محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830328148
من و سردار همدانی/ مردی که از فتنه گران تا اسرائیل آرزوی شهادتش را داشتند
واضح آرشیو وب فارسی:صابرنیوز: ما را به مسیر شناسایی های عملیات بیت المقدس برد، از حسن باقری و محمود شهبازی و احمد متوسلیان و ابراهیم همت برایمان گفت، دکل ابوذر را نشان مان داد، خاکریزهای هفتگانه ارتش بعث را برای مان توضیح داد، بر بلندی ارتفاعات بلتا ایستاد و با دست منطقه را جزء به جزء برایمان توضیح داد و در برابر سوالات بعضا ساده و پیش پا افتاده ما صبر به خرج می داد و تلاش می کرد تا میراث خود را با دقت و حوصله به ما منتقل کند.صابرنیوز؛ عبدالحمید بیات: اولین بار در سال 87 بود که با سردار آشنا شدم. سپاه همدان دوره ای برای تربیت راویان جوان دفاع مقدس برگزار کرده بود و من هم یکی از مخاطبان دوره بودم. ما را به جنوب بردند و «سردار حاج حسین همدانی»- با آن محاسنی که هنوز کاملا سفید نشده بودند - وارد جمع ما شد. از همان ابتدا با محبت کردن بچه ها را مجذوب خود کرد، اما او «سردار» و «پیرمرد» بود و ناخودآگاه حریمی بین ما و او برقرار بود و نمی توانستیم به راحتی با او انس بگیریم. خودش دست به کار شد و باب شوخی را باز کرد. در کنار حوض حسینیه حاج همت یکباره تنه ای به یکی از بچه ها زد و او را داخل آب انداخت! باب شوخی را باز کرد تا بتوانیم با او صمیمی شویم و آن ابهت مثال زدنی چشم و ابرویش را از یاد ببریم و سوالات مان را به راحتی از او بپرسیم. ما را به مسیر شناسایی های عملیات بیت المقدس برد، از حسن باقری و محمود شهبازی و احمد متوسلیان و ابراهیم همت برایمان گفت، دکل ابوذر را نشان مان داد، خاکریزهای هفتگانه ارتش بعث را برای مان توضیح داد، بر بلندی ارتفاعات بلتا ایستاد و با دست منطقه را جزء به جزء برایمان توضیح داد و در برابر سوالات بعضا ساده و پیش پا افتاده ما صبر به خرج می داد و تلاش می کرد تا میراث خود را با دقت و حوصله به ما منتقل کند. دقیق و با حوصله توضیح می داد، در بین راه اتوبوس را نگه می داشت، پیاده مان می کرد و با دقت تلاش می کرد تا بار امانت را بر دوش ما بگذارد و آن گنج درون سینه اش را به آیندگان برساند. امشب که برای آن سردار قلم میزنم خودم را سرزنش می کنم که ای بیچاره! هرگز فکر می کردی او تو را آموزش می دهد که از صفا و صمیمت اش روایت گری کنی؟ خودم را سرزنش می کنم که حتی به دورترین نقطه ذهنم نمی رسید که روزی برسد که خاطرات آن استاد را مرور کنم و با چشمانی اشکبار برایش بنویسم... سوار بر موتور هزار شنیده بودم تیر 78، حاج حسین خودش سوار موتور هزار سی سی می شده و اطراف بیت رهبری گشت می داده تا مبادا احدی از منافقان آن روز، خیال نزدیک شدن به بیت نایب امام زمان(عج) را به ذهنشان راه بدهند. خیابان جمهوری و اطراف بیت افتخار می کنند که در آن شب ها حاج حسین به آن ها نگاه کرده و چشمان تیز و نافذ حاج حسین شهادت می دهند که او از فتنه گران و ضد انقلاب نفرت داشته است. نامه سرداران سپاه به رییس جمهور وقت و اعلام انزجار آنان از سیاست های او که این روزها از سران فتنه محسوب می شود، گواهی می دهد که حاج حسین در دنیا از او متنفر بوده و سیاست بازان مکار نمی توانند این حقیقت را پنهان کنند. کانال کمیل در میدان آزادی! حاج حسین همدانی در فتنه 88، فرمانده سپاه تهران بود و مسئولیت دفاع از انقلاب اسلامی را بر دوش می کشید. حتما کسانی هستند که از مجاهدت شبانه روزی او در آن ایام خاطرات دقیقی بگویند اما همینقدر می دانم که با دشمنان اسلام و تفاله های امریکا کاری کرده بود که او را «ببر پیر» نامیده بودند و می خواستند ترورش کنند و دست شان به جایی نرسید. خاطرات حاج حسین از دستگیری آقازاده هایی که برای خوردن ساندویچ به خیابان آمده بودند(!)، برخورد با گروهک منافقین و جاسوسان سیا در تهران، بازدید از خانواده شهدا و جانبازان فتنه و آه های حاج حسین مثنوی هفتاد من کاغذ هستند که باید برای آن کتاب های نوشت. فقط همینقدر بگویم که حاج حسین اعتقاد داشت که سران فتنه باید روزی اعدام بشوند و بارها این مساله را تکرار کرد. اما از همه خاطرات آن روزها، ماجرای حمله فتنه گران به حوزه مقامت بسیج و تلاش برای قتل عام بسیجیان و دسترسی به سلاح های موجود در آن جا برای من از همه خاطرات متمایز است. حتما ماجرای کانال کمیل را از زبان حاج سعید قاسمی شنیده اید. حتما شنیده اید که حاج همت چگونه پشت بی سیم برای بسیجیانی که در محاصره ارتش بعث گرفتار شده بودند بال بال میزده. حتما شنیده اید که بعثی ها از ابتدای کانال شروع می کنند به تیر خلاص زدن. حتما شنیده اید که بی سیم چی گردان کمیل به حاج همت گفته: «حاجی شارژ بیسیم داره تموم میشه. عراقی ها وارد کانال شدن دارن بچه ها رو تیر خلاص میزنن. حاجی فلانی و فلانی هم شهید شدند! حاجی فقط برای ما دعاکن» در فتنه 88، ماجرای کانال کمیل در همین میدان آزادی در وسط تهران نیز تکرار شد. بچه های بسیجی با حاج حسین تماس می گیرند که سبزها ساختمان را محاصره کرده اند و می خواهند وارد ساختمان بشوند. بعد از چند دقیقه، تفاله های امریکا تلفن ساختمان را قطع می کنند، با مواد آتش زا به حوزه حمله می کنند و می خواهند خون به پا کنند... حاج حسین پشت بی سیم به بچه های بسیجی روحیه می دهد، پشت بی سیم بال بال می زند تا فرزندان بسیجی اش را با کمک نزدیک ترین نیروهای حاضر در منطقه نجات بدهد و این بار، حاج همتِ قصه ما موفق می شود بسیجیانش را سالم از کانال کمیل خارج کند... پیر شدی سردار! چند سال بعد از ان اردو، حاج حسین را در تهران دیدم. از سوریه برگشته بود. باور نمی کردم خودش باشد! تمام محاسنش سفید شده بود، شاید باور نکنید اما حتی قد او نیز کوتاه شده بود. خواستم بگویم چقدر پیر شدی سردار! اما آنقدر از دیدنش خوشحال و ذوق رده بودم که زبانم نچرخید و او خودش باب سخن را باز کرد. سی سال زندگی در تهران و چند سال زندگی در سوریه نتوانسته بود لهجه غلیظ همدانی اش را تغییر بدهد و همین لهجه بیان او را بسیار شیرین تر می کرد. می گفتند وقتی وارد سوریه شده که حتی ژنرال های ارتش سوریه هم شکست را پذیرفته بودند. برای اینکه به آن ها روحیه بدهد، خانواده اش را هم به سوریه برده بود و با این کارش گفته بود که خیالتان راحت! یادگار احمد متوسلیان آمده و هیهات که او شکست را بپذیرد. از اولین عملیاتی که در حلب انجام داده بود تعریف کرد. در همان اولین قدم آن چنان پیروزی بزرگی به دست آورده بود که ارتش سوریه وادار به پذیرش استراتژی انقلاب اسلامی در برابر دشمنان شده بود. همان طور که با هیجان از آن عملیات سخن می گفت، یکباره گفت «در پایان همین عملیات بود که برادرمان حاج حسن شاطری به شهادت رسید» به اینجا که رسید تن صدایش پایین آمد و منِ بیچاره نفهمیدم که در قلب او چه می گذرد... فتح خرمشهر در قلب سوریه همین چند ماه پیش بود که از اوضاع سوریه از او پرسیدم. گفت امریکا و ترکیه و عربستان توافق کرده اند که چندین هزار نیروی جدید را آموزش بدهند و وارد سوریه کنند. می گفت نیروهای جدید که با پشتیبانی امریکا وارد سوربه شده اند، به سرعت در حال پیشروی هستند و اوضاع اصلا خوب نیست، دارند هر چه در این چند سال پس گرفته ایم را مجددا اشغال می کنند. نگاهی به من کرد و ناراحتی را در چشمانم خواند. گفت اصلا مهم نیست! عراقی ها مهران را گرفتند، آن را پس گرفتیم؛ مجددا مهران را گرفتند، باز هم پس رفتیم. خرمشهر را گرفتند، آن را هم پس گرفتیم. مهم این است که تسلیم نشویم و مقاومت را ادامه بدهیم. گفت حاج احمد آقا وقتی با ناراحتی و اضطراب خبر سقوط خرمشهر را به امام(ره) داد، امام(ره) نگاهی به حاج احمد کردند و خیلی عادی فرمودند «جنگ است دیگر». گفت «شما که جوان هستید مواظب باشید ایمانتان خراب نشود، و الا این شکست ها و پیروزی ها طبیعی هستند.» آن پیرمرد نورانی کیست؟ در سالن غذاخوری بودیم و من نمی دانستم که حاج حسین هم از جمله مهمانان است. با یکی از آشنایان سلام و احوالپرسی کردم و در جای خودم نشستم. یکی از رفقای مسجدی ام آمد و پرسید آن پیرمرد نورانی که پیش رفیق شما نشسته، اسمش چیه؟ گفتم: کی؟ گفت بابا اون پیرمرده که خیلی نورانیه و آدم دوست داره بره صورتش رو ببوسه رو میگم! حاج حسین بود که در گوشه سالن نشسته بود و محبتش در قلب این رفیق ما فوران می کرد. چه می دانستم که چند هفته بعد باید به آن رفیقم پیامک بدهم که «اون پیرمرد نورانی رو یادته؟ دیشب تو حلب شهید شد...» رفقایت را بیچاره کردی سردار! پیرمرد نورانی، سردار شوخ طبع، فرمانده قاطع و با ابهت، یادگار شهدا، گریه کن امام حسین(ع)، حاج حسین همدانی بال گشود و به آغوش سیدالشهدا(ع) پر کشید. رفقای قدیمی اش را که می بینم حال و اوضاع خوبی ندارند. همه شان «سردار» و «پیرمرد» هستند. موهای هیچ کدامشان در آسیاب سفید نشده، در جهاد و مبارزه سفید شده و آنان مانده اند و فرمانده شان پرواز کرده... در دل یکی شان باز شد و گفت «دعا کن ما هم شهید بشویم... ما هم پیر شدیم و اینجور ماندمان خوب نیست» سردار می خواست به حاج حسین ملحق بشود. قدیمی ها حال و احوال خوشی ندارند. هر چند دوستان زیادی را از دست داده اند، اما بعد از این همه سال، شهادت حاج حسین داغ های قدیمی شان را زنده کرده و کوه مصیبت بر سر آنان آوار شده است. شعرهای قدیمی آهنگران را زمزمه می کنند «رفیق! تو بالا رفته ای من در زمینم...» حتما سردار هم جواب می دهد «اگر آه تو از جنس نیاز است، در باغ شهادت باز باز است» آرزوی مشترک فتنه گران، داعش، امریکا و اسرائیل چندی پیش به صورت تصادفی کشف کردم اکثر شهدای تهرانیِ مدافع حرم، از جانبازان فتنه 88 هستند. حالا که حاج حسین شهید شده به یکباره یاد همان کشف افتادم! آن شهدا به فرماندهی حاج حسین در وسط معرکه بودند و زخم چاقو و سنگ و اسید فتنه گران بر پیکرشان نشسته بود و حالا نوبت حاج حسین رسیده بود که به یارانش بپیوندد. وقتی خبر شهادت حاج حسین منتشر شد به یکباره سایت های ضد انقلاب و باقی مانده های فتنه گران جشن و پایکوبی راه انداختند که سردار همدانی در سوریه کشته شد! باید هم خوشحال باشند، باید هم بخندند، باید هم پای کوبی کنند... سردار همدانی بود که کمر آنان را شکست و آنان نتوانستند سردار را حذف کنند. به غیر از فتنه گران، داعشی ها هم جشن گرفته اند، آن ها هم خوشحال هستند. امریکا و اسرائیل هم خوشحال هستند. سعودی ها هم بر پیکر سردار می رقصند و باید هم این چنین باشند. داعش موفق شد یکی از سدهای مقابل فتنه گران و منافقان را بردارد و جریان اسلام امریکایی، تفاله های امریکا و خودِ امریکا باید از این پیروزی خوشحال باشند... اگر عمرسعد در عصر عاشورا دهل نزند و پای کوبی نکند که نمی شود. فرزندان عمرسعد و علاقمندان به مذاکره با او باید خوشحال باشند و بر جنازه سردار ما برقصند... بر زخم مان نمک نزنید. این اواخر که حاج حسین را می دیدم مدام نسبت برخی سیاستمداران مملکت هشدار می داد و می گفت این ها قطعا خلاف خط امام و انقلاب عمل می کنند. می گفت بچه های ما در سوریه و عراق غریب هستند و برخی از سیاستمداران ناجوانمردانه از پشت به ما خنجر می زنند. وقتی خبر شهادت سردار منتشر شد، برخی از آن سیاستمداران با پررویی پیام تسلیت صادر کردند و افاضه کردند که این سردار چنین و چنان بود... مصیبت برایم آن قدر سنگین است که حوصله پاسخ دادن به این لاشخورها و کفتارهای سیاسی را ندارم و علاقه ای هم ندارم که در بازی های سیاسی و رسانه ای آنان وارد شوم؛ فقط به آنان هشدار می دهم که بر زخم ما نمک نزنید... باور کنید انسان مصیبت زده کم حوصله می شود. خداحافظ سردار حاج حسین به ما آموخت که شهادت غزالی گریز پا است که باید به دنبال آن دوید. حاج حسین کوه های کردستان را زیر پایش خسته کرد، بیابان های جنوب را یکی پس از دیگری طی کرد، خیابان های تهران را در جستجوی شهادت طی کرد اما غزال تیز پای شهادت از او می گریخت. اما حاج حسین این غزال گریز پا را بالاخره گرفتار نگاه خودش کرد، بیابان های حلب معبری از نور را برای حاج حسین باز کردند و او را به کربلایش رساندند. اما نه! او سال ها بود که شهید شده بود: همان دروازه خرمشهر، کنار نهر خین، پیش پیکر حاج محمود شهبازی شهید شده بود. بعد از پذیرش قطعنامه شهید شده بود. در مرصاد و بر بلندی های چارزبر شهید شده بود. بعد از رحلت امام شهید شده بود. شبهای تیر 78، سوار بر موتور هزارش شهید شده بود. 29 خرداد 88، وقتی گریه های آقا را دیده بود، شهید شده بود. آن روزی که دمشق او را ترور کردند، شهید شده بود... این شب ها، محمود شهبازی جشن گرفته، احمد متوسلیان آغوش باز کرده، ابراهیم همت گل از گلش وا شده، علی چیت سازیان می خندد؛ رفیق قدیمی شان را پیدا کرده اند. لحظه وصال جانان فرا رسیده و بهشتیان گرد هم جمع شده اند. برای حاج حسین جشن حنابندان گرفته اند. شهدای لشکر انصارالحسین(ع) گرد فرمانده شان جمع شده اند، با هم زیارت عاشورا می خوانند و حسین حسین گویان به سوی سالار شهیدان می روند. عقیله بنی هاشم به استقبال فرمانده مدافعان حرمش آمده و به او خوش آمد می گوید. حضرت زهرای مرضیه(س) به حاج حسین دست مریزاد می گوید که چهار – پنج سال زحمت کشیده تا دست دشمنان اسلام به مزار دخترش زینب نرسد. حبیب بن مظاهر از خیمه اباعبدالله(ع) خارج شده و به استقبال پیرمرد سپاه پاسداران آمده است. بهشت خدا غوغا شده، بزم عشاق برپا شده... خوشا به سعادتت سردار! حقا که معنای «اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد» را به جهانیان نشان دادی! حقا که شهادت برازنده قامت تو بود! خوشا به حال دوستان شهیدت که بالاخره پس از سی سال فراق، به وصال تو رسیده اند و جمع شان جمع شده است. و بدا به حال ما که از قافله شما جا مانده ایم... دل خوش به بشارت های تو هستیم که «و یستتبشرون بالذین لم بلحقوا بهم» را به ما بگویی... *** پ.ن: روزی خواهد رسید که تحلیل گران بگویند ورود هواپیماهای روسی به سوریه موجب شکست داعش و امریکا شد و در این زمینه رطب و یابس را به هم خواهند بافت. اما در مکتب ما این خون شهید است که فتوحات را در پی دارد و یقینا خون حاج حسین همدانی، سپاه اسلام را در سوریه و عراق و ایران در برابر سپاه کفر و نفاق پیروز خواهد کرد.
شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صابرنیوز]
[مشاهده در: www.sabernews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
گوناگون
پربازدیدترینها