واضح آرشیو وب فارسی:ایکنا: گروه هنر: «دلتنگی های عاشقانه» فیلمی درباره زندگی جانباز شهید منوچهر مدق است که به واسطه کیفیت پایین اثر، بهتر بود ساخته نمی شد تا مقام والای شهید بر اثر آن خدشه ای نبیند.«دلتنگی های عاشقانه» فیلمی به کارگردانی رضا اعظمیان قرار است فیلمی عاشقانه در بستر دفاع مقدس باشد. این کار محصول انجمن سینما دفاع مقدس است و تهیه کنندگی آن را هم محمدرضا شرف الدین، مدیر سابق انجمن برعهده دارد. این کار بر اساس زندگی جانباز شهید منوچهر مدق و همسرش فرشته ملکی ساخته شده و سعی دارد رابطه عاشقانه این زوج را طی سال ها زندگی مشترک به تصویر کشد. درباره این فیلم مطلب زیادی برای گفتن وجود ندارد، چون غیر از ضعف چیزی در کار مشاهده نمی شود، اما در حد مقدور اشاره ای به فیلم داریم. ایده این فیلم بسیار زیباست به ویژه این که بر پایه واقعیت شکل گرفته، اما ضعف اصلی در فیلمنامه است، چون ایده به هیچ وجه در فیلمنامه قوام لازم را پیدا نکرده است، در صورتی که اگر کارگردان نگارش متن را برعهده فیلمنامه نویسی خبره می گذاشت، مطمئنا اتفاق بهتری در این فیلم روی می داد، هر چند در سینمای ما رایج شده، کارگردان خود نگارش فیلمنامه را انجام دهد و این مطلب موضوع جدیدی نیست، رویکردی که به شدت به روی متون سینمایی تاثیر منفی گذاشته و کارها را به سمت سقوط هدایت می کند. ضعف بارز فیلمنامه تنها به روی قصه تاثیر منفی نگذاشته است، بلکه در بحث شخصیت پردازی هم انسجام لازم مشاهده نمی شود، چون کنش هایی که بین شخصیت ها شکل می گیرد به هیچ وجه باورپذیر نیست، حتی دیالو گ های که برای فیلم انتخاب شده بسیار سطحی و رو است. این اتفاق تنها به ذهن تماشاگر حرفه ای سینما خطور نمی کند، بلکه مخاطب عادی سینما هم با دیدن این قبیل صحنه ها متوجه گفتار کلیشه ای در کار می شود. این اتفاق را به وضوح در اظهار نظر مردمی که از سالن سینما بیرون می آمدند می شود مشاهده کرد. نکته تاسف آور دیگری که درباره فیلمنامه این کار می توان گفت این است که کارگردان ادعا کرده از کتاب «اینک شوکران» که بر مبنای زندگی شهید مدق نوشته شده، برای نگارش سناریو کمک گرفته است. این گفته کارگردان نشان می دهد که وی با داشتن یک الگوی نوشتاری باز هم نتوانسته فیلمنامه ای درخور نام این شهید خلق کند. برای همین بهترین پیشنهاد به کارگردان این است که باز هم فیلم هایی چون «کارناوال مرگ» بسازد که زیاد به متن قوی و شخصیت پردازی منسجم، احتیاجی ندارد. درباره «دلتنگی های عاشقانه» باید به یک مطلب دیگر اشاره کرد؛ کارگردان در این فیلم می خواهد با گذر از برخی خط قرمزها به اصطلاح برای خود جذابیت به وجود آورد، غافل از اینکه این جذابیت باید تکیه بر کلام نداشته باشد، بلکه در تصویر و رفتار شخصیت ها هم چنین مسئله ای را مشاهده کنیم. با این توضیح است که می گویم ساده ترین شکل پیام رسانی در این کار مورد توجه قرار گرفته که آن هم تکیه بر دیالوگ است. کارگردانی ضعیف، یکی از ضعف های «دلتنگی ها عاشقانه» است درباره کارگردانی این کار مطلب خاصی وجود ندارد، چون نه دکوپاژ آنچنانی در کار وجود دارد نا میزانسن هایی که برای کار انتخاب شده اتفاقی فوق العاده است. هر چند در این قسمت ما با ضعف آنچنان مواجه نیستیم، اما مطلب فاخری را هم مشاهده نمی کنیم. درباره بازیگران هم تنها شاهد بازی تکراری از بازیگرانی هستیم که بارها چنین نقش هایی را ایفا کرده اند. به ویژه محمدرضا فروتن که این شکل از کار را در فیلم های بسیاری از وی مشاهده کرده ایم. دیگر بازیگران فیلم هم بازی آنچنانی از خود ارائه نکرده اند. در پایان این مطلب باید به استقبال تماشاگران از این فیلم اشاره کرده که به نظرم یک آمار بسیار ناامید کننده است. وقتی چنین اتفاقی را شاهدیم این افسوس در دل مان پیش می آید که چرا ما باید خودخواسته این سینمای نیمه جان دفاع مقدس را این گونه آزار دهیم؟ آیا تولیداتی نظیر «دلتنگی های عاشقانه» باعث نمی شود مردم هر چه بیشتر از این تولیدات فاصله بگیرند. مطلب پایانی این یادداشت درباره انجمن سینمای دفاع مقدس است که مثلا قرار است متولی سینمای دفاع مقدس باشد! آیا در سینمای ما واقعاً فیلمسازان خبره وجود ندارند تا آنان که در این حوزه سررشته ندارند، سرنوشت یک فیلم دفاع مقدسی را چنین به بازی نگیرند؟
شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایکنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]