تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834382993
اعترافات آمریکایی ها درباره چگونگی نفوذ ویروس استاکس نت
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری دانشجو: دولت تمام تلاشش را مبنی بر بده بستان در پای میز مذاکره انجام داد اما هیچگاه به این فکر نکرد که به موازات مذاکرات می تواند شکایت های حقوقی از این دست را پیگیری کند بویژه زمانی که سند های حقوقی نیز درباره آن پیدا شده است.به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو ، 2 سال مذاکره ظریف و همراهانش با طرف های مقابل به متنی رسیده که برجام خوانده می شود؛ متنی که نخبگان و کارشناسان آن را در دستیابی ایران به حقوقش مبهم و در امتیازات طرف مقابل کاملا مصرح می دانند و معتقدند مبتنی بر آن متن، مشکلات عدیده امنیتی، سیاسی، اقتصادی و علمی برای کشور اتفاق خواهد افتاد. آنچه هدف دولت از ابتدای مذاکرات بیان شده بود، لغو همه تحریم های ظالمانه علیه ملت ایران بود اما آیا مذاکره هسته ای و دادن امتیازات عدیده تنها راه رسیدن به لغو همه تحریم هاست؟- البته اگر همه تحریم ها لغو شود!- یا راه های دیگری هم برای استیفای حقوق ملت ایران وجود دارد؟ راه حل جایگزین استیفای حقوق ملت ایران را «دیوید ای سینجر» نویسنده آمریکایی در کتاب جدیدش با عنوان « Confront and Conceal: Obama’s Secret Wars and Surprising Use of American Power» یا «جنگ و پنهان کاری: جنگ های اوباما و استفاده حیرت انگیز از قدرت آمریکا» ارائه می کند که می توان مبتنی بر آن نسبت به دادگاه های بین المللی شکایت و حقوق ملت ایران را استیفا کرد. سند مهمی که می تواند بار حقوقی داشته باشد و به جای اجرا و تصویب برجام، قابل استناد در مجامع بین المللی جهت گرفتن حق و غرامت برای ایران از آمریکا باشد. ما می توانیم با استناد به اعترافات مقامات رسمی آمریکا درباره خرابکاری در ایران و در سایت های هسته ای کشور که در کتاب سینجر مکتوب شده است، هم از آمریکا غرامت بخواهیم و هم رفع تحریم ها را طلب کنیم. با استناد به این دلایل می توانیم غیرقابل اعتماد بودن آمریکا درباره عمل به برجام را هم ثابت کنیم. نویسنده کیست و حرف های او چه اعتباری دارد؟ نویسنده این کتاب به عنوان نماینده کاخ سفید در روزنامه «نیویورک تایمز» کار می کند و موظف است با اجازه کاخ سفید و طبق قانون مصوب کاخ سفید و حاکمیت آمریکا اخبار و وقایعی که در کاخ سفید اتفاق می افتد را به روزنامه نیویورک تایمز اطلاع دهد و آنها منتشر کنند. سمت رسمی و قانونی او طبق قوانین کشور آمریکا عبارت است از: «رئیس خبرنگاران واشنگتن در روزنامه نیویورک تایمز». به عبارت واضح تر او «رئیس جمعی از خبرنگاران است که موظفند اخبار و وقایع کاخ سفید را در این روزنامه منعکس کنند». در این کتاب چه ماجرای مهمی شرح داده شده که برای ایران بسیار مهم است؟ این کتاب با اجازه رسمی کاخ سفید چاپ شده و در آن اعترافات مقامات رسمی و ارشد CIA درباره چگونگی نفوذ ویروس استاکس نت در سایت هسته ای نطنز مفصل شرح داده شده است. اعترافی که به لحاظ حقوقی ایران و وزارت امور خارجه می تواند کاملا برجام را کنار بگذارد و از آمریکا غرامت و رفع تحریم ها را مطالبه کند. فرضیه هایی که با نوشتن این کتاب تأیید شد سال 2010 میلادی و در اوج مذاکرات هسته ای خبر ورود یک ویروس نفوذی در سیستم های کامپیوتر 30 هزار کاربر از جمله سایت نطنز منتشر شد. این ویروس به گونه ای طراحی شده که با ورود به تجهیزات هسته ای ایران، کنترل سانتریفیوژهای ایرانی را به دست آورده و اینگونه کار می کند که به صورت ناگهانی در وضعیت چرخش های دَوَرانی سانتریفیوژ ها، اختلال پدید می آورد، به گونه ای که گاه سانتریفیوژ ها با سرعتی بیش از سرعت معمول و گاه با سرعتی بسیار کمتر از آن حرکت می کنند؛ موضوعی که مورد تایید سازمان اطلاعات و امنیت بین المللی هم قرار گرفته است. «استاکس نت» نام این ویروس معروف بود که فیلم «استاکس نت، آناتومی یک ویروس کامپیوتری» به بررسی چگونگی کشف، عملکرد و توانایی های این ویروس پرداخت. اکنون این ویروس به صورت یک منبع آشکار در اینترنت و در اختیار عموم قرار گرفته است و هرکسی بخواهد می تواند از آن استفاده کند. این فیلم این ویروس را تهدیدی برای اقتصاد جهانی اعلام کرده و بیان می دارد حال این نگرانی وجود دارد که چه کسی در آینده با بازسازی این ویروس از آن استفاده خواهد کرد. این ویروس که توسط آمریکا و اسرائیل طراحی شده بود، برای اولین بار علیه تاسیسات هسته ای ایران به کارگرفته شد و به ادعای غربی ها تا حدودی توانست به سازوکارهای هسته ای ایران آسیب وارد کند و یک حمله و جنگ سایبری آمریکا و اسرائیل علیه ایران را به ثبت برساند. در روزهای ابتدایی کشف استاکس نت، فرضیه های مختلفی درباره سازنده و توزیع کننده آن منتشر می شد. اخیرا روزنامه «السفیر» در مطلبی با عنوان «فرضیه جدید درباره ویروس استاکس نت: چگونه این ویروس به نطنز رسید؟» آورده است: ویروس استاکس نت که سال 2010 برنامه ها ی اطلاعاتی تهران را هدف قرار داده بود، به معمایی شگفت انگیز تبدیل شده است؛ اینکه چگونه این ویروس توانسته است تنها به بیش از 30 هزار سیستم کامپیوتری در ایران نفوذ کند و مشخصا اینکه چگونه توانسته است به تاسیسات هسته ای نطنز راه پیدا کند. در این مطلب آمده است: صرفنظر از اینکه بررسی موثق و با دلیل و مدرک این مساله در کنفرانس امنیتی در سانفرانسیسکو مورد بررسی قرار گرفت، نتایجی حاصل شده مبنی بر اینکه کلید این معما در روند واردات سیستم های کنترلی است که ادعا شده از سوی شرکت ایرانی «NEDA» صورت می گیرد چرا که این شرکت مسؤول نظارت بر سیستم های کنترل کامپیوترها در تاسیسات نطنز است. البته این اولین بار است که نام یک شرکت به این مساله ارتباط پیدا می کند. در گزارشی که «کاسپرسکی» شرکت امنیت رایانه ای در روسیه نیز در این باره آورده بود، آمده است: این ویروس که «تلاش مشترک آمریکا و اسرائیل» است، برای رسیدن به هدف اصلی خود ابتدا در 5 شرکت صنعتی- نفتی نفوذ کرده بود. در مطلب شرکت «کاسپرسکی» که پایگاه هندی «EET INDIA» آن را منتشر کرده نام این 5 شرکت به عنوان اولین هدف و مقصد ویروس استاکس نت آمده است؛ شرکت هایی که به منظور ماموریت نهایی و اصلی این ویروس یعنی «تاسیسات غنی سازی نطنز» انتخاب شدند؛ «فنی- مهندسی فولاد»، «به پژوه» (مستقر در اصفهان و تولیدکننده سیستم های خودکار صنعتی)، «گروه صنعتی ندا» (تامین کننده خدمات ماشین آلات صنعتی برای نیروگاه های نفتی، گازی و پتروشیمی که در لیست تحریم های آمریکا هم قرار دارد)، شرکت کنترل گستر جاهد (فعال در زمینه نفت و انرژی) و شرکت کالا الکتریک. در این گزارش بدون اشاره به اینکه عامل یا عاملان دقیقا چه کشورهایی بوده اند، آمده است طراحان این ویروس با استفاده از نفوذ در شرکت های یادشده سرانجام راه خود را برای نفوذ به تاسیسات نطنز هموار کردند. السفیر اما می گوید: در این میان نقش واشنگتن و تل آویو در تولید این ویروس که به نزدیک به یکهزار دستگاه سانتریفیوژ آسیب وارد کرد، بر کسی پوشیده نیست اما چگونه این ویروس به نطنز رسید؟ باید گفت براساس گزارش موسسه تخصصی امور امنیت اطلاعات آمریکا «Critical Intelligence» همچنین اسناد به دست آمده از وزارت خارجه این کشور و دیگر گزارشات، واشنگتن توانسته است فعالیت های شرکت «NEDA» را رصد کند. به نوشته السفیر، «شان مک براید» رئیس بخش تحلیل های این موسسه که خود مسؤولیت تهیه این گزارش را برعهده داشته است، گفت اسناد نشان می دهد واشنگتن تلاش های این شرکت (NEDA) را برای خرید دستگاه ها رصد می کرد. واشنگتن این شرکت را یکی از شرکت های خبره و توانمند در برنامه های اطلاعاتی وابسته به شرکت آلمانی «زیمنس» می دانست و این در حالی بود که «غلامرضا جلالی» رئیس سازمان پدافند غیرعامل ایران در آن زمان شرکت آلمانی زیمنس را به کمک به واشنگتن و تل آویو در انجام این حمله اینترنتی به تاسیسات هسته ای ایران متهم کرد و آن را مسؤول حمله ویروس استاکس نت به سیستم های کنترلی دانست که در راه اندازی سیستم های پیچیده معروف به «اسکادا» مورد استفاده قرار می گیرد. در ادامه این مطلب آمده است: سال 2008 واشنگتن محموله های سیستم های کنترلی را که از طریق این شرکت از خارج وارد شده بود، هدف قرار داد. «مک براید» در گفت وگو با روزنامه کریستین ساینس مانیتور آمریکا نیز گفت همه مدارک نشان می دهد واشنگتن از طریق شرکت «NEDA» سیستم های کنترلی ساخت شرکت زیمنس را که در نطنز مورد استفاده قرار می گرفت، هدف قرار داد چرا که این شرکت همه اطلاعات لازم را درباره ساختار سیستم های کامپیوتری نطنز، سرعت مناسب راه اندازی سانتریفیوژها و اینکه چه زمانی به کار می افتند و خاموش می شوند، در اختیار داشت. این شرکت همچنین همه اطلاعات ضروری را که واشنگتن برای برنامه ویروسی اش به آن نیاز داشت و اینکه چگونه آن را به تاسیسات نطنز برساند، در اختیار داشت. او در ادامه افزود: سال 2008 محموله سیستم های کنترلی به ایران (برای مدتی) متوقف شد و بعد از قرار داده شدن این ویروس به همراه سایرویروس ها، این محموله به مسیرش ادامه داد. به نوشته السفیر، البته این سخنان مک براید با آنچه درباره کمک گرفتن از یک جاسوس برای استفاده از یواس پی جهت انتقال ویروس به این شبکه استفاده شده، تناقض دارد همچنین گفته شده مهندسان این شرکت بدون هیچ قصد و غرضی دستگاه های آلوده به این ویروس را وارد کردند، به این ترتیب استاکس نت موجب آسیب رساندن به تاسیسات هسته ای نطنز شد. السفیر افزود: اسنادی که مک براید از آن استفاده کرد، نشان می دهد یکی از مهندسان ایرانی سیستم های کنترلی به نام «بهروز» در کنفرانسی که از سوی شرکت زیمنس برگزار شده بود، شرکت کرد و برای تعیین ویروس جدید ناشناخته ای که به تمام تجهیزات این شرکت آسیب رسانده بود، درخواست کمک کرد. این گزارش تلاش داشت علاوه بر آمریکا و اسرائیل، شرکت های ایرانی را نیز مقصر این اتفاق نشان دهد اما آنچه کتاب «جنگ و پنهان کاری» از آن پرده برمی دارد، نقش مستقیم آمریکا در تولید و تزریق این ویروس برای از بین بردن فعالیت های هسته ای ایران است که در ادامه با ارجاع به فصل هشتم این کتاب توضیحات جاسوسان آمریکایی درباره نحوه ورود و انجام کارشان را می خوانیم. دلایل مستند در فصل هشتم این کتاب نویسنده توضیح می دهد چگونه در زمان «جورج دبلیو بوش» [سال 2006] عملیاتی به نام «Operation Olympic Games» یعنی «عملیات بازی های المپیک» توسط طراحان کامپیوتری و مهندسانIT آمریکایی و اسرائیلی با هدایت و نظارت دقیق جورج بوش، کاندولیزا رایس و مقامات سازمان جاسوسی سی آی ای علیه پیشرفت صنعت هسته ای ایران طراحی و اجرا شده است و در نهایت منجر شد به اینکه یکهزار سانتریفیوژ از بین 6 هزار سانتریفیوژ در ایران از کار بیفتد. در این عملیات ویروس استاکس نت برای اولین بار در جهان طراحی می شود و اولین بار در جهان روی نرم افزارهای سایت نطنز امتحان می شود و باعث تخریب سانتریفیوژها می شود. * دیوید سینجر در مصاحبه با یکی از مقامات سی آی ای درباره اینکه چه کسانی از این پروژه خبر داشتند، می پرسد که مصاحبه شونده می گوید: The details of “Olympic Games” were known only by an extremely tight group of top intelligence, military, and White House officials. «تنها مقامات بلندپایه کاخ سفید و مقامات اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل از جزئیات عملیات بازی المپیک خبر داشتند و هیچ کس دیگری اطلاع نداشت. (ماموریت محرمانه بوده است، صفحه 190، فصل هشتم) در همان صفحه همچنین وقتی از هدف های این عملیات پرسیده می شود، آن مامور می گوید: The intent of the operation was twofold. The first was to cripple, at least for a while, Iran’s nuclear progress. The second, equally vital,was to convince the Israelis that there was a smarter, more elegant way to deal with the Iranian nuclear problem than launching an airstrike that could quickly escalate into another Middle East war. « این عملیات 2 هدف داشت؛ یک، فلج کردن برنامه هسته ای ایران و 2، هدف مهم تری بود: اینکه اسرائیل را به سر هوش آورد جهت اینکه در برخورد با مساله هسته ای ایران زیرکانه تر عمل کند؛ با توجه به وضعیت منطقه خاورمیانه...». این کتاب همچنین تفاوت نوع مواجهه اسرائیل و آمریکا را که در نهایت یک هدف را دنبال می کنند بازگو می کند. این مامور سیا می گوید: «We told the Israelis that if you bomb Natanz, it will take the Iranians two years to replace it but they will do so deep underground; you won’t be able to get it the next time, and you’ll make them want the bomb even more.But if you do it this way, they won’t see it, and the longer we can go before you have to bomb it». «ما به اسرائیل گفتیم تو اگر نطنز را بمب بزنی، این کار باعث می شود ایران 2 سال برنامه اش به تاخیر بیفتد و آنها در اعماق زمین بیشتر نفوذ می کنند و تو (اسرائیل) دیگر نمی توانی برنامه آنها را ببینی زیرا آنها مخفی تر عمل می کنند و تو باعث می شوی آنها بمبی را که می خواهند بسازند اما اگر تو به روش ما عمل کنی آنها این روش را نمی بینند و ما به برنامه آنها پی می بریم و نیازی نیست تو بمبی بزنی». این کتاب به این نکته اشاره می کند که اصل جنگ سایبری علیه ایران به اواسط سال 2006 و زمان ریاست جمهوری جورج بوش بازمی گردد. مبتنی بر مکتوبات دیوید سینجر، جورج بوش به کاندولیزا رایس شکایت می کند که در برخورد با برنامه هسته ای ایران من همیشه 2 راه حل می بینم: یا اجازه بدهم آنها صاحب بمب اتم شوند یا با آنها بجنگم اما من راه حل سومی می خواهم و شما باید آن راه را پیدا کنید. و راه حل کاندولیزا رایس و سازمان سیا برای جلوگیری از فعالیت هسته ای ایران حمله سایبری به سایت های هسته ای کشورمان بود. آنها می گویند اگر در پروسه مذاکرات مقداری زمان خریداری شود و تلاش شود مواضع تند اسرائیل در برابر ایران کمتر شود در یک برنامه درازمدت سایبری سانتریفیوژ های ایران را از کار خواهیم انداخت و از همان زمان پروژه بازی المپیک شروع می شود. این پروژه که برای اولین بار طراحی شده بود درباره فعالیت های سایت هسته ای نطنز آزمایش شد و توانست فعالیت یکهزار سانتریفیوژ ایرانی را مختل کند. کتاب همچنین درباره چگونگی ساخت، ارسال و مدیریت استاکس نت تا رسیدن به ایران نیز توضیحاتی دارد. نتیجه گیری دولت تمام تلاشش را مبنی بر بده بستان در پای میز مذاکره انجام داد اما هیچگاه به این فکر نکرد که به موازات مذاکرات می تواند شکایت های حقوقی از این دست را پیگیری کند بویژه زمانی که سند های حقوقی نیز درباره آن پیدا شده است. این رفتار را می شود در قیاس با رفتار دشمن قرار داد؛ زمانی که احمد شهید، دیده بان حقوق بشر آمریکایی گزارش حقوقی علیه وضعیت حقوق بشر در کشور را ارائه و فشار را از ناحیه دیگر بر کشور وارد می کند. معاونت حقوقی وزارت امور خارجه نیز می تواند از این اسناد جهت طرح دعوی در مجامع بین المللی استفاده کند. گزارش: مسعود صفوی
پنجشنبه ، ۱۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری دانشجو]
[مشاهده در: www.snn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]
-
گوناگون
پربازدیدترینها