تور لحظه آخری
امروز : یکشنبه ، 15 مهر 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):از حقيقت ايمان اين است كه حق را بر باطل مقدم دارى، هر چند حق به ضرر تو و باطل به...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها




آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1821238518




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

ایران با کودکان کار مانند مبلمان شهری برخورد می کند


واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری آنا: مدیر خانه خورشید درباره درباره بی توجهی به مساله کودکی و کودک کار در ایران گفت: همه موضوعات اجتماعی در ایران دارای شورای عالی است در حالی که کودکان که آینده سازان و اداره کنندگان آینده است کشور به شمار می روند اما از وجود شورای عالی کشوری محروم هستند و در ایران با کودکان کار مانند مبلمان شهری برخورد می شود. لیلا ارشد فعال حقوق کودک همزمان با روز جهانی کودک در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری آنا، در خصوص مهم ترین معضلات کودکان کار و خیابان اظهار کرد: بزرگترین معضل کودکان کار این است که در سنینی که باید به بازی و تحصیل بپردازند متاسفانه در حال کار کردن و در خیابان ها رها هستند و مورد آزار و اذیت های فراوانی قرار می گیرند. بزرگترین مشکل این بچه ها این است که در خانواده هایی به دنیا آمده اند که به دلایل متعدد توانایی ندارند فرزندشان به شکل طبیعی در فرآیند رشد و تکامل قرار گیرد. وی افزود: شاید بخشی از این مشکلات مربوط به خانواده باشد اما بخش مهمی از این موضوع وظیفه دولت ها است که باید به نوعی از این خانواده ها و کودکانشان حمایت کنند. کودکانی که در خانواده هایی زندگی می کنند که شرایط دشوار دارند این کودکان در خانواده هایی به دنیا آمده اند که معمولا با اعتیاد، فقر، آسیب اجتماعی، گسست و طلاق، خشونت و مهاجرت به دلایل اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند و خانواده قادر به تامین زندگی نیست و هر دو یا یکی از والدین اعتیاد دارد و همه این مسایل دلایلی برای فرستادن کودکان به خیابان است. در ایران با کودکان کار مانند مبلمان شهری برخورد می کنند که این کودکان زیبایی شهر را برهم می زنند حالا تصمیم می گیرند که این کودکان حضور نداشته باشند بنابراین اتفاقی به نفع کودکان کار نمی افتد. این فعال حقوق کودک گفت: نقش دولت ها برای به حداقل رساندن این آسیب اجتماعی این است که وزات خانه ها و دستگاه هایی که وظایف حمایت از این کودکان را دارند به درستی انجام وظیفه کنند تا ما این کودکان را در خیابان ها نبینیم. در دولت یازدهم هنوز ما تغییری در موضوع حمایت از کودکان کار و خیابان ندیده ایم و شاید زود باشد که در این مورد قضاوت کنیم. برای بهبود شرایط اقتصادی و اشتغال هنوز شاهد اتفاقات مناسبی نیستیم. ارشد یادآور شد: برای تربیت فرزندان، به هیچ گروهی در ایران آموزش داده نمی شود، این ضعف آموزشی در نظام آموزشی کشور از جمله آموزش و پرروش و دانشگاه ها دیده می شود. آموزش ندادن شیوه های فرزند پروری به والدین سبب می شود به دلیل اختلافات و مشکلات در خانواده روزی برسد که بچه خانواده خود را ترک کند. این مددکار اجتماعی ادامه داد: بیشترین کودکان خیابانی کودکانی هستند که خانواده دارند. بچه های فروشنده در مترو، کودکان دارای خانواده هستند اما چون والدین این کودکان برای تامین مخارج زندگی ، کار و پول ندارند مجبورند که کودکان خود را برای کسب و کار به خیابان ها بفرستند تا بتوانند اجاره خانه و محتایج خانواده را بپردازند در حالی که براساس کنوانسیون حقوق کودک و در قوانین داخلی ایران، تحصیلات تا پایان دوره متوسطه باید رایگان و اجباری باشد و اگر خانواده ای قادر نباشد فرزند خود را به مدرسه بفرستد مقامات قضایی می توانند پدر را تحت تعقیب قرار دهند و پدر خانواده مورد سئوال قرار گیرد. وی افزود: در حالی ما در کشور شاهد حضور حجم گسترده ای از کودکان خیابانی هستیم که خانواده های هیچ یک از آنان مورد سئوال قرار نمی گیرند و این بچه ها حتی از سوی دولت حمایت نمی شوند تا بتوانند فرزند خود را به مدرسه بفرستند. براساس اطلاعات مرکز آمار ایران و اطلاعات وزارت آموزش و پروش مشخص است که در حال حاضر ما چه تعداد کودک در سن مدرسه داریم که امروز به مدرسه می روند حالا سئوال اینجاست که بقیه این کودکان کجا هستند؟ ارشد تاکید کرد: بخش زیادی از مشکلات کودکان ما مرتبط با فقر و آسیب های اجتماعی موجود در خانواده های آنان است. فرزندی که به هر دلیلی امروز در خیابان است و از تحصیل باز می ماند نمی تواند مراحل رشد خود را به درستی طی کند و مورد انواع کودک آزاری های جسمی، جنسی، زبانی، اجتماعی و عاطفی قرار گیرد حال سئوال اینجاست که این کودک در آینده چگونه شهروندی خواهد شد؟ در شرایطی که پدر تصمیم گیرنده نهایی عملکرد خانواده است ما نمی توانیم برای کودکان کار دارای خانواده تصمیم بگیریم. باید وقتی کودک کار در خیابان است از حمایت هایی بهره مند شود تا اگر آسیب دید مورد حمایت نهادهای دولتی و مدنی قرار گیرد. نهادها و موسسات دولتی حامی کودکان کار باید در مناطقی که حضور کودکان کار زیاد است مستقر باشند تا این کودکان بتوانند به محض بروز آسیب با مراجعه به این سازمان ها از حمایت اجتماعی برخوردار شوند. مدیر خانه خورشید ادامه داد: ما به نهادی به نام شورای عالی کودک در ایران نیاز داریم. ما امروز در ایران شورای عالی فرهنگی و شورای عالی فضاهای مجازی را داریم و حتی برای بسیاری از موضوعات شاهد وجود شوراهای عالی هستیم در حالی که برای کودکان تا کنون هیچ شورایی در نظر نگرفته ایم اما واقعیت این است که ما در این کشور مهمتر از فرزندان و کودکان چه داریم؟ وی در خصوص اعضای شورای عالی کودک افزود: تمام اعضای دولت و نمایندگان سازمان های مردم نهاد باید به عضویت این شورای عالی در آیند. چطور ممکن است که همه موضوعات در این کشور شورای عالی داشته باشد اما کودکان که سرمایه ها و اداره کنندگان آینده این کشور هستند از وجود چنین شورایی بی بهره باشند؟ همه تلاش نهادهای مدنی ، دولت و مردم برای آینده کشور و فرزندانمان است اما وقتی این کودکان از آسیب های اجتماعی رنج می برند چرا ما نسبت به چنین موضع مهمی بی توجه هستیم. ارشد ادامه داد: سال ها پیش انجمن حمایت از حقوق کودکان طرحی را به دولت ارائه داد که بار مالی بر گردن دولت نمی گذارد و نمایندگان دولت در این شورا حضور دارند و نهادهای مدنی نیز در کنار آنان هستند اما این طرح تاکنون مورد استقبال قرار نگرفته است. وی افزود: این طرح با یک نگاه همه جانبه و کلی نگر پیش می رود زیرا امروز آموزش و پرورش از یک زوابه و سازمان بهزیستی نیز از زاویه دیگری به موضوع کودکان کار می نگرند اما چون این ها با هم هماهنگ نیستند در نهایت اتفاقات مهم و موثری برای کودکان کار رقم نمی خورد و اقدامات به صورت مقطعی و کوتاه مدت است و حتی در بسیاری اوقات این اقدامات می تواند مقابل یکدیگر باشد و همراهی با هم نداشته باشد زیرا مورد ارزیابی قرار نمی گیرد که کجای کار ایراد و اشکال داشته است. در ایران با کودکان کار مانند مبلمان شهری برخورد می کنند که این کودکان زیبایی شهر را برهم می زنند حالا تصمیم می گیرند که این کودکان حضور نداشته باشند بنابراین اتفاقی به نفع کودکان کار نمی افتد. این مددکار اجتماعی گفت: در شرایطی که پدر تصمیم گیرنده نهایی عملکرد خانواده است ما نمی توانیم برای کودکان کار دارای خانواده تصمیم بگیریم. باید وقتی کودک کار در خیابان است از حمایت هایی بهره مند شود تا اگر آسیب دید مورد حمایت نهادهای دولتی و مدنی قرار گیرد. نهادها و موسسات دولتی حامی کودکان کار باید در مناطقی که حضور کودکان کار زیاد است مستقر باشند تا این کودکان بتوانند به محض بروز آسیب با مراجعه به این سازمان ها از حمایت اجتماعی برخوردار شوند. وی افزود: قانونی که اگر 10 کارگر دارید نباید به سازمان تامین اجتماعی مراجعه کنید یکی از این قوانین به شدت مضرر برای کودکان کار است زیرا برخی از مراکز از کودکان 17 - 18 ساله استفاده می کنند و می گویند اینجا یک کارگاه خانگی است بنابراین لازم نیست که تامین اجتماعی را از این موضوع مطلع کنیم در حالی که در این مراکز کودکان کار بیشترین آسیب اجتماعی را متحمل می شوند زیرا در این کارگاه ها مردان سوء مصرف کننده مواد مخدر حضور دارند و کودکان در مورد انواع آزارها قرار می گیرند و از هیچ حمایتی برخوردار نیستند. این مددکار اجتماعی یادآور شد: افزایش حاشیه نشینی در اطراف شهرهای بزرگ نیز بر فزونی تعداد کودکان کار موثر است کسی که به دلیل فقر و محدودیت های اقتصادی سرزمین مادری و روستای خود را ترک می کند چون شغلی ندارند بخشی از هزینه های زندگی به گردن زنان و کودکانی است که مجبورند در خیابان ها به دستمال فروشی و گل فروشی بپردازند.


جمعه ، ۱۷مهر۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاری آنا]
[مشاهده در: www.ana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن