تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819935651
نیاز امروز بوکان به این مردان است
واضح آرشیو وب فارسی:زریان: پایگاه خبری- تحلیلی زریان؛ نیکی کردن وشادکردن دل یک هم نوع نه مرز می شناسد،نه مذهب و نه زبان، این را خانواده ای تهرانی ثابت کردند که کیلومترها راه را پیمودند، تا لبخند را به لب های بچه های روستای سارده کویستان از توابع شهرستان بوکان هدیه کنند.به گزارش خبرنگار زریان، سخن بنده درباره خانواده «عباس جعفرزاده» است که یک سال پیش در مراسم کلنگ زنی مدرسه سارده کویستان آنها را دیدم؛ آمده بودند که با ساخت یک مدرسه چهار کلاسه در زمینی به مساحت 2000 مترو با زیر بنای 250 متر وبا صرف اعتباری بالغ بر 300 میلیون تومان خنده را به 102 دانش آموز روستای سارده کویستان هدیه کنند. این هدیه خانواده جعفر زاده در دومین هفته مهرماه امسال به بار نشست و در یک روز که آسمان با بارش باران در جشن مدرسه دار شدن روستای سارده کویستان سهیم شد روبان قرمز از همت یک خانواده تهرانی کنار رفت و 102 دانش آموز سارده کویستان بعد از سالها مهر را با مهربانی آغاز کردند. بعد از مراسم افتتاحیه، با خانم جعفرزاده را در حالی که با دانش آموزان روستا می گفت و می خندید، هم صبحت شدم، از انگیزه اش برای ساخت این مدرسه پرسیدم، در حالی که اشک توی چشمانش جمع شده بود، گفت: باور نمی کردم که یه جایی تو ایران باهمچین صحنه ای روبرو شوم ، یک روستا که بچه هایش ازداشتن کمترین وسایل آموزشی بی بهره اند. بله، خانم جعفرزاده امثال این روستا وبچه هاش زیادند که توی کانکس هایی درس می خونند و حتی وسایل گرمایشی ندارند وامثال شما هم کم اند که بانی ساخت یک مدرسه می شوند، آن هم در شهرستانی مانند بوکان که سرانه فضای آموزشی آن پایین تر از میانگین کشوری است. بعدازقیچی کردن روبان و تمام شدن افتتاحیه به سراغ «حاج عباس جعفر زاده» رفتم تا این خیر مهربانتر از هم زبانانم رابیشتر بشناسم. وی را در حال توزیع کیف، کفش و نوشت افزار در میان دانش آموزان روستان دیدم که خود وی با 15 میلیون تومان هزینه تهیه و به دانش آموزان هدیه می کرد. رفتم جلو و از وی برای گفت وگو اجازه گرفتم که با استقبال گرم وی روبه رو شدم. زریان؛ بیوگرافی ازخودتان بیان بفرمایید؟ *عباس جعفرزاده ام. 60 سال سن دارم. متولد تهرانم دارای 2 فرزند و2 نوه ام. زریان؛ درچه زمینه ای فعالیت می کنید؟ *مدیر یک شرکت بازرگانی هستم. زریان؛ چه عاملی باعث شد مدرسه بسازید؟ *من بابام رواز بچگی از دست دادم. یادمه اون زمان نزدیک بازگشایی مدارس واسه من و یه سری ازبچه ها کیف وکفش خریدند. من ازپول خودم مدرسه سارده کویستان رودرست نکردم بلکه پول همون مردمیه که یه زمانی دست من رو گرفتند. زریان؛ تا به حال چند مدرسه ساخته اید؟ * این اولین مدرسه ای است که بانی ساختش شدم به امید خدا آخرین مدرسه نخواهدبود چون درنظر دارم که ساخت مدرسه کودکان استثنایی روبه عهده بگیرم. زریان؛ حاج آقا هدفتان از ساخت این مدارس و انجام کارهای خیر چه بوده است؟ * تنهاهدف من رضایت مردم است، درضمن اگر هرسال 10 دانش آموزبه این مدارس اضافه شود، 205 سال دیگه سطح علمی این مملکت 2 برابر می شود. زریان؛ نقش همسرتان دراین مسیر چه بوده است چون میبینم پابه پای شما قدم برمی دارند؟ *ازقدیم گفتن پشت هرمردموفق یک زن موفق است. که این حرف شامل من هم شده است ونقش همسرم دراین زمینه بسیار پررنگ است و درحقیقت این همسرم است که تعیین میکند در کدام نقطه از ایران مدرسه درست کنیم دخترم هم کار بودجه بندیش رادردست دارد ومن هم نقش اجرایی دارم. زریان؛ چطور شد در بوکان ودر روستای سارده کویستان مدرسه ساختید؟ * درحقیقت وقتی تصمیم گرفتیم مدرسه بسازم تو اینترنت سرچ کردیم و باچندتا مجمع تماس گرفتیم که یکیشون مجمع خیریه مدرسه سازی بوکان بود که آقای رحمانی و آقای جعفر اصلانی وحاج آقا ایلخانی زاده دراین راه نقش اساسی داشتند ومدام پیگیر بودند و درنهایت تصمیم گرفتیم اینجا مدرسه بسازیم. زریان؛ چه تصوری از بوکان ومردمش دارید؟ * مردم بوکان بسیار مهربان وخون گرمند زریان؛ توصیه شما برای کسانی که ازلحاظ مالی مشکلی ندارند چیست؟ *توصیه بنده اینه که توی این امر خیر شرکت کنند و برای توسعه پیشرفت فرهنگ واجتماعشون بانی کارهای خیر شوند. زریان؛ در پایان چه حرفی دارید؟ * ان شاء الله که سلامت وموفق باشید وامیدوارم این مدرسه بچه های خوبی رو تعلیم بدهد./
دوشنبه ، ۲۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زریان]
[مشاهده در: www.ziryan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها