاه شناسان انتظار دارند برخی گیاهان بتوانند در اتمسفری با یک دهم فشار زمین نیز رشد کنند؛ اگرچه هنوز نمی دانیم تفاوت میزان جاذبه چه تأثیری در رشد گیاهان خواهد گذاشت. اگر بتوانیم دمای مریخ را افزایش دهیم، با این کار گازهای یخ زده درون جو این سیاره آزاد خواهند شد که باعث ایجاد اثر گلخانه ای می شود. پس از آن یخ های سطحی مخصوصاً در نواحی نزدیک استوا ذوب خواهند شد؛ بنابراین رودخانه هایی بر سطح مریخ جاری خواهند شد که می توان از آن ها برای کشت گیاهان خارج از گلخانه استفاده کرد؛ این گیاهان به مرور اکسیژن را به جو مریخ اضافه خواهند کرد. اکسیژنه کردن جو مریخ کاری بسیار طولانی مدت خواهد بود. هوایی که انسان بر روی زمین تنفس می کند از ۲۱ درصد اکسیژن و ۷۸ درصد نیتروژن تشکیل شده است؛ این میزان ترکیبی حیاتی برای ما است. با میزان کمتری از اکسیژن احساس خفگی خواهیم کرد و اکسیژن بیشتر، می تواند به شُش هایمان صدمه وارد کند. اگرچه نیتروژن از طریق شُش ها جذب نمی شود، اما بیشتر هوایی که نفس می کشیم را تشکیل می دهد و باعث می شود میزان مناسبی از اکسیژن را دریافت کنیم. تکامل یافتن انسان با شرایط آب و هوایی زمین به آن معنی است که اگر بخواهیم مریخ را به سیاره ای مسکونی تبدیل کنیم، مجبوریم نه تنها اکسیژن مورد نیاز را به جو این سیاره پمپاژ کنیم، بلکه باید ترکیب ۹۵ درصدی دی اکسید کربن جو را با گازی دیگر جایگزین کنیم؛ و پس از آن با کم شدن میزان دی اکسید کربن جو اثر گلخانه ای کاهش می یابد که باعث سردتر شدن مریخ خواهد شد. در دورترین فاصله ۲۱ دقیقه طول می کشد تا سیگنال های رادیویی از زمین به مریخ برسد. فضاپیمایی که می خواهد به سمت مریخ حرکت کند باید به هوش مصنوعی قدرتمندی مجهز شده باشد که در مواقع ضروری بتواند تصمیمات مناسب را اتخاذ کند؛ زیرا زمان لازم برای گرفتن فرامین از زمین وجود نخواهد داشت. zoomit.ir
سه شنبه ، ۲۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هموطن سلام]
[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها