واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: سروش حبیبی با بیان این که برنده این دوره نوبل ادبیات را نمی شناسد، به تاثیر سیاست در انتخاب های این جایزه اشاره کرد. این مترجم ساکن فرانسه همچنین مرحوم عبدالرحیم جعفری موسس تازه درگذشته انتشارات امیرکبیر را یک پدیده در عرصه نشر کشور دانست. او همچنین درباره رسوخ واژه های انگلیسی - آمریکایی به زبان فرانسه سخن گفت. سروش حبیبی در گفت وگو با ایسنا، درباره ترجمه های مجدد از یک اثر گفت: باید جلو ترجمه باز باشد. در غرب هم همین گونه است و از هر اثر کلاسیک چندین ترجمه وجود دارد. در این حالت هر کس سعی می کند از رقیبش بهتر باشد، به همین خاطر من معتقدم اگر در زمینه ترجمه یک اثر، مسابقه ای به وجود بیاید مفید است. البته این موضوع برای ناشران ضرر دارد، اما برای خود اثر مفید است. حالا این را هم که چه کسی اجازه دارد یک اثر را که قبلا ترجمه شده دوباره ترجمه کند ناشر باید تشخیص بدهد. اوست که باید ترجمه را با ترجمه قبلی مقایسه کند و با توجه به وجدان و اخلاقش قضاوت کند که کار ارزش انتشار دارد یا نه. این مترجم آثار کلاسیک ادبیات روس درباره تغییرات کتاب هایش در تجدید چاپ های آن ها نیز توضیح داد: همواره در تجدید چاپ کتاب هایم آن ها را ویرایش دوباره می کنم، مخصوصا اگر چند سال از ترجمه شان گذشته باشد. برای مثال سال ها قبل کتابی در حوزه روشنفکری ترجمه کردم که در ویرایش تازه نام «قرن روشنگری» بر آن گذاشته ام؛ چون الان در فارسی به هر کسی که دیپلم گرفته و دو کتاب خوانده روشنفکر می گویند! در حالی که این کتاب درباره قرنی ا ست که در آن اذهان مردم و طرز فکر آن ها تغییر می کند. او افزود: همچنین نشر چشمه از من خواست تا کتاب «سگ سفید» رومن گاری را که سال ها قبل ترجمه کرده بودم و منتشر شده بود به آن ها بدهم. من هم برای چاپ دوباره، کتاب را ویرایش کردم و برای چاپ به آن ها سپردم. این کتاب 30 سال قبل ترجمه شده بود. من در ترجمه جدید آن تجدید نظر کردم اما متاسفانه اجازه چاپ نگرفته است. البته دوستی ترجمه قدیمی این کتاب را برای من از ایران آورده بود. روی جلد کتاب به ترجمه من نوشته شده بود چاپ پنجاهم که واقعا باعث خنده من شد! ظاهرا در هر چاپ هم پنج هزار نسخه از آن چاپ می شده است؛ ولی ناشر کتاب معلوم نبود! البته من گول این تبلیغات مسخره را نمی خورم، چون می دانم در ایران تا به حال کتابی که به چاپ پنجاهم برسد، نداشته ایم. اما ظاهرا در بازار نشر ایران هر کسی می تواند هر کاری انجام بدهد. حبیبی با اشاره به پایین بودن سرانه مطالعه در ایران و به طور کلی همه دنیا، اظهار کرد: الان کتاب خوان ها خیلی فرصت کتاب خوانی ندارند برای این که موبایل و تبلت و اینترنت وقتی برای آن ها باقی نمی گذارد. من در فرانسه هم وقتی نگاه می کنم، می بینم همه مردم در مترو و اتوبوس و حتی در حال پیاده روی مشغول بازی با دستگاه های تبلت و موبایل هستند. ظاهرا دیگر کسی با لمس کردن کتاب لذت نمی برد و همه کارهای شان را با کامپیوتر انجام می دهند، همین موضوع باعث شده کتاب خوان ها کم تر به سراغ کتاب بروند و از این راه منحرف شوند. خود من نیز می ترسم به سراغ کامپیوتر بروم. به همین خاطر الان اصلا کاری با اینترنت ندارم، چون وقتی دیگران را می بینم که تمام وقت شان را صرف کامپیوتر و اینترنت می کنند، نگران می شوم. این مترجم در ادامه درباره تاثیر فضای مجازی بر زبان و کم شدن کتاب خوانی در بین مردم دنیا گفت: فضای مجازی و کامپیوتر زبان را نیز تحت تاثیر قرار داده و باعث لوس شدن زبان شده است. در این زمینه هم هیچ کاری نمی شود کرد، چون مردم به شدت به کامپیوتر احتیاج دارند. این تاثیر در زبان در فرانسه هم وجود دارد و متاسفانه زبان فرانسه نیز از واژه های انگلیسی و آمریکایی پر شده است. در حالی که خود فرانسوی ها معادل واژه های انگلیسی را دارند، اما ترجیح می دهند از واژه های انگلیسی استفاده کنند. گویا درِ زبان فرانسه را برای ورود واژه های انگلیسی بخصوص واژه های آمریکایی باز گذاشته اند. این موضوع تا آن جایی است که حتی گوینده های تلویزیون فرانسه نیز اکثرا از واژه های انگلیسی - آمریکایی استفاده می کنند و در حالی که خیلی خوب نمی توانند آن ها را تلفظ کنند به این نوع استفاده از کلمه های آمریکایی افتخار می کنند. با این حال واژه های آلمانی کم تر توانسته به زبان فرانسوی راه پیدا کند. حبیبی در بخشی از این گفت وگو درباره جایزه نوبل ادبیات که چند روز قبل به سوتلانا الکسیه ویچ نویسنده بلاروسی تعلق گرفت نیز گفت: نویسنده برگزیده را نمی شناسم. او درباره این موضوع که برخی معتقدند جایزه نوبل رنگ و بوی سیاسی دارد، گفت: این موضوع درست است؛ به خاطر این که پول در اختیار سیاست و قدرت است و به همین خاطر مسائل سیاسی بر دیگر بخش ها تاثیر زیادی دارد. سروش حبیبی درباره آثار ترجمه شده خود از زبان روسی اظهار کرد: بیش تر آثاری که من از ادبیات روس ترجمه کرده ام به قرن 19 مربوط است؛ غیر از کتابی به نام «زندگی و سرنوشت» نوشته واسیلی گروسمان. موضوع این کتاب نیز تاریخ است که جریان نبرد استالینگراد و جنگ جهانی دوم را توضیح می دهد. این کتاب 10، 15 سال پیش به کوشش آقای فیروزان در انتشارات سروش منتشر شد، ولی بعدا جلو انتشار آن گرفته شد. او همچنین در بخش دیگری از گفت وگو با ایسنا به تاثیر و اهمیت عبدالرحیم جعفری در چاپ آثار ارزشمند اشاره کرد و با اشاره به درگذشت این ناشر پیشکسوت، گفت: آقای جعفری یکی از عجیب و غریب ترین افرادی بود که می شناختم. او پدیده خاصی در عالم نشر ایران بود که از پایین ترین سطح حوزه نشر کارش را آغاز کرد و با پشتکار و علاقه به کارش ادامه داد. چون عاشق کتاب بود، توانست بزرگ ترین بنگاه نشر کتاب را راه اندازی کند. او شم خاصی در انتخاب کتاب و انتشار آن ها داشت و قبل از این که هر کتابی را چاپ کند خودش آن را می خواند و تشخیص می داد که چاپ آن کتاب ارزشمند است یا نه. حبیبی افزود: پیش از انقلاب من کتاب های «خداحافظ گری کوپر»، «ارباب ها»، «سگ سفید»، «آبلوموف»، «هنر و اجتماع»، «هنر جدید»، «انفجار در کلیسای جامع» و کتاب های دیگری در حوزه هنر را در انتشارات امیرکبیر به مدیریت آقای جعفری چاپ کردم. این کتاب ها تا زمان انقلاب هم در آن جا تجدید چاپ می شدند، اما بعدا به این دلیل که این نشر را از آقای جعفری گرفتند من به سراغ کتاب هایم رفتم و آن ها را از امیرکبیر خریدم. ظاهرا این انتشارات را ملی اعلام کرده بودند، بنابراین من پول کتاب هایم را پرداخت کردم و کتاب های خودم را خریدم و هر کدام از آن ها را برای چاپ های بعدی به ناشران دیگر دادم. او درباره این که چقدر از کتاب های داستانی نویسندگان ایرانی را می خواند، گفت: متاسفانه من خیلی آثار نویسندگان ایرانی را نمی خوانم و به همین خاطر با نسل امروز نویسندگان ایران آشنایی ندارم. کتاب هایی هم که می خوانم بیش تر به ادبیات کلاسیک فارسی برمی گردد.
دوشنبه ، ۲۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]