واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/
روستاهای دیار «سنگ و آب» در انتظار خیزش توسعهای
روستاهای استان کرمانشاه با داشتن ظرفیتهای بالقوه توسعهای و دیدگاهی مطالبهگرانه از توسعه متوازن چشمانتظار یک خیزش توسعهای هستند.
به گزارش خبرگزاری فارس از کرمانشاه، شاید نابرابری و بیعدالتیها آزارت میدهد که راه پر پیچ و خم شهر را در پیش گرفتهای و کولهبارت بر دوش است یا شاید هم دل به جاذبههای دلفریبش بستهای تا دنیای کوچکت را بال و پر دهی. وعدههای دروغینش را باور نکن، همان حصار روستای کوچک تو میارزد به تمام دنیای پوشالی شهریها. نابترین فرهنگها را حامل هستی و همهجا تو را با تمدن دیرینه، مهماننوازی و کوشایی میشناسند و به توانت باور دارند. تویی که میراثدار آداب و سنن بکر ایرانی و اسلامی هستی و مظهر مدنیت. توییکه با قهر طبیعت بیگانه نیستی و نفرین منابع را در سدههای پی در پی لمس کردهای. روستاها که زمانی کانونهای تولید در کشور محسوب میشدند در جریان مهاجرتها سالیان سال است که به حاشیه شهرها پناه میآورند و اگر زمانی خود عهدهدار برداشتن باری از دوش کشور بودند به یکباره به باری بر دوش شهرنشینان بدل گشتند. این قانون نانوشته که سهم شهرنشینان از اعتبارات و امکانات را بیشتر میدانست امروز در حال رنگ باختن است. نگاه توسعه متوازن منطقهای در تخصیص بودجه به یک هجمه مطالبهگرانه تبدیل شده است و روستاها در انتظار یک خیزش توسعهای هستند. *جاذبههای ناشناخته کرمانشاه کلکسیونی از جاذبههای طبیعی را در دل خود دارد که با روستاهای زیبا و مناظر دلنشینش سالانه میزبان گردشگران بیشماری است که آنها را راهی سفری برای سیر در شاهکارهای طبیعت میکند. 14 روستای زیبا از جمله فش، سرخهدیزه، شمشیر، هجیج، حریر، گلین و... در شهرستانهای استان که هر یک به مثابه قطعهای از بهشت است بهعنوان روستاهای هدف گردشگری معرفی شدهاند، اما هنوز هم ناشناخته ماندهاند. بر طبق آمار اعلام شده بالغ بر 3 هزار روستا در این دیار کهن از دوران گذشته شکل گرفتهاند که موج تخلیه 530 روستا را با خود همراه کرده و این تعداد خالی از سکنه هستند. از تعداد باقی مانده هم که بیش از 90 درصد جمعیت را در دل خود جای داده است، تعداد یکهزار و 730 مورد آن روستاهای با بیش از 20 خانوار هستند که آنها هم با چالشهای عدیدهای مواجهاند. *از آبرسانی سیار تا چالش راههای ارتباطی بحران کمآبی که طی سالهای اخیر برخی از شهرهای استان را همچون سایر نقاط کشور درگیر خود کرده، یقه روستائیان را محکمتر گرفته است و بر طبق آمار اعلامی از سوی مسئولان، در تابستان امسال به خاطر از بین رفتن منابع آبی برخی روستاها آبرسانی سیار به 293 روستای استان صورت گرفت. هنوز هم هستند روستاهایی که از حداقل امکانات راه ارتباطی برخوردار نیستند و حتی روستاهایی در استان وجود دارد که بهدلیل ماهیت صعبالعبور بودن، کوهستانی و... هنوز راه روستایی مناسبی ندارند؛ هستند روستائیانی که برای خروج از روستا و ارتباط با سایر روستاها یا شهرها و برای گذر از رودخانههای بدون پل مجبورند بندبازی کنند و با دستهای تاول زده هر روز از این مسیر سخت عبور کنند؛ آنها خیلی صبورند و دیگر عادت کردهاند به دیده نشدن، بس که فریاد زدند و صدایشان راه به جایی نبرد. مبادا گرمی دستانمان سردی دستهای یخزده روستائیان بیبهره از نعمت گاز را فراموش کند حتی تصورش هم سخت است وقتی بشنوی از یکهزار و 730 روستای بیش از 20 خانوار جمعیت تنها 422 روستا از نعمت گاز برخوردارند. وجود 200 روستای مرزی خالی از سکنه در استان زنگ خطری برای مسئولان است؛ البته که نمیتوان زندگی دوباره را برای همه آنها به ارمغان آورد، اما با احیای بخشی از این روستاها و روشن کردن چراغ ظرفیتهای آنها میتوان امنیت مرزهای استان را تقویت کرد. *راندمان پایین تولید چرا باید کشاورز روستایی ما هنوز هم اندر خم راندمان پایین تولید زمین خود باشد و نتواند به امکانات روز و روشهای نوین کشت مجهز شود. سنتی ماندن کشاورزی بهعنوان پیشه اصلی روستائیان آفت بزرگی است که درآمدهای پایین و نازلترین وضعیت معیشت را برای آنها رقم میزند. چرا او باید چند ماه از سال را به امید برداشت بنشیند و پس از آن بیکار بماند. وقت آن نرسیده که تولید و صنعت را در روستاها رونق بخشیم. فراهم کردن بسترهای آموزشی و فرهنگی در روستاها در توسعه فرهنگی نقش مهمی دارد. کودکان روستایی که تنها خواستهشان از استاندار تعویض خودروی وانتی است که کتابهای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را برایشان میآورد تا کتابها زیر باران خیس نشود چرا باید از نعمت یک کتابخانه کوچک با چند قفسه محروم باشند. اهالی فرهنگ و هنر ما کجا و کدام مسیر را برای اشاعه فرهنگ مهمتر از کودکان دیدهاند؟ فراموش نکنیم که روستاها مهد اندیشمندان، شعرا، علما، فلاسفه و بزرگانی بوده و ذخایر فرهنگی یک ملت را در دامن خود پرورانده است. حال پس از دوران فراموشی حاکم بر روستاها امروز را در تقویم به نامشان ثبت کردهاند تا ارج بنهند به روستائیان و فرهنگ روستایی. کار پسندیدهای است این ارج نهادن، اما دردی را از جامعه روستایی دوا نمیکند و روستائیان استان بهعنوان 30 درصد جمعیت توجه میخواهند و تأمین زیرساختهای حداقلی برای یک زندگی عادی تا مجبور نباشند برای رسیدن به حداقلها قید زندگی در روستاها را بزنند و آواره شهرها شوند تا آیا در حاشیهها و بیغولهها گوشهای برای زندگی مییابند یا نه. ***************** یادداشت از: زهرا آقایی ***************** انتهای پیام/2700/ط
94/07/15 - 12:43
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]