محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831567685
ستاره بازی های آقا و خانم منتقد
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: جشن منتقدان سینمای ایران در ادامه جشن خانه سینماست و بعضی مسایل آن واکنشی بودن چنین مراسمی را نسبت به فستیوال فجر بیشتر به چشم می آورند.فیلم ها با نقد است که وارد تاریخ می شوند و سینما بدون منتقد قطعاً در حد یک سرگرمیِ خالی از محتوا باقی می ماند. البته سرگرمی چیز بدی نیست اما آنچه سینما را صرفاً از قواره یک سری تصاویر متحرک به درآورد و بر تن آن لباس هنر بودن را پوشاند، همان بحث و تحلیل هایی است که حدود 100 سال پیش این قالب تازه فنی را مستعد نمایش های هنری دیدند. این منتقدها بودند که از سینما هنر ساختند؛ همان هایی که خیلی از فیلم سازها دوستشان که ندارند هیچ، حتی اگر دست بدهد با عصبانیت تمام از داخل فیلم هایی که می سازند یا لابه لای هر مصاحبه و گفتگو، تیری نیشگون به سمت شان پرتاب می کنند. منتقدها همیشه درست نمی گویند، اما جذابیت کار به همین جاست، به همین که اصلا قرار نیست صحبت آن ها را به مثابه حکم قاضی در نظر بگیریم و باید خودمان تشخیص بدهیم که درست گفته اند یا نه؟ تازه یک نکته دیگر هم وجود دارد و آن اینکه چون جماعت منتقدین راجع به هر موضوعی یک موضع واحد ندارند و ممکن است بین شان اختلاف نظرهایی باشد، می شود گشت و میان این همه نظر جورواجور، حرف درست تر را پیدا کرد و یا از ترکیب آن ها به یک نتیجه گیری خوب رسید. مثل خیلی از جاهای دیگر دنیا، سینمای ما هم همپای درخشش های رنگ به رنگش در طیف های مختلف تجاری، هنری و ... و پا به پای تمام چاله ها و شیب ها و روزهای بدی که گذرانده، همیشه انعکاس رفتارش را زیر قلم منتقدان سینمایی هم می دیده است؛ ما تقریباً همانقدر که سینما – به معنای هنر سینما و نه صرفاً تکنیک فیلم برداری – داشته ایم، تکنیک نقد هم نزدمان بوده است. در ایران عمر نقد فیلم با خود هنر فیلم یکسان است. *نهمین جشن منتقدان سینمای ایران جشنواره فجر و جشن خانه سینما دو رقیب اصلی در پالت سینمایی ایران اند. اخیراً حتی به شکل رسمی اعلام می شود که جوایز جشن خانه سینما واکنشی به سیمرغ های فجر هستند، یعنی این تندیس ها قرار است در دست آن هایی قرار بگیرند که داوری های فجر در حقشان اجحاف کرده بود و از آن هایی دست بگیرند که سیاست های کلی آن فستیوال مهجورشان گذاشته است. اما اگر دقت کنیم؛ هر کدام از این دو کارناوال، یعنی فجر و جشن سینمای ایران، اقماری هم دارند؛ مثلاً جشنواره فیلم کودک، جشنواره رشد و ... به نوعی طفیلی های فیلم فجر هستند و مراسماتی از قبیل جشن منتقدین هم از اتباع همان جشن خانه سینما به حساب می آیند. مهرماهی که در آن هستیم، ماه برگزاری جشن منتقدان سینمای ایران است، یعنی مراسمی که عده ای از منتقدان ایرانی – و نه همه آن ها – دور هم جمع می شوند تا به سبک جشن خانه سینما، بین خودشان انتخاباتی برگزار کرده و در 12 رشته به برگزیدگان جایزه بدهند. می شود گفت اگرچه این آراء تقریباً یک طیف خاص فکری را نمایندگی می کنند، اما درون همین طیف، موج ها و بلور های شکل وا شکلی وجود دارند و این نتایجی که می بینیم برآیندی از مجموعه آن هاست. در هر حال هر چقدر که جشن خانه سینما با فیلمواره فجر زاویه دارد و این دو از هم دورند، جشن منتقدین قدری دیگر هم به آن افزوده و فاصله را بیشتر کرده است. نگاهی به فهرست نامزد های نهمین جشن منتقدین سینمای ایران که به تازگی منتشر شده، روشن کننده خیلی چیز ها در این باره است؛ درباره نگاه قالبی و کلی آن دسته از سینمایی نویس های ایران که به خانه سینما نزدیک ترند، درباره اعتراض این عده به جوایز فجر –که با اعتراض خود عوامل سینما، آنگونه که در مراسم جشن خانه سینما بروز پیدا می کند- تفاوت دارد و درباره خیلی چیز های دیگر از جمله اشتباهات داوری! مجموعاً 26 اثر در رقابت جشن منتقدان سینمای ایران نامزد دریافت جایزه در بخش های مختلف شده اند که پیشاپیش می شود حدس زد سهم فیلم های «در دنیای تو ساعت چند است» و «رخ دیوانه» با 9 بار و «چهارشنبه 19 اردیبهشت ماه»، «عصر یخبندان» و «من دیه گو مارادونا هستم» با 8 بار نامزدی، در جوایز هم نسبت به بقیه بیشتر خواهد بود. *«رخ دیوانه» فیلمی است که در سی وسومین فستیوال فیلم فجر علاوه بر برگزیده شدن توسط مخاطبان جشنواره، جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را هم از هیئت داوران گرفت. البته در همان ایام جشنواره راجع به مخدوش بودن آرای تماشاگران حرف هایی به میان آمد که اتفاقاً باعث واکنش متصدیان و جابه جایی صدرنشین های آن فهرست شد اما چندی از پایان اختتامیه نگذشته بود که اعتراض ها نسبت به موضوع تقلب در رأی گیری فیلم منتخب مخاطبان، حتی از قبل هم بالاتر گرفت و نمی شود کتمان کرد که این مسائل روی ارزش جایزه ای که «رخ دیوانه» از مخاطبین گرفته بود، تأثیری منفی گذاشتند. به هر حال فاصله کیفی «رخ دیوانه» با دیگر آثار حاضر در فجر گذشته، آنقدر زیاد نبود که بشود تجمیع تمام ستایش ها را برای آن طبیعی دانست. ظاهراً مسئولین سینمایی کشور خواسته اند که با این نوع جایزه دادن ها، «رخ دیوانه» تبدیل به الگویی برای سال آینده ی سینمای ایران بشود اما امروز که اطلاعاتی کلی نسبت به حدود 70 درصد از آثار فجر سی و چهارم در دسترس است، می شود فهمید که این الگوسازی نه روی طبع و پسند مردم و نه روی فیلم سازان ما، بلکه بیشتر در مورد منتقدان خانه سینما جواب داده است. *اما در «در دنیای تو ساعت چند است» را یک منتقد ساخته و شخصیت اصلی آن با اینکه فردی قاب ساز در شهرستان رشت است، به کارکتر جماعت روشنفکر و نویسنده خیلی نزدیک بود. فیلم اول صفی یزدانیان فیلم بدی نیست اما اگر می پرسید که چرا اینقدر توسط منتقدان سینمایی تحویل گرفته می شود و مثلاً بلافاصله بعد از فجر، به عنوان برگزیده منتقدان ماهنامه فیلم معرفی اش می کنند، باید گفت؛ فرهاد (نقش اول این فیلم) نه به لحاظ شغلی، بلکه به لحاظ شخصیتی خیلی شبیه جماعت منتقد ایرانی است و طبیعی به نظر می رسد که سینمایی نویس ها با آن همذات پنداری کنند. *«چهارشنبه 19 اردیبهشت ماه» یک غافل گیری بود، اما خوشبختانه این اتفاق در مورد آن نیفتاد که رأی دهنده را جوگیر کند و آن ها بیش از حد معقول و معمول به آن نمره بدهند (اتفاقی که در جشن خانه سینما برای «چند متر مکعب عشق» افتاد). نکته عجیب و قابل تامل درباره نامزدی های این فیلم، کاندید نشدنش در بخش تدوین است که با توجه به ساختار پازلی فیلم، نقش تدوینگر را نادیده انگاشته به نظر می رساند. وحید جلیلوند هم که کارگردان و جزو نویسنده های قصه است، می توانست برای بازیگر نقش مکمل مرد نامزد بشود اما ظاهراً جشن منتقدین مثل اکثر جشنواره های دنیا عادت ندارد که به بازی کارگردان در فیلم خودش جایزه بدهد یا حتی او را نامزد کند. *اما نامزد شدن «من دیه گو مارادونا هستم» در هشت رشته، نشان از نفوذ تفکر تئاتری میان منتقدان سینمایی ما دارد و بس. *«عصر یخبندان» فیلم گرم و ریتمیک و سرگرم کننده ای است اما منتقدان سینمای ایران بدون اینکه چنین اثری را دوست داشته باشند آن را در 8 رشته نامزد کرده اند. شاهدی برای این مدعا را می توان دو هنرپیشه ای دانست که هر دو برای بازی در فیلم مصطفی کیایی نامزد جایزه شده اند؛ سحر دولتشاهی برای بازی در «شکاف» و «عصر یخبندان» نامزد بهترین نقش مکمل زن شده و فرهاد اصلانی هم نامزدی اش را به طور مشترک برای «کوچه بی نام » و «عصر یخبندان» به دست آورده. این ها نشان می دهد که داوران، جایزه را نه به بازیگری های این فیلم بلکه به خود آن بازیگر، به طور مستقل از فیلم اش داده اند . شاید دلیل اینکه نویسنده های سینمای ایران «عصر یخبندان» را دوست نداشتند، موضع عوام پسند و توهم توطئه ای فیلم راجع به بحث (آقازاده ها) بود. «عصر یخبندان» اصلاً کارکتر خاکستری ندارد و همه در آن سیاه و سفید هستند؛ آقازاده فیلم محور تمام شرارت های دنیا است و همین پلیدی او منبع حرارتی قصه و موتور محرکه درام است. منتقد ها این مطلق انگاری را دوست ندارند اما چون با فیلمی به لحاظ فنی سرپا و استاندارد طرف بوده اند، «عصر یخبندان» در 8 رشته نامزد شده است. *«اعترافات ذهن خطرناک من» اثری است فرمال و پر از خودنمایی های تکنیکی کارگردان. این کاملاً طبیعی است که چنین فیلمی در چند رشته فنی کاندید جایزه شود (از جمله بهترین دستاورد فنی) اما نبودنش در فهرست نامزد های بهترین فیلمنامه هم کاملاً طبیعی است. *«خداحافظی طولانی» هم در 5 رشته نامزد شده اما بخت آن برای جایزه گرفتن خیلی کم است. شاید از اول قرار بوده این فیلم فقط تا حد نامزد شدن مورد ستایش قرار بگیرد و شاید همین ستایش میانه هم تشویق فرزاد مؤتمن است بابت بازگشت او از سینمای عوام پسند و روحوضی به مایه های فخیم تر و قصه گویی بیشتر. البته جایزه گرفتن سعید آقاخانی برای بهترین بازیگر نقش اول مرد بعید نیست (چون هر کمدین که جدی بازی کند خیلی به چشم خواهد آمد) و همین طور است میترا حجار که بعد از بازگشت به کشور و شروع مجدد فعالیتش در سینما، هیچ وقت آنطور که توقع می رفت قدر ندید. اگر جشن منتقدین هم مثل مراسم های سینمایی دیگر در ایران، اهل مصلحت اندیشی در اهدای جوایز باشد، برگزیده شدن میترا حجار اصلاً بعید نیست. *اما در باقی فهرست نامزد ها، چیز چندانی به چشم نمی آید جز کاندید نشدن «خانه دختر» برای کارگردانی و برعکس کاندید شدنش برای عنوان بهترین فیلم و یا نامزدی آن برای بهترین تدوین در حالی که برای بهترین فیلمبرداری جزو لیست نیست! بعضی از فیلم ها هم هستند که مثل «نزدیکتر»، «روز مبادا» و «چاقی» فقط در یک رشته، آن هم رشته ای بی رقیب نامزد شده اند؛ سه اثر نامبرده در فهرست نامزد های بخش (خلاقیت و استعداد درخشان) قرار دارند یعنی بخش بهترین فیلم اول و جالب اینجاست که این بخش، بدون جدا شدن از بدنه اصلی رقابت، یکی از رشته هایی است که نامزدی آن می تواند آمار آثار را بالا ببرد. خب مثلاً اگر «در دنیای تو ساعت چند است» فیلم اول کارگردانش نبود و در بخش فیلم اولی ها وارد نمی شد، به جای 9 رشته، نامزد جایزه در 8 رشته به حساب می آمد و از صدرنشینی در جدول کاندید ها به ذیل کشیده می شد. «ناهید» هم غیر از نقش مکمل مرد (برای نوید محمدزاده) تنها در بخش فیلم اولی ها نامزد جایزه شده و جالب است وقتی ببینیم ما فیلمی که خودمان هم چندان قبولش نداشته ایم را برای رقابت به کن فرستاده بودیم! البته یک نکته ی دیگر هم درباره جشن منتقدین سینمای ایران وجود دارد؛ این رقابت بین آثار حاضر در جشنواره فیلم فجر و یا آن هایی برگزار می شود که در طول سال اکران شده باشند، اما با نگاهی به فهرست نامزد ها معلوم می شود به جز «نهنگ عنبر» و «استراحت مطلق» فیلمی دیگری در جشن منتقدین داوری نشده که جزو حاضرین در جشنواره فجر نبوده باشد و همین موضوع، واکنشی بودن این مراسم را نسبت به فستیوال سی و سوم بیشتر به چشم می آورد. به هرحال این جشن را کسانی برگزار می کنند که در طول سال به فیلم ها ستاره می دهند.
شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها