تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834269250
فرمانده ای که پیکرش جان همه نیروها را نجات داد
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): حاج یدالله کلهر به احترام شهید میثمی برخاست و او و حاج یدالله با هم روبوسی کردند. شهید میثمی رو به حاج یدالله کلهر کرد و گفت چی شده حاج یدالله؟ چرا گرفته ای! ؟ حاج یدالله هیچ چیز نگفت و سکوت اختیار کرد.روایت دفاع مقدس از زبان کسانی که خود خالق این حماسه ها بودند شنیدنی است. در طول هشت سال دفاع مقدس تابلوهایی از ایثار و از خود گذشتگی جوانان این مرز و بوم به تصویر کشیده شد که اعحاب انگیز است و ثبت و نشر این همه دلاوری وظیفه همه رزمندگان و سلحشوران این سرزمین است که در این میدان به مصاف دشمن رفتند. در وبلاگ الوارثین(رزمندگان تخریب لشگرده سیدالشهداء(ع) )در سالگرد حماسه عملیات کربلای 5 و شهادت علمدار لشگر سیدالشهداء(ع) شهید حاج یدالله کلهر به روایت حاج علی فضلی فرمانده این لشگر اینچنین می خوانیم: شهید حاج یدالله کلهر-جانشین لشگرده سیدالشهداء(ع)-شهادت عملیات کربلای5 روایت حاج فضلی از شهید کلهر شهید میررضی فرمانده عملیات لشگر ده سیدالشهداء(ع) بود و در کنار کانال ماهی در روز 20 دیماه 65 به شهادت رسید. در آن زمان بنده و حاج یدالله کلهر در 5 ضلعی شلمچه داخل یک نفربر نشسته بودیم که خبر شهادت میررضی را برای ما آوردند. شهید کلهر خیلی بی تابی می کرد. اما بی تابی ایشان در سکوت و کم حرفی خلاصه می شد. اصلاً اشک نمی ریخت و خودش را کنترل می کرد. تا این که شهید میثمی آمد. شهید میثمی نماینده حضرت امام (ره) در قرارگاه خاتم الانبیاء (ص) بود. این بزرگوار، بنده و شهید کلهر را به اسم کوچک صدا می زد. شهید حاج حسین میررضی-فرمانده عملیات ل10-شهادت20دیماه 65 وقتی ایشان به ما رسیدند، من از نفربر پیاده شدم و بعد از سلام و احوالپرسی ایشان را به داخل نفربر بردم. حاج یدالله کلهر به احترام شهید میثمی برخاست و شهید میثمی و حاج یدالله با هم روبوسی کردند. شهید میثمی رو به حاج یدالله کلهر کرد و گفت: چی شده حاج یدالله؟ چرا گرفته ای!؟ حاج یدالله هیچ چیز نگفت و سکوت اختیار کرد. یک دفعه بنده گفتم که حاج یدالله به خاطر شهادت میررضی ناراحت است. یک دفعه دیدم شهید میثمی دست هایش را روی شانه های شهید کلهر گذاشت و گفت: چرا ناراحتی؟ آنان فقط مزد خودشان را گرفتند. آن ها ثواب کارشان را دریافت کردند. ما باید غبطه بخوریم که چرا جا مانده ایم. فقط همین. بعد صورتش را نزدیک صورت حاج یدالله کرد و در گوش ایشان چیزی گفت. البته من نفهمیدم که شهید میثمی به شهید کلهر چه گفت. اما یک ضرب المثل معروف است که می گویند: شهیدان، شهیدان را می شناسند. و چون آن ها در نوبت شهادت قرار داشتند، بنده نفهمیدم. از نفس گرم شهید میثمی، حاج یدالله بسیار خوشحال شد و چهره اش برگشت و یک تبسم کوچک کنار لبش پدیدار شد. مرحله سوم عملیات کربلای 5 بود و ما ماموریت داشتیم که از نهر جاسم به طرف دژی که به جزیره صالحیه منتهی می شد عملیات کنیم. دشمن فشار زیادی می آورد و گردان های ما هم جانانه در خط می جنگیدند. شهید کلهر برای تقویت روحیه بچه ها و هدایت عملیات از ما جدا شد. من خیلی نگران حاج کلهر بودم تا اینکه دو یا سه ساعت بعد تماس گرفتند که حاج یدالله هم به سختی مجروح شده. شهید کلهر-اورژانس صحرایی کربلای5 بنده بلافاصله بعد از شنیدن خبر مجروحیت ایشان از آقای شوشتری(شهیدنورعلی شوشتری)اجازه گرفتم و به جاده آمدم تا وقت عبور دادن حاج یدالله از شهرک دوئیجی ایشان را ببینم. اما ظاهراً قبل از رسیدن من از آن جا عبور کرده بودند. بعد خبر رسید که ایشان را به بیمارستان صحرایی منتقل کردند و چون حال ایشان وخیم بود، از آن جا به بیمارستان شهید بقایی انتقال شان داده اند. فکر می کنم حدود 24 ساعتی را شهید کلهر در بیمارستان مقاومت کردند چون ایشان از بنیه ی فیزیکی بسیار خوبی برخوردار بودند. از طرفی پزشکان همه ی سعی و تلاش خودشان را انجام دادند، اما با همه ی این اوصاف ایشان به حالت عادی برنگشتند و همان ترکش کوچک باعث مرگ مغزی و نهایتاً شهادت ایشان شد. خبر شهادت شهید کلهر به ما رسید. خبر واقعاً بدی بود. از دست دادن ایشان برای ما یک ضایعه تلقی می شد و مسلماً این ضایعه غیر قابل جبران بود. چون ما یک چهره ی کاملاً قدرتمند و با تقوا را از دست دادیم. این مسأله برای بنده هم خیلی سنگین بود. چون ایشان و بنده از دوستان خوب یکدیگر بودیم که حتی بچه ها ما را به زوج عملیاتی تعبیر می کردند و گاهی می گفتند که معلوم نیست چه کسی فرمانده است و چه کسی جانشین. من دیگر احساس می کردم که توانایی اداره ی خط را ندارم. بنده به دوستان گفتم که پیکر شهید کلهر را به قرارگاه کوثر(اردوگاه ل10 در جاده سوسنگرد) بیاورند تا من هم به آن جا بیایم و برای آخرین بار ایشان را زیارت کنم. بعد از شهادت شهید کلهر در بیمارستان، پیکر ایشان یک شب در سردخانه ی بیمارستان ماند و ما بعد از تماس با قرارگاه و اجازه گرفتن، برای ملاقات پیکر حاج یدالله حدود 4 ساعت فرصت داشتیم تا به اهواز بیاییم و برگردیم. پیکر مطهر شهید کلهر این قدر حجم پاتک های دشمن سنگین بود که به خدا قسم اصلاً فرصتی پیدا نشد. البته وقتی که لحظه ای خط آرام می شد و ما اجازه ی رفتن می گرفتیم، ناگهان دشمن پاتک می کرد و ما خودمان می ماندیم که مبادا خدای ناکرده خون های شهدا پایمال شود. از خدا صبر و تحمل شهادت حاج یدالله و همرزمان مان را خواستیم. لذا به گردان ها و واحدها فشار می آوردیم که خط باید در اختیار خودمان باشد. بنابراین بنده موفق نشدم آن موقع به عقب بیایم. چون قرار بود در اردوگاه کوثر طی یک مراسمی بچه ها با شهید کلهر وداع کنند. نهایتاً پیکر حاج یدالله را از بیمارستان به اردوگاه کوثر و مسجد اردوگاه انتقال دادند و حدود 3000 نفر از بچه ها از پیکر حاج یدالله استقبال کردند. بچه ها ارادت خاصی نسبت به شهید کلهر داشتند. به همین خاطر در حسینیه ی اردوگاه مراسم زیبایی برگزار شد. به شکلی که اردوگاه 600 هکتاری کوثر فقط چند نگهبان داشت و همه ی پرسنل در حسینیه جمع شده بودند. آن روز اتفاق عجیبی هم رخ داد. آن روز اردوگاه مورد حمله ی 25 فروند هواپیمای عراقی قرار گرفت که این ها به صورت یک جا به اردوگاه حمله کردند که حتماً این مسأله برنامه ریزی شده بود. ما چند قبضه پدافند زمین به هوا داشتیم که هر چه آتش می ریختند، تأثیری نداشت. دشمن اردوگاه را می زد. مخصوصاً محل استقرار چادرها را. همه در کنار جنازه ی حاج یدالله مشغول عزاداری بودند. اما حتی یک موشک و بمب هم به نزدیکی حسینیه اصابت نکرد. خیلی از چادرها در آتش سوخت و مقداری از نگهبانان هم مجروح و شهید شدند. حالا اگر زمان اجرای آتش بچه ها داخل چادرها بودند، مسلماً ما خسارات زیادی می دیدیم. لطف و عنایت خداوند شامل حال ما و بچه ها شد و این مراسم بچه ها را از چادرهایشان بیرون کشید و این جا فهمیدم که خون شهیدان دارای برکت زیادی است و تمام بچه ها را شفاعت می کند.
چهارشنبه ، ۱۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها